DrugsForum

Dit is mijn eerste tripreport ooit, dus neem het even met een korreltje zout jongens! Het is inmiddels een jaar geleden, maar het was zo intens dat ik het graag met jullie wilde delen, gezien er zo veel mooie verhalen op dit forum staan waarvan ik al genoten heb.

Het is zomer en we zijn met 14 vrienden op vakantie in drenthe. We hebben een mooie villa gehuurd met alles er op en er aan en een mooie besloten tuin. We gaan elk jaar op vakantie en doen eigenlijk altijd truffels. Dit jaar had een vriend LSD zegels gekocht op het internet en we hadden het al maanden over. Ik doe het met 3 vrienden. Een paar andere vrienden doen intussen paddo’s waaronder mijn vriendin (eerste keer voor haar). Omdat iemand op het internet gelezen had dat de verkopers altijd overdreven over de sterkte van de zegels, besloten we allemaal anderhalf te nemen. We hadden tenslotte al vaker truffels gedaan. Achteraf is dit natuurlijk een stomme redenatie geweest, zoals later zal blijken.

We namen de zegels rond 12:00 op de tong, en het leek een eeuwigheid te duren voor ze begonnen te werken. Ik begon net iets te voelen toen een vriend W schreeuwend het veld op kwam rennen: “We hebben een heel veld vol wietplanten gevonden!!”. Natuurlijk reageerde iedereen enthousiast op de bos planten die hij in z’n hand had. Na vijf minuten bedacht ik me echter dat ik LSD op had en ik dacht dat hij ons in de maling aan het nemen was. Toen ik de planten bekeek bleek echter dat hij volledig juist was. Deze gebeurtenis moest een grote indruk op me hebben gemaakt, want m’n visuals begonnen zich te ontwikkelen. Kleuren werden intens en de hele wereld begon uit fractals te bestaan. Langzaamaan ontwikkelde zich dat in mijn ogen alleen nog maar waarnamen in als hennepblaadjes-gevormde pixels. Dit was ongelooflijk prachtig, en ik lag in de halfschaduw op m’n rug in de zon met de wolken te kleien. Plots klonk er een kei-harde knal en iedereen schrok op: m’n truffel-vriendin had een ballon laten knallen en rolde schaterend van het lachen over de grond.

Het leek alsof de knal alles in een stroomversnelling had gebracht. Ik liep over het tuinpad (van die tegels met gras er tussen) en plots begon de grond te trillen en te brommen. Ik stond op een hele grote schildpad! De tuin was zijn Schild! Hij klonk boos en ik aaide zijn schild om hem gerust te stellen en als hij dan toch boos was, kon ik maar beter z’n vriend zijn. Zo’n grote schildpad was tenslotte supermachtig.

Terwijl ik surfend op z’n schild m’n balans probeerde te houden, veranderde het rieten dak in een lading gigantische slangen en regenwormen die van het dak dropen. Ik vond het geweldig en schreeuwde dat uit naar de tripsitters op het terras.

De stroomversnelling stopte daar echter niet. Ik ging weer op het gras zitten en mijn lichaam voelde zwaar. Mijn maag draaide zich om en ik voelde me benauwd. Ik viel de ene in de andere dimensie en ik bereikte het punt waar de tijd stilstond. Ik was duizend dimensies verder dan ik ooit met de truffels gekomen was. Ik waande door de ruimte en begon me zorgen te maken. Ik had geen enkele controle meer en vroeg me af of als de tijd stil stond, ik er ooit wel uit kwam! Het gevoel werd sterker en sterker. Ik maande mezelf rustig, want als je iets niet moet doen bij het trippen is het gevoel tegengaan. Ik liet de LSD me de weg leiden. Het leek alsof ik in een gammel mijnkarretje zat en de LSD me met 1000 km/uur over de rails knalde. Ik kon niet uitstappen en had geen hersencapaciteit meer over om te bedenken wat ik er van vond.

Ik stond op en blijkbaar was ik rondjes aan het lopen door de villa, en bij elk rondje werden de kleuren helderder en het contrast tussen de verschillende voorwerpen minder. Dit rondje herhaalde zich wel twintig keer en alles werd steeds “wolliger”. De beelden begonnen zich steeds sneller af te wisselen. Ik zag niets meer, alleen maar honderden vertekende lichtflitsen per seconde en ik hoorde alleen maar ruis. Ik was in paniek en dacht dat ik er nooit meer uit kwam. Ik zat vast in een machine en hoorde alleen maar KENG KENG KENG KENG KENG.. Het bonken van de machine. Ik zag niets, ik voelde niets. Ik wist niet waar ik was, ik kon niets. Ik was in de grip van de LSD.

Na wat uren leek kreeg ik af en toe een foto-opname van “de echte wereld” en die bleef dan een paar seconden hangen. Deze heldere momenten gingen soms gepaard met een geluid: een uitspraak van iemand of een paar seconden van de muziek. Dit gebeurde steeds vaker, en ineens was ik geland.

Het voelde alsof ik uit een andere tijd de hal van de villa kwam binnenvallen. Ik zat op de grond in de hal en was terug op aarde. De vertrouwde dimensie waarvan ik wist hoe de dingen werkten. Het eerste wat ik zag was het gezicht van m’n vriendin die m’n naam maar bleef zeggen. Ik heb me nog nooit in m’n leven zo “verlost” gevoeld. Ik was intens gelukkig. Dit duurde maar even, want ik moest naar boven rennen om even over te geven in het toilet.

Ik was weer bij bewustzijn. De kleuren waren intens en ik zag alles nog steeds in fractals, maar ik kon weer gesprekken voeren. Het duurde tot 4 uur in de ochtend totdat ik naar m’n eigen bed durfde en heb met de andere LSD-gebruikers de hele nacht in de woonkamer gezeten. We praatten over onze ervaringen en bedachten dat we ongelofelijk naïef waren geweest. Ik kan nu denk ik skydiven met truffels op en het is saai in verhouding met deze ervaring.

Thanks voor het lezen guys! Als je feedback hebt, zeg het alsjeblieft!

Bedankt voor het posten! Meestal zegt men dat LSD stuurbaarder is dan truffels, maar daar ben ik het in mijn geval niet mee eens. Dat geldt ook voor jou denk ik zo.

Ik vond zelf 200ug LSD veel beter te sturen dan bijvoorbeeld 15 gram Hollandia truffels. Zelfs als ik bepaalde delen van m'n trip niet zelf opriep, voelde het nog wel als iets dat bij mijzelf vandaan kwam, uit mijn eigen onderbewustzijn. Bij de truffels heb ik juist eerder het gevoel dat m'n bewustzijn van buiten af iets aangedaan wordt en ik me er maar aan moet overgeven omdat verzetten toch nutteloos is.

Maar wat ik van jou begrijp, is dat je een tijd volledig je grip op de realiteit kwijt bent geweest. Kun je je nog herinneren of je wiet hebt gerookt of iets anders erbij hebt genuttigd? Als ik een goede bonghit rook tijdens het trippen, word ik ook nog weleens uit de realiteit gezogen.

Weet je hoe sterk de zegels waren?

Voor een eerste keer LSD was mijn zegel (200ug) al erg sterk, dus als jij zegels had van vergelijkbare sterkte dan kan ik me voorstellen dat je van anderhalve zegel even van de kaart was. Ook is het mogelijk dat de LSD niet helemaal goed verspreid is over de zegels en jij toevallig een extra sterke hebt gehad.

Desondanks toch een interessante ervaring, lijkt me. Zou je nog een keer LSD willen doen in een lagere dosis, of ben je er gelijk helemaal klaar mee?

Hey, Thanks voor de reacties!

Ik moet zeggen dat de trip aan het begin wel een best te sturen was, maar dat heb ik met truffels ook; ik heb een keer m'n zelf-bedachte verhaal doorlopen en al mijn vrienden waren personages. Dat duurde de volle 6 uur.
Ik heb het niet echt over de stuurbaarheid gehad in dit report (het is ook al lang geleden), omdat het waarschijnlijk een beetje in het niet viel met hoe intens de rest van de trip was.
Het kleien met de wolken bijvoorbeeld, niet mijn idee maar een vriend van me lag in het gras en ik ging naast hem liggen. Ik heb wel echt geweldige momenten meegemaakt; ik voelde me echt een soort van goddelijk wezen die aan de wieg van creatie stond. Er was een fase waarin ik dingen dacht en ik ze ook echt kon zien of doen. Als ik zo'n gevoel ooit een trip lang kan vasthouden, zou dat echt geweldig zijn. Dat is nog geweldiger dan het gevoel dat je tijdens je eerste MDMA-gebruik hebt. Na de harde knal was het echter gedaan met de stuurbaarheid.

Ze waren 170ug, dus we zijn wel een beetje enthousiast geweest. Ik had er echt ontzettend veel zin in, want we hadden het idee om het te doen al meer dan een jaar ervoor. Truffels vind ik helemaal fantastisch, dus ik voelde me wel zelfverzekerd genoeg om de volgende stap te nemen.

Direct na de trip (dus toen ik weer terug op aarde was) dacht ik: dit doe ik nooit meer. Ook later was het nog best even wennen. Mijn kamer was namelijk niet in de villa maar in het huisje ernaast, en op het terrein ernaast stond een koeienstal. Toen ik om 1 uur 's nachts eindelijk de moed verzameld had om naar m'n bed te gaan door het donker ging een van de koeien loeien en bonkte tegen z'n kooi aan. Dat vond ik toen zo eng dat ik weer naar binnen ben gerend. Toen ik eenmaal binnen was moest ik wel lachen om m'n schijterigheid..

Toen er een dag verstreken was, en ik alles op een rijtje heb kunnen zetten wilde ik het eigenlijk nog wel een keer proberen. Alleen dan wel met een lagere dosis uiteraard.

Ik had er niets naast gebruikt gezien het de eerste keer was. Wellicht wel een biertje gedronken, maar verder niets.

Dat ene biertje zal toch eerder een negatieve invloed hebben gehad dan een positieve. Met truffels, wiet, en alcohol heb ik zelf een keer een drugpsychose getriggerd.

Maar tof dat je het uiteindelijk nog allemaal op een rijtje hebt kunnen zetten. De LSD ervaring is machtig mooi, en het zou zonde zijn als je er een blijvend trauma aan overhoudt en er daardoor nooit meer van zou kunnen genieten. Nadat ik zelf helemaal gek was geworden die keer dat ik met truffels veel te ver ging, was ik ook bang dat ik er nooit meer van zou kunnen genieten. Maar de volgende trip na die slechte ervaring was prachtig mooi, en tijdens die trip heb ik die nare ervaring ook een plekje kunnen geven. Nu is het niet meer naar als ik eraan terugdenk, alleen maar een wijze les.