Pagina 1 van 1

Where I am may be lost: Alleen truffels eten

BerichtGeplaatst: wo aug 17, 2016 4:33 pm
door braincracking
Wat: 15 gram Psilocybe Tampanensis (Philosophers Stone)
Wie: Alleen
Waar: Thuis, studentenflatje
Wanneer: 16 - 08 - 2016 vanaf 22:30 -

Gister besloot ik voor het eerst in mijn eentje truffels te gaan eten. Hierbij mijn bevindingen aangezien is sindsdien het gevoel heb dat ik deze ervaring wil delen.

Het stond niet echt in de planning om zoiets alleen te gaan doen. Ik heb 3 keer eerder truffels gegeten waarvan 1 keer overweldigend mooi was en alle verwachtingen overtrof en de andere keren juist nogal teleurstellend waren (te lage dosis genomen). Omdat ik toch nog een keer een mooie ervaring wilde zat het idee om truffels te eten al de hele zomer in mijn hoofd. Het liefst zou ik het met vrienden in de natuur gedaan hebben zoals mijn eerste geweldige trip twee jaar geleden.

Maar deze zomer is anders dan andere zomers. Net afgestudeerd en iedereen lijkt druk. Met werk, vakanties, kinderen maken, krijgen of opvoeden etc. etc. Het enorme chillen en drinken met vrienden zoals de vakanties normaal verliepen, dat komt er dus niet zo vaak van. Toen ik gister voorstelde om truffels te gaan eten in het park kreeg ik dan ook niemand over stag.

Maar slechts het idee om alleen te trippen zorgde dat de adrenaline al door mijn bloed ging stromen. Maar wat als je dan bad gaat en je bent alleen? Reuzespannend maar goed dat is ook precies waar ik altijd naar op zoek ben. Hier nog een klein beetje ingelezen over de do's en dont's en besloten naar de smartshop te fietsen. Op advies de Philosophers Stone genomen, een goede om alleen op te trippen volgens de verkoper. Vervolgens nog even de sportschool ingedoken om de ergste spanning er uit te trainen wat volgens mij een hele goede voorbereiding is geweest. Door het sporten voelen je lichaam en geest al meer verbonden met elkaar en kan je ontspannen de trip ingaan. Direct na het sporten heb ik zo'n beetje gelijktijdig een proteineshake en de truffels genomen. Toch maar het hele pakje gedaan, ik ga toch altijd liever iets te hard dan te zacht. Lekker douchen en daarna snel mijn (erg kleine) kamer opgeruimd. Ik wilde het zekere voor het onzekere nemen en de ruimte zo "zen" mogelijk maken. Alsof het allemaal zo gepland was had ik precies genoeg tijd om de grootste rommel aan de kant te doen. Toen ik tot slot een wijntje inschonk (geen lekkere combo trouwens) en de geurbrander aan deed merkte ik dat de trip begon. Ik werd me erg bewust van het licht in mijn kamer wat er niet bepaald gezellig uit zag en probeerde dit te optimaliseren. Het komende kwartier was ik bezig met lampen aan en uit doen, kaarsjes aansteken en op verschillende plekken neerzetten. Steeds was het te licht of te donker. Uiteindelijk een paar peertjes uitgedraaid zodat een gedeelte van de lamp kon branden en toen was het perfect. Inmiddels voelde ik een prettige bodyhigh opkomen en begonnen kleuren intenser te worden en dingen te vervormen. Het kwam wel in een soort vlagen. Op sommige momenten leek mijn kamer vrij normaal en dan hoopte ik dat de visuals weer terug zouden komen. Gelukkig gebeurde dit dan ook snel genoeg en steeds meer. Net zoals de eerste goede ervaring groeide ook het gevoel van verbazing en bewondering voor de dingen om me heen steeds sterker. Met mijn hand voor mijn mond zat ik zo een tijd om me heen te kijken en af en toe een klein dansje te doen. Soms had ik een kleine lachaanval. Nog een beetje proberen op te zoeken wat goede tripmuziek zou zijn maar het maakte eigenlijk niet zoveel uit, hoewel petar dundov - distant shores best een magisch nummer blijft. Heerlijk zitten staren naar het plaatje van de zonsondergang op het scherm, die alle kanten op vloeide en me verbaasd over de interface van spotify die er toch ook wel heel fraai uitzag. Ik besloot om een beetje porno op te zetten, meer uit nieuwsgierigheid dan geilheid. Dit was een vreemde beleving en ik had het gevoel dat ik de bewegingen die gemaakt werden nooit eerder had gezien. Ik probeerde te ontdekken of de acteurs daadwerkelijk genoten of dat ze dit speelde. Ik trok de conclusie dat ze wel degelijk leken te genieten en anders het wel heel goed speelde. Het was opwindend, beetje buitenaards (ik bedoel, hoe raar is een piemel eigenlijk. Zo’n uitstulpsel, net als de bloemetjes met hun stampers) Ondertussen klonk de spacemuziek en het gekreun in een soort vreemde harmonie. De zintuigen werden geprikkeld. Ik had me voorgenomen om wat aantekeningen te maken over hoe ik me zou voelen of wat voor gedachten ik zou krijgen. Ik hoopte dat ik misschien iets over mezelf zou ontdekken. Maar het schrijven ging erg moeizaam. Mijn handen zagen er zo vreemd uit waardoor het leek of het niet mijn eigen handen waren. Het bureau flikkerde en er leken sterretjes op te liggen en ik kon niet stoppen met om me heen kijken.

Een ding wat ik schreef: 'Alsof de kamer een voorstelling doet en het is zonde om weg te gaan'

Hierin lees je ook de besluiteloosheid die ik ervoer. Ik vond het fantastisch. Ik voelde me weer kinds ('stiekem chocola eten' heb ik ook opgeschreven, want zo voelde het ). Bewonderend. Naïef. Maar ik kon niet goed besluiten wat ik wilde doen, waarbij de moeilijkste keuze was naar buiten gaan of binnen blijven. Daarom denk ik dat ik zeker een half uur veel te warm met mijn jas aan op bed gezeten en gelegen heb. Af en toe moest ik hardop lachen van verbazing en bij gebrek om dit met iemand te delen praatte ik maar een beetje met mezelf. Zo overlegde ik een beetje met mezelf hoe heftig ik dit nou vond en besloot dat ik het toch wel een heftige trip vond.

Uiteindelijk lukte het me toch om een besluit te nemen en wat te gaan doen. Ik ging naar buiten. Ik kon altijd weer naar binnen mocht ik dat willen. "Ik mag zo vaak naar buiten als ik wil" zei ik tegen mezelf. Dit vond ik zo'n fijne en bevrijdende gedachte. Zo moeilijk is het ook allemaal niet, dwong ik mezelf om te denken. Het was inmiddels zo'n 12 uur 's nachts en dat betekend dat er gelukkig niemand meer op straat was bij mij in de buurt. Ik realiseerde me dat ik er erg vreemd uit moest zien. Ik strompelde, liep zo scheef als wat alle kanten op met een big BIG smile op mijn gezicht. Starend naar de huizen (wonen daar nou echt zoveel mensen? zijn daar zoveel deuren? really?!) en de geweldige bomen en lampjes van de flat. Ik kon niet bedenken of ik nou niet recht kon lopen of gewoon niet recht wilde lopen. Het kwam er op neer dat als ik recht probeerde te lopen ik na 2 seconden toch alle kanten weer op zwermde en dat ik dacht van: ach hoe belangrijk is het ook om recht te lopen. Ik liep naar de sportvelden op de hoek waar ik nog nooit echt naar toe was gelopen. Ik probeerde te bedenken of er nog iemand zou kunnen zijn maar ik werd steeds zekerder dat er niemand kon zijn. Het donkere pad met alle bomen was nogal overweldigend. Ik moest even gaan zitten om het allemaal een beetje in me op te nemen. Ik bedacht me dat ik overal kon plassen waar ik wilde en dat deed ik dan ook een paar keer het komende uur. Heel fijn en een prachtige straal. De sportvelden leken een beetje op een filmset. Het gras zo zacht dat ik er lekker op moest trappelen. De kleur zo'n mooie gradient groen van licht naar donker. De hemel had mooie sterren met enkele ufo achtige vliegende objecten. Ik hing over een hek en moest me echt bedenken waar ik ook al weer was want ik zou het bijna vergeten. Uiteindelijk ben ik langs het veld gaan liggen, zitten en rollen en naar de bomen boven me gestaard. Toen het begon te waaien werd de omgeving erg intens: het geluid en de drie dimensionaliteit van de bomen kwam diep bij me binnen. Het voelt dan toch net of er in die bomen ook 'geest' zit, een identiteit net als bij een persoon. Indrukwekkend en ook onheilspellend. De hele setting was erg onheilspellend en ik voelde me in een soort David Lynch film. Goed dat ik niemand tegen kwam daar, dat had me erg unheimisch geleken. Na een hele poos realiseerde ik me weer dat hier gewoon gevoetbald werd: ik moest er erg om lachen dat dit mij, op de rand van het voetbalvel nota bene, een hele poos helemaal ontgaan was.

Ik besloot terug te gaan omdat ik het wel genoeg vond geweest. Naar huis gestrompeld (wat was dat strompelen toch lekker) en daar begon eigenlijk het tweede deel van de trip. Ik merkte dat het visuele al een klein beetje minder was dan toen ik vertrok en wist niet zo goed wat ik wilde doen. Vrijwel meteen toen ik in mijn kamer kwam voelde ik me anders. De bodyhigh was weggezakt en ik voelde me ineens een stuk serieuzer en emotioneler. Ik was onrustig, wist niet wat ik moest doen, wat voor muziek ik op moest zetten en dus ging ik maar een brood bakken. Ik stond nogal verward in de keuken en merkte dat ik de trip niet zo leuk meer vond. Hoe lang zou het nog duren? Ik dacht dat het visuele minder begon te worden maar gevoelsmatig voelde ik me nog erg van de kaart. Ik ging op bed liggen om de kijken wat ik met gesloten ogen zou ervaren. Er gebeurde vrij weinig, geen CEV’s maar toen ik mn ogen open deed merkte ik dat ik toch behoorlijk trippy nog was. De muren en gordijn bewogen weer, mijn handen waren zo organisch dat ze buitenaards/ET-achtig leken en ik zat een beetje verloren met mijn laptop op bed. Inmiddels voelde ik steeds meer een confrontatie met emoties waarvan ik niet wist waar ze vandaan kwamen. Ik had niet per se negatieve gedachten over mezelf, maar wel een soort melancholische, maar ook negatieve en verdrietige gevoelens waar ik niet om heen kon. Opeens begreep ik een beetje meer over hoe je dan kan ‘bad gaan’. Ik had niet het gevoel dat ik nou helemaal bad ging, maar mijn gemoedstoestand sloeg wel flink om. Ik keek de kamer rond en zag gelijkenis met het verzorgingshuis van mijn overleden oma. Ik keek naar mijn gekruiste handen en het zag er voor mij precies hetzelfde uit als de handen van mijn opgebaarde oma. Mijn lichaam onder de dekens, opeens vond ik mezelf er uit zien alsof ik opgebaard lag. De gordijnen exact hetzelfde als in het verzorgingshuis. Wat als ik hier dood ga, dacht ik. Het leven leek opeens klein, niet zo belangrijk op de een of andere manier. Deze morbide gedachtes waren best heftig maar ik besloot, zoals ik gelezen had, het maar een beetje over me heen te laten komen en me er niet tegen te verzetten. Uiteindelijk wandelde ik maar een beetje rond in mijn kamer en opende Grindr (gay dating app). Dit bracht me weer op een beter spoor. Een jongen vond ik prachtig en ik was op slag een beetje verliefd. Zijn foto leek op een hologram waardoor de sigaret in zijn mond naar me toe rookte. De profieltekst was: ‘I’m not lost for I know where I am. But however, where I am may be lost…’ Dit kwam diep bij me binnen, ik vond het zo mooi! Melancholisch en het sloot zo goed aan bij hoe ik me voelde.

Uiteindelijk toen ik dacht dat het wel zo’n beetje voorbij was ben ik in bed gaan liggen en probeerde te slapen. Ik raakte in een soort halve slaap maar soms kwam er weer een golf over me heen en was ik ineens weer ver weg en lag ik erg onrustig, met bijna soort stuiptrekkende bewegingen op mijn bed.
Uiteindelijk wel rustig in slaap gevallen (denk ik).

Dit was hoe ik mijn trip beleefd heb. Vandaag voel ik me erg opgewekt en heel blij dat ik het gedaan heb. Ik ben niet echt op vakantie geweest deze zomer maar dit voelde toch ook wel echt als een reisje en niet op de laatste plaats een reisje naar jezelf. Hoewel ik had gehoopt dat ik misschien iets meer ‘filosofische’ gedachtes of openbaringen zou krijgen was de confrontatie met emotie en gevoel toch ook iets wat een beetje als een overwinning voelde. De visuele beleving was erg bevredigend en het gevoel om dit allemaal alleen meegemaakt te hebben voelt op een bepaalde manier dapper en prettig gevoel om te weten dat ik dat kan. Dit is iets van mezelf en niemand zal weten hoe het was. Ik denk dat ik dit zeker nog wel eens alleen ga doen. In een andere setting, misschien dan overdag, met zonsondergang ergens in de natuur, om de magie een beetje te helpen.

Dit verslag is erg lang geworden maar hopelijk wel leuk om te lezen. Ik vond het fijn om het zelf even allemaal op een rijtje te zetten nu het nog vers in mijn geheugen zit. In ieder geval hoop ik dat mensen die van plan zijn de eerste keer alleen te trippen hier iets aan hebben zoals ik iets had aan de verhalen van anderen.

Re: Where I am may be lost: Alleen truffels eten

BerichtGeplaatst: wo aug 17, 2016 4:46 pm
door Kip
Prachtig report!

Re: Where I am may be lost: Alleen truffels eten

BerichtGeplaatst: wo aug 17, 2016 11:01 pm
door Spectrum
Mooi report! :)

Re: Where I am may be lost: Alleen truffels eten

BerichtGeplaatst: wo aug 17, 2016 11:51 pm
door Poseidon
Indrukwekkend verslag. Mooie, treffende weergave van de trip. Ben beetje kapot maar heb verkwikkend ervan genoten. Je hebt een goede schrijfstijl en bewandelt geen overbodige zijpaden.
Geweldig hoe je die porno ervaring beschrijft. Speciaal dank daarvoor :)

Re: Where I am may be lost: Alleen truffels eten

BerichtGeplaatst: do aug 18, 2016 12:29 am
door Zinnentuimel
Erg mooi report! Ben zelf ook super nieuwsgierig naar hoe het is om alleen trippen en wil dat ook zeker nog eens doen. Leuk om te lezen dat het jou zo goed is bevallen. Dank!

Re: Where I am may be lost: Alleen truffels eten

BerichtGeplaatst: do aug 18, 2016 12:49 am
door Maus
Tripkipje schreef:Prachtig report!

:hulde:

Re: Where I am may be lost: Alleen truffels eten

BerichtGeplaatst: di aug 30, 2016 10:43 pm
door Jetpackpanda
Mooi report, maakt me nieuwsgierig!

Re: Where I am may be lost: Alleen truffels eten

BerichtGeplaatst: do jul 18, 2019 1:34 am
door pratsjgaar
super report!!