Truffels: eerste trip in de natuur
Geplaatst: zo apr 24, 2011 12:36 pmGebruiker: Jongen van 19, ~85 kg.
Drug en dosis: 15 gram Psilocybe Mexicana.
Overige gebruikers: 4, waarvan 2 goede vrienden met wie ik eerder heb getript. Ze namen allemaal Psilocybe Atlantis, de meesten een portie van 15 gram.
Locatie: Een bos met wat vennetjes, we zaten dichtbij het water
Als beginnend psychonaut en professioneel levensgenieter in wording zijn er twee redenen voor mij om eens te willen trippen in de natuur. Allereerst de meest voor de hand liggende reden: ik heb er veel positieve dingen over gehoord, het schijnt een zeer intense en positieve, levensveranderende ervaring te geven. Daarnaast heb ik trippen in de natuur op mijn Bucket List gezet, die ik kort geleden opgesteld heb – het is dan ook een van de eerste items die ik wilde gaan afstrepen.
En zo geschiedde het, afgelopen vrijdag. Het was mijn eerste keer zonder tripsitter, mijn eerste keer met een meisje erbij, mijn eerste keer Mexicana (tot dan toe had ik Tampanensis, Pajaritos en Atlantis gehad)... maar bovenal was het de eerste keer buiten de afgesloten grenzen van een huis.
Om ongeveer 14.15 namen we de truffels in, bijna allemaal een volledig portie, maar het enige meisje (bovendien was het haar eerste keer) nam aanvankelijk een half portie. Na mijn eerste LSD-trip een tijdje geleden had ik niet meer echt zware spanning voor wat er komen ging, omdat ik wist dat het goed was wat ik aan het doen was; op de verwarrendste momenten van de trip (waar truffels toch wel aardig om bekend staan) was dat een mooie houvast aan de werkelijkheid. Na een klein half uur begonnen we allemaal de eerste effecten wel te merken; het eerste waar we op tripten was een wolk die langzaam aan het verdwijnen was. Vervolgens werden we steeds dieper meegezogen in de wondere wereld van de natuur...
Ik had persoonlijk het gevoel dat de plek waar we zaten gemaakt was om in te trippen. We zaten in een wat lager gelegen gedeelte, volgens mij nét iets onder NAP – het was er ook wat vochtig – en daaromheen was het een stukje hoger. Dit had tot gevolg dat de Atlantis-gebruikers (waar je nu niet bepaald actief van wordt) rustig op de verkoelende plek in het midden konden blijven zitten, terwijl ik (met mijn Mexicana, visueel iets zwakker maar met meer euforie en bodyhigh) rondjes om de cirkel heen liep, onderwijl steeds communicerend met mijn medetrippers. We hadden ook totaal niet het gevoel een tripsitter te missen; we hielden elkaar wel in de gaten, en ook met de 2 mensen die ik iets minder goed kende voor de trip had ik een intense connectie voor mijn gevoel.
Een deel van de trip heb ik geprobeerd op te nemen, maar er is niet veel zinnigs uitgekomen; de recorder bevat voornamelijk ruis. Dat is ergens jammer, maar de belangrijkste dingen kan ik me nog wel herinneren. Bovendien: gelukkig hebben we de foto’s nog!
Sommige momenten waren voor mij wel een beetje moeilijk; het feit dat er een meisje bij was was voor mij bijvoorbeeld enigszins confronterend, omdat ik graag een vriendin zou hebben maar niet echt populair ben bij het andere geslacht. Toch was het over het algemeen genomen een fantastische, euforische trip met veel meer ups dan downs, waarin ik helemaal opging in de natuur. Ik had het gevoel een oude Indiaan te zijn die wijsheden opdeed uit wat de natuur hem vertelde, het gevoel dat ik kon communiceren met de dieren en hun taal eventjes kon begrijpen, maar dat ze in feite niets meer vertelden dan we al konden afleiden; dat zij het daar even mooi vonden als ik. Ik had heel intens het gevoel te bestaan uit kleinere structuren, maar ook onderdeel uitmaakte van een groter geheel; het voelen van de aarde maakte dat ik de wereld als geheel begon te begrijpen en goed kon visualiseren, en dat ik veel beter inzag hoe de wereld weer deel uitmaakte van het gehele universum, waarvan we altijd maar een te verwaarlozen deel zouden zien. Het leven is fantastisch, ik zou wel eeuwig willen blijven leven en alles willen zien...
Een van mijn goede vrienden ging op een gegeven moment een beetje slecht, hij voelde zich een beetje depressief, maar ondanks dat ik zelf ook tripte kon ik hem makkelijk begrijpen en zeggen dat alles goedkwam en dat ik er voor hem zou zijn, maar dat hij nu beter kon genieten van de trip. Dit lukte hem later ook een stuk beter, onder andere door tijdelijk de cirkel te verlaten en de omgeving te bekijken, die hij even prachtig vond als ik.
Het weer, lekker warm (maar niet te heet) en afwisselend zonnig en lichtbewolkt, was ideaal voor onze trip in de natuur. De omgeving was perfect; er kwamen maar weinig mensen vlak langs ons, en hoewel we af en toe een beetje een rare blik naar ons geworpen kregen kon ons dat allemaal weinig schelen. En ik was blij dat ik niet naar huis hoefde en kon overnachten bij een van mijn vrienden. Het was veruit mijn mooiste trip ooit, en ook de eerste waarvan ik een tripreport écht noodzakelijk vond.
De dag erna had ik nog afgesproken met een goede vriendin, die zelf (nog) niet tript maar het wel altijd interessant vindt om mijn verhalen te horen. Ik heb ook toen weer een erg gezellige dag gehad, met de gedachten aan de trip nog vers in het achterhoofd. Bovendien hebben we enkele interessante boeken gekocht (we houden allebei wel van lezen enzo) en gewoon gezellig bijgekletst. Zaterdagavond kwam ik moe maar voldaan thuis, met het gevoel dat mijn trip nu écht ten einde was, maar een levenservaring rijker en vastbesloten deze op papier vast te leggen... en ook nu nog voel ik me erg goed, vrolijk en genietend van de mooie kleine dingen des levens. Deze trip was positief psychologisch gezien een grote stap voorwaarts in mijn Zoektocht naar het geluk...
Drug en dosis: 15 gram Psilocybe Mexicana.
Overige gebruikers: 4, waarvan 2 goede vrienden met wie ik eerder heb getript. Ze namen allemaal Psilocybe Atlantis, de meesten een portie van 15 gram.
Locatie: Een bos met wat vennetjes, we zaten dichtbij het water
Als beginnend psychonaut en professioneel levensgenieter in wording zijn er twee redenen voor mij om eens te willen trippen in de natuur. Allereerst de meest voor de hand liggende reden: ik heb er veel positieve dingen over gehoord, het schijnt een zeer intense en positieve, levensveranderende ervaring te geven. Daarnaast heb ik trippen in de natuur op mijn Bucket List gezet, die ik kort geleden opgesteld heb – het is dan ook een van de eerste items die ik wilde gaan afstrepen.
En zo geschiedde het, afgelopen vrijdag. Het was mijn eerste keer zonder tripsitter, mijn eerste keer met een meisje erbij, mijn eerste keer Mexicana (tot dan toe had ik Tampanensis, Pajaritos en Atlantis gehad)... maar bovenal was het de eerste keer buiten de afgesloten grenzen van een huis.
Om ongeveer 14.15 namen we de truffels in, bijna allemaal een volledig portie, maar het enige meisje (bovendien was het haar eerste keer) nam aanvankelijk een half portie. Na mijn eerste LSD-trip een tijdje geleden had ik niet meer echt zware spanning voor wat er komen ging, omdat ik wist dat het goed was wat ik aan het doen was; op de verwarrendste momenten van de trip (waar truffels toch wel aardig om bekend staan) was dat een mooie houvast aan de werkelijkheid. Na een klein half uur begonnen we allemaal de eerste effecten wel te merken; het eerste waar we op tripten was een wolk die langzaam aan het verdwijnen was. Vervolgens werden we steeds dieper meegezogen in de wondere wereld van de natuur...
Ik had persoonlijk het gevoel dat de plek waar we zaten gemaakt was om in te trippen. We zaten in een wat lager gelegen gedeelte, volgens mij nét iets onder NAP – het was er ook wat vochtig – en daaromheen was het een stukje hoger. Dit had tot gevolg dat de Atlantis-gebruikers (waar je nu niet bepaald actief van wordt) rustig op de verkoelende plek in het midden konden blijven zitten, terwijl ik (met mijn Mexicana, visueel iets zwakker maar met meer euforie en bodyhigh) rondjes om de cirkel heen liep, onderwijl steeds communicerend met mijn medetrippers. We hadden ook totaal niet het gevoel een tripsitter te missen; we hielden elkaar wel in de gaten, en ook met de 2 mensen die ik iets minder goed kende voor de trip had ik een intense connectie voor mijn gevoel.
Een deel van de trip heb ik geprobeerd op te nemen, maar er is niet veel zinnigs uitgekomen; de recorder bevat voornamelijk ruis. Dat is ergens jammer, maar de belangrijkste dingen kan ik me nog wel herinneren. Bovendien: gelukkig hebben we de foto’s nog!
Sommige momenten waren voor mij wel een beetje moeilijk; het feit dat er een meisje bij was was voor mij bijvoorbeeld enigszins confronterend, omdat ik graag een vriendin zou hebben maar niet echt populair ben bij het andere geslacht. Toch was het over het algemeen genomen een fantastische, euforische trip met veel meer ups dan downs, waarin ik helemaal opging in de natuur. Ik had het gevoel een oude Indiaan te zijn die wijsheden opdeed uit wat de natuur hem vertelde, het gevoel dat ik kon communiceren met de dieren en hun taal eventjes kon begrijpen, maar dat ze in feite niets meer vertelden dan we al konden afleiden; dat zij het daar even mooi vonden als ik. Ik had heel intens het gevoel te bestaan uit kleinere structuren, maar ook onderdeel uitmaakte van een groter geheel; het voelen van de aarde maakte dat ik de wereld als geheel begon te begrijpen en goed kon visualiseren, en dat ik veel beter inzag hoe de wereld weer deel uitmaakte van het gehele universum, waarvan we altijd maar een te verwaarlozen deel zouden zien. Het leven is fantastisch, ik zou wel eeuwig willen blijven leven en alles willen zien...
Een van mijn goede vrienden ging op een gegeven moment een beetje slecht, hij voelde zich een beetje depressief, maar ondanks dat ik zelf ook tripte kon ik hem makkelijk begrijpen en zeggen dat alles goedkwam en dat ik er voor hem zou zijn, maar dat hij nu beter kon genieten van de trip. Dit lukte hem later ook een stuk beter, onder andere door tijdelijk de cirkel te verlaten en de omgeving te bekijken, die hij even prachtig vond als ik.
Het weer, lekker warm (maar niet te heet) en afwisselend zonnig en lichtbewolkt, was ideaal voor onze trip in de natuur. De omgeving was perfect; er kwamen maar weinig mensen vlak langs ons, en hoewel we af en toe een beetje een rare blik naar ons geworpen kregen kon ons dat allemaal weinig schelen. En ik was blij dat ik niet naar huis hoefde en kon overnachten bij een van mijn vrienden. Het was veruit mijn mooiste trip ooit, en ook de eerste waarvan ik een tripreport écht noodzakelijk vond.
De dag erna had ik nog afgesproken met een goede vriendin, die zelf (nog) niet tript maar het wel altijd interessant vindt om mijn verhalen te horen. Ik heb ook toen weer een erg gezellige dag gehad, met de gedachten aan de trip nog vers in het achterhoofd. Bovendien hebben we enkele interessante boeken gekocht (we houden allebei wel van lezen enzo) en gewoon gezellig bijgekletst. Zaterdagavond kwam ik moe maar voldaan thuis, met het gevoel dat mijn trip nu écht ten einde was, maar een levenservaring rijker en vastbesloten deze op papier vast te leggen... en ook nu nog voel ik me erg goed, vrolijk en genietend van de mooie kleine dingen des levens. Deze trip was positief psychologisch gezien een grote stap voorwaarts in mijn Zoektocht naar het geluk...
heb er zin in en als de LSD ook ergens in die tijd bevalt dan dat ook nog even de natuur in