Eerste keer 2C-B op ADE
Geplaatst: zo okt 19, 2014 12:35 amWie: ik en een vriendin, allebei 20
Wat: 2x 15 mg 2C-B per persoon
Waar: ADE (Paradiso)
Ik wilde al een tijdje 2C-B proberen en 17 oktober was dan eindelijk het moment aangebroken waarop dat zou gaan gebeuren. Ik zat te twijfelen over de dosis (had in totaal 3 pillen per persoon bij me), maar omdat ik nog maar weinig ervaring heb met psychedelica en ik op een feestje was, besloten we allebei met een hele te beginnen, in plaats van anderhalve. Vriendin had wel ervaring met 2C-B maar was niet erg onder de indruk van de effecten.
Ik was er iets eerder dan zij, haalde appelsap en liep rond door de club. Toen zij binnen was gingen we met z'n tweeën op het onderste balkon zitten en besloten we de eerste pil te nemen. Het appelsap werkte de vieze smaak goed tegen, hoewel die niks was vergeleken met MDMA. Het was nu iets voor 1:00. We gingen de grote zaal uit om in de kleinere ruimte naar Sophie te luisteren. Hij maakt een soort rare new wave dnb met allemaal gekke sound effects, heel erg leuk voor een come-up. We begonnen te dansen en na een minuut of 20 voelden mijn ledematen iets losser en klonk de muziek ietsjes intenser, maar verder voelde ik weinig. We hebben in totaal ongeveer 3 kwartier bij Sophie gestaan en toen vonden we het allebei tijd om naar Rustie te gaan in de grote zaal.
Mijn doel voor de avond was om heel hard te gaan tijdens Rustie, en dat is zeker gelukt. Om ongeveer 1:45 stonden we bij de bar om wat water te halen en toen sloeg het bij mij in. Ik had een beetje een XTC-gevoel waarbij ik het moeilijk vond om stil te staan, maar tegelijkertijd was ik ook zo afgeleid door mijn omgeving dat we besloten om te gaan zitten om het allemaal rustig in ons op te kunnen nemen. We waren nog steeds op het balkon en hadden dus perfect zicht op het scherm waar Rustie's visuals afgespeeld werden. We gingen vooraan zitten en toen kon de show beginnen.
Ik voelde me heel aangenaam, was echt als een debiel aan het grijnzen omdat ik het zo leuk vond. De eerste visuals dienden zich aan: de beelden op het scherm waar we naar keken leken 3D. Er was een soort farao die uit vierkantjes bestond en ronddraaide, en die leek op me af te komen. Kleuren waren heel intens en ik genoot echt ontzettend van de lasers-- er waren 8 brede groene lasers die overal heen en weer schoten en ik had het idee dat de muziek harder klonk als de lasers langs ons kwamen. Ik realiseerde me toen dat de afmetingen van de hele zaal voor mij absoluut niet klopten, en dat zou alleen maar erger worden. Ook dat vond ik heel grappig.
Het podium leek soms ver, soms dichtbij, de balkons gingen omhoog en omlaag en de stangen waar de lichten en speakers aan hingen leken heen en weer te zwaaien. Het leek wel alsof ik in de Villa Volta zat in de Efteling.
Fysiek voelde ik me goed, mijn handen leken heel licht en deden als vanzelf mee met de muziek. We zaten allebei nog steeds op onze stoeltjes omdat we allebei niet heel veel zin hadden om te dansen, maar we bewogen wel veel mee op de muziek en dat voelde heel lekker. Ik had op een gegeven moment een vieze smaak achter in mijn keel maar die verdween gelukkig snel. Geen last van mijn maag of darmen, wat ik heel fijn vond en niet verwacht had omdat ik een nogal gevoelig verteringssysteem heb.
Ik had van tevoren gelezen dat 2C-B je soms meer bewust kan maken van kwaaltjes die je hebt. Ik heb vaak verkrampte schouderspieren en ik voelde dat heel erg in mijn rechterschouder. Het was niet pijnlijk, maar meer benadrukt dat ik hem niet goed kon ontspannen. Ik had er verder niet veel last van en probeerde mijn schouder een beetje te masseren, waardoor het gevoel voor het grootste deel verdween. Ik had wel af en toe moeite mijn ogen open te houden omdat mijn oogleden heel zwaar voelden, en besloot op een gegeven moment dit als kans te benutten om wat CEV te zien.
Toen ik mijn ogen dichtdeed, bedacht ik me dat ik graag fractals zou willen zien, en dat gebeurde ook. Ik vond het super dat ik de CEV zelf een beetje kon sturen-- ik zag fractals die op blaadjes leken en ronddraaiden, in de kleuren groen, roze en grijs. Voor mijn gevoel had ik mijn ogen misschien een seconde of 10 dicht, maar mijn tijdsbesef was toen al helemaal naar god dus het kan best zijn dat ik een kwartier met m'n ogen dicht heb gezeten. Toen ik ze weer opendeed waren op het scherm echt de mooiste dingen te zien en keek ik daar weer naar. De show zelf was gewoon fantastisch, ik vind het moeilijk te beschrijven omdat zowel de muziek als de visuals (op het scherm) nogal apart waren maar het complimenteerde elkaar allemaal perfect. Ik gleed af en toe wat dieper weg in mijn trip, dan moest ik ook even wat verder naar achter schuiven op mijn stoel en comfortabeler zitten omdat het euforische gevoel en het golven van de ruimte wat sterker werden. Mijn lichaam voelde op dat soort momenten ook zwaarder.
Ik herinner me nog dat tijdens een build up in de muziek ik ervan overtuigd was dat ik langzaam op aan het stijgen was omdat ik me zo licht voelde (toen had ik mijn ogen dicht), en dat ik, als ik vanuit mijn ooghoeken naar mensen keek, het leek alsof ze brillen ophadden en/of camera's om hun nekken hadden hangen. Heel erg random.
Tijdens Rustie kon ik dus min of meer 3 'fases' identificeren waar ik steeds in golven doorheen ging: 1. grijnzen als een debiel, om me heen kijken en gewoon genieten van alles, milde visuals, erg XTC-achtig; 2. meer focussen op de muziek, zittend dansen, bewegen, meegaan in het moment, meer in mezelf gekeerd; 3. dieper in de trip, lichaam voelt zwaar, een gevoel alsof ik naar achter glij in de tripdimensie en verder verwijderd raak van de realiteit, visuals worden sterker. Allemaal anders, maar allemaal even prettig.
Toen Rustie's set afgelopen was, was het meest intense deel van de trip tot een einde gekomen. We stonden op en besloten naar de kleine zaal te gaan.
Daar aangekomen ontdekte ik dat die vertekening van afmetingen van ruimtes ook bij mensen van toepassing was. Schouders leken wel twee meter breed soms, heupen gingen van dun naar dik terwijl ik aan het staren was, bij sommige mensen leken hun ogen tijdelijk in hun voorhoofd te zitten. Ik zag ook wat tracers als mensen hun handen zwaaiden op de maat van de muziek. Ik stond achter een vrouw in een blouse met oranje sterren erop en dat vond ik echt prachtig, het patroontje leek te bewegen en de outline van de sterren leek van kleur te veranderen.
Volgens mij zijn we daarna naar de wc gegaan en dat was ook echt een ervaring. Mijn visuals waren al dansend/lopend een stuk minder geworden, maar zodra ik stil zat op de wc en me kon focussen kwamen ze weer terug. Ik zag safaribeelden (leeuwen, bomen, gras, zebra's) op de deur, alles in zwart-grijs omdat de deur zwart was. Waterspettertjes op de grond leken te bewegen en vuiltjes en stofjes tussen de tegels wroetten als kleine wormpjes bij mijn voeten. Ik vond het ontzettend interessant om naar te kijken, maar doordat ik zo afgeleid was vergat ik bijna te plassen. Het lukte me uiteindelijk om te plassen door een beetje heen en weer te wiebelen, want beweging doorbrak de visuals. Ik had nog best wat langer naar die deur willen staren trouwens, maar omdat ik echt niet meer wist hoe lang een minuut of zelfs een seconde duurde probeerde ik zo snel mogelijk weer uit de wc te gaan omdat ik dacht dat ik er anders wel een uur zou zitten.
Het was nu tijd om af te koelen en te rehydrateren. Ik had een raketje gehaald en vriendin wat cola. We liepen terug naar het balkon en gingen helemaal in het linkerhoekje zitten. We hadden al overlegd of we nog een pil wilden nemen en rond 03:15 namen we die in, onder het genot van ons drankje/ijsje. We praatten nog wat, maar ondertussen was Lunice aan het draaien en de muziek was zo goed dat we niet stil konden blijven zitten. Vóór mij stond een jongen een sigaretje te roken en ik weet nog dat ik me afvroeg hoe het kon dat hij al een half uur/drie kwartier dezelfde sigaret aan het roken was, maar de tijd die verstreken was terwijl ik dat dacht was waarschijnlijk maar een minuut of vijf. Die tijdsdistortie is echt gek
Toen we voelden dat we wat harder gingen, besloten we maar weer te gaan zitten, maar ditmaal recht voor het podium (nog steeds op het balkon). Ik begon die 3 fases weer te voelen. Een gekke visual die ik had was dat het leek alsof er mos op de lampen en de stangen waar ze aan hingen groeiden. Ik zag mooie patronen in de lichten achter het podium, het leken wel raderen met gaatjes erin. CEV's waren geometrische figuren in pastelkleurtjes.Ik vond het heel amuserend om naar beneden te kijken en dansende mensen te observeren, maar realiseerde me dat hun bewegingen niet altijd vloeiend leken, alsof er gaten zaten in mijn perceptie. Dit kwam deels door de stroboscoop, maar ik vroeg me af of het ook zou kunnen komen doordat mijn hersenen niet snel genoeg mijn saccades in konden vullen (http://en.wikipedia.org/wiki/Saccadic_masking).
De rest van de avond hebben we gewoon lekker gedanst, toen het meest intense deel van de tweede trip voorbij was wilden we allebei graag dansen. De weg naar huis was hartstikke leuk, terwijl ik op de fiets zat voelde mijn stuur heel klein en het fietspad leek telkens van breedte te veranderen. Ik had een muts op die ik steeds op en af zette omdat ik merkte dat ik het lastig vond om mijn lichaamstemperatuur te reguleren, een klein nadeel. Gelukkig kan ik, doordat ik gemillimeterd haar heb, warmte snel kwijtraken, zeker op de fiets.
Thuis zette ik mijn favoriete aflevering van Community aan en vond die nog hilarischer dan normaal. Ik zag wat patronen in de houten vloer en terwijl ik op de wc zat leek mijn douchegordijn heen en weer te zwaaien.
Eenmaal in bed merkte ik dat ik ietwat verkrampt was. Ik werd toen een beetje paranoïde en besloot om een broodje cashewboter en een halve banaan te eten voor wat magnesium en kalium, waarna ik snel mijn spieren kon ontspannen en in slaap viel. De volgende keer moet ik van tevoren maar wat meer eten (had wel gezond avondgegeten met fruit toe maar ik kon niet zo heel veel eten doordat ik toch best een beetje nerveus was, heb ik altijd als ik een nieuwe drug ga proberen).
Ik vond dit echt een fantastische ervaring. 2C-B is een heel vriendelijke, prettige drug. Je kunt er hard op gaan, maar je lijkt wat sterkere banden met de realiteit te houden dan bijvoorbeeld met XTC of truffels. Mijn dosis was vrij licht en ik hoop de volgende keer thuis wat meer in één keer te nemen voor een sterkere trip, hoewel ik al best onder de indruk was van wat ik allemaal zag.
De volgende dag was ik wel erg moe, maar had geen spierpijn/kaakpijn/wat dan ook. Mijn concentratievermogen was goed. Ik voelde niet echt een afterglow, maar was ook absoluut niet down, alleen een mooie nieuwe ervaring rijker
Wat: 2x 15 mg 2C-B per persoon
Waar: ADE (Paradiso)
Ik wilde al een tijdje 2C-B proberen en 17 oktober was dan eindelijk het moment aangebroken waarop dat zou gaan gebeuren. Ik zat te twijfelen over de dosis (had in totaal 3 pillen per persoon bij me), maar omdat ik nog maar weinig ervaring heb met psychedelica en ik op een feestje was, besloten we allebei met een hele te beginnen, in plaats van anderhalve. Vriendin had wel ervaring met 2C-B maar was niet erg onder de indruk van de effecten.
Ik was er iets eerder dan zij, haalde appelsap en liep rond door de club. Toen zij binnen was gingen we met z'n tweeën op het onderste balkon zitten en besloten we de eerste pil te nemen. Het appelsap werkte de vieze smaak goed tegen, hoewel die niks was vergeleken met MDMA. Het was nu iets voor 1:00. We gingen de grote zaal uit om in de kleinere ruimte naar Sophie te luisteren. Hij maakt een soort rare new wave dnb met allemaal gekke sound effects, heel erg leuk voor een come-up. We begonnen te dansen en na een minuut of 20 voelden mijn ledematen iets losser en klonk de muziek ietsjes intenser, maar verder voelde ik weinig. We hebben in totaal ongeveer 3 kwartier bij Sophie gestaan en toen vonden we het allebei tijd om naar Rustie te gaan in de grote zaal.
Mijn doel voor de avond was om heel hard te gaan tijdens Rustie, en dat is zeker gelukt. Om ongeveer 1:45 stonden we bij de bar om wat water te halen en toen sloeg het bij mij in. Ik had een beetje een XTC-gevoel waarbij ik het moeilijk vond om stil te staan, maar tegelijkertijd was ik ook zo afgeleid door mijn omgeving dat we besloten om te gaan zitten om het allemaal rustig in ons op te kunnen nemen. We waren nog steeds op het balkon en hadden dus perfect zicht op het scherm waar Rustie's visuals afgespeeld werden. We gingen vooraan zitten en toen kon de show beginnen.
Ik voelde me heel aangenaam, was echt als een debiel aan het grijnzen omdat ik het zo leuk vond. De eerste visuals dienden zich aan: de beelden op het scherm waar we naar keken leken 3D. Er was een soort farao die uit vierkantjes bestond en ronddraaide, en die leek op me af te komen. Kleuren waren heel intens en ik genoot echt ontzettend van de lasers-- er waren 8 brede groene lasers die overal heen en weer schoten en ik had het idee dat de muziek harder klonk als de lasers langs ons kwamen. Ik realiseerde me toen dat de afmetingen van de hele zaal voor mij absoluut niet klopten, en dat zou alleen maar erger worden. Ook dat vond ik heel grappig.
Het podium leek soms ver, soms dichtbij, de balkons gingen omhoog en omlaag en de stangen waar de lichten en speakers aan hingen leken heen en weer te zwaaien. Het leek wel alsof ik in de Villa Volta zat in de Efteling.
Fysiek voelde ik me goed, mijn handen leken heel licht en deden als vanzelf mee met de muziek. We zaten allebei nog steeds op onze stoeltjes omdat we allebei niet heel veel zin hadden om te dansen, maar we bewogen wel veel mee op de muziek en dat voelde heel lekker. Ik had op een gegeven moment een vieze smaak achter in mijn keel maar die verdween gelukkig snel. Geen last van mijn maag of darmen, wat ik heel fijn vond en niet verwacht had omdat ik een nogal gevoelig verteringssysteem heb.
Ik had van tevoren gelezen dat 2C-B je soms meer bewust kan maken van kwaaltjes die je hebt. Ik heb vaak verkrampte schouderspieren en ik voelde dat heel erg in mijn rechterschouder. Het was niet pijnlijk, maar meer benadrukt dat ik hem niet goed kon ontspannen. Ik had er verder niet veel last van en probeerde mijn schouder een beetje te masseren, waardoor het gevoel voor het grootste deel verdween. Ik had wel af en toe moeite mijn ogen open te houden omdat mijn oogleden heel zwaar voelden, en besloot op een gegeven moment dit als kans te benutten om wat CEV te zien.
Toen ik mijn ogen dichtdeed, bedacht ik me dat ik graag fractals zou willen zien, en dat gebeurde ook. Ik vond het super dat ik de CEV zelf een beetje kon sturen-- ik zag fractals die op blaadjes leken en ronddraaiden, in de kleuren groen, roze en grijs. Voor mijn gevoel had ik mijn ogen misschien een seconde of 10 dicht, maar mijn tijdsbesef was toen al helemaal naar god dus het kan best zijn dat ik een kwartier met m'n ogen dicht heb gezeten. Toen ik ze weer opendeed waren op het scherm echt de mooiste dingen te zien en keek ik daar weer naar. De show zelf was gewoon fantastisch, ik vind het moeilijk te beschrijven omdat zowel de muziek als de visuals (op het scherm) nogal apart waren maar het complimenteerde elkaar allemaal perfect. Ik gleed af en toe wat dieper weg in mijn trip, dan moest ik ook even wat verder naar achter schuiven op mijn stoel en comfortabeler zitten omdat het euforische gevoel en het golven van de ruimte wat sterker werden. Mijn lichaam voelde op dat soort momenten ook zwaarder.
Ik herinner me nog dat tijdens een build up in de muziek ik ervan overtuigd was dat ik langzaam op aan het stijgen was omdat ik me zo licht voelde (toen had ik mijn ogen dicht), en dat ik, als ik vanuit mijn ooghoeken naar mensen keek, het leek alsof ze brillen ophadden en/of camera's om hun nekken hadden hangen. Heel erg random.
Tijdens Rustie kon ik dus min of meer 3 'fases' identificeren waar ik steeds in golven doorheen ging: 1. grijnzen als een debiel, om me heen kijken en gewoon genieten van alles, milde visuals, erg XTC-achtig; 2. meer focussen op de muziek, zittend dansen, bewegen, meegaan in het moment, meer in mezelf gekeerd; 3. dieper in de trip, lichaam voelt zwaar, een gevoel alsof ik naar achter glij in de tripdimensie en verder verwijderd raak van de realiteit, visuals worden sterker. Allemaal anders, maar allemaal even prettig.
Toen Rustie's set afgelopen was, was het meest intense deel van de trip tot een einde gekomen. We stonden op en besloten naar de kleine zaal te gaan.
Daar aangekomen ontdekte ik dat die vertekening van afmetingen van ruimtes ook bij mensen van toepassing was. Schouders leken wel twee meter breed soms, heupen gingen van dun naar dik terwijl ik aan het staren was, bij sommige mensen leken hun ogen tijdelijk in hun voorhoofd te zitten. Ik zag ook wat tracers als mensen hun handen zwaaiden op de maat van de muziek. Ik stond achter een vrouw in een blouse met oranje sterren erop en dat vond ik echt prachtig, het patroontje leek te bewegen en de outline van de sterren leek van kleur te veranderen.
Volgens mij zijn we daarna naar de wc gegaan en dat was ook echt een ervaring. Mijn visuals waren al dansend/lopend een stuk minder geworden, maar zodra ik stil zat op de wc en me kon focussen kwamen ze weer terug. Ik zag safaribeelden (leeuwen, bomen, gras, zebra's) op de deur, alles in zwart-grijs omdat de deur zwart was. Waterspettertjes op de grond leken te bewegen en vuiltjes en stofjes tussen de tegels wroetten als kleine wormpjes bij mijn voeten. Ik vond het ontzettend interessant om naar te kijken, maar doordat ik zo afgeleid was vergat ik bijna te plassen. Het lukte me uiteindelijk om te plassen door een beetje heen en weer te wiebelen, want beweging doorbrak de visuals. Ik had nog best wat langer naar die deur willen staren trouwens, maar omdat ik echt niet meer wist hoe lang een minuut of zelfs een seconde duurde probeerde ik zo snel mogelijk weer uit de wc te gaan omdat ik dacht dat ik er anders wel een uur zou zitten.
Het was nu tijd om af te koelen en te rehydrateren. Ik had een raketje gehaald en vriendin wat cola. We liepen terug naar het balkon en gingen helemaal in het linkerhoekje zitten. We hadden al overlegd of we nog een pil wilden nemen en rond 03:15 namen we die in, onder het genot van ons drankje/ijsje. We praatten nog wat, maar ondertussen was Lunice aan het draaien en de muziek was zo goed dat we niet stil konden blijven zitten. Vóór mij stond een jongen een sigaretje te roken en ik weet nog dat ik me afvroeg hoe het kon dat hij al een half uur/drie kwartier dezelfde sigaret aan het roken was, maar de tijd die verstreken was terwijl ik dat dacht was waarschijnlijk maar een minuut of vijf. Die tijdsdistortie is echt gek
Toen we voelden dat we wat harder gingen, besloten we maar weer te gaan zitten, maar ditmaal recht voor het podium (nog steeds op het balkon). Ik begon die 3 fases weer te voelen. Een gekke visual die ik had was dat het leek alsof er mos op de lampen en de stangen waar ze aan hingen groeiden. Ik zag mooie patronen in de lichten achter het podium, het leken wel raderen met gaatjes erin. CEV's waren geometrische figuren in pastelkleurtjes.Ik vond het heel amuserend om naar beneden te kijken en dansende mensen te observeren, maar realiseerde me dat hun bewegingen niet altijd vloeiend leken, alsof er gaten zaten in mijn perceptie. Dit kwam deels door de stroboscoop, maar ik vroeg me af of het ook zou kunnen komen doordat mijn hersenen niet snel genoeg mijn saccades in konden vullen (http://en.wikipedia.org/wiki/Saccadic_masking).
De rest van de avond hebben we gewoon lekker gedanst, toen het meest intense deel van de tweede trip voorbij was wilden we allebei graag dansen. De weg naar huis was hartstikke leuk, terwijl ik op de fiets zat voelde mijn stuur heel klein en het fietspad leek telkens van breedte te veranderen. Ik had een muts op die ik steeds op en af zette omdat ik merkte dat ik het lastig vond om mijn lichaamstemperatuur te reguleren, een klein nadeel. Gelukkig kan ik, doordat ik gemillimeterd haar heb, warmte snel kwijtraken, zeker op de fiets.
Thuis zette ik mijn favoriete aflevering van Community aan en vond die nog hilarischer dan normaal. Ik zag wat patronen in de houten vloer en terwijl ik op de wc zat leek mijn douchegordijn heen en weer te zwaaien.
Eenmaal in bed merkte ik dat ik ietwat verkrampt was. Ik werd toen een beetje paranoïde en besloot om een broodje cashewboter en een halve banaan te eten voor wat magnesium en kalium, waarna ik snel mijn spieren kon ontspannen en in slaap viel. De volgende keer moet ik van tevoren maar wat meer eten (had wel gezond avondgegeten met fruit toe maar ik kon niet zo heel veel eten doordat ik toch best een beetje nerveus was, heb ik altijd als ik een nieuwe drug ga proberen).
Ik vond dit echt een fantastische ervaring. 2C-B is een heel vriendelijke, prettige drug. Je kunt er hard op gaan, maar je lijkt wat sterkere banden met de realiteit te houden dan bijvoorbeeld met XTC of truffels. Mijn dosis was vrij licht en ik hoop de volgende keer thuis wat meer in één keer te nemen voor een sterkere trip, hoewel ik al best onder de indruk was van wat ik allemaal zag.
De volgende dag was ik wel erg moe, maar had geen spierpijn/kaakpijn/wat dan ook. Mijn concentratievermogen was goed. Ik voelde niet echt een afterglow, maar was ook absoluut niet down, alleen een mooie nieuwe ervaring rijker
