Pagina 1 van 1

Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: wo jan 20, 2016 9:18 pm
door Miepje
Wanneer: 15 op 16 augustus 2015
Wat: thee van 3x 18gr. Hollandia Truffels die we deelden
Waar: In de tent in mijn achtertuin
Wie: Beer en ik
Tripzitter: X

Het was iets voor tienen toen Beer en ik begonnen aan de thee van truffels. De walgelijke smaak van de dingen gemaskeerd met een flinke schep honing. Ik denk aan hoe vandaag geweest was. Het was een fijne warme dag geweest, de warmte hing nog steeds in de lucht, al begon je wel te merken dat het afkoelde. De thee verwarmde mijn handen en verbrande mijn slokdarm wanneer ik slikte. Heerlijk vond ik het.

Het gevoel dat we vandaag gingen trippen overviel me. Weet ik het zeker? Is dit het goede moment? Niet dat ik nu nog terug wou of kon, daar was het ook veel te leuk voor.
Beer gaf mij het laatste kopje, terwijl ik er zelf een beetje misselijk van werd en er over twijfelde of ik het wel moest doen. Deze twijfel kwam door mijn vorige trip.

-Voor degene die mijn vorige trip niet (meer) weten, die was met een derde vriend er bij. Deze trip was niet lekker gelopen omdat iedereen te erg tripte en ik, met ook te veel truffels op, het gevoel had alsof ik alles en iedereen bij elkaar moest houden, op moest passen en niet lekker zelf ook kon trippen. Ik voelde me ontzettend opgesloten-

Beer wist van mijn twijfel zonder dat ik het hoefde uit te spreken. Hij pushte me op een positieve, bijna therapeutische manier, wetende dat de drempel anders alleen maar groter zou worden. Ik dronk braaf het laatste kopje leeg. Weer dat hete gevoel door mijn slokdarm, waardoor mijn hele lichaam genoot van de warmte. Heerlijk.

Niet veel later begon bij mij de trip al. Het begon met lichte misselijkheid en een drukkend gevoel op mijn maag. Iets wat ik herken, wanneer me iets mentaal bezig heeft gehouden of iets dwars heeft gezeten dan uit zich dat zo bij truffeltrips. Als een soort van fysieke reiniging merk ik dat mijn lichaam aan de schoonmaak begint. Ik hoef nooit naar de wc of over te geven, maar toch weet ik dat er een schoonmaak bezig is en mijn lichaam er hard voor werkt.

Vandaag was het heftiger dan normaal, sterker aanwezig. Ik zat inmiddels op het luchtbed in de tent en besloot achterover te vallen en te gaan liggen. Dit maakte mij rustiger en meer ontspannen, maar het drukkende gevoel ging maar niet weg. Ik begon meer te twijfelen en banger te worden voor een bad trip. Snel probeerde ik de gedachten uit te dagen en te ontkrachten.
Op dat moment kwam mijn vader aanlopen. Ik had Beer verteld dat ik wat misselijk was en zonder ook maar iets te zeggen gaat hij gelijk met mijn vader praten en blijft hij buiten de tent. Ik weet niet of dit voor mij was, maar ik vond het in ieder geval erg prettig dat ik even niet gevraagd werd.
Langzaam voelde ik de Hollandia aan mijn visuals werken en me langzaam de tripwereld in treken. Het gras waar mijn vader en Beer stonden deukte in, en veerden weer terug wanneer ze verder liepen, of van been wisselden. Het leek alsof ze in een soort moeras stonden zonder natte voeten te krijgen. Ik wist dat het nu snel zou beginnen: de dansende bomen, golvende grond en patronen in de lucht. Ik hoopte alleen dat het drukkende gevoel niet blijven zou…

Omdat ik nog steeds misselijk was, ook toen mijn vader alweer vertrokken was, zijn we naar buiten de tent verhuisd. Omdat het al een tijdje aan het schemeren, nam ik twee citroenkaarsen mee naar buiten en stak ze aan. Gelukkig kwam er zo inderdaad weinig muggen bij ons langs.
De misselijkheid trok niet weg. Beer had voor de zekerheid de bong meegenomen naar de tent, deze moet hij wel vaker gebruiken om echt naar de andere kant te gaan. Zo nu ook deze keer. Terwijl hij in de tent op zoek ging naar waar hij het ding, zat ik daar buiten op een ligstoel, te kijken naar hoe de toppen van den naaldbomen in mijn tuin zich als fractals mengden met de lucht. Ik zag alleen nog mij in tinten blauw. Ik ben nachtblind en langzaam nam alle kleur af en kwam er een vage donkerblauwe gloed over alle te liggen. De zon was net onder wat nog een roodoranje gloed aan de horizon gaf. Dit was mijn favoriete deel van de avond.

Beer kwam terug en nam drie hits. Ik zag aan zijn lichaamstaal dat hij er was. We hebben vaak samen geblowd en ik herken zijn manieren wanneer hij high is. Hij kan dan uitademen op een bepaalde rustige maar ‘holy fuc-aaah yeah’- manier, daarna bouwt de kick zich een beetje op en is hij er binnen een minuut.

Ik besloot nu toch maar naar de wc te gaan aangezien ik nu nog kon lopen en het misschien de druk van de tent zou halen. Beer ging terug de tent in, ik gaf hem een kus en vertrok met zenuwen in mijn maag naar het toilet. Ik vind het altijd awkward om dan één van mijn ouder tegen te komen. Ook al weten ze dat we zouden gaan truffelen, ik weet me dan geen houding. Ik ga ze niet in geuren en kleuren vertellen hoe het is en wat ik meemaak, daar hebben beide partijen geen zin in, maar je gaat ook niet doen alsof er niets aan de hand is, dat heeft geen zin; ze weten dat je aan het vliegen bent.

Hierna zouden we warme kleren aan gaan doen en naar de wijk vertrekken. En plek die altijd iets extra’s toevoegt aan de trip; iets extra buitenaards ofzo.
Na een klein awkward gesprekje keerde ik terug naar de tent, waar Beer in de tent, verpakt in dekens ruzie lag te maken met 10 van die kleine lampjes die je om je vingers kunt doen. De lampjes lagen overal verspreid, sommige gebroken of uit elkaar gehaald, de elastiekjes los, en meneer lag daar maar met een lichtelijke gepanikeerd gezicht. Ik moest lachen en dacht: ik kan hem ook nooit alleen laten.
Ik griste wat lampjes uit zijn handen en maakte er een paar. Wat hield ik toch van die lieve debiel. Ik ging naast hem liggen en gaf hem een kus. Eén kus werd er twee, en twee werden er een heleboel en al snel waren we een universum bestaande uit twee tongen. We voelden ineens intens hoe het eigenlijk was om te zoenen, hoe elkaars monden voelden en hoe raar het eigenlijk was. Zo snel als het moment van sexy-times was gekomen, zo snel was het ook weer weg. Ik kwam omhoog en vroeg of we niet nog iets wouden doen.
“Naar buiten, toch?”

Ik trok warme kleren aan en ging buiten op een piepschuimen boomstronk zitten. Beer liep rond in de tent, kwam naar buiten en liep weer terug naar buiten om vervolgens weer naar binnen te gaan. Dit herhaalde zich een paar keer terwijl ik naar de sterren staarde.
“Wat doe je nou eigenlijk” vroeg ik.
“Wat moet er allemaal mee?”
“Euh, beuheu? Citronella kaarsen, boxjes en iPod, maar de kaarsjes heb ik al. Maar moet je deze sterren zien man!” ik gebaarde dat hij op mijn schoot moest komen zitten. Beer liep naar me toe en draaide zich om, om te gaan zitten. Hij keek nog even achterom, keek twijfelachtig en ging niet zitten, maar zei: ik weet niet meer hoe ik moet zitten…”
Ik lachte en pakte zijn heupen en trok hem naar me toe. Met een plof kwam hij terecht op mijn schoot. We kregen een lachkick doordat hij niet meer wist hoe hij moest zitten. Natuurlijk dwaalde we, zoals je doet wanneer je onder invloed bent, snel af naar de meest absurde en incoherente onderwerpen en werd de lachkick alleen maar erger. Op een gegeven moment bedacht ik me dat hij de sterren moest zien, dus wees ik naar de lucht terwijl ik zei: “Kijk dan!”
Hij keek omhoog, waardoor we ons evenwicht verloren en op de grond terecht kwamen en meteen uitbraken in een lachkick in combinatie met knuffeltjes. Want wat hield ik toch van hem. Van zijn lichaam, weer die zoen die er meerdere werden, weer verdwaalt raken in elkaar. Weer het besef dat we nog dingen wouden gaan doen. Terug de tent in voor nog warmere kleding, want het werd toch kouder dan we dachten. Alleen om zo ver te komen, moest eerst alles uit.

We merkten dan we kouder waren dan verwacht, vooral ik en mijn ledematen waren erg koud. Dus werd er eerst opgewarmd onder de dekens. Onder de deken pakte ik Beers hand, en na wat gekloot en gefriemel wisten we ook niet meer wiens vinger nou van wie was of wat voor en achter was. Na wat knuffeltjes en nadat ik weer warm was, besloten we toch naar buiten te gaan. We trokken de warmste kleren aan, pakte alles in en vertrokken; op naar de wijk.

We liepen langzaam en zo stil mogelijk langs mijn vaders schuur, waar we muziek hoorden en alle lampen nog aan waren. We wisten dat hij daar zijn avonden doorbracht. Heel stil, maar natuurlijk (gevoelsmatig) niet stil genoeg, liepen we op onze tenen tot we de gevarenzone uit waren. We lachten en genoten van het moment en van elkaar. Eenmaal aangekomen bij de straat begon ik met rennen richting de wijk. Ik kan dit, dacht ik. Ik rende en rende, tot ik mijn hartslag in mijn hoofd hoorde en voelde in mijn borstkas. Ik was bijna mijn straat uit, bijna bij de wijk… Een paar stappen lopen, maar daarna weer rennen. Vechten tegen de wind, mijn hart voelen en voelen dat ik leef. Ik leef. Ik ren! Ik ren de nacht uit de wereld in! IK KAN DIT!

Beer haalde me in en we waren inmiddels bij de wijk. Nog steeds voelde ik mijn hart. Inmiddels vocht ik voor lucht. Mijn longen pompten zich vol, ook al viel er weinig te pompen. Er kwam maar geen lucht. Geen lucht in die duisternis. Ik vocht er tegen en liep door, langzaam, maar ik liep. Ik kan dit, dacht ik weer. Mijn hart klopte nog net zo hard evenals mijn longen. Waarom vergat ik toch dat ik dit niet kan? Ik kan dit. Waarom deed ik dit toch?
Heldere maan, heldere nacht.
opkomende mist, Het niets was terug

We stopten bij de silo (geen stank, thank god) en ik plofte meteen neer op de grond. Ik rechte mijn rug en liet de aarde onder mij mijn rug opvangen. Pas na twee secondes zag ik wat er boven mij t zien was. Een donker niets gevuld met duizenden sterren en een planeet. Venus. Of misschien mars. Maar volgens mij Venus. De astrologie stof had nog niet helemaal zijn werk gedaan.
“Zijn er andere sterren in China? Of ziet iedereen altijd dezelfde sterren doordat de wereld draait?” vroeg ik, nog starend naar de lucht. Ik vloog in mijn hoofd langs alle sterren planeten en kleuren van het heelal.
“Ik heb geen idee…”
“Het is zo enorm groot,” zei ik. “en zo ver weg!”
“Ja, lijkt me echt super tof om eens te zien.”
“Het is echt het ultieme reizen: ruimtevaart.”
“Hmhm.”
“Ik bedoel, het is zo ver. Die ster kan nu al dood zijn, en wij zien het nog voor jaren!”
“Dat komt doordat het meerder lichtjaren ver is. Zo ver, dat het licht er zelfs lang over doet om hier te komen…”
“Tijd is ook relatief. Het gaat bijvoorbeeld langzamer wanneer je beweegt. Wanneer je met een atoomklok rond de wereld vliegt loopt de tijd niet meer gelijk met de tijd op aarde. Het scheelt weinig, maar toch…”
Wat voelde ik me klein. Het niets reikte verder dan ik ooit zou kunnen zien. De aarde was zo groot, dat rond recht leek te zijn. Ik voelde me steeds kleiner worden terwijl mijn hoofd een weg vond door het universum, langs alle sterren en planeten in topsnelheid.
“Zijn wij de gemiddelde grootte? Als mens bedoel ik. Er is zo veel groter, maar ook zo veel kleiner…” Zei ik terwijl mijn reis door het universum een weg terug vond naar mij, om naast mij de grond in te boren, op zoek naar het kleinste van het kleinste, inzoomend op het oneindige.
Beer mompelde wat onverstaanbaars, maar tegelijker tijd zat ik ook te veel in mijn hoofd. Ik zag een mens staan, in het midden van een lijn waar alles op volgorde stond van klein naar groot. Uitzoomend vanaf het mensfiguur. Planeten met manen werden zichtbaar, aan de andere kant moleculen en atomen, neutronen.

Koud en doodmoe. Uiteindelijk keerden we terug naar de tent. Koud en moe. Dat hele pokke end moest nog terug gelopen worden. Toen we er aan kwamen was het kwart voor één ’s nachts. Dit was een grote mind-fuck. We hadden verwacht meer dan 5 uur bezig te zijn geweest, maar dat viel erg mee: we hadden ongeveer drie uurtjes gehad!

Meteen doken we met kleren en al onder de dekens om warm te worden. Ik doezelde al langzaam weg tussen alle kussens, dekens en knuffels die we hadden versleept naar de tent. Beer en ik raakten elkaar veel aan, knuffelden en kusten veel. Het duurde dan ook niet lang voor de kleren uit gingen en we genoten van elkaars lichaam. We besloten al snel dat het meer zou worden dan alleen knuffelen en zoenen.
We gingen buiten verder.

Ik was koud. Ik was moe. Ik was klaar met de trip. Trillend van kou, vermoeidheid en van alle indrukken kroop ik terug het bed in. Verstopt in alle dekens, rillend van de kou ben ik in slaap gevallen. Langzaam, in Beer zijn armen, terwijl hij lief en zacht tegen me sprak en mijn rug aaide.
Hoewel ik nog wel zou willen praten was ik er te moe voor. Hij wist wel dat ik van hem hou. Want dat doe ik ook, met heel mijn ziel.

Fennek.exe has stopped working.

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: do jan 21, 2016 9:09 pm
door psychonaut91
Heerlijk om te lezen! Dankjewel voor het delen van deze ervaring. :-D

Kan niet wachten zelf weer eens te trippen! dit report heeft een stukje angst weggehaald om nog eens te trippen! :hulde:

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: do jan 21, 2016 10:30 pm
door Maus
Mooi! :hulde:

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: do jan 21, 2016 11:02 pm
door Miepje
psychonaut91 schreef:Kan niet wachten zelf weer eens te trippen! dit report heeft een stukje angst weggehaald om nog eens te trippen! :hulde:


Graag gedaan!!! Mocht je een keer tijd te over hebben, ik vind het steeds leuker in groepen te trippen! :kleuter:

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: vr jan 22, 2016 4:07 pm
door Vinnie
Miepje schreef:
psychonaut91 schreef:Kan niet wachten zelf weer eens te trippen! dit report heeft een stukje angst weggehaald om nog eens te trippen! :hulde:


Graag gedaan!!! Mocht je een keer tijd te over hebben, ik vind het steeds leuker in groepen te trippen! :kleuter:


kom een keer naar een df meet dan :grin:

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: vr jan 22, 2016 6:21 pm
door Miepje
Ik zal mijn best gaan doen!

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: vr jan 22, 2016 6:45 pm
door Vinnie
nice :grin: :grin:

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: vr jan 22, 2016 7:17 pm
door Miepje
Ja alleen is er geen meeting any time soon Hahaha

Laten we er eentje organiseren dan!

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: vr jan 22, 2016 7:19 pm
door psychonaut91
:sweet: :keta: :woeh:

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: vr jan 22, 2016 7:23 pm
door Miepje
Not sure if sane or not

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: vr jan 22, 2016 7:26 pm
door psychonaut91
Miepje schreef:Not sure if sane or not


Al heel erg lang niet meer. :para:

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: vr jan 22, 2016 7:36 pm
door Miepje
Beter, dan voel ik me niet zo exceptioneel gaar

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: di jan 26, 2016 5:35 am
door Croxx
@Miepje Al een aantal van je rapport's gelezen en vind het geweldig hoe liefdevol je alles beschrijft met Beer! Vaak soort gelijke situaties gehad met een vriendin en dat zijn absoluut de beste!

Re: Theeën van Tijd - Hollandia

BerichtGeplaatst: wo jan 27, 2016 7:38 pm
door Miepje
Croxx schreef:@Miepje Al een aantal van je rapport's gelezen en vind het geweldig hoe liefdevol je alles beschrijft met Beer! Vaak soort gelijke situaties gehad met een vriendin en dat zijn absoluut de beste!


Danku dank voor je complimenten! :hulde:
Het zijn inderdaad de beste!! :kleuter: