Ketamine I.M.: Eindelijk, een k-hole !
Geplaatst: wo feb 23, 2011 6:07 pm9 okt 2010
Na dat ik de eerste keer ketamine I.M. gedaan had, vroeg men mij al of ik er een tripreport over wou schrijven. Maar aangezien er niet veel spectaculairs gebeurt was, vond ik het niet de moeite om er een tripreport over te schrijven. De eerste keer, drie keer gespoten, maar te weinig effect. Dit kwam doordat we gewoon te voorzichtig waren, het was immers de eerste keer dat we dit deden. De tweede keer had ik expres een week geen ketamine gebruikt en een vrij hoge dosis uitgezocht voor te spuiten. Veel te veel achteraf gezien, ik weet niet echt veel meer van die trip, ik zat dicht tegen anasthetics aan. Nu de derde keer, was het raak.
Ondanks het feit dat ik al zeer veel met ketamine heb geëxperimenteerd, was ik tot afgelopen woensdag nog nooit in een k-hole terecht gekomen. Ik had vanalles geprobeerd. Van serieuze hoeveelheden snuiven, tot het spuiten I.M. van hoge dosissen ketamine.
Eindelijk, na al die keren proberen, ben ik afgelopen woensdag in een k-hole geraakt.
De avond begon met een zegel LSD, getest op 50-70 mics. De effecten daarvan waren zeer aangenaam. Geen visuals, maar wel een bepaalde flauwigheid die bezit van ons nam. We konden echt met alles lachen. Ik was eigenlijk zeer tevreden over de effecten van een zegel.
We besloten om ketamine erbij te spuiten. Ik was wel eens benieuwd of ik op deze manier in k-hole ging belanden.
Mijn spuit bevatte 130 mg ketamine. Een dosis die met veel zorg was berekent. Ik had al een week of twee geen ketamine meer gebruikt, dus mijn tolerantie was veel lager dan normaal. Door met al die factoren rekening te houden, zijn we op die dosis uitgekomen.
Toen ik op Scopolamine zijn bed zat, klaar om de spuit te ontvangen in mijn arm, had ik veel meer schrik dan normaal. Waarschijnlijk kwam dat doordat ik aan het trippen was. Het was echt moeilijk om mijn hoofd erbij te houden en me over mijn angst voor de naald heen te zetten. Op dat moment wist ik ook dat het dit keer ging lukken, dat deed me wel even twijfelen. Ik was moe van een lange dag school en vroeg me af of het niet te zwaar ging zijn als ik daadwerkelijk doorbrak.
Toen met een klein prikje, ging de naald het spierweefsel van mijn arm binnen. Ik voelde hoe langzaam de vloeistof naar binnen werd gespoten. Ik was enorm nerveus, ik kreeg van mijn lichaam gespannen te houden kramp rond mijn hart, het leek voor een moment alsof de ketamine daar rechtstreeks binnenkwam, dan schrik je wel even. Gelukkig duurde dat gevoel maar een paar seconde. Ik had echt moeite met mijn lichaam en voornamelijk mijn arm te ontspannen. Als ik mijn arm te gespannen zou houden, ging het veel meer pijn doen.
Toen de spuit gezet was voelde ik hoe de vloeistof zich verspreiden over mijn arm, ontzettend gek, nog nooit had ik zo goed gevoeld wat er gebeurde. Ik was zo gevoelig door het trippen dat ik echt voelde hoe de vloeistof zich verspreidde doorheen mijn linkerarm. Ik kreeg er zelfs lichtjes tintelingen in mijn vingers van. De vingers van mijn linkerhand dan.
Een raar gevoel was dat.
Toen begon het. Ik voelde hoe de warmtevlagen over mij heen kwamen, ze overspoelde mij letterlijk. Niet lang daarna begon alles heel snel te gaan, ik zakte compleet weg en begon aan mijn reis. Ik werd afgeschoten naar het binnenste van mijn hoofd.
Ik voelde hoe ineens mijn hartslag synchroon liep met de beat van de muziek. Ze waren met elkaar verbonden, ik wist op dat moment bijna zeker dat als de muziek zou stoppen, mijn hartslag ook zou stoppen. Het was onmogelijk om onderscheidt te maken tussen mijn hartslag en de redelijk, rustige beat. Ze waren een geworden. Best wel een eng moment, ik zei tegen mezelf: Gewoon blijven doorgaan, hopen dat de muziek niet stopt. Niet lang daarna verdween dat gevoel weer. Er stond alleen maar minimal muziek op. Die muziek begeleidde me wel goed in mijn trip. Behalve een liedje, dat een prachtig opbouwend stuk heeft, maar ook een donker stuk aan het einde. De gedachte aan de opbouw in het liedje hielp me om mijn eigen k-hole op te bouwen, maar uiteindelijk duurde me dat te lang en wist ik dat het negatieve deel ook nog moest komen, dat maakte mijn trip best lastig.
Nu stond ik in verbinding met de muziek die de computer afspeelde. Ik lag naar het plafond te kijken op bed en zag lijnen die mij rechtstreeks met de muziek van de computer verbonden. Ik heb met mijn handen in de lucht op de maat meebewogen. Het was magisch, net alsof ik een deel van de muziek was.
Telkens in mijn k-hole kwamen dingen uit mijn recente dagelijkse leven voor. Fragmenten van de school waar ik studeer en de mensen van mijn klas, mensen van DF die ik persoonlijk ken, allemaal kwamen ze langs. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat ik de bedrading van de computer was, ik was een kabel die langs de muur liep. Ontzettend leip.
Scopolamine heeft nog een tijdje gespeeld met een houten buis met van die korrels in, dat maakt zo een apart geluid. Ook heeft hij even staan verven. Die geluiden brachten mij in de war, het klonk net alsof hij nog een spuit aan het maken was. Dat zorgde even voor een mindfuck en wat chaos in mijn hoofd. Maar dat kreeg ik redelijk snel recht gezet, gewoon gevraagd wat hij aan het doen was.
De dissociatie die ik merkte leek heel sterk op de dissociatie die ik ervaar als ik lachgas of chloroform gebruik. Daar zal ik eerdaags nog een apart tripreport over schrijven waarin ik uitvoerig de dissociatie zal uitleggen.
Scopolamine heeft een deel van mijn k-hole gefilmd, niet alles omdat ik halverwege zei dat hij moest stoppen met filmen. Het was even wat veel waarschijnlijk. Achteraf had hij gewoon mogen doorfilmen, vindt het jammer dat ik niet mijn hele k-hole op beeld heb.
Het is grappig om jezelf terug te zien. Ik heb gedraaid, van lings naar rechts, van op mijn rug te liggen tot op mijn buik met mijn handen voor mijn gezicht, ik heb zelfs een aantal keer aan Scopolamine gevraagd waar ik was. Als je de film bekijkt lijkt het net alsof ik het echt moeilijk heb, alsof ik slecht ga. Maar dat was totaal niet zo, ik had een geweldige trip ! Het was wel zwaar, daardoor maakte ik waarschijnlijk soms ook van die rare bewegingen.
Mijn trip heeft ruim een uur geduurt. De k-hole een minuut of 30 denk ik, maar ik heb in totaal 1u nodig gehad om weer terug te landen. Ik was echt blij, verbaasd en voldaan toen ik besefte dat ik weer geland was. Ik had eindelijk een k-hole ervaren.
En daarbij had ik alle confrontaties met mijn dagelijkse leven doorstaan, ik had mijn verstand nog en alles begon langzaam op zijn plaats te vallen. Ik ben echt voor een goed half uur in mijn eigen wereld geweest, zonder het besef te hebben dat ik in Scopolamine zijn bed lag. Het laatste half uur van de trip begon ik langzaam te beseffen dat ik weer terug aan het komen was, maar ik kon absoluut niet recht gaan zitten. Ik lag heerlijk te genieten van de meest zieke CEV's. Gangen met bochten waar zich de meest gekke taferelen afspeelde. Ook heb ik nog lang een "normaal" ketamine gevoel gehad. Dat gevoel heeft nog lang geduurt, ergens nadat ik Scopolamine zijn spuit had gezet was ik weer bijna helemaal terug bij positieve.
Ook ben ik een minuut of 15 misselijk geweest nadat ik geland was uit mijn k-hole. Gelukkig viel het mee en moest ik niet overgeven.
Even ter informatie: Ik heb niks gemerkt van die ene zegel LSD in mijn k-hole. Dat kan zijn omdat het mijn eerste echte k-hole was, maar dat betwijfel ik. De ketamine is zo sterk en overheersend dat het meteen de overhand neemt. In die dosis I.M. gespoten toch. Je merkt dus compleet niks meer van de LSD. Misschien in een hogere dosis LSD wel, maar zelfs dat betwijfel ik ten zeerste.
Ik hoop dat ik mijn ervaring een beetje duidelijk heb beschreven, mocht je nog vragen heb, stel ze gerust. Als mij nog meer details van mijn k-hole in zouden vallen, plaats ik ze alsnog erbij.
Tenslotte als afsluiter, een stukje tekst dat ik zelf heb verzonnen na mijn k-hole. Ik had het eigenlijk als onderschrift hier op DF willen gebruiken, maar zelfs een verkorte versie ervan was nog te lang. Dus leek het me leuk om het als afsluiter bij mijn tripreport te schrijven.
Het is dus een beschrijving van mijn eerste k-hole.
"You get more nervous when the needle gets closer and closer to your arm, you feel a little sting in your arm, you feel the substance flowing into your muscle, you feel the heat, your sight fades and your hearthbeat becomes one with the music, your in a k-hole. There no way back, just go forward."
- Sublimo -
Na dat ik de eerste keer ketamine I.M. gedaan had, vroeg men mij al of ik er een tripreport over wou schrijven. Maar aangezien er niet veel spectaculairs gebeurt was, vond ik het niet de moeite om er een tripreport over te schrijven. De eerste keer, drie keer gespoten, maar te weinig effect. Dit kwam doordat we gewoon te voorzichtig waren, het was immers de eerste keer dat we dit deden. De tweede keer had ik expres een week geen ketamine gebruikt en een vrij hoge dosis uitgezocht voor te spuiten. Veel te veel achteraf gezien, ik weet niet echt veel meer van die trip, ik zat dicht tegen anasthetics aan. Nu de derde keer, was het raak.
Ondanks het feit dat ik al zeer veel met ketamine heb geëxperimenteerd, was ik tot afgelopen woensdag nog nooit in een k-hole terecht gekomen. Ik had vanalles geprobeerd. Van serieuze hoeveelheden snuiven, tot het spuiten I.M. van hoge dosissen ketamine.
Eindelijk, na al die keren proberen, ben ik afgelopen woensdag in een k-hole geraakt.
De avond begon met een zegel LSD, getest op 50-70 mics. De effecten daarvan waren zeer aangenaam. Geen visuals, maar wel een bepaalde flauwigheid die bezit van ons nam. We konden echt met alles lachen. Ik was eigenlijk zeer tevreden over de effecten van een zegel.
We besloten om ketamine erbij te spuiten. Ik was wel eens benieuwd of ik op deze manier in k-hole ging belanden.
Mijn spuit bevatte 130 mg ketamine. Een dosis die met veel zorg was berekent. Ik had al een week of twee geen ketamine meer gebruikt, dus mijn tolerantie was veel lager dan normaal. Door met al die factoren rekening te houden, zijn we op die dosis uitgekomen.
Toen ik op Scopolamine zijn bed zat, klaar om de spuit te ontvangen in mijn arm, had ik veel meer schrik dan normaal. Waarschijnlijk kwam dat doordat ik aan het trippen was. Het was echt moeilijk om mijn hoofd erbij te houden en me over mijn angst voor de naald heen te zetten. Op dat moment wist ik ook dat het dit keer ging lukken, dat deed me wel even twijfelen. Ik was moe van een lange dag school en vroeg me af of het niet te zwaar ging zijn als ik daadwerkelijk doorbrak.
Toen met een klein prikje, ging de naald het spierweefsel van mijn arm binnen. Ik voelde hoe langzaam de vloeistof naar binnen werd gespoten. Ik was enorm nerveus, ik kreeg van mijn lichaam gespannen te houden kramp rond mijn hart, het leek voor een moment alsof de ketamine daar rechtstreeks binnenkwam, dan schrik je wel even. Gelukkig duurde dat gevoel maar een paar seconde. Ik had echt moeite met mijn lichaam en voornamelijk mijn arm te ontspannen. Als ik mijn arm te gespannen zou houden, ging het veel meer pijn doen.
Toen de spuit gezet was voelde ik hoe de vloeistof zich verspreiden over mijn arm, ontzettend gek, nog nooit had ik zo goed gevoeld wat er gebeurde. Ik was zo gevoelig door het trippen dat ik echt voelde hoe de vloeistof zich verspreidde doorheen mijn linkerarm. Ik kreeg er zelfs lichtjes tintelingen in mijn vingers van. De vingers van mijn linkerhand dan.
Een raar gevoel was dat.
Toen begon het. Ik voelde hoe de warmtevlagen over mij heen kwamen, ze overspoelde mij letterlijk. Niet lang daarna begon alles heel snel te gaan, ik zakte compleet weg en begon aan mijn reis. Ik werd afgeschoten naar het binnenste van mijn hoofd.
Ik voelde hoe ineens mijn hartslag synchroon liep met de beat van de muziek. Ze waren met elkaar verbonden, ik wist op dat moment bijna zeker dat als de muziek zou stoppen, mijn hartslag ook zou stoppen. Het was onmogelijk om onderscheidt te maken tussen mijn hartslag en de redelijk, rustige beat. Ze waren een geworden. Best wel een eng moment, ik zei tegen mezelf: Gewoon blijven doorgaan, hopen dat de muziek niet stopt. Niet lang daarna verdween dat gevoel weer. Er stond alleen maar minimal muziek op. Die muziek begeleidde me wel goed in mijn trip. Behalve een liedje, dat een prachtig opbouwend stuk heeft, maar ook een donker stuk aan het einde. De gedachte aan de opbouw in het liedje hielp me om mijn eigen k-hole op te bouwen, maar uiteindelijk duurde me dat te lang en wist ik dat het negatieve deel ook nog moest komen, dat maakte mijn trip best lastig.
Nu stond ik in verbinding met de muziek die de computer afspeelde. Ik lag naar het plafond te kijken op bed en zag lijnen die mij rechtstreeks met de muziek van de computer verbonden. Ik heb met mijn handen in de lucht op de maat meebewogen. Het was magisch, net alsof ik een deel van de muziek was.
Telkens in mijn k-hole kwamen dingen uit mijn recente dagelijkse leven voor. Fragmenten van de school waar ik studeer en de mensen van mijn klas, mensen van DF die ik persoonlijk ken, allemaal kwamen ze langs. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat ik de bedrading van de computer was, ik was een kabel die langs de muur liep. Ontzettend leip.
Scopolamine heeft nog een tijdje gespeeld met een houten buis met van die korrels in, dat maakt zo een apart geluid. Ook heeft hij even staan verven. Die geluiden brachten mij in de war, het klonk net alsof hij nog een spuit aan het maken was. Dat zorgde even voor een mindfuck en wat chaos in mijn hoofd. Maar dat kreeg ik redelijk snel recht gezet, gewoon gevraagd wat hij aan het doen was.
De dissociatie die ik merkte leek heel sterk op de dissociatie die ik ervaar als ik lachgas of chloroform gebruik. Daar zal ik eerdaags nog een apart tripreport over schrijven waarin ik uitvoerig de dissociatie zal uitleggen.
Scopolamine heeft een deel van mijn k-hole gefilmd, niet alles omdat ik halverwege zei dat hij moest stoppen met filmen. Het was even wat veel waarschijnlijk. Achteraf had hij gewoon mogen doorfilmen, vindt het jammer dat ik niet mijn hele k-hole op beeld heb.
Het is grappig om jezelf terug te zien. Ik heb gedraaid, van lings naar rechts, van op mijn rug te liggen tot op mijn buik met mijn handen voor mijn gezicht, ik heb zelfs een aantal keer aan Scopolamine gevraagd waar ik was. Als je de film bekijkt lijkt het net alsof ik het echt moeilijk heb, alsof ik slecht ga. Maar dat was totaal niet zo, ik had een geweldige trip ! Het was wel zwaar, daardoor maakte ik waarschijnlijk soms ook van die rare bewegingen.
Mijn trip heeft ruim een uur geduurt. De k-hole een minuut of 30 denk ik, maar ik heb in totaal 1u nodig gehad om weer terug te landen. Ik was echt blij, verbaasd en voldaan toen ik besefte dat ik weer geland was. Ik had eindelijk een k-hole ervaren.
En daarbij had ik alle confrontaties met mijn dagelijkse leven doorstaan, ik had mijn verstand nog en alles begon langzaam op zijn plaats te vallen. Ik ben echt voor een goed half uur in mijn eigen wereld geweest, zonder het besef te hebben dat ik in Scopolamine zijn bed lag. Het laatste half uur van de trip begon ik langzaam te beseffen dat ik weer terug aan het komen was, maar ik kon absoluut niet recht gaan zitten. Ik lag heerlijk te genieten van de meest zieke CEV's. Gangen met bochten waar zich de meest gekke taferelen afspeelde. Ook heb ik nog lang een "normaal" ketamine gevoel gehad. Dat gevoel heeft nog lang geduurt, ergens nadat ik Scopolamine zijn spuit had gezet was ik weer bijna helemaal terug bij positieve. Ook ben ik een minuut of 15 misselijk geweest nadat ik geland was uit mijn k-hole. Gelukkig viel het mee en moest ik niet overgeven.
Even ter informatie: Ik heb niks gemerkt van die ene zegel LSD in mijn k-hole. Dat kan zijn omdat het mijn eerste echte k-hole was, maar dat betwijfel ik. De ketamine is zo sterk en overheersend dat het meteen de overhand neemt. In die dosis I.M. gespoten toch. Je merkt dus compleet niks meer van de LSD. Misschien in een hogere dosis LSD wel, maar zelfs dat betwijfel ik ten zeerste.
Ik hoop dat ik mijn ervaring een beetje duidelijk heb beschreven, mocht je nog vragen heb, stel ze gerust.
Als mij nog meer details van mijn k-hole in zouden vallen, plaats ik ze alsnog erbij.Tenslotte als afsluiter, een stukje tekst dat ik zelf heb verzonnen na mijn k-hole. Ik had het eigenlijk als onderschrift hier op DF willen gebruiken, maar zelfs een verkorte versie ervan was nog te lang. Dus leek het me leuk om het als afsluiter bij mijn tripreport te schrijven.
Het is dus een beschrijving van mijn eerste k-hole.
"You get more nervous when the needle gets closer and closer to your arm, you feel a little sting in your arm, you feel the substance flowing into your muscle, you feel the heat, your sight fades and your hearthbeat becomes one with the music, your in a k-hole. There no way back, just go forward."
- Sublimo -
