Salvia Divinorum 10x, kort maar een mooi welkom
Geplaatst: zo jun 19, 2011 11:51 amGisteren heb ik Salvia Divinorum gedaan. Ik was het van plan, maar aanvankelijk was de planning om het pas over een paar weken te doen. Maar gisteren kwam het er ineens van. Twee vrienden (voor het gemak noem ik ze verder A en B) en ik hadden het geld bij elkaar, dus ik ging naar de smartshop en kocht 1 gram Salvia 10x extract. Vervolgens gingen we, met bong, gevuld waterflesje, en de Salvia, naar het park en zochten een mooi afgelegen plekje uit. Daar deden we de Salvia uit het zakje op een portemonnee, spreiden het uit en verdeelden het in 5 gelijke stapeltjes - zoals de verkoper bij de smartshop me had aanbevolen bij gebrek aan een weegschaal.
Ik vulde het pijpkopje met de eerste portie, die door A opgerookt zou worden. Ik hield de bong vast, B hield de aansteker aan en bij het pijpkopje, en na 3 lange hits was het op. Nog tijdens het hijsen konden we zien hoe A's pupillen groter werden (zo groot, dat de iris amper nog zichtbaar was). Vervolgens kwam hij in een korte, fijne trip terecht met vooral veel lachen, een raar gevoel, en zijn handen waren even heel bijzonder voor hem. Toen zijn trip was afgelopen, herhaalden we datzelfde voor B, ik hield de bong vast, A stak het aan, en B hijsen - eerst met erg veel moeite om het in te houden, daarna op ons advies kleine langzame hijsjes die elkaar snel opvolgden, wat de truuk ook voor hem deden. Zo deden A en B twee porties om de beurt, gezien zij hadden betaald (ik zou de wiet voor later die avond betalen).
Toen was ik, als laatste, aan de buurt. Ik ging op de grond zitten, leunde tegen het stenen cirkelvormige bankje aan en pakte de bong die ik net met de laatste portie had gevuld.
Ik nam een paar hijsjes. Een van mijn vrienden hield de bong vast, ik de aansteker. Ik zag dat B de bong vast had, vroeg me af vanuit de gedachte om aan het volgende hijsje te beginnen of ik al wat voelde, gezien ik tijdens het vorige hijsje ineens het gevoel had gekregen dat alles draaide. Net toen ik besloot dat ik niks voelde, en mijn hand met een rare traagheid naar de bong uitreikte, veranderde alles. Ik zag alles, zonder vervormingen, maar het werd allemaal abstract in mijn hoofd, ik zag de bong en wist wat ik ermee moest doen, maar ook dat datgene waarvoor het diende begonnen was. Wat het was, hoe het heette, wat er met mij was, ik had geen flauw idee, maar het hoorde bij elkaar. Ik draaide mijn hand om aan te geven dat die buis z'n werk gedaan had en ging voor me uit staren. Ik zat op de grond, tegen een stenen bankje, en begon de opening van het ronde bankje te zoeken. Ik verwachtte het recht voor me, maar het was er niet. Ik keek naar rechts, iets brabbelend over waar de uitgang was gebleven, maar ik zag weer niks.. Ik wist ook niet wat dat bankje was, het was er en het leek niets met mij te maken te hebben, het stond los van mij. Toen keek ik naar de bomen, waar ik amper de textuur in de schors zag, en had geen idee wat ze waren. Die stonden, net als het bankje, los van mij, als attributen op een filmset waar ik toeschouwer van was. Geen moment stond ik erbij stil dat dit door de Salvia kwam, ik had gewoon plots een andere positie in deze wereld ingenomen dan voorheen. Toeschouwer, niet meer. Op moment begon het ineens te stortregenen. Hierna volgde een moment waarvan ik geen idee heb hoe het gebeurde - ineens stond ik, achter hetbankje waar ik net nog voor zat. Ik had geen idee wanneer ik was opgestaan en hoe ik me had verplaatst. Ineens werd alles zo duidelijk - ik was op een filmset, deze wereld, had geen zeker idee of anderen mij opmerkten of niet. Vanzelf begon ik te ratelen, alsof ik commentaar moest geven op de hele filmset. Over wat er moest gebeuren met die spullen, gezien de regen.
Op het bankje stond natuurlijk mijn bong, er lagen nog wat spullen zoals een portemonnee, en op de grond lagen onze tassen, maar ik herkende dit absoluut niet. Ik wist dat die dingen er lagen, dat er iets mee moest gebeuren, maar wat het waren, geen idee. Het leek alsof ik alle logische stappen vooraf begon uit te denken en te vertellen, met een sneller tempo dan waarop ik ooit heb gepraat.
C en D (twee andere vrienden, die waren meegegaan om het te zien en eventueel als tripsitter te functioneren) leken plots weg te zijn maar waren er nog, ik begon over dat ik precies reageerde zoals in de film voorspelbaar en geheel logisch was dat ik reageerde, en kreeg daar een paar keer nog een lachkick om. C, die duidelijk het wtf-moment van zijn leven had, liep op me af, zei iets wat ik niet helemaal begreep afgezien van dat ik een hug zou krijgen, en gaf me een hug.
Achteraf besef ik dat ik verbaasd was dat hij ineens tegen mij sprak en naar me toe kwam, alsof ik me niet kon voorstellen dat ik zichtbaar was voor mijn vrienden.
Ondertussen ratelde ik verder, moest er nog een paar keer verder om lachen, keek naar A en B en ratelde weer verder, over wat nu de meest logische stap zou zijn - de filmset opruimen vanwege de regen, want alles werd nat. A en B, nog blij door de achtergebleven lichte high, kregen ondertussen volledig de slappe lach om al dat gezwets. Toen drng het tot me door wat die gekleurde, gevulde dingen op de grond waren: tassen, en een was blijkbaar van mij. Ik ratelde nog wat verder over dat het best wel erg was dat ik al de hele tijd die tas niet had opgeraapt omdat ik aan het ratelen was, en over dat ik er nu weer langer over deed om die tas op te rapen vanwege opnieuw al dat gepraat door mij, wat ik persoonlijk zowel erg als grappig vond. Ik raapte met wat moeite dat ding op, en zag toen mijn bong staan. Ik herinnerde me dat dat ding ook mee terugmoest, en gaf het met een soort intentie van 'hoe neem ik dit mee?' aan B - uiteindelijk kwam het ding in de plastic tassen die ik ervoor mee had genomen en gingen we, totaal natgeregen, de trap af. Het was glad en die bewegingen zetten me aan het denken: wie was ik? Hoe ik me toen volede is achteraf het beste te omschrijven als: ik was een toeschouwer, bijna nieuw geboren, mijn naam herinnerde ik me, maar niet zozeer als mijn naam: eerder de naam van het lichaam dat ik bestuurde. Ik was niet echt iemand, slechts in deze wereld doordat ik als toeschouwer in dit lichaam vertoefde. Bijna toen dat, door een onaangename kou gezien we volledig natgeregend waren en het nog steeds met bakken uit de lucht stortte, verwarrend leek te worden, nam de trip best snel af.
Dit voelde ook als daadwerkelijk langzaam terug een bestaand persoon worden, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Erna volgde een dromerige high, B en ik zijn naar A's huis gegaan, maar eerst ging ik nog naar de shop. Toen ik uit de shop liep, begon ik me af te vragen of dit wel echt was (gezien ik nog erg onder de indruk was van wat er net was gebeurd). Wat als ik tijdens mijn trip gewoon volledig het gevoel voor mijn omgeving was kwijtgeraakt, en dit als één grote droom was? Dat ik eigenlijk nog steeds daar in het park lag. Toen bedacht ik me dat dat de reden niet kon zijn, dat ik gewoon nog onder de indruk was van mijn ervaring van net en nu nog wel licht high was - en ben zeer tevreden, gelukkig en dromerig naar A's huis gelopen.
Ik vond dit een erg bijzondere en prachtige ervaring, die ik zeker volgende maand weer ga herhalen - maar dan met een 20x extract (en een weegschaaltje), gezien het echt verbazingwekkend is hoe snel het aanslaat. Tot nu toe is Salvia Divinorum met gemak het meest wonderlijke wat ik ooit gedaan heb - het neemt je compleet over, en het voelde erg fijn om daarin mee te gaan. Het is jammer dat de regen mijn trip min of meer gestoord heeft, maar volgende keer gewoon ergens binnen doen - en ondanks die regen, heb ik een prachtervaring gehad. Echte hallucinatie heb ik niet gezien, maar mijn perceptie op wat er om me heen was, was wel totaal veranderd. Het was alsof de wereld een grote droom of hallucinatie was, of zoals het toen leek - een filmset waar ik slechts een toeschouwer was.
Ik vulde het pijpkopje met de eerste portie, die door A opgerookt zou worden. Ik hield de bong vast, B hield de aansteker aan en bij het pijpkopje, en na 3 lange hits was het op. Nog tijdens het hijsen konden we zien hoe A's pupillen groter werden (zo groot, dat de iris amper nog zichtbaar was). Vervolgens kwam hij in een korte, fijne trip terecht met vooral veel lachen, een raar gevoel, en zijn handen waren even heel bijzonder voor hem. Toen zijn trip was afgelopen, herhaalden we datzelfde voor B, ik hield de bong vast, A stak het aan, en B hijsen - eerst met erg veel moeite om het in te houden, daarna op ons advies kleine langzame hijsjes die elkaar snel opvolgden, wat de truuk ook voor hem deden. Zo deden A en B twee porties om de beurt, gezien zij hadden betaald (ik zou de wiet voor later die avond betalen).
Toen was ik, als laatste, aan de buurt. Ik ging op de grond zitten, leunde tegen het stenen cirkelvormige bankje aan en pakte de bong die ik net met de laatste portie had gevuld.
Ik nam een paar hijsjes. Een van mijn vrienden hield de bong vast, ik de aansteker. Ik zag dat B de bong vast had, vroeg me af vanuit de gedachte om aan het volgende hijsje te beginnen of ik al wat voelde, gezien ik tijdens het vorige hijsje ineens het gevoel had gekregen dat alles draaide. Net toen ik besloot dat ik niks voelde, en mijn hand met een rare traagheid naar de bong uitreikte, veranderde alles. Ik zag alles, zonder vervormingen, maar het werd allemaal abstract in mijn hoofd, ik zag de bong en wist wat ik ermee moest doen, maar ook dat datgene waarvoor het diende begonnen was. Wat het was, hoe het heette, wat er met mij was, ik had geen flauw idee, maar het hoorde bij elkaar. Ik draaide mijn hand om aan te geven dat die buis z'n werk gedaan had en ging voor me uit staren. Ik zat op de grond, tegen een stenen bankje, en begon de opening van het ronde bankje te zoeken. Ik verwachtte het recht voor me, maar het was er niet. Ik keek naar rechts, iets brabbelend over waar de uitgang was gebleven, maar ik zag weer niks.. Ik wist ook niet wat dat bankje was, het was er en het leek niets met mij te maken te hebben, het stond los van mij. Toen keek ik naar de bomen, waar ik amper de textuur in de schors zag, en had geen idee wat ze waren. Die stonden, net als het bankje, los van mij, als attributen op een filmset waar ik toeschouwer van was. Geen moment stond ik erbij stil dat dit door de Salvia kwam, ik had gewoon plots een andere positie in deze wereld ingenomen dan voorheen. Toeschouwer, niet meer. Op moment begon het ineens te stortregenen. Hierna volgde een moment waarvan ik geen idee heb hoe het gebeurde - ineens stond ik, achter hetbankje waar ik net nog voor zat. Ik had geen idee wanneer ik was opgestaan en hoe ik me had verplaatst. Ineens werd alles zo duidelijk - ik was op een filmset, deze wereld, had geen zeker idee of anderen mij opmerkten of niet. Vanzelf begon ik te ratelen, alsof ik commentaar moest geven op de hele filmset. Over wat er moest gebeuren met die spullen, gezien de regen.
Op het bankje stond natuurlijk mijn bong, er lagen nog wat spullen zoals een portemonnee, en op de grond lagen onze tassen, maar ik herkende dit absoluut niet. Ik wist dat die dingen er lagen, dat er iets mee moest gebeuren, maar wat het waren, geen idee. Het leek alsof ik alle logische stappen vooraf begon uit te denken en te vertellen, met een sneller tempo dan waarop ik ooit heb gepraat.
C en D (twee andere vrienden, die waren meegegaan om het te zien en eventueel als tripsitter te functioneren) leken plots weg te zijn maar waren er nog, ik begon over dat ik precies reageerde zoals in de film voorspelbaar en geheel logisch was dat ik reageerde, en kreeg daar een paar keer nog een lachkick om. C, die duidelijk het wtf-moment van zijn leven had, liep op me af, zei iets wat ik niet helemaal begreep afgezien van dat ik een hug zou krijgen, en gaf me een hug.
Achteraf besef ik dat ik verbaasd was dat hij ineens tegen mij sprak en naar me toe kwam, alsof ik me niet kon voorstellen dat ik zichtbaar was voor mijn vrienden.
Ondertussen ratelde ik verder, moest er nog een paar keer verder om lachen, keek naar A en B en ratelde weer verder, over wat nu de meest logische stap zou zijn - de filmset opruimen vanwege de regen, want alles werd nat. A en B, nog blij door de achtergebleven lichte high, kregen ondertussen volledig de slappe lach om al dat gezwets. Toen drng het tot me door wat die gekleurde, gevulde dingen op de grond waren: tassen, en een was blijkbaar van mij. Ik ratelde nog wat verder over dat het best wel erg was dat ik al de hele tijd die tas niet had opgeraapt omdat ik aan het ratelen was, en over dat ik er nu weer langer over deed om die tas op te rapen vanwege opnieuw al dat gepraat door mij, wat ik persoonlijk zowel erg als grappig vond. Ik raapte met wat moeite dat ding op, en zag toen mijn bong staan. Ik herinnerde me dat dat ding ook mee terugmoest, en gaf het met een soort intentie van 'hoe neem ik dit mee?' aan B - uiteindelijk kwam het ding in de plastic tassen die ik ervoor mee had genomen en gingen we, totaal natgeregen, de trap af. Het was glad en die bewegingen zetten me aan het denken: wie was ik? Hoe ik me toen volede is achteraf het beste te omschrijven als: ik was een toeschouwer, bijna nieuw geboren, mijn naam herinnerde ik me, maar niet zozeer als mijn naam: eerder de naam van het lichaam dat ik bestuurde. Ik was niet echt iemand, slechts in deze wereld doordat ik als toeschouwer in dit lichaam vertoefde. Bijna toen dat, door een onaangename kou gezien we volledig natgeregend waren en het nog steeds met bakken uit de lucht stortte, verwarrend leek te worden, nam de trip best snel af.
Dit voelde ook als daadwerkelijk langzaam terug een bestaand persoon worden, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Erna volgde een dromerige high, B en ik zijn naar A's huis gegaan, maar eerst ging ik nog naar de shop. Toen ik uit de shop liep, begon ik me af te vragen of dit wel echt was (gezien ik nog erg onder de indruk was van wat er net was gebeurd). Wat als ik tijdens mijn trip gewoon volledig het gevoel voor mijn omgeving was kwijtgeraakt, en dit als één grote droom was? Dat ik eigenlijk nog steeds daar in het park lag. Toen bedacht ik me dat dat de reden niet kon zijn, dat ik gewoon nog onder de indruk was van mijn ervaring van net en nu nog wel licht high was - en ben zeer tevreden, gelukkig en dromerig naar A's huis gelopen.
Ik vond dit een erg bijzondere en prachtige ervaring, die ik zeker volgende maand weer ga herhalen - maar dan met een 20x extract (en een weegschaaltje), gezien het echt verbazingwekkend is hoe snel het aanslaat. Tot nu toe is Salvia Divinorum met gemak het meest wonderlijke wat ik ooit gedaan heb - het neemt je compleet over, en het voelde erg fijn om daarin mee te gaan. Het is jammer dat de regen mijn trip min of meer gestoord heeft, maar volgende keer gewoon ergens binnen doen - en ondanks die regen, heb ik een prachtervaring gehad. Echte hallucinatie heb ik niet gezien, maar mijn perceptie op wat er om me heen was, was wel totaal veranderd. Het was alsof de wereld een grote droom of hallucinatie was, of zoals het toen leek - een filmset waar ik slechts een toeschouwer was.
Wonderlijk spul blijft het toch. Wel een typische salvia-ervaring, voor zover dat überhaupt mogelijk is.
De eerste keer legde ik er gedroogde salviabladeren onder, met een grote pluk shag kan het ook goed. Eventueel kan je er wat wiet onder leggen, maar dat zal natuurlijk van invloed zijn op de trip.