Op de tonen van de verwarring reconstrueren: 4-aco-mipt
Geplaatst: ma maart 14, 2011 6:52 amOriginele post door ErnstJünger op 28 maart 2009.
Op de tonen van de verwarring de geest reconstrueren: 4-ACO-MIPT & Keta
Wat: 22mg 4-ACO-MIPT en 160mg Ketamine
Waar: neergeplakt in de zetel
Sitter: vanzelfsprekend vanwege de hogere dosis
Na een eerder succesvol experiment met de 4-ACO-MIPT jeukte het om de stof opnieuw te proeven. Op een vrijdagavond bevrijd van alle schoolse en huishoudelijke taken, goed uitgerust en met veel zin in een psychedelisch avontuur werd de toon gezet.
Eigenlijk had ik eerst enkel een K-trip ingepland (vanwege de korte duur), maar na enkele teleurstellende ervaringen met een nieuwe batch, toch maar besloten er iets bij te gooien dat compatibel was.
De nieuwe K valt uiterlijk in niets te onderscheiden van mijn eerdere batch, maar het effect is zeer zeker verschillend. Het zijn beide duidelijk heldere kristallen die nog gecrusht moeten worden alvorens ze de neus in te jagen, maar een diepe K-Hole bereiken lukt niet meer zo vlotjes, terwijl de lichamelijke verdoving wel sterker lijkt.
Na wat rondgelezen te hebben acht ik het plausibel dat het gewoon andere isomeren betreft: de R in plaats van de S, wat het verminderd psychedelisch en het verhoogd anastetisch effect kan verklaren.
+0u: De lichte avondmaaltijd ligt nu al twee uur achter me en het moment is daar om de 4-ACO-MIPT van onder het stof te halen en af te wegen. Laatste keer had ik +/- 15mg gebruikt en dit leverde een heftige, aangename trip van korte duur op met vooral visuele ondersteuning. Sociale interactie bleek feilloos te verlopen. Een gefilterde paddo-trip zonder enige aanzet tot mindfuck, zou ik het nu omschrijven.
Ik ga deze keer voor 18mg oraal. In afwachting van de opkomst hou ik me ledig met strips van Enki Bilal te lezen die hopelijk hun morbide kant niet laten doorschemeren in de trip.
+1u: Een uur later voel ik me lichtjes rusteloos. Voel ik überhaupt wel iets van deze stof? Ik begin me zo af te vragen of mijn maaginhoud de werking niet blokkeert. Deze initiële trip-onzekerheid is echter een constante bij me. Werkt de MDMA wel? Is de sterkte van de zegels niet achteruit gegaan? Het zijn de traditionele vragen, ongeacht de voorgaande ervaringen. Het hoofd koel houden en gewoon afwachten is dan de enige gezonde optie.
Ik weeg opnieuw af en besluit nu 4mg nasaal bij te nemen, kwestie van de maagbarrière te omzeilen en om snel een verschil te merken. Het goedje brandt helemaal niet. Zeker niet vergeleken met 2C-B of zo.
Ik wacht maar af op overeenkomsten met de eerdere 4-ACO-MIPT trip en zoek tevergeefs naar overeenkomsten, waardoor ik tijdelijk in de waan ben dat ik wel intolerant moet zijn gezien de hoge dosis. Mijn maag begint te protesteren en ik besluit me neer te leggen in de zetel. O nee, dit wordt toch niet zo’n allesoverheersende bodyload-trip?!
10.000 Days van TOOL mag het van me overnemen qua sfeer nu ik de stripreeks te verwarrend vind om nog te kunnen volgen.
+1,5u: Keta-time! 160mg wordt afgewogen en in vier lijnen binnengewerkt. De effect laat zich razendsnel voelen en ik smelt dieper en dieper weg in de zetel.
De muzikale tonen voeren me heel ver weg.
Het visuele effect van de 4-ACO-MIPT waar ik eerder zo op hoopte, laat zich nu ten volle manifesteren. Dit zijn niet langer CEV’s of OEV’s, maar echte hallucinaties. De ogen openen of sluiten brengt me niet terug naar de realiteit, maar dient slechts als afwisseling tussen de ene bewustzijnstoestand en de andere. Als een knipperlicht switch ik heen en weer. Als de ene toestand me afschrikt, wissel ik hem in voor de andere.
Ik heb de TOOL cd al enkele keren eerder beluisterd, maar wat ik nu hoor wijkt daar zo van af, dat het lijkt alsof de muzikanten mee de trip sturen en mijn trip hen ook stuurt. Dit is niet langer een cd die chronologisch afgespeeld wordt, maar een live improvisatiesessie waarbij de tonaliteit en de tempowisselingen geschreven lijken voor deze specifieke trip.
Ik ben ondertussen elke binding tot de realiteit verloren. Waar ben ik? Welk niveau is nu het dichtste tot de realiteit? Stiekem hoop ik mijn eega te kamer terug te zien binnenwandelen als baken van herkenning.
De verwarring duurt voort. Ik zie vreemdsoortige bij-schepsels door de kamer zweven en zich boven me nestelen in de zetel. Ze boezemen me geen angst in, slechts fascinatie om zoveel onwereldsheid. Allerlei wezens stromen de kamer binnen en doen ‘hun ding’. Het is een gelaagd universum waarbinnen ik me nu bevind. Van de ene dimensie tot de andere knipper ik me feilloos door.
Tijdens een reguliere K-trip bevind ik me meestal in een (on)aards mooi landschap waar de meest onvoorspelbare en geschifte taferelen de revue passeren. Met deze combo blijf ik weliswaar gestrand in het hier en nu, maar mijn perceptie van wat nu inhoudt wordt schromelijk verkracht.
+2,5u: De geestelijke decompositie staat nu centraal. De hersenprocessen worden door elkaar gegooid en het is mijn taak terug herkenning te vinden en de realiteit stapsgewijs weer te omarmen.
Ik zag zoveel verschillende bewustzijnstoestanden zich in een razend tempo opvolgen; wat zo extreem desoriënterend inwerkte.
Na een tijdje voel ik de K loslaten en blijft slechts de 4-ACO-MIPT nakabbelen. Ik ontvlucht de zetel en laat samen met mijn eega een Soprano-reeks op me afkomen. Een blik in de spiegel verraadt echter pupillen zo groot als knikkers. Vreemd. Naarmate de tijd vordert word ik maar niet moe.
+4u: Ik volg mijn vermoeide eega naar de slaapkamer en kan urenlang de slaap niet vatten. Mijn denkprocessen zit nog steeds in zo’n helse vaart vast. Het is niet langer psychedelisch in de zin dat de vreemdste denkgangen zich laten gelden, eerder een soort van amfetamine-achtige rush die de geest geen rust gunt. Een oxazepam verlost me en dooft het vuur. Langverwachte lethargie!
’s Morgens ben ik fit en goed gezind met een licht slaapgebrek. Geen enkele fysieke bijwerking laat zich gelden. Which is nice!
Nabeschouwing: Ik moet wel zeggen dat het deze keer veel minder (visueel) was dan het eerdere experiment met lagere dosis, maar de mentale uitwerking was des te sterker.
Ook de opkomst was deze keer helemaal anders. De vorige keer ervaarde ik de opkomst als zeer abrupt en overrompelend en gisteren moest ik na anderhalf uur goed nadenken welke effecten toe te schrijven waren aan het middel en welke niet, aangezien het extreem geleidelijk opkwam. Ik zou haast denken dat het twee totaal verschillende stoffen betrof.
Ik omschreef mezelf na het eerste uur nog steeds als ‘nuchter’ hoewel ik objectief gezien ver weg was. Dat is wel misleidend en potentieel gevaarlijk om dan maar een ander stofje erbij te gooien en dan in een inferno te belanden. Het was zaak de weinig resterende rationele denkprocessen in te schakelen om een goede keuze te maken.
Het was al bij al een zéér verwarrende trip waarbij elke directe link tot de realiteit ver weg was.
Maar daar hou ik persoonlijk wel van. Ik geniet van sociale stimulanten, euforische roezen, maar zulke bevreemdende trips als een bulldozer waarbij mijn geestelijke processen overweg gegooid worden en ik als taak heb de realiteit weer te reconstrueren bevallen me toch het meeste.
Het is dan wel een dunne scheidingslijn tussen een verantwoorde hoge dosis en een opmerkelijk bouleverserende combinatie en tussen een fysiek en geestelijk gevaarlijke uitwerking waarbij ik in een psychose gevangen blijf zitten. Ook dat is een leerproces.
In ieder geval een trip die mijn batterijen weer helemaal opgeladen heeft.
Op de tonen van de verwarring de geest reconstrueren: 4-ACO-MIPT & Keta
Wat: 22mg 4-ACO-MIPT en 160mg Ketamine
Waar: neergeplakt in de zetel
Sitter: vanzelfsprekend vanwege de hogere dosis
Na een eerder succesvol experiment met de 4-ACO-MIPT jeukte het om de stof opnieuw te proeven. Op een vrijdagavond bevrijd van alle schoolse en huishoudelijke taken, goed uitgerust en met veel zin in een psychedelisch avontuur werd de toon gezet.
Eigenlijk had ik eerst enkel een K-trip ingepland (vanwege de korte duur), maar na enkele teleurstellende ervaringen met een nieuwe batch, toch maar besloten er iets bij te gooien dat compatibel was.
De nieuwe K valt uiterlijk in niets te onderscheiden van mijn eerdere batch, maar het effect is zeer zeker verschillend. Het zijn beide duidelijk heldere kristallen die nog gecrusht moeten worden alvorens ze de neus in te jagen, maar een diepe K-Hole bereiken lukt niet meer zo vlotjes, terwijl de lichamelijke verdoving wel sterker lijkt.
Na wat rondgelezen te hebben acht ik het plausibel dat het gewoon andere isomeren betreft: de R in plaats van de S, wat het verminderd psychedelisch en het verhoogd anastetisch effect kan verklaren.
+0u: De lichte avondmaaltijd ligt nu al twee uur achter me en het moment is daar om de 4-ACO-MIPT van onder het stof te halen en af te wegen. Laatste keer had ik +/- 15mg gebruikt en dit leverde een heftige, aangename trip van korte duur op met vooral visuele ondersteuning. Sociale interactie bleek feilloos te verlopen. Een gefilterde paddo-trip zonder enige aanzet tot mindfuck, zou ik het nu omschrijven.
Ik ga deze keer voor 18mg oraal. In afwachting van de opkomst hou ik me ledig met strips van Enki Bilal te lezen die hopelijk hun morbide kant niet laten doorschemeren in de trip.
+1u: Een uur later voel ik me lichtjes rusteloos. Voel ik überhaupt wel iets van deze stof? Ik begin me zo af te vragen of mijn maaginhoud de werking niet blokkeert. Deze initiële trip-onzekerheid is echter een constante bij me. Werkt de MDMA wel? Is de sterkte van de zegels niet achteruit gegaan? Het zijn de traditionele vragen, ongeacht de voorgaande ervaringen. Het hoofd koel houden en gewoon afwachten is dan de enige gezonde optie.
Ik weeg opnieuw af en besluit nu 4mg nasaal bij te nemen, kwestie van de maagbarrière te omzeilen en om snel een verschil te merken. Het goedje brandt helemaal niet. Zeker niet vergeleken met 2C-B of zo.
Ik wacht maar af op overeenkomsten met de eerdere 4-ACO-MIPT trip en zoek tevergeefs naar overeenkomsten, waardoor ik tijdelijk in de waan ben dat ik wel intolerant moet zijn gezien de hoge dosis. Mijn maag begint te protesteren en ik besluit me neer te leggen in de zetel. O nee, dit wordt toch niet zo’n allesoverheersende bodyload-trip?!
10.000 Days van TOOL mag het van me overnemen qua sfeer nu ik de stripreeks te verwarrend vind om nog te kunnen volgen.
+1,5u: Keta-time! 160mg wordt afgewogen en in vier lijnen binnengewerkt. De effect laat zich razendsnel voelen en ik smelt dieper en dieper weg in de zetel.
De muzikale tonen voeren me heel ver weg.
Het visuele effect van de 4-ACO-MIPT waar ik eerder zo op hoopte, laat zich nu ten volle manifesteren. Dit zijn niet langer CEV’s of OEV’s, maar echte hallucinaties. De ogen openen of sluiten brengt me niet terug naar de realiteit, maar dient slechts als afwisseling tussen de ene bewustzijnstoestand en de andere. Als een knipperlicht switch ik heen en weer. Als de ene toestand me afschrikt, wissel ik hem in voor de andere.
Ik heb de TOOL cd al enkele keren eerder beluisterd, maar wat ik nu hoor wijkt daar zo van af, dat het lijkt alsof de muzikanten mee de trip sturen en mijn trip hen ook stuurt. Dit is niet langer een cd die chronologisch afgespeeld wordt, maar een live improvisatiesessie waarbij de tonaliteit en de tempowisselingen geschreven lijken voor deze specifieke trip.
Ik ben ondertussen elke binding tot de realiteit verloren. Waar ben ik? Welk niveau is nu het dichtste tot de realiteit? Stiekem hoop ik mijn eega te kamer terug te zien binnenwandelen als baken van herkenning.
De verwarring duurt voort. Ik zie vreemdsoortige bij-schepsels door de kamer zweven en zich boven me nestelen in de zetel. Ze boezemen me geen angst in, slechts fascinatie om zoveel onwereldsheid. Allerlei wezens stromen de kamer binnen en doen ‘hun ding’. Het is een gelaagd universum waarbinnen ik me nu bevind. Van de ene dimensie tot de andere knipper ik me feilloos door.
Tijdens een reguliere K-trip bevind ik me meestal in een (on)aards mooi landschap waar de meest onvoorspelbare en geschifte taferelen de revue passeren. Met deze combo blijf ik weliswaar gestrand in het hier en nu, maar mijn perceptie van wat nu inhoudt wordt schromelijk verkracht.
+2,5u: De geestelijke decompositie staat nu centraal. De hersenprocessen worden door elkaar gegooid en het is mijn taak terug herkenning te vinden en de realiteit stapsgewijs weer te omarmen.
Ik zag zoveel verschillende bewustzijnstoestanden zich in een razend tempo opvolgen; wat zo extreem desoriënterend inwerkte.
Na een tijdje voel ik de K loslaten en blijft slechts de 4-ACO-MIPT nakabbelen. Ik ontvlucht de zetel en laat samen met mijn eega een Soprano-reeks op me afkomen. Een blik in de spiegel verraadt echter pupillen zo groot als knikkers. Vreemd. Naarmate de tijd vordert word ik maar niet moe.
+4u: Ik volg mijn vermoeide eega naar de slaapkamer en kan urenlang de slaap niet vatten. Mijn denkprocessen zit nog steeds in zo’n helse vaart vast. Het is niet langer psychedelisch in de zin dat de vreemdste denkgangen zich laten gelden, eerder een soort van amfetamine-achtige rush die de geest geen rust gunt. Een oxazepam verlost me en dooft het vuur. Langverwachte lethargie!
’s Morgens ben ik fit en goed gezind met een licht slaapgebrek. Geen enkele fysieke bijwerking laat zich gelden. Which is nice!
Nabeschouwing: Ik moet wel zeggen dat het deze keer veel minder (visueel) was dan het eerdere experiment met lagere dosis, maar de mentale uitwerking was des te sterker.
Ook de opkomst was deze keer helemaal anders. De vorige keer ervaarde ik de opkomst als zeer abrupt en overrompelend en gisteren moest ik na anderhalf uur goed nadenken welke effecten toe te schrijven waren aan het middel en welke niet, aangezien het extreem geleidelijk opkwam. Ik zou haast denken dat het twee totaal verschillende stoffen betrof.
Ik omschreef mezelf na het eerste uur nog steeds als ‘nuchter’ hoewel ik objectief gezien ver weg was. Dat is wel misleidend en potentieel gevaarlijk om dan maar een ander stofje erbij te gooien en dan in een inferno te belanden. Het was zaak de weinig resterende rationele denkprocessen in te schakelen om een goede keuze te maken.
Het was al bij al een zéér verwarrende trip waarbij elke directe link tot de realiteit ver weg was.
Maar daar hou ik persoonlijk wel van. Ik geniet van sociale stimulanten, euforische roezen, maar zulke bevreemdende trips als een bulldozer waarbij mijn geestelijke processen overweg gegooid worden en ik als taak heb de realiteit weer te reconstrueren bevallen me toch het meeste.
Het is dan wel een dunne scheidingslijn tussen een verantwoorde hoge dosis en een opmerkelijk bouleverserende combinatie en tussen een fysiek en geestelijk gevaarlijke uitwerking waarbij ik in een psychose gevangen blijf zitten. Ook dat is een leerproces.
In ieder geval een trip die mijn batterijen weer helemaal opgeladen heeft.