Sclerotia Hollandia - Angst en eenzaamheid
Geplaatst: zo okt 15, 2017 8:35 pmBeste lezer,
Dit is mijn verhaaltje over de laatste tripsessie die ik heb ervaren. Allereerst zal ik de details op een rijtje zetten:
Wie ben ik: Een 18-jarige jongen, 75kg en 1,81m.
Tijd: 14 oktober 2017, van 20:00 tot 3:00.
Soort: Sclerotia Hollandia truffels, 15 gram.
Wie: Ik, samen met twee vrienden. De ene heeft, net als ik, al ongeveer zes keer eerder truffels genomen. Dit is dus allebei onze zevende keer. De andere vriend die met ons meedeed had het nog nooit gedaan, dit was dus zijn eerste keer. Er waren nog drie tripsitters die nuchter bleven.
Setting: Mijn huis die goed opgeruimd is.
Aan het begin was ik erg gespannen en een beetje gestrest, mede vanwege het feit dat sommige van mijn vrienden er nogal een troep van kunnen maken en ik het liefst ergens anders trip dan in mijn huis. Dit kan alleen nooit omdat de ouders altijd thuis zijn, en buiten is ook niet echt een optie.
Een halfuurtje na inname van de truffels sloeg het bij ons alledrie al in. Ik schrok aan het begin een beetje, omdat ik dacht dat ik bijna een bad trip kreeg. Gelukkig bleek dat niet het geval te zijn en was het alleen het gebruikelijke misselijkheidsgevoel wat meestal voorkomt bij het innemen van psychedelica.
Na een uur tot anderhalf uur begon in te pieken, waarbij er een soort 'trail' bij de bewegingen ontstonden in mijn zicht. Naast dat en het heel even zien van 'psychedelische' patroontjes (wat ook niet zo bijzonder was) waren er geen visuals, wat ik enigzins jammer vond.
Het grootste gedeelte van de deze tripsessie zaten we op de bank een beetje te chillen, veel bijzondere dingen gebeurden er niet. Wat me echter erg opviel is dat ik me super afwachtend voelde. Afwachtend als in, we zaten op de bank en ik zat de hele tijd klaar om weg te gaan alsof we ergens heen zouden gaan of om iets te doen. Het lukte me ook niet om ontspannen op de bank te zitten en te chillen en lekker te trippen met m'n vrienden. Dit kan komen doordat ik me zo gespannen voelde en we in mijn huis de tripsessie deden.
Na ongeveer 2,5 tot drie uur gingen we naar een parkje. Hier rookten we wat wiet, echter voelde ik er niets van. Het meest vreemde van de tripsessie was, dat toen we na een halfuurtje weer thuiswaren, ik niets meer voelde. Maar dan ook helemaal niets. Naar mijn idee voelde ik niets meer van de truffels, maar ook niets van de wiet. Natuurlijk was ik wel nog onder invloed, maar wel nauwelijks nog. Normaal heb ik altijd met truffels dat ik lekker op ging in mijn gedachten en er super veel gedachtes in me op kwamen, maar toen we thuis waren was dit weg. Ik kon nauwelijks meer nadenken. Praten ging ook zelfs met enorm veel moeite. Het enige wat ik deed was een beetje voor me uit kijken met grote ogen en afwezig zijn. Ik snapte er niets van. De rest van de tripsessie was daarbij dan ook irrelevant tot de boodschap die ik kreeg van deze sessie.
Mijn vrienden gingen rond 1:00 's nachts naar huis en ik ging om 3:00 mijn bed in. Voordat ik m'n bed in ging, ervaarde ik een stevig potje hoofdpijn, wat ik vaker heb gekregen door truffels. Ik heb nog steeds geen idee waar dit vandaan komt, maargoed. Ik werd lekker laat wakker in de middag, namelijk om 13:30. De bonzende hoofdpijn was nog steeds aanwezig, die ik na een aantal uur wegslikte met een paracetamol. De boodschap die ik kreeg van de truffels was dat angst en eenzaamheid me overnam. Dit is vrijwel niet op te vatten uit mijn hele tekst die ik heb geschreven over de tripsessie, maar het gevoel van angst en eenzaamheid was vrij dominant. Ik herinner me dat mijn vrienden meerdere malen aan me vroegen of alles wel oké was omdat ik veel gespannenheid en angst uitstraalde.
Psychedelica is een krachtig (hulp)middel wat je laat zien wat je moet zien en nodig hebt, en niet wat jij wil zien. Ik dacht dat ik mijn persoonlijke problemen (eenzaamheid, gebrek aan sociaal contact en niet productief genoeg zijn) afgehandeld had, maar blijkbaar zijn ze er nog en blijven ze me teisteren. Zelf denk ik dat dit komt door het feit dat ik dit jaar heb gekozen voor het nemen van een tussenjaar, waarbij tegelijk het contract van mijn baan afliep. Ik zit al bijna een maand thuis zonder baan en school, maar gelukkig ben ik al aangenomen voor een andere baan en hoop ik dat daarbij mijn persoonlijke verdwijnen in het niets.
Dit is mijn verhaaltje over de laatste tripsessie die ik heb ervaren. Allereerst zal ik de details op een rijtje zetten:
Wie ben ik: Een 18-jarige jongen, 75kg en 1,81m.
Tijd: 14 oktober 2017, van 20:00 tot 3:00.
Soort: Sclerotia Hollandia truffels, 15 gram.
Wie: Ik, samen met twee vrienden. De ene heeft, net als ik, al ongeveer zes keer eerder truffels genomen. Dit is dus allebei onze zevende keer. De andere vriend die met ons meedeed had het nog nooit gedaan, dit was dus zijn eerste keer. Er waren nog drie tripsitters die nuchter bleven.
Setting: Mijn huis die goed opgeruimd is.
Aan het begin was ik erg gespannen en een beetje gestrest, mede vanwege het feit dat sommige van mijn vrienden er nogal een troep van kunnen maken en ik het liefst ergens anders trip dan in mijn huis. Dit kan alleen nooit omdat de ouders altijd thuis zijn, en buiten is ook niet echt een optie.
Een halfuurtje na inname van de truffels sloeg het bij ons alledrie al in. Ik schrok aan het begin een beetje, omdat ik dacht dat ik bijna een bad trip kreeg. Gelukkig bleek dat niet het geval te zijn en was het alleen het gebruikelijke misselijkheidsgevoel wat meestal voorkomt bij het innemen van psychedelica.
Na een uur tot anderhalf uur begon in te pieken, waarbij er een soort 'trail' bij de bewegingen ontstonden in mijn zicht. Naast dat en het heel even zien van 'psychedelische' patroontjes (wat ook niet zo bijzonder was) waren er geen visuals, wat ik enigzins jammer vond.
Het grootste gedeelte van de deze tripsessie zaten we op de bank een beetje te chillen, veel bijzondere dingen gebeurden er niet. Wat me echter erg opviel is dat ik me super afwachtend voelde. Afwachtend als in, we zaten op de bank en ik zat de hele tijd klaar om weg te gaan alsof we ergens heen zouden gaan of om iets te doen. Het lukte me ook niet om ontspannen op de bank te zitten en te chillen en lekker te trippen met m'n vrienden. Dit kan komen doordat ik me zo gespannen voelde en we in mijn huis de tripsessie deden.
Na ongeveer 2,5 tot drie uur gingen we naar een parkje. Hier rookten we wat wiet, echter voelde ik er niets van. Het meest vreemde van de tripsessie was, dat toen we na een halfuurtje weer thuiswaren, ik niets meer voelde. Maar dan ook helemaal niets. Naar mijn idee voelde ik niets meer van de truffels, maar ook niets van de wiet. Natuurlijk was ik wel nog onder invloed, maar wel nauwelijks nog. Normaal heb ik altijd met truffels dat ik lekker op ging in mijn gedachten en er super veel gedachtes in me op kwamen, maar toen we thuis waren was dit weg. Ik kon nauwelijks meer nadenken. Praten ging ook zelfs met enorm veel moeite. Het enige wat ik deed was een beetje voor me uit kijken met grote ogen en afwezig zijn. Ik snapte er niets van. De rest van de tripsessie was daarbij dan ook irrelevant tot de boodschap die ik kreeg van deze sessie.
Mijn vrienden gingen rond 1:00 's nachts naar huis en ik ging om 3:00 mijn bed in. Voordat ik m'n bed in ging, ervaarde ik een stevig potje hoofdpijn, wat ik vaker heb gekregen door truffels. Ik heb nog steeds geen idee waar dit vandaan komt, maargoed. Ik werd lekker laat wakker in de middag, namelijk om 13:30. De bonzende hoofdpijn was nog steeds aanwezig, die ik na een aantal uur wegslikte met een paracetamol. De boodschap die ik kreeg van de truffels was dat angst en eenzaamheid me overnam. Dit is vrijwel niet op te vatten uit mijn hele tekst die ik heb geschreven over de tripsessie, maar het gevoel van angst en eenzaamheid was vrij dominant. Ik herinner me dat mijn vrienden meerdere malen aan me vroegen of alles wel oké was omdat ik veel gespannenheid en angst uitstraalde.
Psychedelica is een krachtig (hulp)middel wat je laat zien wat je moet zien en nodig hebt, en niet wat jij wil zien. Ik dacht dat ik mijn persoonlijke problemen (eenzaamheid, gebrek aan sociaal contact en niet productief genoeg zijn) afgehandeld had, maar blijkbaar zijn ze er nog en blijven ze me teisteren. Zelf denk ik dat dit komt door het feit dat ik dit jaar heb gekozen voor het nemen van een tussenjaar, waarbij tegelijk het contract van mijn baan afliep. Ik zit al bijna een maand thuis zonder baan en school, maar gelukkig ben ik al aangenomen voor een andere baan en hoop ik dat daarbij mijn persoonlijke verdwijnen in het niets.