Vriendschap van kleur [paddo's]
Geplaatst: do dec 07, 2017 5:00 pmPaddo's.
Ze waren legaal in Nederland tot december 2008, waarna ze na een aantal incidenten op opiumlijst 2 terecht kwamen en bezit en verkoop verboden werd.
Ik was in 2008 slechts 8 jaar oud, waardoor ik nooit echt bewust heb meegemaakt dat ze nog werden verkocht in smartshops.
Mijn vriend was toentertijd 19, waardoor hij dit dus altijd bij de smartshop haalde en ook erg veel ervaring heeft met het trippen op paddo's.
Ik heb veel gehoord over paddo's, maar ik heb hier nooit veel aandacht aan besteed.
Nooit research gedaan.
Ik heb al 3 jaar geen psychedelica meer gedaan vanwege een heftige bad trip die ik heb gehad 3 jaar terug op lsd. Ik ben na die trip compleet gestopt met psychedelica in het algemeen, en ik denk nog steeds dat ik nooit meer lsd zal gaan doen.
De "magic mushroom" verscheen als het ware gewoon op mijn pad een aantal weken geleden.
Net als dat zoveel andere dingen op je pad terecht kunnen komen, zoals liefde. Of nieuwe ideeën tijdens een creatieve bui.
Nick* en ik waren van plan de paddo's die we hadden liggen te bewaren tot oud en nieuw, maar zoals veel andere dingen, kunnen plannen veranderen. En zo veranderde ons plan ook.
We besloten ze dit weekend te gebruiken in plaats van nog een maand te wachten, en dat deden we dus ook.
Ik heb veel psychedelica gebruikt in mijn leven. Ik heb ze nooit echt als drugs gezien, omdat ze zo compleet anders zijn ten opzichte van andere drugs, zoals MDMA.
Ze veranderden mijn persoonlijkheid in een betere omdat ze me dingen lieten zien die veel andere mensen nooit hadden gezien.
Ik geloof nog steeds niet in god, maar ik ben wel een heel stuk filosofischer geworden over het leven bijvoorbeeld, en ik ben niet meer bang om dood te gaan. Begrijp me niet verkeerd, ik zou de dood met alle liefde willen vermijden, omdat ik heel erg van het leven houd. Maar er is ook geen angst meer, angst die hiervoor wel aanwezig was.
Naast alle goede dingen zijn er ook slechte dingen gebeurd door psychedelica. Wijze levenslessen, maar intens beangstigend.
Alle slechte dingen die ik heb meegemaakt, zijn gebeurd op lsd. En dat is ook de reden waarom ik geen lsd meer gebruik.
Juist door mijn ervaring met psychedelica weet ik ook dat er een hoop verschillen zijn tussen psychedelica. Ze hebben allemaal hun eigen "dingetje", hun eigen visuals.
Logisch, natuurlijk. Ze hebben allemaal hun eigen manier op hoe ze te werk gaan in je hersenen.
Geen enkele trip op lsd is hetzelfde, maar elke trip heeft iets met elkaar gemeen.
Je weet wat je moet verwachten, zo ongeveer.
Waar LSD een beetje als een gemeen psychiater is die naar je toe komt, je alle dingen vertelt die je niet wilt horen, je al het advies geeft die je niet wilt..
Is DMT juist de zuster van LSD. Ze schiet je in het universum, ontdoet je van al je kleding en al je lasten, en laat je naakt rondzweven tussen de sterren.
Het confronteert je niet met je problemen; het confronteert je met leven. Ze dekt je doe in een warme deken, en vertelt je dat je thuis bent gekomen en hoezeer iedereen je heeft gemist.
Ik heb veel lagen van liefde gevoeld. Maar ik heb nooit dat soort liefde gevoelt.
Het is onmogelijk om dat soort liefde te voelen, zonder DMT te gebruiken.
Het is intenser dan verliefd worden op iemand. Het is de hoogste, puurste vorm van liefde in deze wereld.
En ik heb het gevoeld.
Ondanks de liefde, greep LSD me weer een keer hard beet 3 jaar geleden. Harder dan ooit.
Ik voel me niet comfortabel genoeg deze ervaring online te delen, maar het was heftig genoeg om de liefde weg te stoppen en nooit meer te trippen.
Ik koesterde de gevoelens die ik had gehad, om ze nooit meer te ervaren.
Totdat de paddo zichzelf voorstelde.
Nick had me al veel over ze verteld, en hoe anders ze waren dan LSD.
Ik had ze uiteraard nog nooit geprobeerd, dus ik was er enorm angstig voor, maar tegelijkertijd ook erg nieuwsgierig.
Voor de zekerheid bracht ik een aantal pillen Oxazepam mee, om de trip te kunnen stoppen als het echt fout zou gaan. Ik lichtte Nick hier ook over in.
Het stelde me gerust.
Ik was klaar.
Vrijdag 1 decemnber, 19:35
Ik kom net uit werk en ik zit in de trein richting Nick.
Ik heb al sinds 4 uur niets meer gegeten, omdat je blijkbaar een aantal uur nuchter moet blijven voordat je paddo's consumeert.
Ik heb enorm veel honger, omdat ik zo hard heb gewerkt.
Ik ben lichtelijk bang, lichtelijk nerveus. Ik begin op het internet wat research te doen over paddo's, lees een aantal tripreports, en verstuur misschien wel 100 vragen op mijn vriend af over de werking.
Ik ben met name bang voor de smaak; als er een ding is dat ik weet over paddo's, is het wel dat ze ontzettend smerig schijnen te smaken.
Je kunt ze ook niet gewoon doorslikken, je moet er zo lang mogelijk op blijven kauwen.
Ik zoek een aantal tips op over hoe je ze het beste kunt eten. Ik ben te lui om er thee van te zetten, en ik heb geen chocoladevla meegenomen uit de supermarkt.
Ik kom met het geniale plan ze in mijn eiersalade te doen, zodat ik de smaak niet zo erg zal proeven.
Tijdens mijn zoektocht naar tripreports in de trein stuit ik op een artikel op Vice over de slechtste ervaringen die mensen hebben gehad op paddo's.
Ik ben erg verleid het te lezen, maar weerhoud mezelf er toch van het te doen.
Als er een ding is wat ik niet kan gebruiken zo vlak voor de trip is het dat wel.
21:07
Ik kom aan bij de bushalte en wordt opgehaald door Nick.
Het is enorm koud vanavond en hij laat zich dan ook uitgebreid uit over de lage temperatuur vandaag.
Met knorrende magen komen we bij hem thuis aan en besluiten zo snel mogelijk de paddo's te eten, want, hoe vies ook, het is iets om onze maag mee te vullen.
Hij haalt de zakjes tevoorschijn waar beide 1 gram paddo's in zit.
"Ik ben echt bang dat ik ga overgeven.. Zou me niks verbazen namelijk."
"Zou kunnen. Je zit ook gewoon schimmel te eten natuurlijk."
"Dat is juist iets wat je nou niet moet zeggen.. Aan jou de eer trouwens, jij hebt meer ervaring." zeg ik terwijl ik met een vies gezicht aan het zakje ruik.
Muf. Het ruikt eigenlijk nog erger dan de geur die je zou verwachten op de zolder van je oma. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op champignons en bospadenstoelen, maar gewoon het hele idee van het eten hiervan staat me enorm tegen.
Nick stopt de eerste paddo in zijn mond en begint te kauwen.
"Valt best mee eigenlijk hoor.." zegt hij terwijl hij er een kaaschipje bij stopt.
Sommige mensen hebben een gokverslaving, andere een drugsverslaving, en mijn vriend? Mijn vriend heeft een serieus probleem met kaaschips.
Hoe meer hij kauwt, hoe meer zijn gezicht wegtrekt in pure walging. Ik heb genoeg gezien.
"Je kan echt m'n rug op.. ik eet die rotzooi niet op deze manier." en ik loop naar de keuken met het vieze, muffe zakje in mijn hand.
Ik pak een snijplank en een mes, en begin de paddo's in kleine stukjes te hakken. Als ik klaar ben pak ik een drinkglas, stop 2 eetlepels Johma eiersalade erin, en meng de stukjes paddo erdoorheen.
Nick komt naar de keuken gelopen.
"Schiet je wel op? Ik heb het al op.. zomenteen ben ik al aan het trippen en zit jij het nog op te eten."
Ik loop met hem mee naar de bank en begin te eten en te kauwen alsof mijn leven ervan af hangt. Ik proef de paddo's er wel lichtelijk doorheen, maar het lijkt eigenlijk alsof het een ingrediënt is van de eiersalade.
Ik baal er wel lichtelijk van dat ik 2 eetlepels eiersalade heb gepakt en niet minder, want nu ben ik en langer bezig met het goedje opeten, en ik moet meer eten. De salade is niet vies, maar het is ook niet dermate lekker dat ik er zoveel van had willen eten.
Het eerste wat me opvalt is hoe snel het begint te werken. Ik vertel mijn vriend dat ik de eerste effecten al voel (ik ben nu nog bezig mijn paddo eiersalade te verorberen) en vertel dat ik vermoed dat het waarschijnlijk een placebo is.
De eerste effecten zijn met name lichamelijk en lijken heel erg op de effecten van LSD wanneer deze begint in te werken.
Ik word warm in mijn hoofd, en voel een soort tinteling over mijn hele lichaam. Het begint bij mijn tenen, en eindigt bij mijn hoofd.
Wanneer de tinteling mijn hoofd bereikt gaat de warmte in mijn hoofd over naar mijn nek. Het lijkt eigenlijk op het gevoel dat je hebt wanneer je nek vast zit als je niet lekker hebt geslapen.
Ik kan het niet prettig noemen, maar het voelt wel bekend.
Wanneer ik de eiersalade eindelijk op heb, wat als een uur duurde (ik vermoed in werkelijkheid 10 minuten) en waar geen einde aan kwam, voel ik me oppermachtig dat ik het ergste gedeelte heb gehad. Hetgeen waar ik het meest tegenop heb gezien.
Ik vertel vol trots dat ik het glas op heb, al een kind dat voor het eerst zijn bord eten op heeft, en breng mijn glas en lepel naar de keuken.
Eenmaal terug stel ik voor iets grappigs te kijken, want uit ervaring weet ik dat de een trip meestal inkicked als ik aan het lachen ben.
Van comedy kijken komt het niet, want ik word ineens heel sociaal. We raken in gesprek met elkaar en ik begin rare dingen op te merken.
Wanneer je een tijdje in de zon kijkt en je kijkt vervolgens ergens anders heen zie je daarna altijd nog een zwarte stip voor je ogen. Dit is precies water op dit moment gebeurd.
Ik kijk Nick aan terwijl ik iets vertel, kijk naar de lamp in de hoek, kijk vervolgens naar de muur en zie daarna een afdruk van de lamp op de muur.
Alsof ik een foto maak met mijn ogen en dit projecteer.
Wanneer ik weer terug kijk naar Nick lijkt het alsof zijn gezicht dubbel beweegt. Alsof ik ineens een soort MDMA beeld heb, een bekend fenomeen denk ik zo onder ieder die ooit een keer MDMA/XTC in zijn leven heeft geslikt.
Als ik knipper met mijn ogen is het beeld weer normaal.
Ik vertel Nick wat ik zojuist heb gezien en lachend vertelt hij dat hij inderdaad ook de eerste effecten begint te voelen.
"En het wordt alleen maar meer.."
Dit klinkt raar in mijn oren, want ik ben van psychedelica juist verwacht dat het ineens op je afkomt in plaats van dat het zichzelf langzaam opbouwt.
Ik vraag me ook met lichte angst van binnen af hoever het zal gaan, en denk met een gerust hart aan de benzo's die in mijn tas zitten.
Ik heb gelukkig altijd een manier om mezelf hieruit te verlossen, en vraag me ook eigenlijk af waarom ik dit precies heb gedaan, omdat het de vorige keer op lsd zo verschrikkelijk fout is gegaan.
Het voordeel is dat ik nu geen pijn heb. Tijdens mijn bad trip zat ik aan tramadol tegen hevige pijnklachten die ik had. Ik kon niet normaal meer functioneren zonder die pillen.
Tijdens mijn lsd trip raakte de tramadol uitgewerkt waardoor de pijn terugkeerde, en ik kon deze pijn in die staat niet linken aan hetgeen dat ik had, waardoor ik ook geen tramadol bijnam en enorm slecht ging hierdoor.
Wanneer ik hieraan denk, en mezelf vertel dat ik nergens bang voor hoef te zijn omdat ik geen pijn meer heb, raak ik iets rustiger.
Ik loop naar het toilet, en hier begin ik te realiseren dat ik nu echt aan het trippen ben.
Terwijl ik op het toilet zit razen mijn gedachtes alle kanten op.
"Wat doe ik hier eigenlijk?"
"Oja.. plassen."
Ik presteer er eindelijk in om te plassen en zie een mist ontstaan in die kleine ruimte waar ik zit. Takken van licht grijpen zich een weg naar boven en het lijkt bijna alsof ik in een soort buitenaards bos terecht ben gekomen.
Ik loop naar de keuken toe om mijn handen te wassen en zie een compleet nieuwe ruimte. Op de witte tegels op de grond en de muren groeien ineens bloemen die zich om elkaar heen vouwen en mij dansend als water welkom heetten.
"Dit moet Nick zien.. hij MOET dit zien!" besluit ik, ik ben ineens enorm enthousiast en ren naar de woonkamer toe. Hij zit daar een beetje in een hoekje van de bank voor zich uit te staren, als een zielig jongetje bijna.
Ik onderdruk een gil en roep hard: "Kom kijken! Kom kijken! Ik heb iets ontdekt!"
"Nee ik blijf nog even zitten.. ik moet hem even goed in laten werken, daarna kom ik kijken."
"Ja maar dit moet je echt zien! Kom nou!"
"Nee dat lijkt me echt geen slim plan.. en jij bent ook veel te actief. Kom lekker bij me zitten, dan gaan we straks samen naar de keuken."
"Toe nou! Kom nou kijken! Je moet het echt zien!"
Hij slaakt een zucht. "Oke.. ik kom al, ik kom al.."
Hij loopt met me mee naar de keuken en bijna hupsend raas ik naar de keuken toe waar de ijsbloemen nog steeds vrolijk dansen.
"Wow.." zegt Nick, en hij kijkt met grote ogen naar de keuken.
"Ik zei het toch! Ik zei het toch! Kijk nou hoe mooi.. ik voel me zo enorm trots nu dat ik deze hele nieuwe dimensie heb ontdekt!"
"Heb ik altijd al bloemen op die tegels gehad? Ik woon hier al 6 jaar maar het is me eigenlijk nog nooit opgevallen dat die tegels een bloemenprint hebben."
"Ik denk dat als dat je nooit is opgevallen, dat deze tegels in werkelijkheid ook geen bloemenprint hebben."
"Vreemd.."
Eenmaal bijgekomen van dit spektakel komen we weer terecht in de woonkamer, die compleet anders is dan de witte keuken.
Het lijkt bijna alsof je vanuit de sneeuw een blokhut binnenkomt, de primaire kleuren in deze kamer op deze trip zijn met name rood en bruin, en het verbaast me dat ik nergens een haardvuur zie branden terwijl ik wel de schaduwen van vuur de muren zie likken.
Ik krijg een raar gevoel in mijn lichaam en het voelt alsof ik net wakker ben geworden uit een diepe slaap. Ik heb eigenlijk alleen maar zin om mezelf uit te rekken en krijg ineens de behoefte om op de grond te gaan liggen op mijn rug.
"Je hebt de kleur van de grond gekregen, je bent echt heel bruin. Het lijkt alsof je samen smelt met de vloer." zegt Nick.
"Jij lijkt op een aap."
Nick fronst zijn wenkbrauwen.
"Een speels aapje. Ik bedoel niet dat je lelijk bent. Je lijkt een beetje op een slingeraapje van Jungle Book, waarschijnlijk door de manier waarop je nu zit en de hele tijd beweegt. Je hebt gewoon heel erg veel weg van een aap, en ik vind het wel heel erg leuk."
Na een tijdje begint de grond toch wat koud aan te voelen en ik verhuis mezelf naar de bank. Nick gaat in de hoek zitten en ik plaats mijn lichaam tussen zijn benen, met mijn rug tegen zijn buik en de achterkant van mijn hoofd tegen zijn borst.
Ik kijk omhoog en het plafond heeft diepte gekregen.
Wat me nu met name opvalt is hoe erg dit verschilt met lsd. Waar ik op lsd vaak gek word van de visuals op de muren en het plafond (ik raak er altijd in trance van, het gaat dieper en dieper en er lijkt geen einde aan te komen) is dit eigenlijk niets meer dan een ontzettend intense en mooie ervaring.
Ik vind het erg moeilijk om dit te beschrijven, maar ik zal mijn best doen.
Wat ik op dit moment zie op het plafond lijkt op engelenhaar wat vroeger werd gebruikt voor de kerstboom. Dat vervelende spul met echte stukjes glas erin, waar je handen altijd zo van gingen jeuken en misschien wel uitslag van kregen.
Het engelenhaar is uit elkaar getrokken waardoor het in dunne stroken het hele plafond bekleed.
Het lijkt ook erg op een spinnenweb waar zonlicht door schijnt.
Door het engelenhaar schijnt ook daadwerkelijk licht, een goud gele gloed dat zo fel is dat het lijkt alsof je gekust word door de zon.
Door het engelenhaar verschijnen tiki mannetjes en indianen hoofden. Ze kijken serieus en dansen langs elkaar. De voorste indianen en tiki mannetjes houden telkens hun linker hand op, en draaien die dan een kwartslag naar rechts. Als ze dit gedaan hebben maken ze plaats voor de tiki mannetjes die erachter staan, en verdwijnen ze in het niets. Dit gaat eindeloos door.
De uiteinden van het lichtgevende engelenhaar lijkt op dunne wolken, of een soort mist.
Ik besluit dat het tijd is om het matras tevoorschijn te halen en deze op de grond te leggen in de woonkamer.
Dit is waar het mis gaat.
Ik heb telkens een soort steen in mijn maag, mijn vriend vertaalt het als je lichaam die de paddo's aan het verwerken is en zegt dat hij ditzelfde gevoel heeft.
Ik heb het telkens een beetje genegeerd maar wanneer ik op het matras plaatsneem is dit gevoel zeer aanwezig.
Ik ga op mijn rug liggen en ik voel me steeds ongemakkelijker worden. De bodyload schopt tegen de overweldigende visuals aan en ik begin me plots te irriteren aan de trip.
Ik wil dat het ophoud.
Ik heb het koud, dan weer warm. Honger, geen honger. Moe. Alleen maar moe. En dan die steen..
"Moet ik de verwarming hoger zetten?"
"Nee"
"Wil je iets eten?"
"Nee"
"Wat wil je dan?"
"Ik weet niet wat ik wil, dat is het hele probleem!"
Het lijkt alsof ik de trip geen plekje kan geven en ik vraag me af of 1 gram paddo's niet gewoon veel te veel was voor een eerste keer.
Ik lig bijna catatonisch op mijn rug uit het raam te kijken.
De visuals zijn goud, en het lijkt als een soort uurwerk in de kamer te zweven. Ik ben verschrikkelijk moe, maar een ander soort moeheid dan willen slapen. Het is het soort moeheid dat je krijgt als je een breakthrough hebt op dmt.
Alsof je compleet weg bent, en je oogleden zijn verdwenen. Alleen ik krijg geen breakthrough. Ik zit er recht tegenaan.
Achteraf denk ik dat ik op dit moment gewoon het contact met de werkelijkheid dreigde te verliezen, maar mezelf wanhopig vasthield aan de werkelijkheid zelf. Het voelde ook niet als een out of body experience, meer als in een droom stappen met je ogen open maar telkens wakker wordt.
Ik uit tegen Nick dat ik de visuals heel erg op die van dmt vind lijken, omdat alles zo zacht is, en ook qua kleur. Ook zeg ik tegen hem dat het lijkt alsof ik telkens tegen die breakthrough aanzit, maar er net niet kom.
"Maar je moet je wel realiseren dat paddo's niet hetzelfde zijn als dmt. Die breakthrough komt niet."
Ik begin ook allemaal stomme dingen te zeggen, waar ik het eigenlijk helemaal niet over wil hebben.
Zoals het feit dat ik vermoed dat ik een calciumtekort heb omdat er al een paar stukjes tand zijn afgebroken, erg zwakke nagels heb, af en toe trillende en samentrekkende vingers en ik nauwelijks melk en/of zuivel nuttig.
En hoe bang ik ben dat ik een slecht gebit ga krijgen, de stukjes die afgebroken zijn zie je niet aan mijn glimlach af, maar wat als er ooit een heel groot stuk voortand afbreekt? Wat dan?
Of hoe schuldig ik me over dit en over dat voel.
Het zijn geen geheimen, maar het zijn ook stomme dingen waar ik eigenlijk helemaal geen uitgebreid gesprek over wil voeren. Zeker nu niet.
Ik begin me steeds vervelender te voelen, en ik heb enorm veel geluk dat Nick heel veel ervaring heeft met paddo's. Ondanks dat hij zelf enorm aan het trippen is probeert hij me telkens uit de negativiteit terug te trekken.
"Geniet er nou maar van.."
"Genieten? Hoe kan ik hiervan genieten? Het is warm, koud, dan weer honger, dan weer geen honger, ik wil slapen en niet slapen. Ik wil gewoon dat het ophoud. Hoe laat is het? Een trip duurt 6 uur toch? Of langer? Wanneer houd het op? Hoeveel uur moet ik nog? Ik voel me zo kut.. Shit."
Ik ga zitten.
Nick kruipt tegen me aan.
Ik duw hem weg en ik schuif op.
Hij kijkt boos. "Wat? Mag ik niet eens naast je zitten?"
"Ik kom in een loop. Ik kom in een loop. Ik herken dit van een keer dat ik het eerder heb gehad. Ik kom in een loop."
Doordat ik het herken van een uren lange loop die ik jaren terug heb gehad op lsd weet ik mezelf hier direct uit te trekken.
Ik begin te kokhalzen.
Terwijl ik het braaksel opvang in mijn mond frons ik mijn wenkbrauwen en knik ernstig naar hem.
Ik ren naar het toilet en begin gigantisch over te geven. Er lijkt geen einde aan te komen. Ik blijf maar overgeven en overgeven. Het stopt. En dan begint het weer.
Jezus, wat voel ik me kut.
Als ik eindelijk klaar ben met overgeven merk ik dat Nick achter me staat en me over mijn rug aait. Alles zit helemaal onder. Ik heb over mijn broek overgegeven, op de grond, over de wc bril heen.
Ik raak in paniek, want ik ben ontzettend ver heen, en ik heb ook echt geen idee hoe ik dit moet opruimen in deze staat. Bovendien ben ik aan het trippen op mijn eigen braaksel.
Ik begin te jammeren. "Sorry.. sorry.. het spijt me zo.. het zit ook echt OVERAL.. op m'n broek, in m'n neus.. sorry.."
"Het maakt niet uit lieverd, ga maar weer lekker zitten in de woonkamer, ik ruim het wel op. Toe maar."
Hij gebaart me terug naar de woonkamer en ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld. Alsof ik een hond ben die iets heeft gedaan dat niet mag.
Door de trip word alles ook heviger dan dat het daadwerkelijk is, en ik ga helemaal op in schuld.
"Kom maar, dan trekken we je broek uit en doen we deze in de wasmachine. Dan was ik je broek, en is hij morgen weer schoon. Het komt helemaal goed, echt. Maak je maar geen zorgen."
Ik realiseer me op dit moment pas wat een fantastische vriend ik heb, die ondanks dat hij zo hard aan het trippen is, zich toch nog om kan zetten in zorgmodus.
Ik sta daar te kijken hoe hij mijn broek in de wasmachine gooit, en ik voel me net een hulpbehoevend kind, nog net niet huilend om wat er zojuist gebeurd is.
Nick praat me hier uit terwijl hij me meeneemt naar het matras, en ik weet uiteindelijk uit de negativiteit te ontsnappen.
De gelukkige gedachtes keren terug, en ik voel me ineens weer helemaal lekker. Het punt is alleen dat ik het voor mezelf redelijk heb verziekt, want terwijl de gelukzaligheid wederkeert merk ik tevens dat de trip al voor een groot deel is uitgewerkt.
Nick heeft hier aan gedacht en heeft aan het begin van de avond al joints gedraaid met amnesia wiet (mijn favoriet) waar hij al een tijdje telkens een paar hijsjes van neemt.
"Wiet helpt om de trip terug te laten komen, toch? Ik voel me nu weer chill, ik wil weer heel graag hetgeen zien wat ik aan het begin van deze avond heb gezien."
"Het zal je niet compleet naar het hoogtepunt brengen als waar je was, maar het zal er wel dicht tegenaan zitten, ja!"
Ik pak de joint aan en neem een paar hijsjes. Langzaamaan verandert de wereld van de trip in zijn nasleep weer in een normale trip, en komen de visuals weer bij me terug.
Nick heeft een funlamp aan de muur hangen die kleuren projecteert op het plafond, en tijdens de trip worden deze kleuren extra heftig en spoelen deze door naar de rest van het plafond waardoor de kleuren lijken op de patronen die je ziet van water op een muur in een zwembad.
Ik trek mijn knieën op tot aan mijn borst, plaats mijn voorhoofd op mijn knieen en sluit mijn ogen.
Wat ik op dit moment zag is lastig te beschrijven omdat er telkens verandering in kwam, maar het kwam neer op een soort spiegelkamer, vermengd met een kaleidoscoop en de bekende inktvlekken die in de psychiatrie worden gebruikt, met de mooiste kleuren die je maar kunt bedenken.
Kleuren die niet bestaan. Zachte neon kleuren.
Mijn vriend vraagt me wat ik allemaal zie maar zelfs op het moment dat het gebeurd kan ik dit niet in woorden uitdrukken.
Ik open mijn ogen en kijk naar het plafond.
"Wat mooi.. wat mooi.." is eigenlijk het enige wat ik uit kan brengen op dit moment. Met open mond kijk ik vol verwondering naar de visuals die weer vrolijk verder dansen door de invloed van de amnesia die ik daarvoor heb gerookt.
Als ik klaar ben met kijken kijk ik naar Nick's gezicht, alleen.. is er iets anders. Zijn ogen zijn dubbel, evenals zijn neus en lippen. In plaats van 2 ogen heeft hij er nu 4, met 2 neuzen en 2 monden.
Terwijl ik naar zijn gezicht kijk lijkt het alsof er laserlampjes verschijnen langs zijn gezicht, paars.. blauw.. de laser strepen bewegen zich langzaam over zijn hele hoofd heen en ik kan hier zonder mogelijkheid van wegkijken.
"Zit niet zo op mijn hoofd te trippen." zegt hij lachend.
"Ja maar.. je hebt echt een bijzonder boeiend hoofd op dit moment."
"Ik vind het eng, je kijkt nooit naar me op deze manier, met zulke grote ogen. Zit niet zo op mijn hoofd te trippen!"
Ik kijk hem nog even aan, en vervolg mijn plafond dienst verder.
"De trip loopt wel een beetje op zijn einde.. zullen we nog even iets leuks gaan doen?"
Mijn grote doel van de avond was eigenlijk seks hebben op paddo's, maar, waar Nick me al voor waarschuwde, had ik er eigenlijk echt totaal geen zin in op dit moment.
"Ik vermaak me echt prima hier eigenlijk zo in m'n eentje."
"Maar het is toch veel leuker om nog even iets leuks te gaan doen? Kom, dan neem je je dekentje mee en gaan we lekker op de bank een film kijken."
"Het is daar koud.."
"De bank staat letterlijk naast het matras. Het is daar niet warmer of kouder dan hier."
"Wel. Dat is de plek die je moet vermijden. Het is echt koud daar."
"Nee echt niet, kom maar."
Met een pruillip pak ik mijn deken op en laat ik me verleiden op de bank te gaan zitten.
"Zie je wel. Dwingt me gewoon op de bank te gaan zitten... ver weg van het warme matras.. het is hier echt koud. Schatje, ik heb het echt heel erg koud hier. Zo hoog ook. Zo koud..."
Ik hou op met praten wanneer de film begint. Hoe hij het deed weet ik niet, maar mijn vriend heeft het voor elkaar gekregen de film Moana te huren op zijn tv en al meteen bij het eerste beeld word ik compleet in het beeld gezogen. De houten kast waar de tv op staat verandert in glas en ik zie de beelden weerkaatsen onder de tv, naast de tv.. de film springt als het ware compleet uit de tv en het lijkt alsof ikzelf daadwerkelijk mee doe met de film.
"Heb je deze film eerder gezien?"
Deze film is zo perfect tijdens het trippen dat ik vermoed dat hij hem eerder heeft gezien en hem dus expres opzet voor mij.
"Nee.. ik zag hem toevallig langskomen en het leek me wel een leuke film."
Gedurende de film vermaak ik mezelf intens, en kan ik niet ophouden met glimlachen omdat ik zo vrolijk word van de film. De muziek, de beelden. Ik begin zelfs te trippen op de zee en de lucht.
Zelfs nu dat ik een stuk terug zie in nuchtere staat kan ik heel erg goed begrijpen dat ik echt gigantisch heb lopen trippen op deze film.
https://youtu.be/79DijItQXMM
Afspelen vanaf 1:40
Ik zou deze film dan ook zeker aanraden aan eenieder die nog een goede film zoekt om op te zetten tijdens het trippen.
Hoe mooi ik de film ook vind, ik val tegen het einde van de film langzaamaan in slaap. We hebben een lange nacht gehad. Zijn als het ware echt op vakantie geweest samen. De paddo raakt me nog een laatste keer aan, streelt me zachtjes over mijn arm, geeft me een kus op mijn wang en wenst me vaarwel.
Een nieuwe vriendschap.
Ik zal je snel weer zien.
*naam is gefungeerd voor dit verhaal
Ze waren legaal in Nederland tot december 2008, waarna ze na een aantal incidenten op opiumlijst 2 terecht kwamen en bezit en verkoop verboden werd.
Ik was in 2008 slechts 8 jaar oud, waardoor ik nooit echt bewust heb meegemaakt dat ze nog werden verkocht in smartshops.
Mijn vriend was toentertijd 19, waardoor hij dit dus altijd bij de smartshop haalde en ook erg veel ervaring heeft met het trippen op paddo's.
Ik heb veel gehoord over paddo's, maar ik heb hier nooit veel aandacht aan besteed.
Nooit research gedaan.
Ik heb al 3 jaar geen psychedelica meer gedaan vanwege een heftige bad trip die ik heb gehad 3 jaar terug op lsd. Ik ben na die trip compleet gestopt met psychedelica in het algemeen, en ik denk nog steeds dat ik nooit meer lsd zal gaan doen.
De "magic mushroom" verscheen als het ware gewoon op mijn pad een aantal weken geleden.
Net als dat zoveel andere dingen op je pad terecht kunnen komen, zoals liefde. Of nieuwe ideeën tijdens een creatieve bui.
Nick* en ik waren van plan de paddo's die we hadden liggen te bewaren tot oud en nieuw, maar zoals veel andere dingen, kunnen plannen veranderen. En zo veranderde ons plan ook.
We besloten ze dit weekend te gebruiken in plaats van nog een maand te wachten, en dat deden we dus ook.
Ik heb veel psychedelica gebruikt in mijn leven. Ik heb ze nooit echt als drugs gezien, omdat ze zo compleet anders zijn ten opzichte van andere drugs, zoals MDMA.
Ze veranderden mijn persoonlijkheid in een betere omdat ze me dingen lieten zien die veel andere mensen nooit hadden gezien.
Ik geloof nog steeds niet in god, maar ik ben wel een heel stuk filosofischer geworden over het leven bijvoorbeeld, en ik ben niet meer bang om dood te gaan. Begrijp me niet verkeerd, ik zou de dood met alle liefde willen vermijden, omdat ik heel erg van het leven houd. Maar er is ook geen angst meer, angst die hiervoor wel aanwezig was.
Naast alle goede dingen zijn er ook slechte dingen gebeurd door psychedelica. Wijze levenslessen, maar intens beangstigend.
Alle slechte dingen die ik heb meegemaakt, zijn gebeurd op lsd. En dat is ook de reden waarom ik geen lsd meer gebruik.
Juist door mijn ervaring met psychedelica weet ik ook dat er een hoop verschillen zijn tussen psychedelica. Ze hebben allemaal hun eigen "dingetje", hun eigen visuals.
Logisch, natuurlijk. Ze hebben allemaal hun eigen manier op hoe ze te werk gaan in je hersenen.
Geen enkele trip op lsd is hetzelfde, maar elke trip heeft iets met elkaar gemeen.
Je weet wat je moet verwachten, zo ongeveer.
Waar LSD een beetje als een gemeen psychiater is die naar je toe komt, je alle dingen vertelt die je niet wilt horen, je al het advies geeft die je niet wilt..
Is DMT juist de zuster van LSD. Ze schiet je in het universum, ontdoet je van al je kleding en al je lasten, en laat je naakt rondzweven tussen de sterren.
Het confronteert je niet met je problemen; het confronteert je met leven. Ze dekt je doe in een warme deken, en vertelt je dat je thuis bent gekomen en hoezeer iedereen je heeft gemist.
Ik heb veel lagen van liefde gevoeld. Maar ik heb nooit dat soort liefde gevoelt.
Het is onmogelijk om dat soort liefde te voelen, zonder DMT te gebruiken.
Het is intenser dan verliefd worden op iemand. Het is de hoogste, puurste vorm van liefde in deze wereld.
En ik heb het gevoeld.
Ondanks de liefde, greep LSD me weer een keer hard beet 3 jaar geleden. Harder dan ooit.
Ik voel me niet comfortabel genoeg deze ervaring online te delen, maar het was heftig genoeg om de liefde weg te stoppen en nooit meer te trippen.
Ik koesterde de gevoelens die ik had gehad, om ze nooit meer te ervaren.
Totdat de paddo zichzelf voorstelde.
Nick had me al veel over ze verteld, en hoe anders ze waren dan LSD.
Ik had ze uiteraard nog nooit geprobeerd, dus ik was er enorm angstig voor, maar tegelijkertijd ook erg nieuwsgierig.
Voor de zekerheid bracht ik een aantal pillen Oxazepam mee, om de trip te kunnen stoppen als het echt fout zou gaan. Ik lichtte Nick hier ook over in.
Het stelde me gerust.
Ik was klaar.
Vrijdag 1 decemnber, 19:35
Ik kom net uit werk en ik zit in de trein richting Nick.
Ik heb al sinds 4 uur niets meer gegeten, omdat je blijkbaar een aantal uur nuchter moet blijven voordat je paddo's consumeert.
Ik heb enorm veel honger, omdat ik zo hard heb gewerkt.
Ik ben lichtelijk bang, lichtelijk nerveus. Ik begin op het internet wat research te doen over paddo's, lees een aantal tripreports, en verstuur misschien wel 100 vragen op mijn vriend af over de werking.
Ik ben met name bang voor de smaak; als er een ding is dat ik weet over paddo's, is het wel dat ze ontzettend smerig schijnen te smaken.
Je kunt ze ook niet gewoon doorslikken, je moet er zo lang mogelijk op blijven kauwen.
Ik zoek een aantal tips op over hoe je ze het beste kunt eten. Ik ben te lui om er thee van te zetten, en ik heb geen chocoladevla meegenomen uit de supermarkt.
Ik kom met het geniale plan ze in mijn eiersalade te doen, zodat ik de smaak niet zo erg zal proeven.
Tijdens mijn zoektocht naar tripreports in de trein stuit ik op een artikel op Vice over de slechtste ervaringen die mensen hebben gehad op paddo's.
Ik ben erg verleid het te lezen, maar weerhoud mezelf er toch van het te doen.
Als er een ding is wat ik niet kan gebruiken zo vlak voor de trip is het dat wel.
21:07
Ik kom aan bij de bushalte en wordt opgehaald door Nick.
Het is enorm koud vanavond en hij laat zich dan ook uitgebreid uit over de lage temperatuur vandaag.
Met knorrende magen komen we bij hem thuis aan en besluiten zo snel mogelijk de paddo's te eten, want, hoe vies ook, het is iets om onze maag mee te vullen.
Hij haalt de zakjes tevoorschijn waar beide 1 gram paddo's in zit.
"Ik ben echt bang dat ik ga overgeven.. Zou me niks verbazen namelijk."
"Zou kunnen. Je zit ook gewoon schimmel te eten natuurlijk."
"Dat is juist iets wat je nou niet moet zeggen.. Aan jou de eer trouwens, jij hebt meer ervaring." zeg ik terwijl ik met een vies gezicht aan het zakje ruik.
Muf. Het ruikt eigenlijk nog erger dan de geur die je zou verwachten op de zolder van je oma. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op champignons en bospadenstoelen, maar gewoon het hele idee van het eten hiervan staat me enorm tegen.
Nick stopt de eerste paddo in zijn mond en begint te kauwen.
"Valt best mee eigenlijk hoor.." zegt hij terwijl hij er een kaaschipje bij stopt.
Sommige mensen hebben een gokverslaving, andere een drugsverslaving, en mijn vriend? Mijn vriend heeft een serieus probleem met kaaschips.
Hoe meer hij kauwt, hoe meer zijn gezicht wegtrekt in pure walging. Ik heb genoeg gezien.
"Je kan echt m'n rug op.. ik eet die rotzooi niet op deze manier." en ik loop naar de keuken met het vieze, muffe zakje in mijn hand.
Ik pak een snijplank en een mes, en begin de paddo's in kleine stukjes te hakken. Als ik klaar ben pak ik een drinkglas, stop 2 eetlepels Johma eiersalade erin, en meng de stukjes paddo erdoorheen.
Nick komt naar de keuken gelopen.
"Schiet je wel op? Ik heb het al op.. zomenteen ben ik al aan het trippen en zit jij het nog op te eten."
Ik loop met hem mee naar de bank en begin te eten en te kauwen alsof mijn leven ervan af hangt. Ik proef de paddo's er wel lichtelijk doorheen, maar het lijkt eigenlijk alsof het een ingrediënt is van de eiersalade.
Ik baal er wel lichtelijk van dat ik 2 eetlepels eiersalade heb gepakt en niet minder, want nu ben ik en langer bezig met het goedje opeten, en ik moet meer eten. De salade is niet vies, maar het is ook niet dermate lekker dat ik er zoveel van had willen eten.
Het eerste wat me opvalt is hoe snel het begint te werken. Ik vertel mijn vriend dat ik de eerste effecten al voel (ik ben nu nog bezig mijn paddo eiersalade te verorberen) en vertel dat ik vermoed dat het waarschijnlijk een placebo is.
De eerste effecten zijn met name lichamelijk en lijken heel erg op de effecten van LSD wanneer deze begint in te werken.
Ik word warm in mijn hoofd, en voel een soort tinteling over mijn hele lichaam. Het begint bij mijn tenen, en eindigt bij mijn hoofd.
Wanneer de tinteling mijn hoofd bereikt gaat de warmte in mijn hoofd over naar mijn nek. Het lijkt eigenlijk op het gevoel dat je hebt wanneer je nek vast zit als je niet lekker hebt geslapen.
Ik kan het niet prettig noemen, maar het voelt wel bekend.
Wanneer ik de eiersalade eindelijk op heb, wat als een uur duurde (ik vermoed in werkelijkheid 10 minuten) en waar geen einde aan kwam, voel ik me oppermachtig dat ik het ergste gedeelte heb gehad. Hetgeen waar ik het meest tegenop heb gezien.
Ik vertel vol trots dat ik het glas op heb, al een kind dat voor het eerst zijn bord eten op heeft, en breng mijn glas en lepel naar de keuken.
Eenmaal terug stel ik voor iets grappigs te kijken, want uit ervaring weet ik dat de een trip meestal inkicked als ik aan het lachen ben.
Van comedy kijken komt het niet, want ik word ineens heel sociaal. We raken in gesprek met elkaar en ik begin rare dingen op te merken.
Wanneer je een tijdje in de zon kijkt en je kijkt vervolgens ergens anders heen zie je daarna altijd nog een zwarte stip voor je ogen. Dit is precies water op dit moment gebeurd.
Ik kijk Nick aan terwijl ik iets vertel, kijk naar de lamp in de hoek, kijk vervolgens naar de muur en zie daarna een afdruk van de lamp op de muur.
Alsof ik een foto maak met mijn ogen en dit projecteer.
Wanneer ik weer terug kijk naar Nick lijkt het alsof zijn gezicht dubbel beweegt. Alsof ik ineens een soort MDMA beeld heb, een bekend fenomeen denk ik zo onder ieder die ooit een keer MDMA/XTC in zijn leven heeft geslikt.
Als ik knipper met mijn ogen is het beeld weer normaal.
Ik vertel Nick wat ik zojuist heb gezien en lachend vertelt hij dat hij inderdaad ook de eerste effecten begint te voelen.
"En het wordt alleen maar meer.."
Dit klinkt raar in mijn oren, want ik ben van psychedelica juist verwacht dat het ineens op je afkomt in plaats van dat het zichzelf langzaam opbouwt.
Ik vraag me ook met lichte angst van binnen af hoever het zal gaan, en denk met een gerust hart aan de benzo's die in mijn tas zitten.
Ik heb gelukkig altijd een manier om mezelf hieruit te verlossen, en vraag me ook eigenlijk af waarom ik dit precies heb gedaan, omdat het de vorige keer op lsd zo verschrikkelijk fout is gegaan.
Het voordeel is dat ik nu geen pijn heb. Tijdens mijn bad trip zat ik aan tramadol tegen hevige pijnklachten die ik had. Ik kon niet normaal meer functioneren zonder die pillen.
Tijdens mijn lsd trip raakte de tramadol uitgewerkt waardoor de pijn terugkeerde, en ik kon deze pijn in die staat niet linken aan hetgeen dat ik had, waardoor ik ook geen tramadol bijnam en enorm slecht ging hierdoor.
Wanneer ik hieraan denk, en mezelf vertel dat ik nergens bang voor hoef te zijn omdat ik geen pijn meer heb, raak ik iets rustiger.
Ik loop naar het toilet, en hier begin ik te realiseren dat ik nu echt aan het trippen ben.
Terwijl ik op het toilet zit razen mijn gedachtes alle kanten op.
"Wat doe ik hier eigenlijk?"
"Oja.. plassen."
Ik presteer er eindelijk in om te plassen en zie een mist ontstaan in die kleine ruimte waar ik zit. Takken van licht grijpen zich een weg naar boven en het lijkt bijna alsof ik in een soort buitenaards bos terecht ben gekomen.
Ik loop naar de keuken toe om mijn handen te wassen en zie een compleet nieuwe ruimte. Op de witte tegels op de grond en de muren groeien ineens bloemen die zich om elkaar heen vouwen en mij dansend als water welkom heetten.
"Dit moet Nick zien.. hij MOET dit zien!" besluit ik, ik ben ineens enorm enthousiast en ren naar de woonkamer toe. Hij zit daar een beetje in een hoekje van de bank voor zich uit te staren, als een zielig jongetje bijna.
Ik onderdruk een gil en roep hard: "Kom kijken! Kom kijken! Ik heb iets ontdekt!"
"Nee ik blijf nog even zitten.. ik moet hem even goed in laten werken, daarna kom ik kijken."
"Ja maar dit moet je echt zien! Kom nou!"
"Nee dat lijkt me echt geen slim plan.. en jij bent ook veel te actief. Kom lekker bij me zitten, dan gaan we straks samen naar de keuken."
"Toe nou! Kom nou kijken! Je moet het echt zien!"
Hij slaakt een zucht. "Oke.. ik kom al, ik kom al.."
Hij loopt met me mee naar de keuken en bijna hupsend raas ik naar de keuken toe waar de ijsbloemen nog steeds vrolijk dansen.
"Wow.." zegt Nick, en hij kijkt met grote ogen naar de keuken.
"Ik zei het toch! Ik zei het toch! Kijk nou hoe mooi.. ik voel me zo enorm trots nu dat ik deze hele nieuwe dimensie heb ontdekt!"
"Heb ik altijd al bloemen op die tegels gehad? Ik woon hier al 6 jaar maar het is me eigenlijk nog nooit opgevallen dat die tegels een bloemenprint hebben."
"Ik denk dat als dat je nooit is opgevallen, dat deze tegels in werkelijkheid ook geen bloemenprint hebben."
"Vreemd.."
Eenmaal bijgekomen van dit spektakel komen we weer terecht in de woonkamer, die compleet anders is dan de witte keuken.
Het lijkt bijna alsof je vanuit de sneeuw een blokhut binnenkomt, de primaire kleuren in deze kamer op deze trip zijn met name rood en bruin, en het verbaast me dat ik nergens een haardvuur zie branden terwijl ik wel de schaduwen van vuur de muren zie likken.
Ik krijg een raar gevoel in mijn lichaam en het voelt alsof ik net wakker ben geworden uit een diepe slaap. Ik heb eigenlijk alleen maar zin om mezelf uit te rekken en krijg ineens de behoefte om op de grond te gaan liggen op mijn rug.
"Je hebt de kleur van de grond gekregen, je bent echt heel bruin. Het lijkt alsof je samen smelt met de vloer." zegt Nick.
"Jij lijkt op een aap."
Nick fronst zijn wenkbrauwen.
"Een speels aapje. Ik bedoel niet dat je lelijk bent. Je lijkt een beetje op een slingeraapje van Jungle Book, waarschijnlijk door de manier waarop je nu zit en de hele tijd beweegt. Je hebt gewoon heel erg veel weg van een aap, en ik vind het wel heel erg leuk."
Na een tijdje begint de grond toch wat koud aan te voelen en ik verhuis mezelf naar de bank. Nick gaat in de hoek zitten en ik plaats mijn lichaam tussen zijn benen, met mijn rug tegen zijn buik en de achterkant van mijn hoofd tegen zijn borst.
Ik kijk omhoog en het plafond heeft diepte gekregen.
Wat me nu met name opvalt is hoe erg dit verschilt met lsd. Waar ik op lsd vaak gek word van de visuals op de muren en het plafond (ik raak er altijd in trance van, het gaat dieper en dieper en er lijkt geen einde aan te komen) is dit eigenlijk niets meer dan een ontzettend intense en mooie ervaring.
Ik vind het erg moeilijk om dit te beschrijven, maar ik zal mijn best doen.
Wat ik op dit moment zie op het plafond lijkt op engelenhaar wat vroeger werd gebruikt voor de kerstboom. Dat vervelende spul met echte stukjes glas erin, waar je handen altijd zo van gingen jeuken en misschien wel uitslag van kregen.
Het engelenhaar is uit elkaar getrokken waardoor het in dunne stroken het hele plafond bekleed.
Het lijkt ook erg op een spinnenweb waar zonlicht door schijnt.
Door het engelenhaar schijnt ook daadwerkelijk licht, een goud gele gloed dat zo fel is dat het lijkt alsof je gekust word door de zon.
Door het engelenhaar verschijnen tiki mannetjes en indianen hoofden. Ze kijken serieus en dansen langs elkaar. De voorste indianen en tiki mannetjes houden telkens hun linker hand op, en draaien die dan een kwartslag naar rechts. Als ze dit gedaan hebben maken ze plaats voor de tiki mannetjes die erachter staan, en verdwijnen ze in het niets. Dit gaat eindeloos door.
De uiteinden van het lichtgevende engelenhaar lijkt op dunne wolken, of een soort mist.
Ik besluit dat het tijd is om het matras tevoorschijn te halen en deze op de grond te leggen in de woonkamer.
Dit is waar het mis gaat.
Ik heb telkens een soort steen in mijn maag, mijn vriend vertaalt het als je lichaam die de paddo's aan het verwerken is en zegt dat hij ditzelfde gevoel heeft.
Ik heb het telkens een beetje genegeerd maar wanneer ik op het matras plaatsneem is dit gevoel zeer aanwezig.
Ik ga op mijn rug liggen en ik voel me steeds ongemakkelijker worden. De bodyload schopt tegen de overweldigende visuals aan en ik begin me plots te irriteren aan de trip.
Ik wil dat het ophoud.
Ik heb het koud, dan weer warm. Honger, geen honger. Moe. Alleen maar moe. En dan die steen..
"Moet ik de verwarming hoger zetten?"
"Nee"
"Wil je iets eten?"
"Nee"
"Wat wil je dan?"
"Ik weet niet wat ik wil, dat is het hele probleem!"
Het lijkt alsof ik de trip geen plekje kan geven en ik vraag me af of 1 gram paddo's niet gewoon veel te veel was voor een eerste keer.
Ik lig bijna catatonisch op mijn rug uit het raam te kijken.
De visuals zijn goud, en het lijkt als een soort uurwerk in de kamer te zweven. Ik ben verschrikkelijk moe, maar een ander soort moeheid dan willen slapen. Het is het soort moeheid dat je krijgt als je een breakthrough hebt op dmt.
Alsof je compleet weg bent, en je oogleden zijn verdwenen. Alleen ik krijg geen breakthrough. Ik zit er recht tegenaan.
Achteraf denk ik dat ik op dit moment gewoon het contact met de werkelijkheid dreigde te verliezen, maar mezelf wanhopig vasthield aan de werkelijkheid zelf. Het voelde ook niet als een out of body experience, meer als in een droom stappen met je ogen open maar telkens wakker wordt.
Ik uit tegen Nick dat ik de visuals heel erg op die van dmt vind lijken, omdat alles zo zacht is, en ook qua kleur. Ook zeg ik tegen hem dat het lijkt alsof ik telkens tegen die breakthrough aanzit, maar er net niet kom.
"Maar je moet je wel realiseren dat paddo's niet hetzelfde zijn als dmt. Die breakthrough komt niet."
Ik begin ook allemaal stomme dingen te zeggen, waar ik het eigenlijk helemaal niet over wil hebben.
Zoals het feit dat ik vermoed dat ik een calciumtekort heb omdat er al een paar stukjes tand zijn afgebroken, erg zwakke nagels heb, af en toe trillende en samentrekkende vingers en ik nauwelijks melk en/of zuivel nuttig.
En hoe bang ik ben dat ik een slecht gebit ga krijgen, de stukjes die afgebroken zijn zie je niet aan mijn glimlach af, maar wat als er ooit een heel groot stuk voortand afbreekt? Wat dan?
Of hoe schuldig ik me over dit en over dat voel.
Het zijn geen geheimen, maar het zijn ook stomme dingen waar ik eigenlijk helemaal geen uitgebreid gesprek over wil voeren. Zeker nu niet.
Ik begin me steeds vervelender te voelen, en ik heb enorm veel geluk dat Nick heel veel ervaring heeft met paddo's. Ondanks dat hij zelf enorm aan het trippen is probeert hij me telkens uit de negativiteit terug te trekken.
"Geniet er nou maar van.."
"Genieten? Hoe kan ik hiervan genieten? Het is warm, koud, dan weer honger, dan weer geen honger, ik wil slapen en niet slapen. Ik wil gewoon dat het ophoud. Hoe laat is het? Een trip duurt 6 uur toch? Of langer? Wanneer houd het op? Hoeveel uur moet ik nog? Ik voel me zo kut.. Shit."
Ik ga zitten.
Nick kruipt tegen me aan.
Ik duw hem weg en ik schuif op.
Hij kijkt boos. "Wat? Mag ik niet eens naast je zitten?"
"Ik kom in een loop. Ik kom in een loop. Ik herken dit van een keer dat ik het eerder heb gehad. Ik kom in een loop."
Doordat ik het herken van een uren lange loop die ik jaren terug heb gehad op lsd weet ik mezelf hier direct uit te trekken.
Ik begin te kokhalzen.
Terwijl ik het braaksel opvang in mijn mond frons ik mijn wenkbrauwen en knik ernstig naar hem.
Ik ren naar het toilet en begin gigantisch over te geven. Er lijkt geen einde aan te komen. Ik blijf maar overgeven en overgeven. Het stopt. En dan begint het weer.
Jezus, wat voel ik me kut.
Als ik eindelijk klaar ben met overgeven merk ik dat Nick achter me staat en me over mijn rug aait. Alles zit helemaal onder. Ik heb over mijn broek overgegeven, op de grond, over de wc bril heen.
Ik raak in paniek, want ik ben ontzettend ver heen, en ik heb ook echt geen idee hoe ik dit moet opruimen in deze staat. Bovendien ben ik aan het trippen op mijn eigen braaksel.
Ik begin te jammeren. "Sorry.. sorry.. het spijt me zo.. het zit ook echt OVERAL.. op m'n broek, in m'n neus.. sorry.."
"Het maakt niet uit lieverd, ga maar weer lekker zitten in de woonkamer, ik ruim het wel op. Toe maar."
Hij gebaart me terug naar de woonkamer en ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld. Alsof ik een hond ben die iets heeft gedaan dat niet mag.
Door de trip word alles ook heviger dan dat het daadwerkelijk is, en ik ga helemaal op in schuld.
"Kom maar, dan trekken we je broek uit en doen we deze in de wasmachine. Dan was ik je broek, en is hij morgen weer schoon. Het komt helemaal goed, echt. Maak je maar geen zorgen."
Ik realiseer me op dit moment pas wat een fantastische vriend ik heb, die ondanks dat hij zo hard aan het trippen is, zich toch nog om kan zetten in zorgmodus.
Ik sta daar te kijken hoe hij mijn broek in de wasmachine gooit, en ik voel me net een hulpbehoevend kind, nog net niet huilend om wat er zojuist gebeurd is.
Nick praat me hier uit terwijl hij me meeneemt naar het matras, en ik weet uiteindelijk uit de negativiteit te ontsnappen.
De gelukkige gedachtes keren terug, en ik voel me ineens weer helemaal lekker. Het punt is alleen dat ik het voor mezelf redelijk heb verziekt, want terwijl de gelukzaligheid wederkeert merk ik tevens dat de trip al voor een groot deel is uitgewerkt.
Nick heeft hier aan gedacht en heeft aan het begin van de avond al joints gedraaid met amnesia wiet (mijn favoriet) waar hij al een tijdje telkens een paar hijsjes van neemt.
"Wiet helpt om de trip terug te laten komen, toch? Ik voel me nu weer chill, ik wil weer heel graag hetgeen zien wat ik aan het begin van deze avond heb gezien."
"Het zal je niet compleet naar het hoogtepunt brengen als waar je was, maar het zal er wel dicht tegenaan zitten, ja!"
Ik pak de joint aan en neem een paar hijsjes. Langzaamaan verandert de wereld van de trip in zijn nasleep weer in een normale trip, en komen de visuals weer bij me terug.
Nick heeft een funlamp aan de muur hangen die kleuren projecteert op het plafond, en tijdens de trip worden deze kleuren extra heftig en spoelen deze door naar de rest van het plafond waardoor de kleuren lijken op de patronen die je ziet van water op een muur in een zwembad.
Ik trek mijn knieën op tot aan mijn borst, plaats mijn voorhoofd op mijn knieen en sluit mijn ogen.
Wat ik op dit moment zag is lastig te beschrijven omdat er telkens verandering in kwam, maar het kwam neer op een soort spiegelkamer, vermengd met een kaleidoscoop en de bekende inktvlekken die in de psychiatrie worden gebruikt, met de mooiste kleuren die je maar kunt bedenken.
Kleuren die niet bestaan. Zachte neon kleuren.
Mijn vriend vraagt me wat ik allemaal zie maar zelfs op het moment dat het gebeurd kan ik dit niet in woorden uitdrukken.
Ik open mijn ogen en kijk naar het plafond.
"Wat mooi.. wat mooi.." is eigenlijk het enige wat ik uit kan brengen op dit moment. Met open mond kijk ik vol verwondering naar de visuals die weer vrolijk verder dansen door de invloed van de amnesia die ik daarvoor heb gerookt.
Als ik klaar ben met kijken kijk ik naar Nick's gezicht, alleen.. is er iets anders. Zijn ogen zijn dubbel, evenals zijn neus en lippen. In plaats van 2 ogen heeft hij er nu 4, met 2 neuzen en 2 monden.
Terwijl ik naar zijn gezicht kijk lijkt het alsof er laserlampjes verschijnen langs zijn gezicht, paars.. blauw.. de laser strepen bewegen zich langzaam over zijn hele hoofd heen en ik kan hier zonder mogelijkheid van wegkijken.
"Zit niet zo op mijn hoofd te trippen." zegt hij lachend.
"Ja maar.. je hebt echt een bijzonder boeiend hoofd op dit moment."
"Ik vind het eng, je kijkt nooit naar me op deze manier, met zulke grote ogen. Zit niet zo op mijn hoofd te trippen!"
Ik kijk hem nog even aan, en vervolg mijn plafond dienst verder.
"De trip loopt wel een beetje op zijn einde.. zullen we nog even iets leuks gaan doen?"
Mijn grote doel van de avond was eigenlijk seks hebben op paddo's, maar, waar Nick me al voor waarschuwde, had ik er eigenlijk echt totaal geen zin in op dit moment.
"Ik vermaak me echt prima hier eigenlijk zo in m'n eentje."
"Maar het is toch veel leuker om nog even iets leuks te gaan doen? Kom, dan neem je je dekentje mee en gaan we lekker op de bank een film kijken."
"Het is daar koud.."
"De bank staat letterlijk naast het matras. Het is daar niet warmer of kouder dan hier."
"Wel. Dat is de plek die je moet vermijden. Het is echt koud daar."
"Nee echt niet, kom maar."
Met een pruillip pak ik mijn deken op en laat ik me verleiden op de bank te gaan zitten.
"Zie je wel. Dwingt me gewoon op de bank te gaan zitten... ver weg van het warme matras.. het is hier echt koud. Schatje, ik heb het echt heel erg koud hier. Zo hoog ook. Zo koud..."
Ik hou op met praten wanneer de film begint. Hoe hij het deed weet ik niet, maar mijn vriend heeft het voor elkaar gekregen de film Moana te huren op zijn tv en al meteen bij het eerste beeld word ik compleet in het beeld gezogen. De houten kast waar de tv op staat verandert in glas en ik zie de beelden weerkaatsen onder de tv, naast de tv.. de film springt als het ware compleet uit de tv en het lijkt alsof ikzelf daadwerkelijk mee doe met de film.
"Heb je deze film eerder gezien?"
Deze film is zo perfect tijdens het trippen dat ik vermoed dat hij hem eerder heeft gezien en hem dus expres opzet voor mij.
"Nee.. ik zag hem toevallig langskomen en het leek me wel een leuke film."
Gedurende de film vermaak ik mezelf intens, en kan ik niet ophouden met glimlachen omdat ik zo vrolijk word van de film. De muziek, de beelden. Ik begin zelfs te trippen op de zee en de lucht.
Zelfs nu dat ik een stuk terug zie in nuchtere staat kan ik heel erg goed begrijpen dat ik echt gigantisch heb lopen trippen op deze film.
https://youtu.be/79DijItQXMM
Afspelen vanaf 1:40
Ik zou deze film dan ook zeker aanraden aan eenieder die nog een goede film zoekt om op te zetten tijdens het trippen.
Hoe mooi ik de film ook vind, ik val tegen het einde van de film langzaamaan in slaap. We hebben een lange nacht gehad. Zijn als het ware echt op vakantie geweest samen. De paddo raakt me nog een laatste keer aan, streelt me zachtjes over mijn arm, geeft me een kus op mijn wang en wenst me vaarwel.
Een nieuwe vriendschap.
Ik zal je snel weer zien.
*naam is gefungeerd voor dit verhaal
