Truffels op een snikhete dag in een drukke stad
Geplaatst: ma aug 29, 2016 1:09 am
Eerste tripreport!
Wie: Ik en beste vriend (vast truffelmaatje)
Wanneer: Om 2 uur 's middags op een bloedhete en zonnige zaterdag
Waar: Utrecht
Wat: 15gram Philosophers Stone truffels (een iets lichtere variant dan onze gebruikelijke kost in verband met het plan om in een drukke stad te gaan trippen)
Ik en Vriend truffelen al jaren. Altijd in rustige settings. Thuis, in het bos, mooi natuurgebied. Vandaag hadden we zin om onze grenzen te verleggen en een chaotisch avontuur te beleven in de stad!
Het begin
Om 2 uur de truffels opgegeten, daarna direct naar buiten gegaan. Jezus wat warm, 30 graden, volle zon, en we zijn beide geen fan van hitte en zon. Wandelschoenen om onze voeten. Want het plan was om veel te gaan lopen!
Eerste stop was de supermarkt. Truffelvoer inkopen. Druiven, water, en een enorme dikke reep karamel zeezout chocola. Lèeekkerr. In de supermarkt beginnen we al lacherig te worden. In de rij voor de kassa werd onze niet nuchterheid al exposed. Helemaal stukgaan om een DJ die in de fucking Albert Heijn techno staat de draaien naast de kassa's (ook zonder truffels: WTF?!)
Naar buiten, op onze missie van de dag te gaan bewandelen: van de binnenstad naar onze 3 favoriete stadsparken lopen!
Van de supermarkt naar het Griftpark
We trippen nog niet, maar zijn enorm lacherig. Alsof we een lekkere energieke wiethigh hebben. Jezus wat is het druk in de stad. Een bus raast 10cm langs Vriend z'n hoofd. Notering gemaakt dat we echt op het verkeer moeten gaan letten willen we deze dag geen lichaamsdelen kwijtraken.
Het eerste duidelijke teken van truffels slaat in. De kutste fase. Misselijkheid, buikkrampen, ongemakkelijk gevoel. We herkennen dit en weten dat we dit eventjes moeten doorbijten, 10 minuten rustig doorlopen en focussen op niet doodgaan of overgeven. Gelukt.
Park 1 is bereikt! Prachtig hier. We hebben het erover dat het eigenlijk minder eng is dan we dachten, truffelen zo in het openbaar. We lopen naar de kinderboerderij naast het park. De eerste attractie was een enorm varken met 30 jonge biggetjes. We gaan zitten voor het hekje en observeren. Moeder big is echt moeilijk groot, en heeft belachelijk veel tepels. Ze staat in een hoekje en is duidelijk teleurgesteld in het moederschap.
Vriend vertelt me dat ondanks hun reputatie, varkens hele hygiënische beesten zijn. 30 kleine biggetjes met zware ADHD rennen het modderparadijs door, beuken tegen elkaar aan, graven zichzelf in in de modder, pissen en poepen overal terwijl hun broertjes een minuut later met plezier door hun pis rollen. Biggen graven met hun neus in uitwerpselen om daarna met hun poepbedekte snuit hun broertjes te irriteren. Vriend neemt zijn opmerking terug.
We gaan nog even langs de geiten (zieke starebattle, gelukkig met een sisser afgelopen) kippen (en tantoe grote aggressief lopende hanen), vlaamse reus konijnen (die kunnen echt goed chillen man) en besluiten daarna verder te gaan. Terwijl we lopen merken we de initiële hevige bodyload voorbij zijn en lopen echt heerlijk gaat. Benen voelen vertrouwd als rubber, mn armen hangen lekker naar beneden en ik geniet van het vertrouwde truffelloop gevoel. Not caring at all dat er tientallen mensen met hun gezicht naar ons liggen te chillen. Alles is gooooood.
Van het Griftpark naar het Wilhelminapark
Quest progress, 1/3! Two to go. Op naar het willa. De zon brandt op onze hoofden, en de licht golvende visuals lijken precies op een bloedhete woestijn waarbij de lucht trilt en wazig wordt. Videomateriaal van onze tocht: https://www.youtube.com/watch?v=udhOuish_WQ&t=1m30s
Korte pauze in een klein tussenparkje. Mooi bankje in de schaduw. Time for chocolate! Hele reep van 200gram in een kwartier opgegeten. Mn hele gezicht en kleren onder de gesmolten chocola. Ondertussen een gesprek over fair trade chocola die we aten (tony chocolony). Waar het op neer kwam, Tony Chocolony is dure luxe chocola, die bekend staat om hun fairtrade. Iedereen zo van wow, supergoed joh, fairtrade chocola! 'Slave free chocolate!', noemt het bedrijf het. Wauw! Het is dan wel duur maar komop, het is wel bijzonder, gewoon chocola die zonder slaven is gemaakt. Waauw echt, wat? Zonder slaven? Wat ongelooflijk nobel en goed! We verbazen ons om het feit dat 'chocola gemaakt zonder slaven' iets is wat kennelijk bijzonder is.
Tocht gaat verder, over een drukke weg. Allemaal rare mensen man. Iedereen ziet zo vreemd uit. Mannen met enorme wenkbrauwen, vrouwen met lichaamsverhoudingen die gewoon echt niet kloppen, en bij iedereen is direct hun persoonlijkheid te zien aan hun uiterlijk. We vragen ons al een tijdje af of mensen er raar uit gaan zien door truffels, of dat mensen er over het algemeen gewoon fucking raar eruit zien maar dat onze nuchtere hersenen dit vervormen tot een 'passend plaatje', en dat truffels dit proces verstoordt en we daardoor de werkelijkheid kunnen zien. We zien mensen zoals aliens onze soort waarschijnlijk zouden zien.
We lopen langs nog een Albert Heijn. Ff naar binnen, gratis drankje halen. We stappen binnen en BAM!!!! . Trip intensified by 9001%! Chaos man. Zoveel kleuren, zoveel mensen, alles gaat zo snel. Maar wauw wat is het mooi. Net de droomvlucht in de efteling ofzo. De truffels zijn de karretjes die ons sepereren van het decor. Na even dwalen en verbazen de koffieautomaat gevonden. Ik zet twee gratis bakken gratis versgemalen gratis koffie voor 0 euro en geef er één aan Vriend. Naast de koffieautomaat stond een terrastafeltje met twee stoelen. Leeekeeeeerr, terrasje pakken in de Albert Heijn, dat bestaat en kan gewoon! In een kwartiertje rustig ons koffietje opgedronken en ik genoot van alles wat er langskwam en om ons heen gebeurde. Ik tripte zwaar op Klaas de visser die blijkbaar schol vangt voor de Albert Heijn en dit ons laat weten met een enorme poster van hem en een schol boven de visafdeling. We discusseren hevig of het nou normaal is om koffie te drinken op een terras in de Albert Heijn of niet.
Vriend heeft duidelijk meer last van de mentale chaos die de drukke Albert Heijn veroorzaakte dan ik. Wat niet meehielp is dat hij daar rustig zijn koffie zat te drinken terwijl ik continu zat te lachen, wijzen en schaamteloos hardop zat te praten over deze lijpe Albert Heijn. We peerden hem snel voordat de manager zou komen vragen wat we in hemelsnaam aan het doen waren op een terrasje in de Albert Heijn. Doorlopen langs de kassa's, zonder iets te kopen. Kuuuut, dit is ziek verdacht man, we hebben volle tassen en zijn overduidelijk niet nuchter. Sowieso denken ze dat we iets gestolen hebben. KUT we hebben nog allemaal albert heijn producten in onze tas! Als ze ons nu aanhouden godverdomme dat zou zo kut zijn. We besluiten even na de kassa's te blijven staan, nonchalant het berichtenoproepbord te bestuderen en langzaam weg te lopen.
''Dan denken ze sowieso niet dat we wat gestolen hebben anders zouden we wel snel weglopen''.
We lopen door naar het Wilhelminapark.
Wilhelminapark, and back again
Timeskip, aankomst in het wilhelminapark. Mission progress 2/3. We zijn nu zo'n 2.5 uur in onze trip. We ploffen neer op een bankje met uitzicht over het grasveld waar een stuk of 70 mensen in groepjes aan het genieten zijn van elkaar, de zon en het leven. De komende 2 uur observeren we het schouwspel en vervelen we ons geen seconde. Ieder groepje wordt geanalyseerd, overal worden verklaringen voor gezocht. We waren als de commentatoren van een voetbalwedstrijd.
Na 2 uur observeren wisten we van elk groepje mensen hun achtergrond en motieven om op dit moment in het park te zijn. Enkele personen hadden een naam. Willy Wonka was de hoofdrolspeler, een man van in de 50 die vergezeld werd door Sjakie, zijn zoon van 20. Willy had zn zoon uitgenodigd te komen chillen met zijn colombiaanse homies in het Willa. Willy, Sjakie en hun 8tal colombiaanse vrienden dansten op salsa, dronken bier, praten met enorm veel lichaamstaal spaans en genoten van het leven. Sjakie vond zn pa wel echt raar en snapte nog steeds niet hoe hij in godsnaam vrienden is geworden met een groep colombiaanse dudes van in de 20. Willy was een gezette nederlandse man van minstens 1 meter 90, en zijn gezelschap bestond uit 8 uiterst vrolijke zuid amerikaanse dudes van rond de 1 meter 60.
https://www.youtube.com/watch?v=PZhs7w-FzeI
Nadat alle mysteries van de minisamenleving op het grasveld van het wilhelminapark waren opgelost, besloten we terug te lopen naar huis. Het was ondertussen half 8. Thuis nog even gechillt, daarna ging Vriend naar huis om te douchen en zich klaar te maken voor een verjaardag waar we over 2 uur moesten zijn. Ik ging ook even douchen en uitrusten. Om 10 uur een dikke bak koffie erin gegooid. Op naar het feestje! Nul zin, veel te moe en opgebrand, maar netjes om even mn gezicht te laten zien. Na een ongemakkelijk begin was het feestje uiteindelijk super gezellig, tot 4 uur gebleven.
Conclusie
De trip was zwaar geslaagd! Het buiten in de chaos trippen heeft ons enorm meegevallen. Waarschijnlijk een combinatie van veel ervaring met truffels en de relatief lichte truffelvariant die we hadden genomen. Hierboven heb ik een aantal highlights genoemd die me tebinnenschoten maar we hebben veel meer beleefd, en het vooral gewoon super gezellig gehad. 'Zaterdagmiddagtruffels'', noemde we het!
Buiten in de stad trippen was echt een compleet andere ervaring dan wat we gewend waren. Het voelde ook minder als een 'trip', maar meer als een supertof en gezellig avontuur met mn beste maat. Zeker ooit voor herhaling vatbaar!
Wie: Ik en beste vriend (vast truffelmaatje)
Wanneer: Om 2 uur 's middags op een bloedhete en zonnige zaterdag
Waar: Utrecht
Wat: 15gram Philosophers Stone truffels (een iets lichtere variant dan onze gebruikelijke kost in verband met het plan om in een drukke stad te gaan trippen)
Ik en Vriend truffelen al jaren. Altijd in rustige settings. Thuis, in het bos, mooi natuurgebied. Vandaag hadden we zin om onze grenzen te verleggen en een chaotisch avontuur te beleven in de stad!
Het begin
Om 2 uur de truffels opgegeten, daarna direct naar buiten gegaan. Jezus wat warm, 30 graden, volle zon, en we zijn beide geen fan van hitte en zon. Wandelschoenen om onze voeten. Want het plan was om veel te gaan lopen!
Eerste stop was de supermarkt. Truffelvoer inkopen. Druiven, water, en een enorme dikke reep karamel zeezout chocola. Lèeekkerr. In de supermarkt beginnen we al lacherig te worden. In de rij voor de kassa werd onze niet nuchterheid al exposed. Helemaal stukgaan om een DJ die in de fucking Albert Heijn techno staat de draaien naast de kassa's (ook zonder truffels: WTF?!)
Naar buiten, op onze missie van de dag te gaan bewandelen: van de binnenstad naar onze 3 favoriete stadsparken lopen!
Van de supermarkt naar het Griftpark
We trippen nog niet, maar zijn enorm lacherig. Alsof we een lekkere energieke wiethigh hebben. Jezus wat is het druk in de stad. Een bus raast 10cm langs Vriend z'n hoofd. Notering gemaakt dat we echt op het verkeer moeten gaan letten willen we deze dag geen lichaamsdelen kwijtraken.
Het eerste duidelijke teken van truffels slaat in. De kutste fase. Misselijkheid, buikkrampen, ongemakkelijk gevoel. We herkennen dit en weten dat we dit eventjes moeten doorbijten, 10 minuten rustig doorlopen en focussen op niet doodgaan of overgeven. Gelukt.
Park 1 is bereikt! Prachtig hier. We hebben het erover dat het eigenlijk minder eng is dan we dachten, truffelen zo in het openbaar. We lopen naar de kinderboerderij naast het park. De eerste attractie was een enorm varken met 30 jonge biggetjes. We gaan zitten voor het hekje en observeren. Moeder big is echt moeilijk groot, en heeft belachelijk veel tepels. Ze staat in een hoekje en is duidelijk teleurgesteld in het moederschap.
Vriend vertelt me dat ondanks hun reputatie, varkens hele hygiënische beesten zijn. 30 kleine biggetjes met zware ADHD rennen het modderparadijs door, beuken tegen elkaar aan, graven zichzelf in in de modder, pissen en poepen overal terwijl hun broertjes een minuut later met plezier door hun pis rollen. Biggen graven met hun neus in uitwerpselen om daarna met hun poepbedekte snuit hun broertjes te irriteren. Vriend neemt zijn opmerking terug.
We gaan nog even langs de geiten (zieke starebattle, gelukkig met een sisser afgelopen) kippen (en tantoe grote aggressief lopende hanen), vlaamse reus konijnen (die kunnen echt goed chillen man) en besluiten daarna verder te gaan. Terwijl we lopen merken we de initiële hevige bodyload voorbij zijn en lopen echt heerlijk gaat. Benen voelen vertrouwd als rubber, mn armen hangen lekker naar beneden en ik geniet van het vertrouwde truffelloop gevoel. Not caring at all dat er tientallen mensen met hun gezicht naar ons liggen te chillen. Alles is gooooood.
Van het Griftpark naar het Wilhelminapark
Quest progress, 1/3! Two to go. Op naar het willa. De zon brandt op onze hoofden, en de licht golvende visuals lijken precies op een bloedhete woestijn waarbij de lucht trilt en wazig wordt. Videomateriaal van onze tocht: https://www.youtube.com/watch?v=udhOuish_WQ&t=1m30s
Korte pauze in een klein tussenparkje. Mooi bankje in de schaduw. Time for chocolate! Hele reep van 200gram in een kwartier opgegeten. Mn hele gezicht en kleren onder de gesmolten chocola. Ondertussen een gesprek over fair trade chocola die we aten (tony chocolony). Waar het op neer kwam, Tony Chocolony is dure luxe chocola, die bekend staat om hun fairtrade. Iedereen zo van wow, supergoed joh, fairtrade chocola! 'Slave free chocolate!', noemt het bedrijf het. Wauw! Het is dan wel duur maar komop, het is wel bijzonder, gewoon chocola die zonder slaven is gemaakt. Waauw echt, wat? Zonder slaven? Wat ongelooflijk nobel en goed! We verbazen ons om het feit dat 'chocola gemaakt zonder slaven' iets is wat kennelijk bijzonder is.
Tocht gaat verder, over een drukke weg. Allemaal rare mensen man. Iedereen ziet zo vreemd uit. Mannen met enorme wenkbrauwen, vrouwen met lichaamsverhoudingen die gewoon echt niet kloppen, en bij iedereen is direct hun persoonlijkheid te zien aan hun uiterlijk. We vragen ons al een tijdje af of mensen er raar uit gaan zien door truffels, of dat mensen er over het algemeen gewoon fucking raar eruit zien maar dat onze nuchtere hersenen dit vervormen tot een 'passend plaatje', en dat truffels dit proces verstoordt en we daardoor de werkelijkheid kunnen zien. We zien mensen zoals aliens onze soort waarschijnlijk zouden zien.
We lopen langs nog een Albert Heijn. Ff naar binnen, gratis drankje halen. We stappen binnen en BAM!!!! . Trip intensified by 9001%! Chaos man. Zoveel kleuren, zoveel mensen, alles gaat zo snel. Maar wauw wat is het mooi. Net de droomvlucht in de efteling ofzo. De truffels zijn de karretjes die ons sepereren van het decor. Na even dwalen en verbazen de koffieautomaat gevonden. Ik zet twee gratis bakken gratis versgemalen gratis koffie voor 0 euro en geef er één aan Vriend. Naast de koffieautomaat stond een terrastafeltje met twee stoelen. Leeekeeeeerr, terrasje pakken in de Albert Heijn, dat bestaat en kan gewoon! In een kwartiertje rustig ons koffietje opgedronken en ik genoot van alles wat er langskwam en om ons heen gebeurde. Ik tripte zwaar op Klaas de visser die blijkbaar schol vangt voor de Albert Heijn en dit ons laat weten met een enorme poster van hem en een schol boven de visafdeling. We discusseren hevig of het nou normaal is om koffie te drinken op een terras in de Albert Heijn of niet.
Vriend heeft duidelijk meer last van de mentale chaos die de drukke Albert Heijn veroorzaakte dan ik. Wat niet meehielp is dat hij daar rustig zijn koffie zat te drinken terwijl ik continu zat te lachen, wijzen en schaamteloos hardop zat te praten over deze lijpe Albert Heijn. We peerden hem snel voordat de manager zou komen vragen wat we in hemelsnaam aan het doen waren op een terrasje in de Albert Heijn. Doorlopen langs de kassa's, zonder iets te kopen. Kuuuut, dit is ziek verdacht man, we hebben volle tassen en zijn overduidelijk niet nuchter. Sowieso denken ze dat we iets gestolen hebben. KUT we hebben nog allemaal albert heijn producten in onze tas! Als ze ons nu aanhouden godverdomme dat zou zo kut zijn. We besluiten even na de kassa's te blijven staan, nonchalant het berichtenoproepbord te bestuderen en langzaam weg te lopen.
''Dan denken ze sowieso niet dat we wat gestolen hebben anders zouden we wel snel weglopen''.
We lopen door naar het Wilhelminapark.
Wilhelminapark, and back again
Timeskip, aankomst in het wilhelminapark. Mission progress 2/3. We zijn nu zo'n 2.5 uur in onze trip. We ploffen neer op een bankje met uitzicht over het grasveld waar een stuk of 70 mensen in groepjes aan het genieten zijn van elkaar, de zon en het leven. De komende 2 uur observeren we het schouwspel en vervelen we ons geen seconde. Ieder groepje wordt geanalyseerd, overal worden verklaringen voor gezocht. We waren als de commentatoren van een voetbalwedstrijd.
Na 2 uur observeren wisten we van elk groepje mensen hun achtergrond en motieven om op dit moment in het park te zijn. Enkele personen hadden een naam. Willy Wonka was de hoofdrolspeler, een man van in de 50 die vergezeld werd door Sjakie, zijn zoon van 20. Willy had zn zoon uitgenodigd te komen chillen met zijn colombiaanse homies in het Willa. Willy, Sjakie en hun 8tal colombiaanse vrienden dansten op salsa, dronken bier, praten met enorm veel lichaamstaal spaans en genoten van het leven. Sjakie vond zn pa wel echt raar en snapte nog steeds niet hoe hij in godsnaam vrienden is geworden met een groep colombiaanse dudes van in de 20. Willy was een gezette nederlandse man van minstens 1 meter 90, en zijn gezelschap bestond uit 8 uiterst vrolijke zuid amerikaanse dudes van rond de 1 meter 60.
https://www.youtube.com/watch?v=PZhs7w-FzeI
Nadat alle mysteries van de minisamenleving op het grasveld van het wilhelminapark waren opgelost, besloten we terug te lopen naar huis. Het was ondertussen half 8. Thuis nog even gechillt, daarna ging Vriend naar huis om te douchen en zich klaar te maken voor een verjaardag waar we over 2 uur moesten zijn. Ik ging ook even douchen en uitrusten. Om 10 uur een dikke bak koffie erin gegooid. Op naar het feestje! Nul zin, veel te moe en opgebrand, maar netjes om even mn gezicht te laten zien. Na een ongemakkelijk begin was het feestje uiteindelijk super gezellig, tot 4 uur gebleven.
Conclusie
De trip was zwaar geslaagd! Het buiten in de chaos trippen heeft ons enorm meegevallen. Waarschijnlijk een combinatie van veel ervaring met truffels en de relatief lichte truffelvariant die we hadden genomen. Hierboven heb ik een aantal highlights genoemd die me tebinnenschoten maar we hebben veel meer beleefd, en het vooral gewoon super gezellig gehad. 'Zaterdagmiddagtruffels'', noemde we het!
Buiten in de stad trippen was echt een compleet andere ervaring dan wat we gewend waren. Het voelde ook minder als een 'trip', maar meer als een supertof en gezellig avontuur met mn beste maat. Zeker ooit voor herhaling vatbaar!