Doe-het-zelf mescaline, eerste run
Geplaatst: di mei 31, 2011 7:02 pmHet verhaal van dit tripreport begon eigenlijk al zo'n zes maanden geleden toen we bedachten dat het nu eens eindelijk tijd werd om kennis te maken met de heilige graal van de psychedelica mescaline. Mescaline, de psychoactieve stof die door zoveel bekende psychonauten wordt geroemd, kan je onder anderen vinden in bepaalde cacti zoals de welbekende Peyote of de meer gangbare San Pedro. So far so good. Het grootste probleem met cacti is altijd maar weer de vraag hoe men de werkzame stof uit de prikkelplant in het lichaam krijgt zonder de bittere cactus te hoeven proeven.
Natuurlijk. Een echte Huichol indiaan draait er zijn hand niet voor om en kauwt tijdens een traditionele Peyote ceremonie gewoon een stuk of wat knoppen van de uiterst traag groeiende plant op. In Peru lukt het de lokalen om gewoon een flink stuk verse en beduidend sneller groeiende San Pedro naar binnen te werken. Wat ze je er niet bij vertellen is dat het eten van beide soorten zo ongeveer het goorste is wat een mens redelijkerwijs door zijn of haar strot kan laten glijden met een grondige misselijkheid en braken als bonus toe.
Oké, het kan altijd erger. Denk bijvoorbeeld aan het traditionele IJslandse gerecht 'Hákarl' of 'gerijpte haai'. De bereiding is simpel. Laat het lijk van de haai tot drie maanden onder wat stenen wegrotten en geniet vervolgens van de naar sterk ammoniak meurende hapklare rottende vissenvlees. Godzijdank is 'Hákarl' niet psychoactief en dus zal die ervaring ons bordje voorbij gaan. Maar ik dwaal af.
Om erachter te komen hoe de mescaline uit de cactus krijgt zonder een zure bek te krijgen besloot ik het aan de wereld te vragen, je weet wel, Google. Al snel vond ik verschillende recepten die, mits je over de juiste materialen beschikt, ook thuis met wat doorzettingsvermogen in praktijk kan brengen. Het kost wat moeite, tijd en natuurlijk geld maar dan is het eindresultaat aan de ene kant een hele berg cactussmurrie en aan de andere kant een klein bergje poeder. Yay en Eureka, bittere cactus en 'lekkere' mescaline zijn dan gescheiden.
Ik liet vanuit Peru een zak gedroogde San Pedro invliegen en via een ander kanaal wat chemicaliën aanrukken die je ook kan gebruiken voor ontvetten of om je gootsteen te ontstoppen. Speciaal voor mensen die gebruiksaanwijzingen liever niet lezen heeft een aardige Amerikaan een instructiefilmpje op Youtube gezet. Ikzelf kan er niet verder op ingaan omdat hogere machten hebben bepaalt dat men hier dergelijke wetenswaardigheden niet mag delen. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, zo kon het dus gebeuren dat we op een goede dag een handjevol capsules mescaline in bezit hadden.
Als we de literatuur er op na slaan dan zouden we mescaline qua werking kunnen plaatsen tussen de paddo en LSD. Het zou het zachtaardiger zijn dan de psilocybine uit de paddo en minder 'kermisattractie' dan de gesynthetiseerde ergotamine in de LSD. Schrijvende psychonauten rapporteren gevoelens van sereniteit en één worden met de natuur, je zou toegang kunnen krijgen tot je vroegste herinneringen en zelfs bepaalde kwalen in je eigen lichaam kunnen opsporen. Natuurlijk treden er ook prettige visuele verstoringen op. Zeg daar als psychonaut maar eens nee tegen.
Uit onderzoek naar de midden en lange termijn effecten van het gebruik van mescaline bij Huichol indianen blijkt dat er geen sprake is van schadelijkheid voor het lichaam. Volgens het Coördinatiepunt Assessment en Monitoring nieuwe drugs (CAM) werken LSD, mescaline en psilocybine waarschijnlijk via eenzelfde farmacologisch principe. Zij geven de 'schadelijkheid voor de gezondheid' een score van 1.8 (geen risico.) Of dat ook zou gelden voor ons brouwsel was natuurlijk nog maar de vraag.
Zaterdag. Het is een bewolkte dag en het waait stevig. Omdat we geen idee hebben van wat we kunnen verwachten besluiten we om de mescaline in te nemen tijdens een wandeling in een naburig park. Mochten we “één worden met de natuur” dan zitten we goed en mocht de trip een andere kant opgaan dan zijn we ook zo weer thuis. We nemen een dekentje mee en natuurlijk een tas met wat proviand en wat zaken die wel eens van pas zouden kunnen komen (zakdoekjes bijvoorbeeld.)
Mescaline kent een relatief hoge dosering. Van het zuivere goedje rekent men 250 mg voor een milde trip (je zit dan nog net niet of net wel in psychdelische sferen) en voor een goede trip 500 mg. Mijn vrouw en ik hebben beide gekozen voor 500 mg. Onze mescaline is zichtbaar niet zo zuiver, de bruine kleur verraad dat er toch ook nog wat plantenresten tussen de kristallen zitten.
Shulgin, de chemicus en schrijver van het boek Pihkal, beschrijft dat als je mescaline oplost in een drankje en dat vervolgens rustig in een half uurtje tijd opdrinkt er nagenoeg geen misselijkheid optreed. We besluiten zijn raad op te volgen. Eigenwijs... euh... ik bedoel ervaren als we zijn als psychonauten achten we een tripsitter niet noodzakelijk (don't try this at home.)
14:45
Beide nemen we 500 mg opgelost in in wat vruchtensap. In ongeveer een half uurtje tijd drinken we onze flesjes leeg. Smaak valt heel erg mee. Geen misselijkheid bij beide en dat zal zo blijven.
15:15
Onze flesjes zijn leeg en we besluiten te gaan lopen door het vrijwel verlaten park.
16:00
We voelen ons 'anders'. We zijn wat stiller en rustiger.
16:30
We zitten in het park onder een afdakje. De wind waait hard en grijze wolken weerspiegelen zich in het meer. We zijn nu duidelijk soort van 'ape-stoned'. In onze hoofden is het heerlijk rustig. Bijna dromerig. Heel lichte visuele verstoringen aan de rand van mijn blikveld zijn merkbaar.
17:00
Het is gaan regenen. Nog steeds op een vredige manier ape-stoned. Relaxed en inderdaad 'sereen'. We hebben beide het idee dat we 'het plateau' hebben bereikt en dat we niet de psychedelische grens overgaan.
17:15
De effecten nemen inderdaad niet toe maar we blijven hangen in de wolk waarin we zaten. We bedenken dat de mescaline niet zo potent was als gehoopt. Uit de verhalen weten we dat mescaline een duidelijke grens kent tussen het 'stoned' zijn en het betreden van de psychedelische wereld. Kennelijk komt onze mescaline 500 mg overeen met een 'lichte dosis'.
17:45
We zijn weer thuis. De wereld voelt goed aan en is in Techni-color dubbel 3-D. We voelen ons kiplekker diep stoned maar zijn toch een beetje teleurgesteld. Een diepere psychedelische ervaring ontbreekt.
18:15 - 02:00
Om toch het o zo gewenste psychedelisch randje aan de ervaring te geven besluiten we beide 1 zegeltje (80-120 ug) LSD te nemen. Binnen een klein half uurtje stuitert Alice onze hoofden binnen en duwt ze ons over het randje haar wonderland in. Normaal gesproken bezorgt LSD mij een druk hoofd met duizend en één gedachten maar nu is blijft alles sereen daarboven terwijl de kleuren van mijn beeldscherm spatten en alles lijkt te ademen. Wowie.
Nadat een stand-up comedian op TV zijn laatste grap onze huiskamer in slingerde
en de LSD wat begon te slijten dorsten we het eindelijk aan om de al de hele avond aanwezige aangename kriebels in de schaamstreek om te zetten in daden. Wat volgde was gewone simpele maar o zo lekkere recht op en neer seks. Beide komen we godzalig klaar (zij zoals gebruikelijk meerdere keren... )
We gaan naar bed en vallen rustig in een diepe slaap.
08:00 uur
Ik sta me te scheren.. beetje duf hoofd en een beetje kramp in
mijn nek... dat krijg je van een hele avond ape-wappie bank hangen. Verder geen negatieve of plakkende verschijnselen. Twee uur later slenteren we over de Bazaar van Beverwijk en raken nog steeds diep onder de indruk van de vele lampjes die ons vanaf kitscherige en exotische kraampjes toe fonkelen.
Conclusie:
500 mg van ons brouwsel heeft wel wat potentie en het brengt je in wat verhoogde sferen maar moet voor een echte psychedelische ervaring waarschijnlijk verdubbeld worden. Gelukkig hebben we nog wat over en dus sluit ik af met een: “wordt vervolgd”.
Natuurlijk. Een echte Huichol indiaan draait er zijn hand niet voor om en kauwt tijdens een traditionele Peyote ceremonie gewoon een stuk of wat knoppen van de uiterst traag groeiende plant op. In Peru lukt het de lokalen om gewoon een flink stuk verse en beduidend sneller groeiende San Pedro naar binnen te werken. Wat ze je er niet bij vertellen is dat het eten van beide soorten zo ongeveer het goorste is wat een mens redelijkerwijs door zijn of haar strot kan laten glijden met een grondige misselijkheid en braken als bonus toe.
Oké, het kan altijd erger. Denk bijvoorbeeld aan het traditionele IJslandse gerecht 'Hákarl' of 'gerijpte haai'. De bereiding is simpel. Laat het lijk van de haai tot drie maanden onder wat stenen wegrotten en geniet vervolgens van de naar sterk ammoniak meurende hapklare rottende vissenvlees. Godzijdank is 'Hákarl' niet psychoactief en dus zal die ervaring ons bordje voorbij gaan. Maar ik dwaal af.
Om erachter te komen hoe de mescaline uit de cactus krijgt zonder een zure bek te krijgen besloot ik het aan de wereld te vragen, je weet wel, Google. Al snel vond ik verschillende recepten die, mits je over de juiste materialen beschikt, ook thuis met wat doorzettingsvermogen in praktijk kan brengen. Het kost wat moeite, tijd en natuurlijk geld maar dan is het eindresultaat aan de ene kant een hele berg cactussmurrie en aan de andere kant een klein bergje poeder. Yay en Eureka, bittere cactus en 'lekkere' mescaline zijn dan gescheiden.
Ik liet vanuit Peru een zak gedroogde San Pedro invliegen en via een ander kanaal wat chemicaliën aanrukken die je ook kan gebruiken voor ontvetten of om je gootsteen te ontstoppen. Speciaal voor mensen die gebruiksaanwijzingen liever niet lezen heeft een aardige Amerikaan een instructiefilmpje op Youtube gezet. Ikzelf kan er niet verder op ingaan omdat hogere machten hebben bepaalt dat men hier dergelijke wetenswaardigheden niet mag delen. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, zo kon het dus gebeuren dat we op een goede dag een handjevol capsules mescaline in bezit hadden.
Als we de literatuur er op na slaan dan zouden we mescaline qua werking kunnen plaatsen tussen de paddo en LSD. Het zou het zachtaardiger zijn dan de psilocybine uit de paddo en minder 'kermisattractie' dan de gesynthetiseerde ergotamine in de LSD. Schrijvende psychonauten rapporteren gevoelens van sereniteit en één worden met de natuur, je zou toegang kunnen krijgen tot je vroegste herinneringen en zelfs bepaalde kwalen in je eigen lichaam kunnen opsporen. Natuurlijk treden er ook prettige visuele verstoringen op. Zeg daar als psychonaut maar eens nee tegen.
Uit onderzoek naar de midden en lange termijn effecten van het gebruik van mescaline bij Huichol indianen blijkt dat er geen sprake is van schadelijkheid voor het lichaam. Volgens het Coördinatiepunt Assessment en Monitoring nieuwe drugs (CAM) werken LSD, mescaline en psilocybine waarschijnlijk via eenzelfde farmacologisch principe. Zij geven de 'schadelijkheid voor de gezondheid' een score van 1.8 (geen risico.) Of dat ook zou gelden voor ons brouwsel was natuurlijk nog maar de vraag.
Zaterdag. Het is een bewolkte dag en het waait stevig. Omdat we geen idee hebben van wat we kunnen verwachten besluiten we om de mescaline in te nemen tijdens een wandeling in een naburig park. Mochten we “één worden met de natuur” dan zitten we goed en mocht de trip een andere kant opgaan dan zijn we ook zo weer thuis. We nemen een dekentje mee en natuurlijk een tas met wat proviand en wat zaken die wel eens van pas zouden kunnen komen (zakdoekjes bijvoorbeeld.)
Mescaline kent een relatief hoge dosering. Van het zuivere goedje rekent men 250 mg voor een milde trip (je zit dan nog net niet of net wel in psychdelische sferen) en voor een goede trip 500 mg. Mijn vrouw en ik hebben beide gekozen voor 500 mg. Onze mescaline is zichtbaar niet zo zuiver, de bruine kleur verraad dat er toch ook nog wat plantenresten tussen de kristallen zitten.
Shulgin, de chemicus en schrijver van het boek Pihkal, beschrijft dat als je mescaline oplost in een drankje en dat vervolgens rustig in een half uurtje tijd opdrinkt er nagenoeg geen misselijkheid optreed. We besluiten zijn raad op te volgen. Eigenwijs... euh... ik bedoel ervaren als we zijn als psychonauten achten we een tripsitter niet noodzakelijk (don't try this at home.)
14:45
Beide nemen we 500 mg opgelost in in wat vruchtensap. In ongeveer een half uurtje tijd drinken we onze flesjes leeg. Smaak valt heel erg mee. Geen misselijkheid bij beide en dat zal zo blijven.
15:15
Onze flesjes zijn leeg en we besluiten te gaan lopen door het vrijwel verlaten park.
16:00
We voelen ons 'anders'. We zijn wat stiller en rustiger.
16:30
We zitten in het park onder een afdakje. De wind waait hard en grijze wolken weerspiegelen zich in het meer. We zijn nu duidelijk soort van 'ape-stoned'. In onze hoofden is het heerlijk rustig. Bijna dromerig. Heel lichte visuele verstoringen aan de rand van mijn blikveld zijn merkbaar.
17:00
Het is gaan regenen. Nog steeds op een vredige manier ape-stoned. Relaxed en inderdaad 'sereen'. We hebben beide het idee dat we 'het plateau' hebben bereikt en dat we niet de psychedelische grens overgaan.
17:15
De effecten nemen inderdaad niet toe maar we blijven hangen in de wolk waarin we zaten. We bedenken dat de mescaline niet zo potent was als gehoopt. Uit de verhalen weten we dat mescaline een duidelijke grens kent tussen het 'stoned' zijn en het betreden van de psychedelische wereld. Kennelijk komt onze mescaline 500 mg overeen met een 'lichte dosis'.
17:45
We zijn weer thuis. De wereld voelt goed aan en is in Techni-color dubbel 3-D. We voelen ons kiplekker diep stoned maar zijn toch een beetje teleurgesteld. Een diepere psychedelische ervaring ontbreekt.
18:15 - 02:00
Om toch het o zo gewenste psychedelisch randje aan de ervaring te geven besluiten we beide 1 zegeltje (80-120 ug) LSD te nemen. Binnen een klein half uurtje stuitert Alice onze hoofden binnen en duwt ze ons over het randje haar wonderland in. Normaal gesproken bezorgt LSD mij een druk hoofd met duizend en één gedachten maar nu is blijft alles sereen daarboven terwijl de kleuren van mijn beeldscherm spatten en alles lijkt te ademen. Wowie.
Nadat een stand-up comedian op TV zijn laatste grap onze huiskamer in slingerde
en de LSD wat begon te slijten dorsten we het eindelijk aan om de al de hele avond aanwezige aangename kriebels in de schaamstreek om te zetten in daden. Wat volgde was gewone simpele maar o zo lekkere recht op en neer seks. Beide komen we godzalig klaar (zij zoals gebruikelijk meerdere keren... )
We gaan naar bed en vallen rustig in een diepe slaap.
08:00 uur
Ik sta me te scheren.. beetje duf hoofd en een beetje kramp in
mijn nek... dat krijg je van een hele avond ape-wappie bank hangen. Verder geen negatieve of plakkende verschijnselen. Twee uur later slenteren we over de Bazaar van Beverwijk en raken nog steeds diep onder de indruk van de vele lampjes die ons vanaf kitscherige en exotische kraampjes toe fonkelen.
Conclusie:
500 mg van ons brouwsel heeft wel wat potentie en het brengt je in wat verhoogde sferen maar moet voor een echte psychedelische ervaring waarschijnlijk verdubbeld worden. Gelukkig hebben we nog wat over en dus sluit ik af met een: “wordt vervolgd”.
