[TvdM juni '11] Een heerlijke paddo trip
Geplaatst: di jun 28, 2011 8:39 pmOnze thuiskweek Cubensis B+ was voorspoedig gegaan en na drie flushes hadden we meer dan voldoende, inmiddels gedroogde, paddootjes op voorraad. Ikzelf oogst de paddo's op het moment dat de vliesjes van de hoedjes scheuren. Naar verluidt zijn de kleine rakkers dan het potentst. Drogen doe ik in de oven. Nee, niet door de temperatuur op te schroeven maar met de ventilator (de werkzame stof in de paddo kan niet tegen hogere temperaturen, dus laat ik de thermostaat op 0). Ik leg ze minzaam op een metaal roostertje en daaronder plaats ik liefdevol wat keukenrolpapier met daarop een laagje zout om het vocht op te zuigen en vast te houden. De ovendeur gaat dicht. Af en toe laat ik in het voorbijgaan het vinnetje in de oven een uurtje of zo draaien. Na een dag of twee heb ik knisperend droge paddo's.
Paddo's zijn vies. Tenminste dat vinden wij. Dankzij een tip hier ergens op het forum besloten we om in plaats van laffe-padden thee te zetten de cup-a-soup methode te gebruiken. Om de paddo's een turbo te geven nam ik natuurlijk vooraf wat syrian rue (zie ook hier http://drugsforum.info/viewtopic.php?f=22&t=2352 ) daarna was het hak, hak, hak. Ik hakte de paddo's fijn en vijzelde het daarna nog fijner. Een oude eigen-wijsheid luidt immers: "Hoe fijner de stof, hoe gelijkmatiger opgenomen en hoe beter het effect".
Daarna verdeelde ik acht gram fijngemalen paddo over de twee mokken cup-a-soup. Acht gram? Ja, acht gram. Van de cubensis B+ is vaak 2 gram al voldoende voor een leuk tripje maar wij hebben het graag stevig. Vinden we lekker. Gewoon. Zin in. We keken elkaar nog even diep in de ogen en lieten onze mokken tegen elkaar klotsen. "Proost en een goede reis" zei ik en we klokte de goed gevulde soep achterover. Had ik al gezegd dat de cup-a-soup methode geniaal is? De soep was zeer goed te drinken en er was weinig tot niet te merken van de vieze paddo smaak.
Setting:
Gewoon thuis op onze kingsize lounge bank. Lampjes aan, kaarsjes aan en relaxte spy-ambient uit de speakers. Dekentje, kussentjes en sapje onder handbereik. Geluk kan zo simpel zijn.
+20 minuten:
Een beetje zoals Astrix zijn toverdrank door zijn lichaam voelt schieten voelen wij beide gelijktijdig vreemde sensaties en rare tintelingen opkomen. Wow, de paddo kwam op als een sneltrein... en het voelde net zo massief. Dat beloofd wat.
+40 minuten:
De huiskamer vult zich met zacht wiegende 'draden' en zachte pastel tinten op de muren wisselen zich af. Mijn stereo is een surroundset geworden en op de mystieke klanken van 'Cell' wanen we ons als in een sprookje van 1000 en 1 nacht. Ik kijk naar mijn vrouw die heel stil maar tevreden achter over ligt. Ik wil haar niet storen en doe zelf ook mijn ogen dicht. Ik zak weg in een wereld die de cubensis voor me in petto heeft.
+60 minuten:
Ik heb fantastische closed eye visuals. Ik zie exotische balzalen van ivoor met prachtige zuilen waarlangs de meest opzienbarende patronen naar beneden druipen en over de vloer uitvloeien. Ik voel me heerlijk en zweef door de wonderlijke wereld die aan mijn geestesoog voorbij trekt. Opeens besef ik me dat ik tijdens mijn paddo tripjes wel vaker in feeërieke droomwerelden ben geweest maar hoe mooi het daar ook is ben in nooit 'iemand anders' ben tegen gekomen. Ik bedoel in al die andere realiteiten waar psychoactieve stoffen mij brengen ben ik altijd alleen. Ik vraag mij af of anderen dat ook hebben (u kunt gerust uw reactie hieronder kwijt).
Alhoewel. Ik heb wel een keer toen ik 'savonds in de bergen van de Spaanse westkust bij mijn kampvuurtje zat visioenen gehad van een soort vriendelijk kabouter-achtig volkje die vrolijk zaten te wezen in een soort van organische wereld. Het was prachtig om naar te kijken maar ik kon er geen interactie mee aangaan. Toen ik zo naar het tafereeltje keek stak ik gedachteloos een sigaret op. Prompt kleurde de olijke kabouterwereld loodgrijs en de figuurtje keken opeens angstig, zorgwekkend of zelfs boos. Ze stoven alle kanten op en lieten een grijze post-apocalyptische wereld achter. Ik vraag me nog steeds af of de sigaret daadwerkelijk de andere werkelijkheid vergiftigde of dat het mijn eigen subjectieve beeld was dat ik op mijn visioen projecteerde. Ik heb het 'kabouter-volkje' nooit meer terug gezien. But then again, ik ben ook niet gestopt met roken dus kwalijk kan ik het ze niet nemen. (Voor de volledigheid ik was toen ook onder invloed van paddo's.)
+120 minuten:
Vrouwlief zit nog steeds in haar wereldje maar liet mij desgevraagd weten dat alles oké was. Prima. Inmiddels ben ik besluiteloos geworden. Zal ik de visioenen aan binnenkant van mijn ogen verder bekijken of juist de wereld om mij heen die minstens zo boeiend is. Dankzij onze psychonauten hobby heeft ook ons interieur van lieverlee veranderingen ondergaan. De gekleurde Oosterse lamp die we onlangs online hadden gekocht bij de Saharashop bleek he-le-maal aan de verwachtingen te voldoen. De lamp straalde meer mystiek dan licht uit en de geworpen schaduwpatronen leken een geheel eigen leven te leiden. Energie stromen reikte als de armen van een octopus vanuit het centrum van de lamp naar me uit. Wauw. (Kijk hier naar de lampen en je zult begrijpen wat ik bedoel: http://www.saharashop.nl/Oosterse%20verlchting%201.html)
+150 minuten:
"Zullen we naar buiten gaan" opper ik. Vrouwlief knikt. We komen nergens want als ik probeer te lopen blijkt mijn motoriek als die van een dronken zwerver. We lachen en ik loop op rubberen benen naar de keuken en maak als troost een lekker fruithapje klaar. Eenmaal terug op de bank kruipen we lekker tegen elkaar aan en suizen weer weg op de klanken uit mijn muziekdoos (Vibrasphere met Heading North en Erosion en zo terug in de paddo-wereld.
Later:
Onze wereld begint rustig aan terug te vloeien in de oude staat. Inmiddels hebben we ons verloren in een uiterst theoretische discussie over de aloude vraag of psychoactieve stoffen slechts droombeelden oproepen of dat men de hersenen als een soort radio kan afstemmen op andere realiteiten. Tijdens het laatste rondje met de hond blijkt de paddo nog steeds haar werk te doen. We kijken hoe wolken langs de maan drijven en we ervaren een eenheid met de wereld en kosmos die eigenlijk niet te beschrijven is. Harmonie en peace. Love kwam wat later toen we gelukkig en tevreden ons bed in kropen, maar dat is een ander verhaal.
Conclusie:
Geweldige fijne trip. Prachtige visuals zowel innerlijk als daar buiten. Geen moeilijke zelfreflecties of uber-filosofische gedachten. Gewoon happy met een randje gelukzaligheid. Als het om een wijn zou gaan dan zou ik zeggen dat het om een robuuste en stevige wijn zou gaan met een meer dan soepele fruitige afdronk.
Paddo's zijn vies. Tenminste dat vinden wij. Dankzij een tip hier ergens op het forum besloten we om in plaats van laffe-padden thee te zetten de cup-a-soup methode te gebruiken. Om de paddo's een turbo te geven nam ik natuurlijk vooraf wat syrian rue (zie ook hier http://drugsforum.info/viewtopic.php?f=22&t=2352 ) daarna was het hak, hak, hak. Ik hakte de paddo's fijn en vijzelde het daarna nog fijner. Een oude eigen-wijsheid luidt immers: "Hoe fijner de stof, hoe gelijkmatiger opgenomen en hoe beter het effect".
Daarna verdeelde ik acht gram fijngemalen paddo over de twee mokken cup-a-soup. Acht gram? Ja, acht gram. Van de cubensis B+ is vaak 2 gram al voldoende voor een leuk tripje maar wij hebben het graag stevig. Vinden we lekker. Gewoon. Zin in. We keken elkaar nog even diep in de ogen en lieten onze mokken tegen elkaar klotsen. "Proost en een goede reis" zei ik en we klokte de goed gevulde soep achterover. Had ik al gezegd dat de cup-a-soup methode geniaal is? De soep was zeer goed te drinken en er was weinig tot niet te merken van de vieze paddo smaak.
Setting:
Gewoon thuis op onze kingsize lounge bank. Lampjes aan, kaarsjes aan en relaxte spy-ambient uit de speakers. Dekentje, kussentjes en sapje onder handbereik. Geluk kan zo simpel zijn.
+20 minuten:
Een beetje zoals Astrix zijn toverdrank door zijn lichaam voelt schieten voelen wij beide gelijktijdig vreemde sensaties en rare tintelingen opkomen. Wow, de paddo kwam op als een sneltrein... en het voelde net zo massief. Dat beloofd wat.
+40 minuten:
De huiskamer vult zich met zacht wiegende 'draden' en zachte pastel tinten op de muren wisselen zich af. Mijn stereo is een surroundset geworden en op de mystieke klanken van 'Cell' wanen we ons als in een sprookje van 1000 en 1 nacht. Ik kijk naar mijn vrouw die heel stil maar tevreden achter over ligt. Ik wil haar niet storen en doe zelf ook mijn ogen dicht. Ik zak weg in een wereld die de cubensis voor me in petto heeft.
+60 minuten:
Ik heb fantastische closed eye visuals. Ik zie exotische balzalen van ivoor met prachtige zuilen waarlangs de meest opzienbarende patronen naar beneden druipen en over de vloer uitvloeien. Ik voel me heerlijk en zweef door de wonderlijke wereld die aan mijn geestesoog voorbij trekt. Opeens besef ik me dat ik tijdens mijn paddo tripjes wel vaker in feeërieke droomwerelden ben geweest maar hoe mooi het daar ook is ben in nooit 'iemand anders' ben tegen gekomen. Ik bedoel in al die andere realiteiten waar psychoactieve stoffen mij brengen ben ik altijd alleen. Ik vraag mij af of anderen dat ook hebben (u kunt gerust uw reactie hieronder kwijt).
Alhoewel. Ik heb wel een keer toen ik 'savonds in de bergen van de Spaanse westkust bij mijn kampvuurtje zat visioenen gehad van een soort vriendelijk kabouter-achtig volkje die vrolijk zaten te wezen in een soort van organische wereld. Het was prachtig om naar te kijken maar ik kon er geen interactie mee aangaan. Toen ik zo naar het tafereeltje keek stak ik gedachteloos een sigaret op. Prompt kleurde de olijke kabouterwereld loodgrijs en de figuurtje keken opeens angstig, zorgwekkend of zelfs boos. Ze stoven alle kanten op en lieten een grijze post-apocalyptische wereld achter. Ik vraag me nog steeds af of de sigaret daadwerkelijk de andere werkelijkheid vergiftigde of dat het mijn eigen subjectieve beeld was dat ik op mijn visioen projecteerde. Ik heb het 'kabouter-volkje' nooit meer terug gezien. But then again, ik ben ook niet gestopt met roken dus kwalijk kan ik het ze niet nemen. (Voor de volledigheid ik was toen ook onder invloed van paddo's.)
+120 minuten:
Vrouwlief zit nog steeds in haar wereldje maar liet mij desgevraagd weten dat alles oké was. Prima. Inmiddels ben ik besluiteloos geworden. Zal ik de visioenen aan binnenkant van mijn ogen verder bekijken of juist de wereld om mij heen die minstens zo boeiend is. Dankzij onze psychonauten hobby heeft ook ons interieur van lieverlee veranderingen ondergaan. De gekleurde Oosterse lamp die we onlangs online hadden gekocht bij de Saharashop bleek he-le-maal aan de verwachtingen te voldoen. De lamp straalde meer mystiek dan licht uit en de geworpen schaduwpatronen leken een geheel eigen leven te leiden. Energie stromen reikte als de armen van een octopus vanuit het centrum van de lamp naar me uit. Wauw. (Kijk hier naar de lampen en je zult begrijpen wat ik bedoel: http://www.saharashop.nl/Oosterse%20verlchting%201.html)
+150 minuten:
"Zullen we naar buiten gaan" opper ik. Vrouwlief knikt. We komen nergens want als ik probeer te lopen blijkt mijn motoriek als die van een dronken zwerver. We lachen en ik loop op rubberen benen naar de keuken en maak als troost een lekker fruithapje klaar. Eenmaal terug op de bank kruipen we lekker tegen elkaar aan en suizen weer weg op de klanken uit mijn muziekdoos (Vibrasphere met Heading North en Erosion en zo terug in de paddo-wereld.
Later:
Onze wereld begint rustig aan terug te vloeien in de oude staat. Inmiddels hebben we ons verloren in een uiterst theoretische discussie over de aloude vraag of psychoactieve stoffen slechts droombeelden oproepen of dat men de hersenen als een soort radio kan afstemmen op andere realiteiten. Tijdens het laatste rondje met de hond blijkt de paddo nog steeds haar werk te doen. We kijken hoe wolken langs de maan drijven en we ervaren een eenheid met de wereld en kosmos die eigenlijk niet te beschrijven is. Harmonie en peace. Love kwam wat later toen we gelukkig en tevreden ons bed in kropen, maar dat is een ander verhaal.
Conclusie:
Geweldige fijne trip. Prachtige visuals zowel innerlijk als daar buiten. Geen moeilijke zelfreflecties of uber-filosofische gedachten. Gewoon happy met een randje gelukzaligheid. Als het om een wijn zou gaan dan zou ik zeggen dat het om een robuuste en stevige wijn zou gaan met een meer dan soepele fruitige afdronk.
Ik zelf ben tijdens het trippen ook nog nooit "iemand anders" tegengekomen...lijkt me trouwens wel een bijzondere ervaring!