Tripreport 1e keer LSD - Meest intense ervaring ooit..
Geplaatst: di jun 21, 2016 4:06 pm
Dit is mijn eerste tripreport ooit, dus neem het even met een korreltje zout jongens! Het is inmiddels een jaar geleden, maar het was zo intens dat ik het graag met jullie wilde delen, gezien er zo veel mooie verhalen op dit forum staan waarvan ik al genoten heb.
Het is zomer en we zijn met 14 vrienden op vakantie in drenthe. We hebben een mooie villa gehuurd met alles er op en er aan en een mooie besloten tuin. We gaan elk jaar op vakantie en doen eigenlijk altijd truffels. Dit jaar had een vriend LSD zegels gekocht op het internet en we hadden het al maanden over. Ik doe het met 3 vrienden. Een paar andere vrienden doen intussen paddo’s waaronder mijn vriendin (eerste keer voor haar). Omdat iemand op het internet gelezen had dat de verkopers altijd overdreven over de sterkte van de zegels, besloten we allemaal anderhalf te nemen. We hadden tenslotte al vaker truffels gedaan. Achteraf is dit natuurlijk een stomme redenatie geweest, zoals later zal blijken.
We namen de zegels rond 12:00 op de tong, en het leek een eeuwigheid te duren voor ze begonnen te werken. Ik begon net iets te voelen toen een vriend W schreeuwend het veld op kwam rennen: “We hebben een heel veld vol wietplanten gevonden!!”. Natuurlijk reageerde iedereen enthousiast op de bos planten die hij in z’n hand had. Na vijf minuten bedacht ik me echter dat ik LSD op had en ik dacht dat hij ons in de maling aan het nemen was. Toen ik de planten bekeek bleek echter dat hij volledig juist was. Deze gebeurtenis moest een grote indruk op me hebben gemaakt, want m’n visuals begonnen zich te ontwikkelen. Kleuren werden intens en de hele wereld begon uit fractals te bestaan. Langzaamaan ontwikkelde zich dat in mijn ogen alleen nog maar waarnamen in als hennepblaadjes-gevormde pixels. Dit was ongelooflijk prachtig, en ik lag in de halfschaduw op m’n rug in de zon met de wolken te kleien. Plots klonk er een kei-harde knal en iedereen schrok op: m’n truffel-vriendin had een ballon laten knallen en rolde schaterend van het lachen over de grond.
Het leek alsof de knal alles in een stroomversnelling had gebracht. Ik liep over het tuinpad (van die tegels met gras er tussen) en plots begon de grond te trillen en te brommen. Ik stond op een hele grote schildpad! De tuin was zijn Schild! Hij klonk boos en ik aaide zijn schild om hem gerust te stellen en als hij dan toch boos was, kon ik maar beter z’n vriend zijn. Zo’n grote schildpad was tenslotte supermachtig.
Terwijl ik surfend op z’n schild m’n balans probeerde te houden, veranderde het rieten dak in een lading gigantische slangen en regenwormen die van het dak dropen. Ik vond het geweldig en schreeuwde dat uit naar de tripsitters op het terras.
De stroomversnelling stopte daar echter niet. Ik ging weer op het gras zitten en mijn lichaam voelde zwaar. Mijn maag draaide zich om en ik voelde me benauwd. Ik viel de ene in de andere dimensie en ik bereikte het punt waar de tijd stilstond. Ik was duizend dimensies verder dan ik ooit met de truffels gekomen was. Ik waande door de ruimte en begon me zorgen te maken. Ik had geen enkele controle meer en vroeg me af of als de tijd stil stond, ik er ooit wel uit kwam! Het gevoel werd sterker en sterker. Ik maande mezelf rustig, want als je iets niet moet doen bij het trippen is het gevoel tegengaan. Ik liet de LSD me de weg leiden. Het leek alsof ik in een gammel mijnkarretje zat en de LSD me met 1000 km/uur over de rails knalde. Ik kon niet uitstappen en had geen hersencapaciteit meer over om te bedenken wat ik er van vond.
Ik stond op en blijkbaar was ik rondjes aan het lopen door de villa, en bij elk rondje werden de kleuren helderder en het contrast tussen de verschillende voorwerpen minder. Dit rondje herhaalde zich wel twintig keer en alles werd steeds “wolliger”. De beelden begonnen zich steeds sneller af te wisselen. Ik zag niets meer, alleen maar honderden vertekende lichtflitsen per seconde en ik hoorde alleen maar ruis. Ik was in paniek en dacht dat ik er nooit meer uit kwam. Ik zat vast in een machine en hoorde alleen maar KENG KENG KENG KENG KENG.. Het bonken van de machine. Ik zag niets, ik voelde niets. Ik wist niet waar ik was, ik kon niets. Ik was in de grip van de LSD.
Na wat uren leek kreeg ik af en toe een foto-opname van “de echte wereld” en die bleef dan een paar seconden hangen. Deze heldere momenten gingen soms gepaard met een geluid: een uitspraak van iemand of een paar seconden van de muziek. Dit gebeurde steeds vaker, en ineens was ik geland.
Het voelde alsof ik uit een andere tijd de hal van de villa kwam binnenvallen. Ik zat op de grond in de hal en was terug op aarde. De vertrouwde dimensie waarvan ik wist hoe de dingen werkten. Het eerste wat ik zag was het gezicht van m’n vriendin die m’n naam maar bleef zeggen. Ik heb me nog nooit in m’n leven zo “verlost” gevoeld. Ik was intens gelukkig. Dit duurde maar even, want ik moest naar boven rennen om even over te geven in het toilet.
Ik was weer bij bewustzijn. De kleuren waren intens en ik zag alles nog steeds in fractals, maar ik kon weer gesprekken voeren. Het duurde tot 4 uur in de ochtend totdat ik naar m’n eigen bed durfde en heb met de andere LSD-gebruikers de hele nacht in de woonkamer gezeten. We praatten over onze ervaringen en bedachten dat we ongelofelijk naïef waren geweest. Ik kan nu denk ik skydiven met truffels op en het is saai in verhouding met deze ervaring.
Thanks voor het lezen guys! Als je feedback hebt, zeg het alsjeblieft!
Het is zomer en we zijn met 14 vrienden op vakantie in drenthe. We hebben een mooie villa gehuurd met alles er op en er aan en een mooie besloten tuin. We gaan elk jaar op vakantie en doen eigenlijk altijd truffels. Dit jaar had een vriend LSD zegels gekocht op het internet en we hadden het al maanden over. Ik doe het met 3 vrienden. Een paar andere vrienden doen intussen paddo’s waaronder mijn vriendin (eerste keer voor haar). Omdat iemand op het internet gelezen had dat de verkopers altijd overdreven over de sterkte van de zegels, besloten we allemaal anderhalf te nemen. We hadden tenslotte al vaker truffels gedaan. Achteraf is dit natuurlijk een stomme redenatie geweest, zoals later zal blijken.
We namen de zegels rond 12:00 op de tong, en het leek een eeuwigheid te duren voor ze begonnen te werken. Ik begon net iets te voelen toen een vriend W schreeuwend het veld op kwam rennen: “We hebben een heel veld vol wietplanten gevonden!!”. Natuurlijk reageerde iedereen enthousiast op de bos planten die hij in z’n hand had. Na vijf minuten bedacht ik me echter dat ik LSD op had en ik dacht dat hij ons in de maling aan het nemen was. Toen ik de planten bekeek bleek echter dat hij volledig juist was. Deze gebeurtenis moest een grote indruk op me hebben gemaakt, want m’n visuals begonnen zich te ontwikkelen. Kleuren werden intens en de hele wereld begon uit fractals te bestaan. Langzaamaan ontwikkelde zich dat in mijn ogen alleen nog maar waarnamen in als hennepblaadjes-gevormde pixels. Dit was ongelooflijk prachtig, en ik lag in de halfschaduw op m’n rug in de zon met de wolken te kleien. Plots klonk er een kei-harde knal en iedereen schrok op: m’n truffel-vriendin had een ballon laten knallen en rolde schaterend van het lachen over de grond.
Het leek alsof de knal alles in een stroomversnelling had gebracht. Ik liep over het tuinpad (van die tegels met gras er tussen) en plots begon de grond te trillen en te brommen. Ik stond op een hele grote schildpad! De tuin was zijn Schild! Hij klonk boos en ik aaide zijn schild om hem gerust te stellen en als hij dan toch boos was, kon ik maar beter z’n vriend zijn. Zo’n grote schildpad was tenslotte supermachtig.
Terwijl ik surfend op z’n schild m’n balans probeerde te houden, veranderde het rieten dak in een lading gigantische slangen en regenwormen die van het dak dropen. Ik vond het geweldig en schreeuwde dat uit naar de tripsitters op het terras.
De stroomversnelling stopte daar echter niet. Ik ging weer op het gras zitten en mijn lichaam voelde zwaar. Mijn maag draaide zich om en ik voelde me benauwd. Ik viel de ene in de andere dimensie en ik bereikte het punt waar de tijd stilstond. Ik was duizend dimensies verder dan ik ooit met de truffels gekomen was. Ik waande door de ruimte en begon me zorgen te maken. Ik had geen enkele controle meer en vroeg me af of als de tijd stil stond, ik er ooit wel uit kwam! Het gevoel werd sterker en sterker. Ik maande mezelf rustig, want als je iets niet moet doen bij het trippen is het gevoel tegengaan. Ik liet de LSD me de weg leiden. Het leek alsof ik in een gammel mijnkarretje zat en de LSD me met 1000 km/uur over de rails knalde. Ik kon niet uitstappen en had geen hersencapaciteit meer over om te bedenken wat ik er van vond.
Ik stond op en blijkbaar was ik rondjes aan het lopen door de villa, en bij elk rondje werden de kleuren helderder en het contrast tussen de verschillende voorwerpen minder. Dit rondje herhaalde zich wel twintig keer en alles werd steeds “wolliger”. De beelden begonnen zich steeds sneller af te wisselen. Ik zag niets meer, alleen maar honderden vertekende lichtflitsen per seconde en ik hoorde alleen maar ruis. Ik was in paniek en dacht dat ik er nooit meer uit kwam. Ik zat vast in een machine en hoorde alleen maar KENG KENG KENG KENG KENG.. Het bonken van de machine. Ik zag niets, ik voelde niets. Ik wist niet waar ik was, ik kon niets. Ik was in de grip van de LSD.
Na wat uren leek kreeg ik af en toe een foto-opname van “de echte wereld” en die bleef dan een paar seconden hangen. Deze heldere momenten gingen soms gepaard met een geluid: een uitspraak van iemand of een paar seconden van de muziek. Dit gebeurde steeds vaker, en ineens was ik geland.
Het voelde alsof ik uit een andere tijd de hal van de villa kwam binnenvallen. Ik zat op de grond in de hal en was terug op aarde. De vertrouwde dimensie waarvan ik wist hoe de dingen werkten. Het eerste wat ik zag was het gezicht van m’n vriendin die m’n naam maar bleef zeggen. Ik heb me nog nooit in m’n leven zo “verlost” gevoeld. Ik was intens gelukkig. Dit duurde maar even, want ik moest naar boven rennen om even over te geven in het toilet.
Ik was weer bij bewustzijn. De kleuren waren intens en ik zag alles nog steeds in fractals, maar ik kon weer gesprekken voeren. Het duurde tot 4 uur in de ochtend totdat ik naar m’n eigen bed durfde en heb met de andere LSD-gebruikers de hele nacht in de woonkamer gezeten. We praatten over onze ervaringen en bedachten dat we ongelofelijk naïef waren geweest. Ik kan nu denk ik skydiven met truffels op en het is saai in verhouding met deze ervaring.
Thanks voor het lezen guys! Als je feedback hebt, zeg het alsjeblieft!