[Truffels]Perfecte trip in een perfect huis.
Geplaatst: di apr 26, 2011 5:02 pmAfgelopen zaterdag met ongeveer 8 man gaan trippen.
Ik deelde een portie van de lichtste(naam weet ik niet meer) met een vriend die ik nu even Cowboy noem. Later heb ik nog twee keer kleine hoeveelheden Dragon's dynamite daarbij gegeten.
Rond 8 uur 's avonds begonnen we met z'n allen te eten. Niet al te lang daarna begon iedereen het tapijt al verschrikkelijk interessant te vinden en begon iedereen te spacen op de vele schilderijen die in de woonkamer hingen. Het hele huis was trouwens een perfect triphuis, overal planten, schilderijen, bloemen, oude meubels en ga zo maar door.
Waar het voor mij echt begon was toen ik naar het kleine boompje in de kamer keek. De bladeren waren zo prachtig mooi groen. En verrek, ze begonnen opeens heen en weer te waaien. Ik vragen aan iedereen ''waait het hier nou echt of..' en 'zien jullie dat dan niet?!'..het waaide dus niet. Niet lang daarna zag ik de boom echt ademen. Want een van de mooiste dingen was die ik ooit heb gezien. Het leek echt alsof ik de bladeren zag happen naar adem, en weer uitblazen.
Na nog wat gechilld te hebben besloten ik en T naar boven te gaan. Daar was een kamer vol met kleden, kussens, een superchill bed, een ventilator enz. We hadden de CD van Paul Kalkbrenner op staan, en we waren met z'n 4en ontzettend euforisch aan het dansen. Dansen voelde zo lekker, en alles was zo mooi. Zo een euforie had ik nog nooit beleefd, ook niet op de MDMA. Verder heb ik echt fantastisch gespaced op de mooie tekeningen en schilderijen van de huiseigenaar. Die gast kan echt prachtig tekenen en schilderen. Die dingen kwamen echt tot leven.
Ik ben nog heel lang boven geweest. Een andere vriend van mij, die ik even Hawaiiaan noem had zijn zwembroek aan en zijn shirt uit. Waardoor hij dus op een Hawaiiaan leek. Hij zat met zijn stoel naast de ventilator, ik zat naast hem op het bed. We waren er echt van onvertuigd dat we op een strand waren. Hij zag er ook echt uit als zo een gast uit Hawaii die zo een winkeltje had met slippers enzo, en dus vanwege de hitte naast zijn ventilator zat. We hebben daar verschrikkelijk om gelachen. Boven was er trouwens ook een bureautje met allemaal drankflessen en het leek echt op zo een hoekje waar een oude schrijven ooit geniale dingen had geschreven. Toen besloot ik maar eens naar beneden te gaan, want voor mijn gevoel waren er al uren voor bij.
Toen ik naar beneden kwam zaten mensen daar er nogal stilletjes bij. Ik ging naast mijn vriend Risico zitten. Hij zag eruit alsof hij ergens mee zat, dus ik heb 10 keer aan hem gevraagd wat er was. Ik dacht echt even dat hij bad ging. Toen begon hij te praten over wat er nou belangrijk is in het leven en ZOEFFF ik zat meteen in zijn mentale trip. Ik begon te ranten over waarom mensen nou speciaal Nutella chocopasta kopen (er stond een pot op tafel), en waarom er zoiets belachelijks als Paaseitjes bestaan. Ondertussen ging ons gesprek over wat belangrijk is in het leven ook door, en we besloten naar boven te lopen.
Boven gingen we op het trappenhuis zitten, en hebben we het gehad over het 'waarom' en alle keuzes die je wel niet moet maken in het leven. Ik vroeg me ook echt af waarom mensen je eigenlijk raar aan zouden moeten kijken als je op bovenaan een trap met iemand zit te praten.
Dit gesprek ging eigenlijk maar door. De vraag 'waarom?' is denk ik wel een miljoen keer gevallen die avond tussen ons. Het ging over waarom er status bestaat, waarom we dingen niet doen omdat mensen zich daardoor beledigd voelen, waarom iedereen eigenlijk zich snel beledigd voelt, waarom we aan sommige dingen zoveel waarde hechten. Ik zag iedereen ook echt als een 'persoon' ik zag dat zij een persoon waren met hun eigen leven en hun eigen problemen en dat vond ik prima.Ik zat er heel hard over na te denken waarom eigenlijk niet iedereen elkaar kan accepteren zoals hij/zij is en dat we daar niet gewoon vrede mee kunnen hebben. Waarom zou ik me druk maken om iets awkwards wat ik drie weken geleden zij? Waarom moeten mensen elkaar zo afrekenen? Dit was soms ook wel grappig, want we zaten ook echt te analyseren waarom we eigenlijk de muziek zachter doen als mensen dat vragen. Ook zag ik echt hoeveel invloed mensen wel niet op elkaar hebben. Hoeveel prikkels je wel niet krijgt als er iemand een kamer binnenkomt, en hoeveel prikkels diegene wel niet zou moeten krijgen.
De hele avond door had ik ook een kan met water bij me die ik ergens had gepakt in het huis. Ik moest die kan echt bij me hebben. Water drinken vond ik heerlijk, het voelde ook echt als brandstof voor het leven. Dat is het ook natuurlijk, maar toen besefte ik dat pas echt. En uit zo een mooie grote kan dat water drinken, dat vond ik echt machtig mooi.
Uiteindelijk zat ik dus met die kan met water op de WC deksel in de badkamer met een hoop andere mensen. De douchecel had een licht wat van kleur veranderde en daar hebben we echt ontzettend op zitten spacen. Het ronde ding boven de douche waar het ligt vandaan kwam leek soms net op een oog, dat was wel even schrikken. Op een leuke manier. Cowboy kwam binnen rennen met een speelgoedauto en vroeg of ik met zijn autootje wilde spelen. Ik pakte het autootje van hem aan en besefte dat we als kleine kinderen uren onszelf konden vermaken met zo een auto. daar heb ik lang over nagedacht. Dat ik eigenlijk ook veel meer zou moeten doen, in plaats van binnen te zitten. Ik moest eigenlijk weer gaan ''buitenspelen'. We besloten om de beurt in de douchecel te gaan zitten, en de deuren dicht te trekken. Cowboy zag eruit als een Cowboy die in de tijd ging reizen. Na hem ging ik erin zitten en het was echt alsof ik in een soort tijdmachine zat, die kleuren, opgesloten in een rare douchecel...Pfoe, wat een perfect huis was dit.
Verder hebben we met zijn alle nog op een andere kamer zitten trippen. En dat was echt de 'Trainspotting' kamer. Donker, met zijn allen op een bed vol met eten, verpakking, asbakken etc. Toen ik weer naar beneden liep leek het ook echt alsof mijn vrienden een soort van toneelstuk aan het uitvoeren waren. Getokkel op de gitaar, mijn vriendin werd getekend door de huiseigenaar, mensen zaten gek te doen op het kleed etc..
Toen ik eenmaal ging slapen begon de laatste portie te werken. Ik zag Hawaiiaan naast allemaal trommelachtige figuren rondjes draaien als ik mijn ogen dicht deed. Verder dacht ik dat een stem van een man mij uitlachte. Drie seconden later hoorde ik dat het een kikker van buiten was. Ook hoorde ik eventjes een vrouw gillen. Dat bleek dus de CD van Sigur Ros te zijn van beneden. ik werd toen dus wel even para. Vooral omdat ik een zee van geluiden lag omdat ik naast een vriezer sliep.
Later verdween de zee van geluid en viel ik in een hele diepe slaap.
Ik heb verschrikkelijk veel nagedacht, ik heb dingen geleerd, ik heb heel veel mooie dingen gezien, mijn band is sterker geworden met sommige mensen, het voelt alsof ik een week op vakantie ben geweest, en ik ben heel nieuwsgierig geworden naar andere tripmiddelen.
Het verslag is waarschijnlijk zo onsamenhangend en lang als de pest. Maar ik heb nog lang niet alles beschreven. Vooral de serieuzer gedachten komen niet echt naar voren, maar ik heb ontzettend veel nagedacht. Zoveel dat mensen er soms bang van werden als ze mij zagen peinzen.
Vragen/verbeteringen etc zijn hartstikke welkom.
Ik deelde een portie van de lichtste(naam weet ik niet meer) met een vriend die ik nu even Cowboy noem. Later heb ik nog twee keer kleine hoeveelheden Dragon's dynamite daarbij gegeten.
Rond 8 uur 's avonds begonnen we met z'n allen te eten. Niet al te lang daarna begon iedereen het tapijt al verschrikkelijk interessant te vinden en begon iedereen te spacen op de vele schilderijen die in de woonkamer hingen. Het hele huis was trouwens een perfect triphuis, overal planten, schilderijen, bloemen, oude meubels en ga zo maar door.
Waar het voor mij echt begon was toen ik naar het kleine boompje in de kamer keek. De bladeren waren zo prachtig mooi groen. En verrek, ze begonnen opeens heen en weer te waaien. Ik vragen aan iedereen ''waait het hier nou echt of..' en 'zien jullie dat dan niet?!'..het waaide dus niet. Niet lang daarna zag ik de boom echt ademen. Want een van de mooiste dingen was die ik ooit heb gezien. Het leek echt alsof ik de bladeren zag happen naar adem, en weer uitblazen.
Na nog wat gechilld te hebben besloten ik en T naar boven te gaan. Daar was een kamer vol met kleden, kussens, een superchill bed, een ventilator enz. We hadden de CD van Paul Kalkbrenner op staan, en we waren met z'n 4en ontzettend euforisch aan het dansen. Dansen voelde zo lekker, en alles was zo mooi. Zo een euforie had ik nog nooit beleefd, ook niet op de MDMA. Verder heb ik echt fantastisch gespaced op de mooie tekeningen en schilderijen van de huiseigenaar. Die gast kan echt prachtig tekenen en schilderen. Die dingen kwamen echt tot leven.
Ik ben nog heel lang boven geweest. Een andere vriend van mij, die ik even Hawaiiaan noem had zijn zwembroek aan en zijn shirt uit. Waardoor hij dus op een Hawaiiaan leek. Hij zat met zijn stoel naast de ventilator, ik zat naast hem op het bed. We waren er echt van onvertuigd dat we op een strand waren. Hij zag er ook echt uit als zo een gast uit Hawaii die zo een winkeltje had met slippers enzo, en dus vanwege de hitte naast zijn ventilator zat. We hebben daar verschrikkelijk om gelachen. Boven was er trouwens ook een bureautje met allemaal drankflessen en het leek echt op zo een hoekje waar een oude schrijven ooit geniale dingen had geschreven. Toen besloot ik maar eens naar beneden te gaan, want voor mijn gevoel waren er al uren voor bij.
Toen ik naar beneden kwam zaten mensen daar er nogal stilletjes bij. Ik ging naast mijn vriend Risico zitten. Hij zag eruit alsof hij ergens mee zat, dus ik heb 10 keer aan hem gevraagd wat er was. Ik dacht echt even dat hij bad ging. Toen begon hij te praten over wat er nou belangrijk is in het leven en ZOEFFF ik zat meteen in zijn mentale trip. Ik begon te ranten over waarom mensen nou speciaal Nutella chocopasta kopen (er stond een pot op tafel), en waarom er zoiets belachelijks als Paaseitjes bestaan. Ondertussen ging ons gesprek over wat belangrijk is in het leven ook door, en we besloten naar boven te lopen.
Boven gingen we op het trappenhuis zitten, en hebben we het gehad over het 'waarom' en alle keuzes die je wel niet moet maken in het leven. Ik vroeg me ook echt af waarom mensen je eigenlijk raar aan zouden moeten kijken als je op bovenaan een trap met iemand zit te praten.
Dit gesprek ging eigenlijk maar door. De vraag 'waarom?' is denk ik wel een miljoen keer gevallen die avond tussen ons. Het ging over waarom er status bestaat, waarom we dingen niet doen omdat mensen zich daardoor beledigd voelen, waarom iedereen eigenlijk zich snel beledigd voelt, waarom we aan sommige dingen zoveel waarde hechten. Ik zag iedereen ook echt als een 'persoon' ik zag dat zij een persoon waren met hun eigen leven en hun eigen problemen en dat vond ik prima.Ik zat er heel hard over na te denken waarom eigenlijk niet iedereen elkaar kan accepteren zoals hij/zij is en dat we daar niet gewoon vrede mee kunnen hebben. Waarom zou ik me druk maken om iets awkwards wat ik drie weken geleden zij? Waarom moeten mensen elkaar zo afrekenen? Dit was soms ook wel grappig, want we zaten ook echt te analyseren waarom we eigenlijk de muziek zachter doen als mensen dat vragen. Ook zag ik echt hoeveel invloed mensen wel niet op elkaar hebben. Hoeveel prikkels je wel niet krijgt als er iemand een kamer binnenkomt, en hoeveel prikkels diegene wel niet zou moeten krijgen.
De hele avond door had ik ook een kan met water bij me die ik ergens had gepakt in het huis. Ik moest die kan echt bij me hebben. Water drinken vond ik heerlijk, het voelde ook echt als brandstof voor het leven. Dat is het ook natuurlijk, maar toen besefte ik dat pas echt. En uit zo een mooie grote kan dat water drinken, dat vond ik echt machtig mooi.
Uiteindelijk zat ik dus met die kan met water op de WC deksel in de badkamer met een hoop andere mensen. De douchecel had een licht wat van kleur veranderde en daar hebben we echt ontzettend op zitten spacen. Het ronde ding boven de douche waar het ligt vandaan kwam leek soms net op een oog, dat was wel even schrikken. Op een leuke manier. Cowboy kwam binnen rennen met een speelgoedauto en vroeg of ik met zijn autootje wilde spelen. Ik pakte het autootje van hem aan en besefte dat we als kleine kinderen uren onszelf konden vermaken met zo een auto. daar heb ik lang over nagedacht. Dat ik eigenlijk ook veel meer zou moeten doen, in plaats van binnen te zitten. Ik moest eigenlijk weer gaan ''buitenspelen'. We besloten om de beurt in de douchecel te gaan zitten, en de deuren dicht te trekken. Cowboy zag eruit als een Cowboy die in de tijd ging reizen. Na hem ging ik erin zitten en het was echt alsof ik in een soort tijdmachine zat, die kleuren, opgesloten in een rare douchecel...Pfoe, wat een perfect huis was dit.
Verder hebben we met zijn alle nog op een andere kamer zitten trippen. En dat was echt de 'Trainspotting' kamer. Donker, met zijn allen op een bed vol met eten, verpakking, asbakken etc. Toen ik weer naar beneden liep leek het ook echt alsof mijn vrienden een soort van toneelstuk aan het uitvoeren waren. Getokkel op de gitaar, mijn vriendin werd getekend door de huiseigenaar, mensen zaten gek te doen op het kleed etc..
Toen ik eenmaal ging slapen begon de laatste portie te werken. Ik zag Hawaiiaan naast allemaal trommelachtige figuren rondjes draaien als ik mijn ogen dicht deed. Verder dacht ik dat een stem van een man mij uitlachte. Drie seconden later hoorde ik dat het een kikker van buiten was. Ook hoorde ik eventjes een vrouw gillen. Dat bleek dus de CD van Sigur Ros te zijn van beneden. ik werd toen dus wel even para. Vooral omdat ik een zee van geluiden lag omdat ik naast een vriezer sliep.
Later verdween de zee van geluid en viel ik in een hele diepe slaap.Ik heb verschrikkelijk veel nagedacht, ik heb dingen geleerd, ik heb heel veel mooie dingen gezien, mijn band is sterker geworden met sommige mensen, het voelt alsof ik een week op vakantie ben geweest, en ik ben heel nieuwsgierig geworden naar andere tripmiddelen.
Het verslag is waarschijnlijk zo onsamenhangend en lang als de pest. Maar ik heb nog lang niet alles beschreven. Vooral de serieuzer gedachten komen niet echt naar voren, maar ik heb ontzettend veel nagedacht. Zoveel dat mensen er soms bang van werden als ze mij zagen peinzen.
Vragen/verbeteringen etc zijn hartstikke welkom.
Briljante trip, zo te lezen, mooi report. Psychedelica zijn mooi 
