45 gram hollandia en de realiteit verdween
Geplaatst: di okt 11, 2016 11:46 pm
Hallo allemaal,
Deze vage trip van gisteren wil ik graag met jullie delen.
Achtergrond. Ervaring met paddo's, xtc, lsd en wiet. Hoogste dosis ooit was 30 gram Hollandia.
Setting: Thuis in de avond en mijn vriendin was tripsitter.
Mijn doel was om mijn verleden aan te pakken. Slechte jeugd gehad en ik wilde kijken of ik met deze dosis wat trauma's te lijf kon gaan. Om 19:00 de truffels fijn gemaakt en heet water bij gedaan. Mijn vriendin deed er ook wat citroensap bij om de dosis sterker te maken. Totaal dus 3 pakjes van 15 gram.
Om 19:30 de beker met thee opgedronken en de truffels goed fijn gekauwd en doorgeslikt. Tijdens het drinken begon ik al om mijn quest te maken. Ik visualiseerde dat ik een strijd zou aangaan. King lionidas ( ja van de film 300) zou me de juiste kant op leiden, en mijn vriendin zou aan mijn zijde staan.
Snel gedoucht en naar de slaapkamer. Een zachte lamp aangezet en ik begon chill aan mijn quest.
De visuals kwamen al vrij snel. Stralen van licht op de muren en allerlei patronen. In de deur zit een klein raam en daar begonnen 2d wezens doorheen te komen. Het was voor mij duidelijk gezichtbedrog en ik vond het cool om te zien. Ik besloot mijn ogen te sluiten.
Ik kwam aan in de straat waar ik was opgegroeid en zag hoe mijn moeder mij naar binnen tilde als baby. Opeens ging de gedachte verder dat mijn moeder waarschijnlijk ook een slechte opvoeding had gehad en ik ging terug in de tijd. Ondertussen had mijn vriendin eten en drinken klaargezet.
En toen begon het...
Ik merkte dat ik werd afgeleid door andere gedachten en ik wilde snel weer terug naar waar ik voor gekomen was. Opeens werd ik naar een andere ruimte geslingerd en kwam het besef dat alles nep was. De realiteit was een illusie. Mijn herinneringen waren niet echt maar verzonnen en alles wat ik ooit had meegemaakt verdween. Ook mijn kinderen bleken niet echt te zijn. Een stem of een gedachte zei : "Je wilde terug naar je verleden om dat te fixen? Dit is wat de echte waarheid is". Al je herinneringen zijn niet echt. Heel het universum is een verzinsel.
Normaal gesproken weet ik met trips wat echt is en wat niet. In dit geval was ik absoluut niet in staat om iets te zien van mijn omgeving. Alles verdween en ik werd gebracht naar een volgende wereld. Een wereld waar ik naar mijn idee al eens eerder was geweest. Een soort tussenwereld met zijn eigen woorden "togimolie" kan ik mij herinneren. Een soort limbo met beelden van de realiteit. Het was een soort puzzel dat ik moest oplossen. Ik herinnerde me deze plek nog goed en alles kwam weer terug ( In mijn trip dan, nu weet ik het niet meer) Ik was vaker op deze plek geweest. Er werd mij gezegd dat de realiteit alleen werkt wanneer je erin gelooft.
Voor mij op dat moment heel heftig want het leek allemaal echt. Ik was ook niet meer in staat om goed na te denken. Ik kwam gelukkig af en toe weer terug in de realiteit en vroeg mijn vriendin om hulp. Ze begon mij te vertellen waarom ik daar was, en dat ik truffels op had. Het maakte niet uit, omdat haar stem deel maakte van de illusie.
Ik zag de wereld om mij heen weer verdwijnen en de komende uren ging ik van realiteit naar realiteit. Ik kwam in een soort loop terecht. Ik keek mijn vriendin aan en vroeg of ze echt was en of ze wilde praten. Dat deed ze maar daarna schoot ik weer weg, een paar seconden later stelde ik haar exact dezelfde vraag. Ik begon in paniek te raken. De waarheid was dat ik in een oneindige loop zat. Ik fluctueerde in en uit de realiteit en had absoluut geen controle meer. Ik was wel in staat om naar het toilet te gaan, maar na een tijdje ook niet meer. Het was te bizar.
Ik begon mijzelf te prikken met mijn vinger en op een gegevens moment ook mijn vriendin ( Wat ze niet cool vond). Ik had het idee dat het allemaal nep was. Ik was overtuigd, maar een klein stemmetje zei dat het misschien wel echt was dus ik bleef volhouden. Het gevoel om in het niks terecht te komen is heel bizar en ik kan het me nu ook niet voorstellen.
In de nacht begon het langzaam uit te werken. Wanneer ik weer in deze realiteit kwam kon ik bedenken dat het nacht was en dat er dus wel tijd was. En na een tijdje kwam ik weer helemaal terug. Wat was ik blij dat alles echt was. Heel dankbaar dat deze vastigheid er is en dat sprak ik ook uit. Ik zat in een gigantische leegte waar ik niet uit kon komen met het besef dat tijd en ruimte allemaal niet bestonden.
Al met al niet aan te raden om deze hoeveelheid te nemen. Er was maar weinig voor nodig om te geloven dat deze realiteit ook echt nep was. Ik snap nu dat mensen kunnen flippen van truffels. Nu ben ik aan het bedenken wat de boodschap kan zijn.
Happy trippin.
Deze vage trip van gisteren wil ik graag met jullie delen.
Achtergrond. Ervaring met paddo's, xtc, lsd en wiet. Hoogste dosis ooit was 30 gram Hollandia.
Setting: Thuis in de avond en mijn vriendin was tripsitter.
Mijn doel was om mijn verleden aan te pakken. Slechte jeugd gehad en ik wilde kijken of ik met deze dosis wat trauma's te lijf kon gaan. Om 19:00 de truffels fijn gemaakt en heet water bij gedaan. Mijn vriendin deed er ook wat citroensap bij om de dosis sterker te maken. Totaal dus 3 pakjes van 15 gram.
Om 19:30 de beker met thee opgedronken en de truffels goed fijn gekauwd en doorgeslikt. Tijdens het drinken begon ik al om mijn quest te maken. Ik visualiseerde dat ik een strijd zou aangaan. King lionidas ( ja van de film 300) zou me de juiste kant op leiden, en mijn vriendin zou aan mijn zijde staan.
Snel gedoucht en naar de slaapkamer. Een zachte lamp aangezet en ik begon chill aan mijn quest.
De visuals kwamen al vrij snel. Stralen van licht op de muren en allerlei patronen. In de deur zit een klein raam en daar begonnen 2d wezens doorheen te komen. Het was voor mij duidelijk gezichtbedrog en ik vond het cool om te zien. Ik besloot mijn ogen te sluiten.
Ik kwam aan in de straat waar ik was opgegroeid en zag hoe mijn moeder mij naar binnen tilde als baby. Opeens ging de gedachte verder dat mijn moeder waarschijnlijk ook een slechte opvoeding had gehad en ik ging terug in de tijd. Ondertussen had mijn vriendin eten en drinken klaargezet.
En toen begon het...
Ik merkte dat ik werd afgeleid door andere gedachten en ik wilde snel weer terug naar waar ik voor gekomen was. Opeens werd ik naar een andere ruimte geslingerd en kwam het besef dat alles nep was. De realiteit was een illusie. Mijn herinneringen waren niet echt maar verzonnen en alles wat ik ooit had meegemaakt verdween. Ook mijn kinderen bleken niet echt te zijn. Een stem of een gedachte zei : "Je wilde terug naar je verleden om dat te fixen? Dit is wat de echte waarheid is". Al je herinneringen zijn niet echt. Heel het universum is een verzinsel.
Normaal gesproken weet ik met trips wat echt is en wat niet. In dit geval was ik absoluut niet in staat om iets te zien van mijn omgeving. Alles verdween en ik werd gebracht naar een volgende wereld. Een wereld waar ik naar mijn idee al eens eerder was geweest. Een soort tussenwereld met zijn eigen woorden "togimolie" kan ik mij herinneren. Een soort limbo met beelden van de realiteit. Het was een soort puzzel dat ik moest oplossen. Ik herinnerde me deze plek nog goed en alles kwam weer terug ( In mijn trip dan, nu weet ik het niet meer) Ik was vaker op deze plek geweest. Er werd mij gezegd dat de realiteit alleen werkt wanneer je erin gelooft.
Voor mij op dat moment heel heftig want het leek allemaal echt. Ik was ook niet meer in staat om goed na te denken. Ik kwam gelukkig af en toe weer terug in de realiteit en vroeg mijn vriendin om hulp. Ze begon mij te vertellen waarom ik daar was, en dat ik truffels op had. Het maakte niet uit, omdat haar stem deel maakte van de illusie.
Ik zag de wereld om mij heen weer verdwijnen en de komende uren ging ik van realiteit naar realiteit. Ik kwam in een soort loop terecht. Ik keek mijn vriendin aan en vroeg of ze echt was en of ze wilde praten. Dat deed ze maar daarna schoot ik weer weg, een paar seconden later stelde ik haar exact dezelfde vraag. Ik begon in paniek te raken. De waarheid was dat ik in een oneindige loop zat. Ik fluctueerde in en uit de realiteit en had absoluut geen controle meer. Ik was wel in staat om naar het toilet te gaan, maar na een tijdje ook niet meer. Het was te bizar.
Ik begon mijzelf te prikken met mijn vinger en op een gegevens moment ook mijn vriendin ( Wat ze niet cool vond). Ik had het idee dat het allemaal nep was. Ik was overtuigd, maar een klein stemmetje zei dat het misschien wel echt was dus ik bleef volhouden. Het gevoel om in het niks terecht te komen is heel bizar en ik kan het me nu ook niet voorstellen.
In de nacht begon het langzaam uit te werken. Wanneer ik weer in deze realiteit kwam kon ik bedenken dat het nacht was en dat er dus wel tijd was. En na een tijdje kwam ik weer helemaal terug. Wat was ik blij dat alles echt was. Heel dankbaar dat deze vastigheid er is en dat sprak ik ook uit. Ik zat in een gigantische leegte waar ik niet uit kon komen met het besef dat tijd en ruimte allemaal niet bestonden.
Al met al niet aan te raden om deze hoeveelheid te nemen. Er was maar weinig voor nodig om te geloven dat deze realiteit ook echt nep was. Ik snap nu dat mensen kunnen flippen van truffels. Nu ben ik aan het bedenken wat de boodschap kan zijn.
Happy trippin.