Eerste keer truffels.
Geplaatst: di jan 13, 2015 11:41 pmHet is alweer een tijd geleden dat ik voor het eerst truffels at, maar ik wil het nog graag met mensen delen omdat het zo’n fantastische ervaring was! Vandaar dat ik toch maar dit tripreport besloot te posten.
Aan het eind van de middag aten we de truffels (10 gr. mexicana) , deels in thee en een paar apart, gewoon omdat t best bijzonder smaakte. M at de volledige 10 gram, ik kreeg tijdens het eten al een soort stoned gevoel en wilde na iets meer dan helft niet verder te eten. Voor mijn gevoel voelde ik de truffels toen al heel erg, maar ik dacht dat het een placebo effect moest zijn.
Ik keek naar buiten waar de bomen zwart uitstaken tegen een mooi gekleurde zonsondergang lucht, ik vond dit erg mooi, maar dacht nog altijd dat ik de truffels niet kon voelen. Nog geen 5 minuten na het eten leken de bomen te bewegen “WOW. Die bomen zitten in een trein”, ik moest lachen omdat ik zo iets stoms zei, maar ook ik dacht nog dat ik de truffels niet kon voelen.
Ik bleef naar buiten kijken en de bomen vormde een soort kaleidoscoop. M was van mening dat het raam een vergroot glas vormde en de bomen langzaam groeide, ook zag zij een kersenbloesem groeien aan de bomen. Dat wilde ik ook wel zien dus we wisselde van plek.
De bomen trokken mijn aandacht niet meer en ik deed mijn ogen dicht. In het donker kon ik allerlei kamertjes in, die mooie kleurtjes hadden. Er was een paars poppetje die mij over haalde naar andere kamertjes te gaan. (Dit alles was meer een soort gevoel dan dat het echt duidelijke beelden waren) Het was telkens een teleurstelling in een andere kamertje, want daar was het nooit zo leuk als in het eerdere kamertje. Deze teleurstelling duurde maar kort want ik was snel weer “vrienden geworden” met het nieuwe kamertje.
Het was echt een waanzinnige ontdekking dat ik overal vrienden mee kon worden! Dus besloot ik dat ik met alles vrienden moest worden, zodat niks meer eng of stom was. Het was de hele tijd heel eng om naar iets anders te gaan kijken, maar telkens realiseerde ik me weer dat eigenlijk alles mooi en leuk werd! (Zo ben ik zelfs vrienden geworden met mijn hoestprikkel, waardoor ik ineens de hele avond niet hoefde te hoesten, terwijl ik daar al drie maanden heel erg last van had.)
Zo hebben we een hele tijd op de bank gezeten, wat M toen mee maakte? Ik weet t niet.. We hebben voortdurend verteld wat we zagen, terwijl we absoluut niet konden zeggen wat we bedoelde en ook allebei eigenlijk niet naar elkaar luisterde.
Na enige tijd besloot ik op te staan, maar deze uitdaging wist ik niet te volbrengen. Het was namelijk niet mogelijk om te snel te bewegen, want vrienden worden kost tijd!
Het kwam er op neer dat ik me van de bank op de grond liet zakken. Ik heb geen idee hoe lang alles duurde en wat ik heb gedaan en gezien, wel weet ik dat alles super, geweldig, fantastisch en mooi was! Er vormde overal patroontjes en vrolijke poppetjes in leuke kleuren. Alles voelde fijn en vertrouwd “net als vroeger”.
Toen ik inmiddels tegen mijn bed zat, besloot ik dat ik naar de WC moest. M zat toen naar buiten te kijken, vanuit mijn raam kijk je allemaal kamers binnen, M was vooral gefascineerd door het feit dat daar ook levende mensen woonde. Omdat ik naar de WC moest kroop ik richting de deur, staan leek me nog altijd ongelofelijk stom. Na dik een half uur bereikte ik de deur zo’n metertje verder op. Ik dwong mezelf om op te staan, er waren 3 ganggenootjes op mijn gang en ik was helder genoeg om te bedenken dat kruipen wel echt raar was. Eenmaal bij de WC werd ik ook daar goede vrienden met alles om me heen. De spiegel was misschien wel het mooiste, als ik daarin keek zag ik overal om mijn heen mijn eigen ogen, met uiteraard reusachtige pupillen. M maakte zich zorgen omdat het zo lang duurde en kwam even polshoogte nemen.
Samen liepen we terug en bleven we in de keuken hangen, omdat ik daar ook even vrienden mee wilde worden. M had toen het geweldige idee dat we echt pizza in de oven moesten doen. Aan de ene kant wilde ik niet mijn huisgenoten tegen komen, maar weg gaan was geen optie. M ging op de bank zitten terwijl ik de verpakking van de pizza bekeek. Na enige tijd probeerde ik de oven aan te zetten. Een huisgenoot, die wist dat we truffels gingen eten, kwam maar even pols hoogte nemen. Ik probeerde te vertellen wat er allemaal gebeurde, maar dat lukte niet. Ineens vond ik mijn huisgenoot heel vervelend dus ging ik in de gang staan.
De gang werd langer en korter, waardoor ik geen idee meer had waar ik was. Dit probeerde ik te vertellen maar door de ontdekking dat “WOW, WAT,” eigenlijk heel leuk was om te zeggen kwam ik niet verder dan dat tig keer Herhalen. (Waar ik de rest van de avond ook niet meer mee kon stoppen) M haalde me van de gang want ze vond dat ik raar deed. Haar trip was al redelijk aan het af nemen. Dat vond ik erg jammer tot ik me bedacht dat ik nog bijna de helft van mijn portie truffels had liggen! Die at ik nog snel op, ik wilde namelijk helemaal niet uit de trip.
De pizza was uit de oven maar ik wilde niet eten. Mijn huisgenoot gaf ik de 10 gram truffels die we nog hadden, achter af had ik dit niet moeten doen aangezien ik hem vervelden vond. Met M liep ik terug naar mijn kamer waar ik een sphongle filmpje opzocht. Ik hoopte dat dit me weer goed in de trip zou brengen. Het irriteerde me tijdens het filmpje dat iemand anders voor mij bepaalde wat ik wilde zien, de hele tijd als er iets veranderde riep ik hoe stom het was omdat ik nog maar pas vrienden was geworden om vervolgens uit te roepen hoe geweldig leuk het eruit zag. Op dat moment zei ik alles met een hoge stem, want als ik met mijn eigen stem praatte was dat te normaal. Ook maakte ik voortdurend rare geluidjes omdat dat gewoon leuk voelde.
Mijn huisgenoot kwam er bij zitten en zei telkens dat ik rustig moest blijven en dat het wel goed kwam. Wat ik niet wilde en verschrikkelijk irritant vond, dus ik ging achter mijn douche gordijn staan. Daar ontdekte ik dat ik kon inzoomen! Het is namelijk zo dat als je dichter bij iets gaat staan dat je dan meer details ziet…. Ja echt! Na me hier heeeeel lang over te hebben verwonderd ging ik op mijn bed zitten. Mijn trip was nu wel echt over dacht ik. We besloten wat wiet te roken en dan te gaan slapen. Ik wilde niet want ik vond dat het buiten koud was, M overtuigde mij door me te vertellen dat ik dan met nog meer dingen vrienden kon worden.
M en ik begonnen te praten over hoe geweldig het was geweest. De hele tijd had ik een vraag in mijn hoofd “Waarom moet je perse wat anders gaan doen als je het gewoon leuk hebt waar je bent?” Snel appte ik M de vraag, zodat ik er de volgende dag er nog even goed over na kon denken. De opvolgende berichten waren allerlei diepe voorderingen over wat we geleerd hadden: “Als je andere dingen ook leuk maakt heb je een back up” “Je maakt het leuk door er te zijn” en nog veel meer, op dat moment geniale ontdekkingen. Mijn huisgenoot was inmiddels weg gegaan omdat hij de truffels toch niet voelde en wij een beetje overenthousiast waren. M en ik voelde ons beide wel weer normaal en besloten te gaan slapen.
De trip was kortom echt geweldig! Vooral het vrienden worden met alles was een heel fijn gevoel.
Aan het eind van de middag aten we de truffels (10 gr. mexicana) , deels in thee en een paar apart, gewoon omdat t best bijzonder smaakte. M at de volledige 10 gram, ik kreeg tijdens het eten al een soort stoned gevoel en wilde na iets meer dan helft niet verder te eten. Voor mijn gevoel voelde ik de truffels toen al heel erg, maar ik dacht dat het een placebo effect moest zijn.
Ik keek naar buiten waar de bomen zwart uitstaken tegen een mooi gekleurde zonsondergang lucht, ik vond dit erg mooi, maar dacht nog altijd dat ik de truffels niet kon voelen. Nog geen 5 minuten na het eten leken de bomen te bewegen “WOW. Die bomen zitten in een trein”, ik moest lachen omdat ik zo iets stoms zei, maar ook ik dacht nog dat ik de truffels niet kon voelen.
Ik bleef naar buiten kijken en de bomen vormde een soort kaleidoscoop. M was van mening dat het raam een vergroot glas vormde en de bomen langzaam groeide, ook zag zij een kersenbloesem groeien aan de bomen. Dat wilde ik ook wel zien dus we wisselde van plek.
De bomen trokken mijn aandacht niet meer en ik deed mijn ogen dicht. In het donker kon ik allerlei kamertjes in, die mooie kleurtjes hadden. Er was een paars poppetje die mij over haalde naar andere kamertjes te gaan. (Dit alles was meer een soort gevoel dan dat het echt duidelijke beelden waren) Het was telkens een teleurstelling in een andere kamertje, want daar was het nooit zo leuk als in het eerdere kamertje. Deze teleurstelling duurde maar kort want ik was snel weer “vrienden geworden” met het nieuwe kamertje.
Het was echt een waanzinnige ontdekking dat ik overal vrienden mee kon worden! Dus besloot ik dat ik met alles vrienden moest worden, zodat niks meer eng of stom was. Het was de hele tijd heel eng om naar iets anders te gaan kijken, maar telkens realiseerde ik me weer dat eigenlijk alles mooi en leuk werd! (Zo ben ik zelfs vrienden geworden met mijn hoestprikkel, waardoor ik ineens de hele avond niet hoefde te hoesten, terwijl ik daar al drie maanden heel erg last van had.)
Zo hebben we een hele tijd op de bank gezeten, wat M toen mee maakte? Ik weet t niet.. We hebben voortdurend verteld wat we zagen, terwijl we absoluut niet konden zeggen wat we bedoelde en ook allebei eigenlijk niet naar elkaar luisterde.
Na enige tijd besloot ik op te staan, maar deze uitdaging wist ik niet te volbrengen. Het was namelijk niet mogelijk om te snel te bewegen, want vrienden worden kost tijd!
Het kwam er op neer dat ik me van de bank op de grond liet zakken. Ik heb geen idee hoe lang alles duurde en wat ik heb gedaan en gezien, wel weet ik dat alles super, geweldig, fantastisch en mooi was! Er vormde overal patroontjes en vrolijke poppetjes in leuke kleuren. Alles voelde fijn en vertrouwd “net als vroeger”.
Toen ik inmiddels tegen mijn bed zat, besloot ik dat ik naar de WC moest. M zat toen naar buiten te kijken, vanuit mijn raam kijk je allemaal kamers binnen, M was vooral gefascineerd door het feit dat daar ook levende mensen woonde. Omdat ik naar de WC moest kroop ik richting de deur, staan leek me nog altijd ongelofelijk stom. Na dik een half uur bereikte ik de deur zo’n metertje verder op. Ik dwong mezelf om op te staan, er waren 3 ganggenootjes op mijn gang en ik was helder genoeg om te bedenken dat kruipen wel echt raar was. Eenmaal bij de WC werd ik ook daar goede vrienden met alles om me heen. De spiegel was misschien wel het mooiste, als ik daarin keek zag ik overal om mijn heen mijn eigen ogen, met uiteraard reusachtige pupillen. M maakte zich zorgen omdat het zo lang duurde en kwam even polshoogte nemen.
Samen liepen we terug en bleven we in de keuken hangen, omdat ik daar ook even vrienden mee wilde worden. M had toen het geweldige idee dat we echt pizza in de oven moesten doen. Aan de ene kant wilde ik niet mijn huisgenoten tegen komen, maar weg gaan was geen optie. M ging op de bank zitten terwijl ik de verpakking van de pizza bekeek. Na enige tijd probeerde ik de oven aan te zetten. Een huisgenoot, die wist dat we truffels gingen eten, kwam maar even pols hoogte nemen. Ik probeerde te vertellen wat er allemaal gebeurde, maar dat lukte niet. Ineens vond ik mijn huisgenoot heel vervelend dus ging ik in de gang staan.
De gang werd langer en korter, waardoor ik geen idee meer had waar ik was. Dit probeerde ik te vertellen maar door de ontdekking dat “WOW, WAT,” eigenlijk heel leuk was om te zeggen kwam ik niet verder dan dat tig keer Herhalen. (Waar ik de rest van de avond ook niet meer mee kon stoppen) M haalde me van de gang want ze vond dat ik raar deed. Haar trip was al redelijk aan het af nemen. Dat vond ik erg jammer tot ik me bedacht dat ik nog bijna de helft van mijn portie truffels had liggen! Die at ik nog snel op, ik wilde namelijk helemaal niet uit de trip.
De pizza was uit de oven maar ik wilde niet eten. Mijn huisgenoot gaf ik de 10 gram truffels die we nog hadden, achter af had ik dit niet moeten doen aangezien ik hem vervelden vond. Met M liep ik terug naar mijn kamer waar ik een sphongle filmpje opzocht. Ik hoopte dat dit me weer goed in de trip zou brengen. Het irriteerde me tijdens het filmpje dat iemand anders voor mij bepaalde wat ik wilde zien, de hele tijd als er iets veranderde riep ik hoe stom het was omdat ik nog maar pas vrienden was geworden om vervolgens uit te roepen hoe geweldig leuk het eruit zag. Op dat moment zei ik alles met een hoge stem, want als ik met mijn eigen stem praatte was dat te normaal. Ook maakte ik voortdurend rare geluidjes omdat dat gewoon leuk voelde.
Mijn huisgenoot kwam er bij zitten en zei telkens dat ik rustig moest blijven en dat het wel goed kwam. Wat ik niet wilde en verschrikkelijk irritant vond, dus ik ging achter mijn douche gordijn staan. Daar ontdekte ik dat ik kon inzoomen! Het is namelijk zo dat als je dichter bij iets gaat staan dat je dan meer details ziet…. Ja echt! Na me hier heeeeel lang over te hebben verwonderd ging ik op mijn bed zitten. Mijn trip was nu wel echt over dacht ik. We besloten wat wiet te roken en dan te gaan slapen. Ik wilde niet want ik vond dat het buiten koud was, M overtuigde mij door me te vertellen dat ik dan met nog meer dingen vrienden kon worden.
M en ik begonnen te praten over hoe geweldig het was geweest. De hele tijd had ik een vraag in mijn hoofd “Waarom moet je perse wat anders gaan doen als je het gewoon leuk hebt waar je bent?” Snel appte ik M de vraag, zodat ik er de volgende dag er nog even goed over na kon denken. De opvolgende berichten waren allerlei diepe voorderingen over wat we geleerd hadden: “Als je andere dingen ook leuk maakt heb je een back up” “Je maakt het leuk door er te zijn” en nog veel meer, op dat moment geniale ontdekkingen. Mijn huisgenoot was inmiddels weg gegaan omdat hij de truffels toch niet voelde en wij een beetje overenthousiast waren. M en ik voelde ons beide wel weer normaal en besloten te gaan slapen.
De trip was kortom echt geweldig! Vooral het vrienden worden met alles was een heel fijn gevoel.
