DrugsForum

Waar: in mn flatje
Wie: ik alleen
Sitters: nope
Wat: 20 gram atlantis truffels + een paar hijsen silver haze.

Ik had truffels in huis. Was van plan ze te nemen bij de Fright Night in Walibi, maar was ze daar vergeten merkte ik onderweg. Dus nu was ik alleen en had wel zin om goed te trippen. Al een paar keer getript met anderen erbij. Dan ging de wereld een beetje golven en af en toe zei ik iets briljants of geniaals, of in ieder geval, dat leek dan zo. Ik wou nu wel eens dieper gaan en ik dacht dat ik dieper zou gaan zonder afleiding van sociaal gebeuren. Dus ik nam alleen thuis mn truffels.

Kwart voor 7 in de avond: ik eet de truffels. Had ze van een andere shop, 20 gram ipv mn gebruikelijke portie van 15 gram. Ik kreeg het bijna niet weg gewerkt met water. Ik ging een paar keer goed kokhalzen. Ja, ik vind truffels echt heel smerig! Cola gepakt om het een beetje te verbloemen. Dat ging iets beter. Alle truffels opgegeten.

Half uur later, kwart over 7, begin ik aardig te spacen op de wc zittend. Ik ga nog even naar het drugsforum om aan de wereld mee te delen dat ik waarschijnlijk zo een peuk ga opsteken: iets wat ik alleen onder invloed van drank of drugs doe. En ik meld dat ik 20 gram truffels op heb.

Half 8, ik ga in de bank chillen met goa trance en media player visualisaties full screen aan. Ik space hem heerlijk! Alles golft en ik voel me steeds meer 1 worden met de muziek. Lekker!

9 uur ofzo, tijd ben ik al behoorlijk kwijtgeraakt. Ondanks dat ik de tijd kwijt ben voel ik me aardig uitgespaced. Ik luister nog naar de goa trance. Ik denk nog: jammer dat ik niet zo diep gespaced heb als ik hoopte. Ik denk na over hoe vrienden van me spacen ervaren en dat ze dan visuals zoals media player in de lucht of op de muur zien. Ik wil ook zoiets, bij mij golft alles alleen maar... Ik space nog een beetje na. Eerste keer truffels spacede ik 6 uur ofzo, 2e keer maar 3, en verlengde ik het met 2cb. Nu na goed 2 uur was ik er bijna uit, terwijl ik meer op had. Ik had geen 2cb in huis, dus ik had het briljante idee om damn maar mn nieuwe wiet pijpje te proberen. Ik stop er wat silver haze in en houd mn aansteker erbij. Ik neem een paar hijsjes. Ik ga weer helemaal op in de goa en kijk uit het raam. Ik besef me ineens dat ik niet meer in woorden kan denken. Mn wereld bestond ineens uit goa trance klanken met visuals zoals mediaplayer. Ik vond het eng worden. Ik snapte nog wel wat ik dacht, maar besefte me dat ik goa trance klanken niet uit kon spreken, dus als ik met een mens zou moeten communiceren zou dat onmogelijk zijn. Want als al mijn gedachten bestaan uit goa klanken met visuals, hoe praat ik dan met iemand? Ik denk dat het aan de muziek ligt, dus ik ga het uit zetten. Ik vind de power knop van de versterker. Pff, rust.... Oh nee, de muziek gaat door in mn hoofd! En de visuals ook! Ik friemel met de muis en de computer gaat uit. En nu?

Ik gok rond half 10, ik ga naar bed. Ik wil slapen en morgen wakker worden in een normale wereld.
Ik sta ineens in alleen mn onderbroek en tshirt in mn slaapkamer, geen idee hoe doe kleren uit zijn gegaan. Ik ga in bed liggen. De visuals worden steeds erger. Met mn ogen open zie ik niet eens mn kamer meer. Alles wat ik nog zie zijn visuals. En ik hoor nog steeds alleen maar goa trance. In mn hoofd probeer ik vast te houden aan de wereld waar ik eerder in leefde. Die had normaal woorden in mn gedachten. Er ontstonden alleen niet uitspreekbare woorden in mn hoofd en ze klonken goa trance gebaseerd. Mn hart ging tekeer. Ik zat voor mijn gevoel in een compleet andere dimensie. Het voelde alsof ik er eerder was geweest. Hier kwam ik vandaan voor ik in een lichaam geboren werd. Dat was de echte wereld. De wereld waarin je een lichaam hebt en woorden hebt als tekst of geluid was een verzonnen wereld. Een wereld waar we vanuit de echte wereld wel eens in gaan, om eens wat anders mee te maken. Ik hoor in de verte mn telefoon: iemand zegt iets in ons groepsgesprek op whatsapp. Daarin zitten alleen mijn space vrienden. Ik pak mn telefoon. Ik kan niet lezen wat erop staat. Mijn telefoon wordt een tunnel met licht. Af en toe onderscheid ik letters. Ik duw erop en probeer zo goed mogelijk woorden te maken. Dat vergt mn uiterste concentratie! Zinnen lukte niet, paar woorden wel met heel veel moeite. Ik zeg dat ik iets te hard space. Een vriend van me belt me op omdat hij leest dat ik te hard ga. Hij praat tegen me aan de telefoon. Hij zegt iets met drinken. Ik ben ineens weer aangekleed en zit op de bank met sinas. Mn maat hangt op en belooft me terug te bellen. Ik space hem volledig. Lichten aan of uit maakt niet eens meer uit, ik zie niets anders meer dan visuals. Ik probeer te denken aan een lichaam hebben. Ik weet wel dat een lichaam maar verzonnen is, maar ik vind het idee van een lichaam hebben wel geruststellend. Ik zit ineens te plassen op de wc en een space vriendin belt me. Ik ben super blij dat ze dat doet. Mn telefoon voelt als mn levenslijn. Het laatste beetje verzonnen wereld waar ik graag in verkeer. Ineens sta ik in de keuken. Niet dat ik het kan zien ofzo, maar toch loop ik nergens tegenaan ofzo. Ze zegt dat ik maar wat moet eten en drinken. Ik denk ineens aan het fabeltje over te hard spacen en vitamine c. Ik weet dat het niets doet, maar ik hoop toch van wel. Ik drop een stuk of 10 vitamine c tabletten. En ik pak een boterham en gooi er honing op en een plakje kaas. Ik kan niet bedenken of dat iets is wat lekker is of hoort ofzo. Het zijn dingen om op te eten, voor als je een lichaam hebt bedacht. Het voelt belangrijk om te eten. Als ik eet MOET ik ergens een lichaam hebben. Ik zit ineens in de bank en eet mn boterham. Ik spoel het weg met water met suiker erin. Dat moest ik eerder van die vriend van mij maken bedacht ik me. Ineens wist ik weer dat ik het had gemaakt. Ook een fabeltje natuurlijk, maar ik hoopte hard van niet. Ik had mn telefoon blijkbaar aan mn oor. Mn spacevriendin was verhalen aan het vertellen en aan het vertellen dat het gevoel door de drugs kwam em dat het weer goed zou komen. Ik deed heel erg mn best om te bedenken hoe woorden ook alweer klonken zodat ik af en toe iets kon antwoorden. Ik probeerde zoveel mogelijk te antwoorden, omdat me dat in deze wereld leek te houden. Maar veel meer als ja, nee, oh en waaaat??? En huh? Kwam er niet uit.

Het is kwart voor 11, geen idee hoe ik dat heb kunnen lezen op mn telefoon. Ze gaat even haar tanden poetsen en make up eraf halen en dan belt ze terug zegt ze. Ik probeer uit te leggen dat tijd niet bestaat en dat ik niet meer snap hoe alles werkt. Ik space hem weer behoorlijk weg. Ineens besef ik dat mn telefoon weer gaat. Dat was iets uit mn vorige dimensie. Ik kan hem niet zien, maar toch neem ik hem in mn hand, al weet ik niet waar mn hand zit, en houd mn telefoon bij mn oor. Ik luister naar haar woorden. Ondertussen doe ik zoveel mogelijk dingen die bij mn vorige dimensie horen, in de hoop terug te komen in die dimensie. Ik steek met veel moeite een sigaret op, neem af en toe een slok sinas en kraam af en toe een niet verstaanbaar woord uit. Dan vraagt ze weer wat ik zeg en ik probeer het woord uit te spreken. Het lukt niet. Mn woorden zijn in mn hoofd een andere taal. Ik weet niet meer hoe nederlands werkt. En dan weet ik niet meer wat ik aan het zeggen was. En dan herinner ik me weer woorden die ik uit kan spreken en dat doe ik dan ook. Het klinkt ongeveer als: wat? Ik snap er niks meer van. Ineens zit ik te plassen op de wc, telefoongesprek loopt blijkbaar nog. Ik kijk en zie ineens mn hand en arm. Ik kom weer een beetje terug in deze dimensie en zeg dit dan ook. Ik zit ineens weer op de bank. Steeds vaker en steeds langer zie ik mn lijf weer en de dingen in mn woonkamer. Ze hangt op want ze gaat slapen en ik ben er weer zeker van dat het over zal gaan dus dat kan wel.

Ergens in deze trip heb ik een paar keer met mn handen over mn benen en lijf zitten wrijven, vastklampend aan de dimensie waarin ik een lichaam had. Ik weet niet meer waar en wanneer. Ik heb ook een aantal keer heel erg raar staan bewegen op de geluiden, kleuren, golven, smaken, enzo in mn hoofd. Volgens mij ook een keer tijdens een van de telefoongesprekken. Ze vroeg volgens mij iets van wat voel je en ik probeerde uit te leggen met woorden van mn vorige dimensie dat ik mee bewoog op alles in mn hoofd. Hoe en wanneer weet ik niet meer. Ik denk dat het in de keuken was...
Ik kan me ook vaag herinneren dat ze vroeg wat ik voelde enzo en of ik blij was of bang enzo en ik kon alleen maar antwoorden: dat weet ik niet. Gevoelens bestaan op die manier niet in deze dimensie. Of tenminste, ik denk zoiets gezegd te hebben, maar volgens mij zijn dit de momenten geweest dat ik alleen wat gelach aan de andere kant van de lijn hoorde gevolgd door: wat? Wat zeg je? Dus ik denk niet dat ik de woorden daadwerkelijk op een manier heb uitgesproken dat het te snappen was.

Het was een behoorlijk vage trip, ik heb de oorspronkelijke dimensie ervaren. De dimensie waar alles 1 is en alles tegelijkertijd enzo. Op dat moment wist ik zeker dat dat is waar je bent voordat je in de wereld geboren wordt en waar je ook heen gaat als je in deze wereld weer sterft. In die andere dimensie bestaat niet, dat is in dit universum verzonnen. En stoffelijke dingen ook. Big bang, sterren, planeten, allemaal een verzonnen wereld om af en toe heen te gaan voor een korte tijd van een mensenleven. Terwijl in die andere dimensie dat allemaal niet bestaat en alles tegelijk gebeurt en niet gebeurt kan je toch daaruit gaan voor een mensenleven met tijd. Maar dat vond ik ook weer vaag, want als in de oorspronkelijke dimensie dat allemaal niet bestaat en alles tegelijk is enzo, hoe kan je dan een andere dimensie in gaan en daarin wel stoffelijke dingen ervaren en tijd hebben enzo? Ik snapte er niks van... En nog niet trouwens...

Ik ben nu wel uitgespaced denk ik. Ik zet nog even een film aan.
Ik kan nog niet bedenken of het vet was of niet, omdat toen ik erin zat gevoelens niet bestonden in mn originele dimensie...

Ik heb trouwens iets van 2 uur gedaan over dit report schrijven, leek maar een paar minuten te duren. Haha, misschien ben ik toch nog vager dan ik dacht

Interessant report, bedankt. Doet me ergens denken aan een ervaring die ik zelf heb meegemaakt op truffels, waarbij ik fysiek en geestelijk 100% opging in de muziek.

Heb zelf trouwens ook dat de tijd snel gaat wanneer ik schrijf over mijn belevenissen. Dat schrijven is ook een wezenlijk deel van de ervaring in mijn geval. Vooral bij de meer intense reizen.

Sent from my BlackBerry 9900 using Tapatalk

Ik schreef ook vooral voor mezelf ja Dat MOEST gewoon met deze ervaring! Wel leuk dat het voor jou ook interessant was om te lezen. Mijn ontmaagding met een tripreport.

Die andere dimensie heb ik ook een keer in een trip meegemaakt. Als ik inademde hoorde ik een soort van "wah wah" geluid. die zich dan herhaalde tot de echo steeds een klein beetje vervormde.

Ik moest dat geluidje vasthouden, omdat het dan nog het enige was van de huidige demensie Maar ik raakte het kwijt, en verdween in een soort van lava achtige dikke lucht. waarin je kon draaien en bewegen, niet warm ,niet koud. Door omhoog te kijken, kon ik me naar voren bewegen. en als ik niet bewoog, zonk ik steeds dieper in de steeds dikker wordende lucht.

netjeeees!

enige dat ik heb meegemaakt was dat ik mijn jas ophing terwijl het hard aan het waaien was dat de bomen wegvlogen maar toen ik weer bij kwam stond alles er gewoon nog en de kapstok was al maanden weg

Mijn moeder vandaag nog: hoe was het met je paddestoelen? Ik: ik heb de dimensie gezien van voor de oerknal, voordat er stoffelijke dingen bestonden en vanuit die dimensie is deze verzonnen met een oerknal, universum, planeten, dieren enzo en die dimensie ga je ook weer heen als je dood gaat en het stoffelijke weer achter je laat.

Mijn moeder: wow, dat gaat echt mijn verstand te boven!
Ik: natuurlijk, jij hebt dat nog nooit kunnen ervaren.... Wat was er voordat er een oerknal was en er nog geen universum was?
Zij: huh?
Ik: precies! En dáár was ik!

Mooi reportje! En ik heb nog een tip voor je, hoe ik voortaan zelf mijn paddo's en/of truffels eet: yoghurt (in mijn geval bosvruchtenyoghurt). Doet niet af aan de effecten, je snijdt het gewoon in stukjes, roert het door een bakje yoghurt en de ranzige smaak is ineens prima te doen.

@ilovemdma
Mooi geschreven report! Ik heb me erg kunnen inleven in je trip en herkende ook enkele aspecten uit een paar van mijn truffel trips.

Maddog schreef:Die andere dimensie heb ik ook een keer in een trip meegemaakt. Als ik inademde hoorde ik een soort van "wah wah" geluid. die zich dan herhaalde tot de echo steeds een klein beetje vervormde.

Ik moest dat geluidje vasthouden, omdat het dan nog het enige was van de huidige demensie Maar ik raakte het kwijt, en verdween in een soort van lava achtige dikke lucht. waarin je kon draaien en bewegen, niet warm ,niet koud. Door omhoog te kijken, kon ik me naar voren bewegen. en als ik niet bewoog, zonk ik steeds dieper in de steeds dikker wordende lucht.

deze comment las ik met zo'n gezicht!

Ik heb een héél vergelijkbare ervaring gehad, toen ik in mijn truffeltrip een lachgas ballon nam. Met een 'wah wah wah' geluid schoot ik uit deze wereld, recht in een andere dimensie (bij gebrek aan beter woord). Alle herkenningspunten van de wereld zoals ik die ken, temperatuur, geluid, kleur, smaak - alles leek voor mijn netvlies te verschijnen en werd 'geformatteerd' in één miezele pixel, die ik letterlijk kon zien, voor korte tijd. Niets van deze wereld bestond nog, volgens mij was mijn ego ook volledig los van mijn bewustzijn. Ik 'zag' alles vanuit een egoloos perspectief.
Na wat tijd (achteraf gezien moet het maximaal een minuut zijn geweest) ebte ik langzaam over van die andere dimensie naar degene die ik gewend ben. Deze overgang ging stap voor stap, met steeds één herkenningspunt meer. Eén van deze stappen was het kunnen onderscheiden van kleur ten opzichte van duisternis (geen kleur die je met een woord kunt beschrijven, het was enkel het onderscheid tussen geen kleur en kleur). Een andere stap in de overgang van die andere dimensie naar deze wereld was eveneens het 'wah wah wah'-geluid.

Het was het meest diepe wat ik ooit in een trip (en daarbuiten) heb meegemaakt.

Ik vind de definitie 'andere dimensie' ("oplossen van ego"?) er goed bij passen, al is het niet met woorden te beschrijven zonder er slechts een glimps van te omvatten.

Ik herken zo'n wah wah geluidje ook wel, maar dan van DMT trips, toen was het er elke keer weer.

Een geluid dat begint als een kleine vervorming van het omgevingsgeluid, maar dan steeds harder en allesomvattender word (niet meer beperkt tot het auditief domein, maar dat echt alles begint te trillen/golven), tot de realiteit "resoneert" en uit elkaar valt als een knoop die ontward.