Eerste keer paddo's: Als een klein kind in een sprookjesbos
Geplaatst: vr aug 12, 2011 1:19 amWat? Paddo's, één portie, geen idee wat voor soort
Wie? Ik, en 5 vrienden
Waar? Bij W. thuis (in eerste instantie)
Hallo allemaal! Dit is mijn eerste tripreport, over de eerste keer dat ik paddo's heb gebruikt. Het was al met al een geweldige ervaring die ik graag wilde delen, dus vandaar.
Eerst even over mezelf, ben 18 jaar (bijna 19), met een kersverse gymnasiumdiploma op zak. Ik rook en drink, en blow al een jaartje vrij regelmatig. Ook heb ik een paar keer XTC gebruikt op een feest, wat me goed bevallen is, en ik doe met vrienden wel eens lachgas, ook erg leuk vooral in combinatie met een jointje.
Maargoed, ik wilde al een poosje graag eens paddo's of truffels proberen, en een aantal vrienden van mij ook. Afgelopen maandag was het eindelijk zo ver. W. was alleen thuis, dus daar zou het gebeuren. We hadden vorige week de paddo's gehaald bij de smartshop (die verkocht ze nog onder de toonbank). Het was voor ons allemaal de eerste keer, en we hadden er allemaal wel zin in. Om 15:00 aten we een halve portie. Ik wilde graag meteen een hele portie eten (ik houd er wel van om mezelf een beetje in het diepe te gooien), maar aangezien de rest wilde beginnen met een halve portie heb ik dat ook maar gedaan. Een kwartier later kwam M.R. eindelijk aankakken (hij was al een uur later dan afgesproken), die meteen z'n hele portie opat. Ik heb toen ook de rest van mijn portie meteen opgegeten, aangezien ik nu niet de enige zou zijn met een hele portie.
Ik had van te voren al wat tripreports gelezen en van diverse bronnen informatie gehaald zodat ik in ieder geval een beetje wist waar ik aan ging beginnen (alhoewel je het toch echt zelf moet meemaken om het te begrijpen). Ook viel het me reuze mee hoe vies de paddo's waren, ze waren zeker niet lekker, maar ik had het veel erger verwacht. De rest vondt het ook wel te doen, behalve M.W., die alles met de grootste moeite naar binnen heeft gekregen. Gelukkig is er niemand ziek van geworden
Nadat we ons maaltje achter de kiezen hadden, gingen we maar rustig verder met gamen. We speelden Little Big Planet met z'n vieren, wat een hoop lol gaf, helemaal omdat iedereen steeds warriger werd en het steeds slechter ging. W. was de eerste die iets merkte, en stopte met spelen. We werden allemaal een stuk waziger en warriger, maar nog niks speciaals.
Na ongeveer drie kwartier tot een uur (we hadden allemaal express onze mobiel uitgezet om niet te storen of gestoord te worden, dus ik heb eigenlijk geen besef van tijd meer gehad de rest van de dag), voelden we hem allemaal wel zitten. We besloten zo'n vijf keer na chaotisch overleg om in de tuin te gaan zitten, die er erg aantrekkelijk uit begon te zien. De zon scheen toen nog, en ik vond het schitterend in de tuin. Het gras was prachtig groen, de bomen waren schitterend, en de wolken gaven ook een mooi schouwspel.
Vanaf hier begon de trip echt en weet ik niet meer precies wanneer alles gebeurde. Het zijn dus vooral losse flarden, die ik zoveel mogelijk in de goede volgorde heb proberen te plaatsen.
Terwijl we nog in de tuin zaten herinnerde ik me dat W. en M.W. nog boodschappen hadden gedaan van te voren, en dat er een doos aardbeien was. Ik pakte de doos aardbeien en nam een aardbei: heerlijk! Ik heb nog nooit zo van fruit genoten als toen. Ik vond de aardbeien er heel lief en schattig uitzien, zoals ze zo in hun doosje zaten.
We besloten om naar het park te gaan, hier had iedereen wel zin in en het was nog mooi weer, dus wij op pad. Allemaal namen we één attribuut mee, ik nam het doosje met de lekkere aardbeien mee, de anderen namen ook een fles drinken of iets te eten mee. Vanaf het moment dat we de deur uitstapten voelde het als een avontuur en was het dolle pret. In het begin liepen we nog een stukje door een woonwijk, maar we waren al heel gauw in het park.
Ik vond het echt fantastisch in het park! De zon scheen, het gras was knalgroen, de bomen waren mooi en prettig, de spelende kinderen waren leuk om naar te kijken, de meisjes die langsliepen waren lief. We besloten op zoek te gaan naar het doolhof wat ergens in dit park was volgens W. (ik heb nog keihard staan lachen om de ironie van het zoeken naar een doolhof), we liepen nu door een wat dichtbegroeider stuk van het park, ook schitterend. Ik had echt het gevoel in een sprookjesbos rond te lopen en voelde me een klein kind, ik vond het heerlijk.
Uiteindelijk hebben we het doolhof gevonden, wat niet veel voor bleek te stellen. Daarna hebben we (denk ik) nog een uurtje of 2 bij een picknicktafel gezeten. Daar hebben we ons (ik in ieder geval) zitten verbazen over de schoonheid van de natuur, en een hoop warrige filosofische gesprekken gehad. Ook versprak ik me, waar ik de wijze woorden
"Ik heb geen besef van tijd.
Het is geen tijd van besef."
aan over heb gehouden. Achteraf gezien een beetje vage uitspraak, maar ik vond hem op dat moment zeer mooi en betekenisvol.
Ik zie dat ik lang van stof ben tot nu toe, dus ik zal het een beetje kort proberen te houden
Hierna hebben we nog wat door het park lopen dwalen, en zijn we uiteindelijk naar het winkelcentrum in de buurt gegaan, zonder enige reden, maar gewoon omdat we daar zin in hadden. Nog even door de supermarkt gelopen, waar ik het gevoel had dat ik in de weg liep van het normale leven. Ik heb sowieso de hele tijd het gevoel gehad in een andere wereld rond te lopen dan normaal, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Dat was trouwens ook een van de dingen die ik er fijn aan vond, je loopt echt rond in de trip, en kan op je gemak alles aanschouwen, zonder dat alles een vluchtig moment van verbazing is.
Maar goed, in die supermarkt had ik dus het gevoel dat ik in de weg liep, en dat iedereen me aankeek met een afkeurende blik, alsof ze wisten wat ik aan het doen ben. Ik heb dit ook wel vaak gehad als ik stoned door een supermarkt liep of op school zat, en ik weet dat het vaak tussen je oren zit, en het reuze mee valt hoe erg mensen je aankijken, laat staan dat ze weten wat je aan het doen bent. Maargoed, om de supermarkt uit te komen moesten we eerst nog langs de kassa, wat ik heel vervelend vondt, omdat het voelde als een soort bottleneck waar steeds meer spanning opbouwt. Gelukkig ging er net een nieuwe kassa open zodat we snel konden afrekenen en weer weg konden gaan. Nog even door het winkelcentrum gelopen, wat wel leuk was omdat er zo'n duf winkelcentrummuziekje speelde, wat de triestheid van zo'n grijze plek nog eens onderstreepte (het begon ondertussen ook te regenen, maar dat vonden we niet zo erg), maar de hele situatie ook absurd op een grappige manier maakte.
Terug naar W.'s huis gelopen (met veel omwegen, gelach en gefilosofeer onderweg), en daar nog de frituur aangezet en de film Avatar gekeken. Genieten geblazen met de schitterende beelden op het grote FullHD scherm van W.! Ook kwamen er nog wat vrienden langs, hebben we nog wat wiet gerookt de rest van de avond en een beetje gegamed/gechilld/whatever. Rond een uurtje of drie was ik helemaal kapot en ben ik maar naar bed gegaan.
De volgende dag voelde ik me... leeg, zou ik het omschrijven. Niet echt ergens zin in, je voelt je niet goed en niet slecht, een beetje zoals wanneer je paar dagen stevig geblowed hebt. Al met al een hele leuke ervaring, die zeker een keer voor herhaling vatbaar is. Ik heb wel een paar momenten gehad dat ik dacht, 'hoe lang duurt dit nog?' 'blijft dit nu altijd zo?' Maar ik kon me elke keer nog bedenken dat het hooguit nog een paar uur kon duren, en dat het tussen m'n oren zat dat ik geen gevoel voor tijd meer had.
Excuseer dat het zo'n lang verhaal is geworden, maar ik vindt het voor mezelf ook wel prettig om het even zo spreekwoordelijk op papier te zetten, zodat ik het zelf ook nog eens kan nalezen om herinneringen op te halen
Wie? Ik, en 5 vrienden
Waar? Bij W. thuis (in eerste instantie)
Hallo allemaal! Dit is mijn eerste tripreport, over de eerste keer dat ik paddo's heb gebruikt. Het was al met al een geweldige ervaring die ik graag wilde delen, dus vandaar.
Eerst even over mezelf, ben 18 jaar (bijna 19), met een kersverse gymnasiumdiploma op zak. Ik rook en drink, en blow al een jaartje vrij regelmatig. Ook heb ik een paar keer XTC gebruikt op een feest, wat me goed bevallen is, en ik doe met vrienden wel eens lachgas, ook erg leuk vooral in combinatie met een jointje.
Maargoed, ik wilde al een poosje graag eens paddo's of truffels proberen, en een aantal vrienden van mij ook. Afgelopen maandag was het eindelijk zo ver. W. was alleen thuis, dus daar zou het gebeuren. We hadden vorige week de paddo's gehaald bij de smartshop (die verkocht ze nog onder de toonbank). Het was voor ons allemaal de eerste keer, en we hadden er allemaal wel zin in. Om 15:00 aten we een halve portie. Ik wilde graag meteen een hele portie eten (ik houd er wel van om mezelf een beetje in het diepe te gooien), maar aangezien de rest wilde beginnen met een halve portie heb ik dat ook maar gedaan. Een kwartier later kwam M.R. eindelijk aankakken (hij was al een uur later dan afgesproken), die meteen z'n hele portie opat. Ik heb toen ook de rest van mijn portie meteen opgegeten, aangezien ik nu niet de enige zou zijn met een hele portie.
Ik had van te voren al wat tripreports gelezen en van diverse bronnen informatie gehaald zodat ik in ieder geval een beetje wist waar ik aan ging beginnen (alhoewel je het toch echt zelf moet meemaken om het te begrijpen). Ook viel het me reuze mee hoe vies de paddo's waren, ze waren zeker niet lekker, maar ik had het veel erger verwacht. De rest vondt het ook wel te doen, behalve M.W., die alles met de grootste moeite naar binnen heeft gekregen. Gelukkig is er niemand ziek van geworden
Nadat we ons maaltje achter de kiezen hadden, gingen we maar rustig verder met gamen. We speelden Little Big Planet met z'n vieren, wat een hoop lol gaf, helemaal omdat iedereen steeds warriger werd en het steeds slechter ging. W. was de eerste die iets merkte, en stopte met spelen. We werden allemaal een stuk waziger en warriger, maar nog niks speciaals.
Na ongeveer drie kwartier tot een uur (we hadden allemaal express onze mobiel uitgezet om niet te storen of gestoord te worden, dus ik heb eigenlijk geen besef van tijd meer gehad de rest van de dag), voelden we hem allemaal wel zitten. We besloten zo'n vijf keer na chaotisch overleg om in de tuin te gaan zitten, die er erg aantrekkelijk uit begon te zien. De zon scheen toen nog, en ik vond het schitterend in de tuin. Het gras was prachtig groen, de bomen waren schitterend, en de wolken gaven ook een mooi schouwspel.
Vanaf hier begon de trip echt en weet ik niet meer precies wanneer alles gebeurde. Het zijn dus vooral losse flarden, die ik zoveel mogelijk in de goede volgorde heb proberen te plaatsen.
Terwijl we nog in de tuin zaten herinnerde ik me dat W. en M.W. nog boodschappen hadden gedaan van te voren, en dat er een doos aardbeien was. Ik pakte de doos aardbeien en nam een aardbei: heerlijk! Ik heb nog nooit zo van fruit genoten als toen. Ik vond de aardbeien er heel lief en schattig uitzien, zoals ze zo in hun doosje zaten.
We besloten om naar het park te gaan, hier had iedereen wel zin in en het was nog mooi weer, dus wij op pad. Allemaal namen we één attribuut mee, ik nam het doosje met de lekkere aardbeien mee, de anderen namen ook een fles drinken of iets te eten mee. Vanaf het moment dat we de deur uitstapten voelde het als een avontuur en was het dolle pret. In het begin liepen we nog een stukje door een woonwijk, maar we waren al heel gauw in het park.
Ik vond het echt fantastisch in het park! De zon scheen, het gras was knalgroen, de bomen waren mooi en prettig, de spelende kinderen waren leuk om naar te kijken, de meisjes die langsliepen waren lief. We besloten op zoek te gaan naar het doolhof wat ergens in dit park was volgens W. (ik heb nog keihard staan lachen om de ironie van het zoeken naar een doolhof), we liepen nu door een wat dichtbegroeider stuk van het park, ook schitterend. Ik had echt het gevoel in een sprookjesbos rond te lopen en voelde me een klein kind, ik vond het heerlijk.
Uiteindelijk hebben we het doolhof gevonden, wat niet veel voor bleek te stellen. Daarna hebben we (denk ik) nog een uurtje of 2 bij een picknicktafel gezeten. Daar hebben we ons (ik in ieder geval) zitten verbazen over de schoonheid van de natuur, en een hoop warrige filosofische gesprekken gehad. Ook versprak ik me, waar ik de wijze woorden
"Ik heb geen besef van tijd.
Het is geen tijd van besef."
aan over heb gehouden. Achteraf gezien een beetje vage uitspraak, maar ik vond hem op dat moment zeer mooi en betekenisvol.
Ik zie dat ik lang van stof ben tot nu toe, dus ik zal het een beetje kort proberen te houden
Hierna hebben we nog wat door het park lopen dwalen, en zijn we uiteindelijk naar het winkelcentrum in de buurt gegaan, zonder enige reden, maar gewoon omdat we daar zin in hadden. Nog even door de supermarkt gelopen, waar ik het gevoel had dat ik in de weg liep van het normale leven. Ik heb sowieso de hele tijd het gevoel gehad in een andere wereld rond te lopen dan normaal, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Dat was trouwens ook een van de dingen die ik er fijn aan vond, je loopt echt rond in de trip, en kan op je gemak alles aanschouwen, zonder dat alles een vluchtig moment van verbazing is.
Maar goed, in die supermarkt had ik dus het gevoel dat ik in de weg liep, en dat iedereen me aankeek met een afkeurende blik, alsof ze wisten wat ik aan het doen ben. Ik heb dit ook wel vaak gehad als ik stoned door een supermarkt liep of op school zat, en ik weet dat het vaak tussen je oren zit, en het reuze mee valt hoe erg mensen je aankijken, laat staan dat ze weten wat je aan het doen bent. Maargoed, om de supermarkt uit te komen moesten we eerst nog langs de kassa, wat ik heel vervelend vondt, omdat het voelde als een soort bottleneck waar steeds meer spanning opbouwt. Gelukkig ging er net een nieuwe kassa open zodat we snel konden afrekenen en weer weg konden gaan. Nog even door het winkelcentrum gelopen, wat wel leuk was omdat er zo'n duf winkelcentrummuziekje speelde, wat de triestheid van zo'n grijze plek nog eens onderstreepte (het begon ondertussen ook te regenen, maar dat vonden we niet zo erg), maar de hele situatie ook absurd op een grappige manier maakte.
Terug naar W.'s huis gelopen (met veel omwegen, gelach en gefilosofeer onderweg), en daar nog de frituur aangezet en de film Avatar gekeken. Genieten geblazen met de schitterende beelden op het grote FullHD scherm van W.! Ook kwamen er nog wat vrienden langs, hebben we nog wat wiet gerookt de rest van de avond en een beetje gegamed/gechilld/whatever. Rond een uurtje of drie was ik helemaal kapot en ben ik maar naar bed gegaan.
De volgende dag voelde ik me... leeg, zou ik het omschrijven. Niet echt ergens zin in, je voelt je niet goed en niet slecht, een beetje zoals wanneer je paar dagen stevig geblowed hebt. Al met al een hele leuke ervaring, die zeker een keer voor herhaling vatbaar is. Ik heb wel een paar momenten gehad dat ik dacht, 'hoe lang duurt dit nog?' 'blijft dit nu altijd zo?' Maar ik kon me elke keer nog bedenken dat het hooguit nog een paar uur kon duren, en dat het tussen m'n oren zat dat ik geen gevoel voor tijd meer had.
Excuseer dat het zo'n lang verhaal is geworden, maar ik vindt het voor mezelf ook wel prettig om het even zo spreekwoordelijk op papier te zetten, zodat ik het zelf ook nog eens kan nalezen om herinneringen op te halen