Paddestoelen: Zo boven, zo beneden en alles daartussen
Geplaatst: ma maart 14, 2011 5:46 amOriginele post door Paradox op 16 maart 2009.
Paddestoelen: Zo boven, zo beneden.. en alles daartussen.
14 maart 2009
Set: Gezonde spanning, nieuwsgierig en redelijk kalm
Setting: Met RSW In het huis van zijn ouders
Dosering: 2 gram P. Cubensis in de thee
Kleine introductie
Dit zou mijn eerste ervaring met psychedelica worden en ik heb al een tijdje 'ervaring' met hash en Bhang Lassi (ook interessant).
Ik heb al het één en ander meegemaakt wat prettig en onprettig is en met elke ervaring kon ik er beter mee overweg.
Vóór de paddestoelen heb ik al ongeveer kunnen leren met mezelf om te gaan in ongemakkelijke situaties en ik leer constant dat ik een 'controle' probleem heb.
Ik ben een control freak, heb erg de behoefte aan duidelijkheid en ik hou niet van verrassingen. Ik ben gevoelig voor sferen en ik voel anderman's stemming erg goed aan, wat me vaak
problemen heeft veroorzaakt. Deze eigenschap kan ook goed uitpakken, namelijk het helpen van anderen. Mijn probleem echter is dat ik mezelf te vaak vergeet en mezelf 'liever' de grond
in trap maar dat de ander zich beter voelt.
Ná de paddestoelen is het me ineens duidelijk geworden dat ik me altijd zo tekort heb gedaan en ik wil dit verslag dan ook meer toewijden aan wát ik geleerd heb.
Uiteraard waren er visuals, closed eyed en open eyed. Natuurlijk golfde de omgeving alsof het een zee was en kleuren werden intenser. Rood was niet zomaar rood, maar érg rood.
Definitie van God
Afijn, de visuele cadeautjes waren erg prettig om mee te maken en muziek werd belangrijker voor me dan ooit tevoren.
(RSW en ik zitten bij elkaar in een band en we maken al een hele tijd muziek).
Elke gespeelde noot werd een entiteit op zich. Ik zag namelijk het geluid van een gitaar omvormen tot een organisme van licht. Mijn besef van links en rechts was er niet, want de muziek was letterlijk overal. Zelfs achter me. En in me.
Eenmaal verder in de trip kwamen de inzichten en filosofieen. Ik pakte de laptop en begon een documentje aan te maken. Alles wat door me heenging typte ik van me af. Het was een constante stroom van informatie, inspiratie en zingeving.
Mijn bewustzijn beperkte zich niet alleen tot deze dimensie, maar ik zat tussen twee werelden. Ik had de vrijheid om van beide de sfeer te proeven middels tijdreizen? Ik noem het maar zo.
Of was het lichtreizen? Maakt niet uit; ik weet inmiddels wat er 'out there' is.
Eenmaal 'out there' werd het me ineens overduidelijk dat mijn zogenaamde beperkingen totaal geen bestaanrecht hebben in deze vierde of vijfde dimensie. Het was alsof 'God' mij uitlachte
op een vriendelijke manier en me vertelde: 'Wat doe je jezelf toch aan jongen?' Ik kon alleen maar met hem meelachen en dit resulteerde in een confronterende situatie.
Confronterend, maar erg fijn. Zwaar, maar erg licht.
'Is dit nu transformatie?' vroeg ik aan RSW.
Transformeer, (ver)deel en besta!
Alles werd opeens een loopje van gebeurtenissen en waarheden. Toen ik me in de wereld van 'God' bevond, had ik de mogelijkheid vragen te stellen.
Hoe meer vragen, hoe meer antwoorden en die antwoorden werden ook weer vragen.
'Waarom zijn we hier?'
-'Dat zeg ik je niet.
'Waarom niet?'
-Omdat het je levenslust zal afnemen.
'Waarom dan?'
-Stel niet zoveel vragen, het antwoord is het einde van jouw bestaan.
Oke dan. Duidelijk. God's vraag en antwoord had een behoorlijk effect op me en ik dacht na over wat ik ben, waar ik voor sta en wat mij uniek maakt.
Deze grondige zelfanalyse resulteerde in een bitterzoet euforisch gevoel van binnen. Het was alsof ik alle kennis en informatie die ik gewonnen had een bol van ijzerdraad vormde en dat 'God' het uitelkaar gehaald heeft en op een grote tafel heeft verspreid, klaar om te filteren.
Ik heb het volgende geleerd en ondervonden:
Of je het leuk vind of niet, we zijn universeel met elkaar verbonden. Het uitgangspunt van de Schepping is niet haat, onrecht en oorlog. Hoe kan het toch dat mensen dit meemaken en voelen?
Ik kon er verdrietig van worden. Mensen zouden elkaar geen pijn moeten doen en er zou gekeken moeten worden naar elkaar's gelijkenissen in plaats van elkaar's verschillen.
Er is een gebrek aan bewustzijn dat een bewustzijn opzich is geworden in deze wereld. We dragen allemaal een steentje bij aan een samenleving waarbij we de keuze hebben er een slechte wereld of een mooie, oprechte wereld van te maken.
Over oprecht gesproken: kunst is nog zo'n beetje het enige oprechte in de wereld wat er over is. Elke vorm van kunst, zij het visueel/beeldend of muzikaal, komt van jezelf en daar zijn simpelweg geen regels voor.
Men kan het mooi vinden of lelijk, maar afkeuren kan in principe niet. Kunst blijft bestaan in jezelf en het is de keuze of je het met mensen deelt of voor jezelf houdt. Kunst is oprecht, je kan er harten mee raken en harten mee helen.
En we scheppen allemaal mee, we scheppen allemaal onze ervaringen en levens. Transformeer, (ver)deel en besta! Niets is onmogelijk in een oneindig universum, waarvan er waarschijnlijk meerdere zijn.
Ik heb geleerd dat we net zo goed een molecuul kunnen zijn in het organisme wat het universum is. Het universum zou een levend iets kunnen zijn en het kan een projectie zijn
van hoe wij met het universele lichaam omgaan.
Gedragen wij ons ziek, dan word het universum ziek. Gedragen we ons gezond, dan is het universum gezond.
Tegelijkertijd zijn wij het universum, God's bordspel en wij zijn de spelers en we volgen slechts de spelregels.
Waarom valsspelen? Het kan een leuk spelletje 'Mens erger je niet' worden.
Paddestoelen: Zo boven, zo beneden.. en alles daartussen.
14 maart 2009
Set: Gezonde spanning, nieuwsgierig en redelijk kalm
Setting: Met RSW In het huis van zijn ouders
Dosering: 2 gram P. Cubensis in de thee
Kleine introductie
Dit zou mijn eerste ervaring met psychedelica worden en ik heb al een tijdje 'ervaring' met hash en Bhang Lassi (ook interessant).
Ik heb al het één en ander meegemaakt wat prettig en onprettig is en met elke ervaring kon ik er beter mee overweg.
Vóór de paddestoelen heb ik al ongeveer kunnen leren met mezelf om te gaan in ongemakkelijke situaties en ik leer constant dat ik een 'controle' probleem heb.
Ik ben een control freak, heb erg de behoefte aan duidelijkheid en ik hou niet van verrassingen. Ik ben gevoelig voor sferen en ik voel anderman's stemming erg goed aan, wat me vaak
problemen heeft veroorzaakt. Deze eigenschap kan ook goed uitpakken, namelijk het helpen van anderen. Mijn probleem echter is dat ik mezelf te vaak vergeet en mezelf 'liever' de grond
in trap maar dat de ander zich beter voelt.
Ná de paddestoelen is het me ineens duidelijk geworden dat ik me altijd zo tekort heb gedaan en ik wil dit verslag dan ook meer toewijden aan wát ik geleerd heb.
Uiteraard waren er visuals, closed eyed en open eyed. Natuurlijk golfde de omgeving alsof het een zee was en kleuren werden intenser. Rood was niet zomaar rood, maar érg rood.
Definitie van God
Afijn, de visuele cadeautjes waren erg prettig om mee te maken en muziek werd belangrijker voor me dan ooit tevoren.
(RSW en ik zitten bij elkaar in een band en we maken al een hele tijd muziek).
Elke gespeelde noot werd een entiteit op zich. Ik zag namelijk het geluid van een gitaar omvormen tot een organisme van licht. Mijn besef van links en rechts was er niet, want de muziek was letterlijk overal. Zelfs achter me. En in me.
Eenmaal verder in de trip kwamen de inzichten en filosofieen. Ik pakte de laptop en begon een documentje aan te maken. Alles wat door me heenging typte ik van me af. Het was een constante stroom van informatie, inspiratie en zingeving.
Mijn bewustzijn beperkte zich niet alleen tot deze dimensie, maar ik zat tussen twee werelden. Ik had de vrijheid om van beide de sfeer te proeven middels tijdreizen? Ik noem het maar zo.
Of was het lichtreizen? Maakt niet uit; ik weet inmiddels wat er 'out there' is.
Eenmaal 'out there' werd het me ineens overduidelijk dat mijn zogenaamde beperkingen totaal geen bestaanrecht hebben in deze vierde of vijfde dimensie. Het was alsof 'God' mij uitlachte
op een vriendelijke manier en me vertelde: 'Wat doe je jezelf toch aan jongen?' Ik kon alleen maar met hem meelachen en dit resulteerde in een confronterende situatie.
Confronterend, maar erg fijn. Zwaar, maar erg licht.
'Is dit nu transformatie?' vroeg ik aan RSW.
Transformeer, (ver)deel en besta!
Alles werd opeens een loopje van gebeurtenissen en waarheden. Toen ik me in de wereld van 'God' bevond, had ik de mogelijkheid vragen te stellen.
Hoe meer vragen, hoe meer antwoorden en die antwoorden werden ook weer vragen.
'Waarom zijn we hier?'
-'Dat zeg ik je niet.
'Waarom niet?'
-Omdat het je levenslust zal afnemen.
'Waarom dan?'
-Stel niet zoveel vragen, het antwoord is het einde van jouw bestaan.
Oke dan. Duidelijk. God's vraag en antwoord had een behoorlijk effect op me en ik dacht na over wat ik ben, waar ik voor sta en wat mij uniek maakt.
Deze grondige zelfanalyse resulteerde in een bitterzoet euforisch gevoel van binnen. Het was alsof ik alle kennis en informatie die ik gewonnen had een bol van ijzerdraad vormde en dat 'God' het uitelkaar gehaald heeft en op een grote tafel heeft verspreid, klaar om te filteren.
Ik heb het volgende geleerd en ondervonden:
Of je het leuk vind of niet, we zijn universeel met elkaar verbonden. Het uitgangspunt van de Schepping is niet haat, onrecht en oorlog. Hoe kan het toch dat mensen dit meemaken en voelen?
Ik kon er verdrietig van worden. Mensen zouden elkaar geen pijn moeten doen en er zou gekeken moeten worden naar elkaar's gelijkenissen in plaats van elkaar's verschillen.
Er is een gebrek aan bewustzijn dat een bewustzijn opzich is geworden in deze wereld. We dragen allemaal een steentje bij aan een samenleving waarbij we de keuze hebben er een slechte wereld of een mooie, oprechte wereld van te maken.
Over oprecht gesproken: kunst is nog zo'n beetje het enige oprechte in de wereld wat er over is. Elke vorm van kunst, zij het visueel/beeldend of muzikaal, komt van jezelf en daar zijn simpelweg geen regels voor.
Men kan het mooi vinden of lelijk, maar afkeuren kan in principe niet. Kunst blijft bestaan in jezelf en het is de keuze of je het met mensen deelt of voor jezelf houdt. Kunst is oprecht, je kan er harten mee raken en harten mee helen.
En we scheppen allemaal mee, we scheppen allemaal onze ervaringen en levens. Transformeer, (ver)deel en besta! Niets is onmogelijk in een oneindig universum, waarvan er waarschijnlijk meerdere zijn.
Ik heb geleerd dat we net zo goed een molecuul kunnen zijn in het organisme wat het universum is. Het universum zou een levend iets kunnen zijn en het kan een projectie zijn
van hoe wij met het universele lichaam omgaan.
Gedragen wij ons ziek, dan word het universum ziek. Gedragen we ons gezond, dan is het universum gezond.
Tegelijkertijd zijn wij het universum, God's bordspel en wij zijn de spelers en we volgen slechts de spelregels.
Waarom valsspelen? Het kan een leuk spelletje 'Mens erger je niet' worden.