Kort... maar krachtig. (keta + lachgas + holophonic sound)
Geplaatst: ma dec 19, 2011 2:56 amOm m'n feestbinge van dit weekend succesvol af te sluiten, deed ik gisterochtend nog een beetje keta. Iets meer dan 110 mg, geloof ik. Halverwege m'n k-space, die erg fysiek was, zat ik er goed in en ging ik op bed liggen. MacBook ernaast, koptelefoon op, en toen dit opgezet:
http://www.youtube.com/watch?v=o35nCeMo2zQ
Toen een ballonnetje lachgas erbij.
Een paar seconden later was gebeurde er iets raars. M'n ogen gingen dicht, en ik ging in die dissociatieve staat waar ik zo van geniet met lachgas... maar terwijl ik het geluid van de golven hoorde, zag ik opeens in mijn 'visie' de onderkant van kikkervoetjes. Dat was het enige wat ik zag; allemaal plakkerige, nopperige voetjes die een bepaalde kant opliepen, bijna in patronen. Alsof er vlak voor m'n gezicht een glasplaat lag waar allemaal kikkers overheen liepen.
Maar toen, vanuit het niets, stond ik op een strand. Het was nacht, helemaal donker, en ook de zee was zwart. Ik voelde me vredig. Toen kwamen er mensen aangerend. Ik kende ze niet, maar ik voelde dat het vrienden van me waren. Ze deden hun arm om me heen, en samen renden ze met mij van het strand de zee in, met een brede glimlach. In de hoek van ogen zag ik de zijkanten van hun gezicht, en die hele brede glimlach.
Toen ik mezelf een paar secondes later uit m'n lachgas-space voelde komen, werd dat glimlachende gezicht in mijn ooghoek 'gedeconstrueerd' totdat het enkel abstracte vormen waren. Het oog werd een bal die wegzweefde, de glimlach werd een driehoek die langzaam oploste, etc. Toen ik m'n ogen opendeed, lag ik weer in m'n bed, naast m'n laptop.
Toen ben ik heerlijk gaan slapen.
Heerlijke ervaring was 't, en jammer dat 't maar een minuutje heeft geduurd.
http://www.youtube.com/watch?v=o35nCeMo2zQ
Toen een ballonnetje lachgas erbij.
Een paar seconden later was gebeurde er iets raars. M'n ogen gingen dicht, en ik ging in die dissociatieve staat waar ik zo van geniet met lachgas... maar terwijl ik het geluid van de golven hoorde, zag ik opeens in mijn 'visie' de onderkant van kikkervoetjes. Dat was het enige wat ik zag; allemaal plakkerige, nopperige voetjes die een bepaalde kant opliepen, bijna in patronen. Alsof er vlak voor m'n gezicht een glasplaat lag waar allemaal kikkers overheen liepen.
Maar toen, vanuit het niets, stond ik op een strand. Het was nacht, helemaal donker, en ook de zee was zwart. Ik voelde me vredig. Toen kwamen er mensen aangerend. Ik kende ze niet, maar ik voelde dat het vrienden van me waren. Ze deden hun arm om me heen, en samen renden ze met mij van het strand de zee in, met een brede glimlach. In de hoek van ogen zag ik de zijkanten van hun gezicht, en die hele brede glimlach.
Toen ik mezelf een paar secondes later uit m'n lachgas-space voelde komen, werd dat glimlachende gezicht in mijn ooghoek 'gedeconstrueerd' totdat het enkel abstracte vormen waren. Het oog werd een bal die wegzweefde, de glimlach werd een driehoek die langzaam oploste, etc. Toen ik m'n ogen opendeed, lag ik weer in m'n bed, naast m'n laptop.
Toen ben ik heerlijk gaan slapen.
Heerlijke ervaring was 't, en jammer dat 't maar een minuutje heeft geduurd.
Ik wil dit soort shit ook weer meemaken, alleen heb ik momenteel niet genoeg dissociatieven op voorraad 
