Candyflipping: A Mad Tea-Party (lsd+mdma)
Geplaatst: vr jan 27, 2012 11:34 pmLocatie: Leuven
Sitters: 0
Dosis: 300mics fat freddy’s cat lsd + 150mg mdma verspreid over de avond
State of mind: neutraal, klein beetje stress, niets vermoedend
Het was eindelijk zo ver. New year’s eve 2011-2012 zou het beste ooit worden, a first time candyflip to wonderland. Ik keek er echt naar uit. Rond 6pm begon ik alles af te wegen en in capsules te steken. Afwegen is toch wel een lange lijdensweg; nauwkeurig tot op de mg wegen en alles drie keer controleren is bloed, zweet en tranen. Ik nam er rustig de tijd voor. Eyeballen is iets voor de amateur junkie die geen idee heeft waar hij mee bezig is. Ik zou twee capsules nemen: een van 90mg mdma en een van 34mg mdma, aangevuld met gezonde vitames.
Down the Rabbit Hole
300 mics fat freddy’s cat onder de tong gaf het startsignaal van de avond. Lsd blijft mijn all-time favoriet, ze landt altijd voorzichtig op mijn receptoren. Alleen een heldere lsd kristal kan zo sweet en gentle opkomen. Geen gore truffelsmaak of nasty, bittere keta drip, gewoon een lsd zachte blijheid. Rond 20.00pm vertrokken we naar vrienden om te eten. Ik was een klein kind op weg naar het strand, een spoiled kindje. Naar het strand neem je een emmertje en schopje mee, mijn emmer was gevuld met mdma en er stroomde lsd in mijn bloed. Toen we rond 20.15 aankwamen, begon ik mij anders te voelen. Hoe sterker de zegels, hoe vroeger de coming-up begint. Ik was blij dat het pasta was: een licht verteerbare maaltijd kon ik gemakkelijk binnenkrijgen en mijn lichaam zou mij dankbaar zijn voor de energie. De lsd kwam stilaan meer en meer boven water. Eten op lsd vereist techniek: bij mijn vorige trip kroop mijn spaghetti als een kruising van een slang en een spin door mijn bord. Levende spaghetti eten is niet zo vanzelfsprekend, mijn mond is geen grote fan van levend voedsel. Ik probeerde zo weinig mogelijk naar de pasta te kijken tijdens het eten en dat werkte perfect.
De lsd benevelde mij als een sluimerende mist. Ik kan er echt van genieten: doodeenvoudige dingen die plots kernfysica worden. Na het eten gingen we even wandelen. Het werd wat druk en dat deed de coming-up wel deugd. De trip begon al deftige proporties aan te nemen. Ze nam de gedaante van het pratende, geklede wit konijn uit Alice in Wonderland aan. Samen met Russ en twee vrienden die aan de mdma gingen, wandelde ik het konijn achterna, deeper and deeper inside the rabbit hole.
The Caucus Race and a Long Tale
De winter van 2011-2012 in een neon lsd sfeer was een vreemd tafereel. Het was abnormaal warm, meer dan 10 graden… De lsd deed toch wel goed haar werk onderweg. Leuven kwam surreëel tot leven, de kale takken wuifden mij vriendelijk welkom. Het voelde heerlijk om gewoon te wandelen. De vele epische avonturen die ik in Leuven had meegemaakt, kwamen bij al die heldere kleuren levendig naar boven. Het leek zelfs alsof het gesneeuwd had in de verte.
Er was echt geen kat op straat. Pas na vijf minuten wandelen was er een teken van leven, in een random huis werd er met een grote bende nieuwjaar gevierd. Toen we aan dat huis passeerden, was er een enorme knal. Mijn eerste gedachte: er was een gaslek en die had de achterkant van dat huis wegblazen. De knal ging door merg en been, vele malen versterkt door de lsd. Ik werd er even aan herinnerd dat ik 300mics op had. 300mics is al het iets zwaardere terrein en dat had ik zojuist gemerkt. Op zo’n momenten ben je wel blij dat je wat kan surfen op de lsd-zee. Ik focuste mij op leuke herinneringen om niet te verglijden in een catatonische wanhoop. De ellende van de knal vergat ik snel toen ik langs mijn oude kot passeerde. Het was hilarisch om mijn oude fiets terug te zien, net alsof we oude vrienden waren. De fiets ontstak onmiddellijk een paar fijne herinneringen. Ik voelde een oprechte blijheid met de lsd. Het voelde echt wel goed, stiekem kwam er zelfs een heel klein beetje euforie aan te pas. Ik had mij niet meer zo gevoeld sinds ik zo onwetend en vol zelfvertrouwen was dat ieder splintertje geluk mij een brullende oorlogsveteraan maakte. Een voorteken van de goden?
Pig and Pepper
Terug aan gekomen bij de groep, ontstond er wat verwarring. Nieuwjaar was duidelijk inferieur, de mdma primeerde. De vraag was wat we gingen doen tot we eindelijk mdma mochten nemen… Ik was eigenlijk de spelbreker: de anderen mochten maar de mdma nemen nadat ik op t+4 zat
De komende 2a3u was een kwestie van de tijd doden. Ik zat in een luxe positie. Als er iets is waarin lsd wereldkampioen is, dan is het wel uitroeien en liquideren van verveling. Het was jammer dat niet iedereen op lsd tripte. Achteraf gezien was de tijd tot aan de mdma een vrij dood moment. Ik heb er wel uit geleerd dat een half glaasje witte wijn proeven op lsd GODDELIJK is. Die zoete, volle smaak overviel mij als een hemelse waterval vol intense kleuren met een nostalgische hint naar een bloedhete zomer. De smaak van witte wijn is overheersend licht-, luchtblauw op lsd. Zoals 300mics lsd met die aanbiddelijke wijn samenging, zo gaat ze niet samen met darten. Het is niet echt een aanrader… De visuals zitten serieus in de weg: als je het vogelpiekpijltje vijf keer na elkaar door de lucht ziet vliegen, leidt dat je aandacht iets te veel af. Ook was ik compleet vergeten hoe je in hemelsnaam een dart pijltje moest gooien. Daarbij kwam nog dat ik in een psychedelische geïntoxiceerde staat verkeerde waar ik onmogelijk kon uitdokteren hoe de puntentelling op het bord werkte.
The Rabbit Sends a Little Bill
We zaten daar ongeveer nog een uur op kot, pratend, lui drinkend, de tijd aan het doden terwijl er redelijk bedroevende muziek opstond. De noten vlogen uit de speakers, ze gaven de nacht een hopeloze, melancholische toon die ergens wel aangenaam was. Het was een redelijk leeg doelloos moment. De lsd toonde haar ware aard en dwong mij na te denken.
Zoals vele andere, was ik een zoekende, een mistevredene en soms een hell-raiser. Meestal ben ik nooit lang lui genoeg om veel te denken, maar ik voelde op de een of andere manier dat mijn instincten juist zaten. Er zat een doelloos optimisme in mij, we hadden allemaal de juiste weg in ons leven genomen en de besten zouden onvermijdelijk over berg heen geraken. Terzelfdertijd schuilde er ook een duister voorgevoel diep in mij, we zijn allemaal een verloren zaak, acteurs, onszelf bedriegend in een zinloze odyssee. Het was de spanning tussen deze twee polen – een rusteloos idealisme aan de ene hand en een gevoel van naderend onheil aan de andere – dat mij levend hield.
Er was geen reden om enige stress te voelen, maar ik voelde er niettemin – de stress van warme lucht en tijd die vergaat, een luie spanning die groeit in plaatsen waar de tijd veel te traag gaat.
Advice from a Caterpillar
The moment of truth naderde duidelijk, de mdma-spanning steeg exponentieel en we zetten koers richting oude markt. Ik wou even zien hoe de oude markt eruit zag op 300mics. Dit was de plaats waar ik een enorme variatie aan dope gebruikt had: lsd, 4-fa, dex, keta, mxe, wiet, lots of booze, tramadol… Een vriend zei voor de grap dat er twee kerels van de security stonden. Dat was echt niet zo chill, de oh zo intense piek kwam er aan. Ik moest en zou hen trotseren om de oude markt te zien. Toen ik langs die twee random (onmogelijk security) kerels liep, straalde ik angst uit of beter gezegd doodsangst. Bad vibes…. Gelukkig zag de oude markt er zo goed uit, dat ik alles ter wereld voor even vergat. Ik kon echt zweren dat er een ijspiste lag, de verschillende spectaculaire lichten waren zelfs zo intens dat ik even moest wegkijken. Het uitzicht over de oude markt was zo heerlijk.
Jammer genoeg komt aan elk sprookje een einde en werd ik terug meegesleurd in het aftellen. Ironisch maar oudejaar 2011-2012 ga ik herinneren als the countdown to my first mdma experience. Ik zal nooit HET moment vergeten. 11.42pm 31/12/2011 eindelijk, eindelijk, eindelijk, de capsule ging even rap binnen als een junk die zijn shot absoluut nodig heeft. Helaas had niemand eraan gedacht dat de tijd tussen het innemen van de mdma en inslaan nog duizend keer fucked upper wachten is
A Mad Tea-Party
Zonder waarschuwing, viel er een miljard miljoen atoombommen binnen… Ik was zo blij dat ik toen neer zat. Effe een quote van hoe mijn gedachten er toen uitzagen:
G*dverd*mme, dit was het beste ooit. LSD en MDMA gaan nog beter samen dan 1+1=2. Ik wist niet wat er mij overkwam. Ik baadde in een warmte vergelijkbaar met een foetus in de baarmoeder van een engel. De visuals veranderden van geometrisch naar hemels organisch. Ik voelde mij zo goed. Waar was ik terecht gekomen? Het was duizend miljoen procent zeker de meest magische plaats op aarde. Nee, de wereld en realiteit zoals ik ze kende was er niet meer. Was dit hoe het voelde om in de hemel te leven? Nee, het was nog veel beter. Alles ademde warmte en goddelijke liefde uit. Hoe konden mensen dit nu nep en fake vinden? Het gevoel was het meeste complexe en diepste gevoel ooit. Dit was zo veel meer dan een stom love gevoel. Alles leek zo open en groot. Woorden schieten mij tekort. Ik gloeide vanbinnen. Ik was enorm diep getroffen. De toekomst zag er zo rooskleurig uit, Ik geloofde voor drie miljard procent in de mensheid.
Volledig in trance door de schoonheid van alles, gingen we naar een dubstep feestje. Mijn ziel is voor eeuwig verbonden met die niet-commerciële dubstep. Iedereen had een gloed rond zich, organische visuals omarmden mij, het was goddelijk. Het was best wel overweldigend eigenlijk. De massa, de hitte, de luide muziek, alles vibreerde en schitterde magisch. Ik gaf mij volledig bij iedere bas. Er was geen tijd meer, alleen liefde. Vrouwen waren hemels. Ze zijn een geschenk uit de hemel. Ik vrees dat ik nog nooit zoveel schoonheid op eenzelfde plaats heb gezien. Mijn ogen werden gewoon gemasseerd door die magische wereld. Ik werd gehypnotiseerd en smolt samen met iets wat alleen maar het universum kon zijn. Toen ik dieper in de nacht een vriendin knuffelde, viel ik echt ongeveer flauw van de intensiteit. Niet alleen dat gevoel, maar vooral de CEV’s waren beyond impressive. Iedere aanraking liet mijn zenuwstelsel sidderen van genot. Er was hoop, hoop dat de mensheid het zou redden….
This was the f*cking candyflip magic.
“The Edge. . . There is no honest way to explain it because the only people who really know where it is are the ones who have gone over. The others -- the living -- are those who pushed their control as far as they felt they could handle it, and then pulled back, or slowed down, or did whatever they had to when it came time to choose between Now and Later. But the edge is still Out there.” Hunter S. Thompson
Sitters: 0
Dosis: 300mics fat freddy’s cat lsd + 150mg mdma verspreid over de avond
State of mind: neutraal, klein beetje stress, niets vermoedend
Het was eindelijk zo ver. New year’s eve 2011-2012 zou het beste ooit worden, a first time candyflip to wonderland. Ik keek er echt naar uit. Rond 6pm begon ik alles af te wegen en in capsules te steken. Afwegen is toch wel een lange lijdensweg; nauwkeurig tot op de mg wegen en alles drie keer controleren is bloed, zweet en tranen. Ik nam er rustig de tijd voor. Eyeballen is iets voor de amateur junkie die geen idee heeft waar hij mee bezig is. Ik zou twee capsules nemen: een van 90mg mdma en een van 34mg mdma, aangevuld met gezonde vitames.
Down the Rabbit Hole
300 mics fat freddy’s cat onder de tong gaf het startsignaal van de avond. Lsd blijft mijn all-time favoriet, ze landt altijd voorzichtig op mijn receptoren. Alleen een heldere lsd kristal kan zo sweet en gentle opkomen. Geen gore truffelsmaak of nasty, bittere keta drip, gewoon een lsd zachte blijheid. Rond 20.00pm vertrokken we naar vrienden om te eten. Ik was een klein kind op weg naar het strand, een spoiled kindje. Naar het strand neem je een emmertje en schopje mee, mijn emmer was gevuld met mdma en er stroomde lsd in mijn bloed. Toen we rond 20.15 aankwamen, begon ik mij anders te voelen. Hoe sterker de zegels, hoe vroeger de coming-up begint. Ik was blij dat het pasta was: een licht verteerbare maaltijd kon ik gemakkelijk binnenkrijgen en mijn lichaam zou mij dankbaar zijn voor de energie. De lsd kwam stilaan meer en meer boven water. Eten op lsd vereist techniek: bij mijn vorige trip kroop mijn spaghetti als een kruising van een slang en een spin door mijn bord. Levende spaghetti eten is niet zo vanzelfsprekend, mijn mond is geen grote fan van levend voedsel. Ik probeerde zo weinig mogelijk naar de pasta te kijken tijdens het eten en dat werkte perfect.
De lsd benevelde mij als een sluimerende mist. Ik kan er echt van genieten: doodeenvoudige dingen die plots kernfysica worden. Na het eten gingen we even wandelen. Het werd wat druk en dat deed de coming-up wel deugd. De trip begon al deftige proporties aan te nemen. Ze nam de gedaante van het pratende, geklede wit konijn uit Alice in Wonderland aan. Samen met Russ en twee vrienden die aan de mdma gingen, wandelde ik het konijn achterna, deeper and deeper inside the rabbit hole.
The Caucus Race and a Long Tale
De winter van 2011-2012 in een neon lsd sfeer was een vreemd tafereel. Het was abnormaal warm, meer dan 10 graden… De lsd deed toch wel goed haar werk onderweg. Leuven kwam surreëel tot leven, de kale takken wuifden mij vriendelijk welkom. Het voelde heerlijk om gewoon te wandelen. De vele epische avonturen die ik in Leuven had meegemaakt, kwamen bij al die heldere kleuren levendig naar boven. Het leek zelfs alsof het gesneeuwd had in de verte.
Er was echt geen kat op straat. Pas na vijf minuten wandelen was er een teken van leven, in een random huis werd er met een grote bende nieuwjaar gevierd. Toen we aan dat huis passeerden, was er een enorme knal. Mijn eerste gedachte: er was een gaslek en die had de achterkant van dat huis wegblazen. De knal ging door merg en been, vele malen versterkt door de lsd. Ik werd er even aan herinnerd dat ik 300mics op had. 300mics is al het iets zwaardere terrein en dat had ik zojuist gemerkt. Op zo’n momenten ben je wel blij dat je wat kan surfen op de lsd-zee. Ik focuste mij op leuke herinneringen om niet te verglijden in een catatonische wanhoop. De ellende van de knal vergat ik snel toen ik langs mijn oude kot passeerde. Het was hilarisch om mijn oude fiets terug te zien, net alsof we oude vrienden waren. De fiets ontstak onmiddellijk een paar fijne herinneringen. Ik voelde een oprechte blijheid met de lsd. Het voelde echt wel goed, stiekem kwam er zelfs een heel klein beetje euforie aan te pas. Ik had mij niet meer zo gevoeld sinds ik zo onwetend en vol zelfvertrouwen was dat ieder splintertje geluk mij een brullende oorlogsveteraan maakte. Een voorteken van de goden?
Pig and Pepper
Terug aan gekomen bij de groep, ontstond er wat verwarring. Nieuwjaar was duidelijk inferieur, de mdma primeerde. De vraag was wat we gingen doen tot we eindelijk mdma mochten nemen… Ik was eigenlijk de spelbreker: de anderen mochten maar de mdma nemen nadat ik op t+4 zat
De komende 2a3u was een kwestie van de tijd doden. Ik zat in een luxe positie. Als er iets is waarin lsd wereldkampioen is, dan is het wel uitroeien en liquideren van verveling. Het was jammer dat niet iedereen op lsd tripte. Achteraf gezien was de tijd tot aan de mdma een vrij dood moment. Ik heb er wel uit geleerd dat een half glaasje witte wijn proeven op lsd GODDELIJK is. Die zoete, volle smaak overviel mij als een hemelse waterval vol intense kleuren met een nostalgische hint naar een bloedhete zomer. De smaak van witte wijn is overheersend licht-, luchtblauw op lsd. Zoals 300mics lsd met die aanbiddelijke wijn samenging, zo gaat ze niet samen met darten. Het is niet echt een aanrader… De visuals zitten serieus in de weg: als je het vogelpiekpijltje vijf keer na elkaar door de lucht ziet vliegen, leidt dat je aandacht iets te veel af. Ook was ik compleet vergeten hoe je in hemelsnaam een dart pijltje moest gooien. Daarbij kwam nog dat ik in een psychedelische geïntoxiceerde staat verkeerde waar ik onmogelijk kon uitdokteren hoe de puntentelling op het bord werkte.
The Rabbit Sends a Little Bill
We zaten daar ongeveer nog een uur op kot, pratend, lui drinkend, de tijd aan het doden terwijl er redelijk bedroevende muziek opstond. De noten vlogen uit de speakers, ze gaven de nacht een hopeloze, melancholische toon die ergens wel aangenaam was. Het was een redelijk leeg doelloos moment. De lsd toonde haar ware aard en dwong mij na te denken.
Zoals vele andere, was ik een zoekende, een mistevredene en soms een hell-raiser. Meestal ben ik nooit lang lui genoeg om veel te denken, maar ik voelde op de een of andere manier dat mijn instincten juist zaten. Er zat een doelloos optimisme in mij, we hadden allemaal de juiste weg in ons leven genomen en de besten zouden onvermijdelijk over berg heen geraken. Terzelfdertijd schuilde er ook een duister voorgevoel diep in mij, we zijn allemaal een verloren zaak, acteurs, onszelf bedriegend in een zinloze odyssee. Het was de spanning tussen deze twee polen – een rusteloos idealisme aan de ene hand en een gevoel van naderend onheil aan de andere – dat mij levend hield.
Er was geen reden om enige stress te voelen, maar ik voelde er niettemin – de stress van warme lucht en tijd die vergaat, een luie spanning die groeit in plaatsen waar de tijd veel te traag gaat.
Advice from a Caterpillar
The moment of truth naderde duidelijk, de mdma-spanning steeg exponentieel en we zetten koers richting oude markt. Ik wou even zien hoe de oude markt eruit zag op 300mics. Dit was de plaats waar ik een enorme variatie aan dope gebruikt had: lsd, 4-fa, dex, keta, mxe, wiet, lots of booze, tramadol… Een vriend zei voor de grap dat er twee kerels van de security stonden. Dat was echt niet zo chill, de oh zo intense piek kwam er aan. Ik moest en zou hen trotseren om de oude markt te zien. Toen ik langs die twee random (onmogelijk security) kerels liep, straalde ik angst uit of beter gezegd doodsangst. Bad vibes…. Gelukkig zag de oude markt er zo goed uit, dat ik alles ter wereld voor even vergat. Ik kon echt zweren dat er een ijspiste lag, de verschillende spectaculaire lichten waren zelfs zo intens dat ik even moest wegkijken. Het uitzicht over de oude markt was zo heerlijk.
Jammer genoeg komt aan elk sprookje een einde en werd ik terug meegesleurd in het aftellen. Ironisch maar oudejaar 2011-2012 ga ik herinneren als the countdown to my first mdma experience. Ik zal nooit HET moment vergeten. 11.42pm 31/12/2011 eindelijk, eindelijk, eindelijk, de capsule ging even rap binnen als een junk die zijn shot absoluut nodig heeft. Helaas had niemand eraan gedacht dat de tijd tussen het innemen van de mdma en inslaan nog duizend keer fucked upper wachten is
A Mad Tea-Party
Zonder waarschuwing, viel er een miljard miljoen atoombommen binnen… Ik was zo blij dat ik toen neer zat. Effe een quote van hoe mijn gedachten er toen uitzagen:
“ Zo, ik ben naar de kloten.Niet normaal.
Kvoel me heerlijk hoor.
Ik ben heel erg warm
, me haar voelt lekker
me kaak trilt.
En euhIk hou van iedereen
G*dverd*mme, dit was het beste ooit. LSD en MDMA gaan nog beter samen dan 1+1=2. Ik wist niet wat er mij overkwam. Ik baadde in een warmte vergelijkbaar met een foetus in de baarmoeder van een engel. De visuals veranderden van geometrisch naar hemels organisch. Ik voelde mij zo goed. Waar was ik terecht gekomen? Het was duizend miljoen procent zeker de meest magische plaats op aarde. Nee, de wereld en realiteit zoals ik ze kende was er niet meer. Was dit hoe het voelde om in de hemel te leven? Nee, het was nog veel beter. Alles ademde warmte en goddelijke liefde uit. Hoe konden mensen dit nu nep en fake vinden? Het gevoel was het meeste complexe en diepste gevoel ooit. Dit was zo veel meer dan een stom love gevoel. Alles leek zo open en groot. Woorden schieten mij tekort. Ik gloeide vanbinnen. Ik was enorm diep getroffen. De toekomst zag er zo rooskleurig uit, Ik geloofde voor drie miljard procent in de mensheid.
Volledig in trance door de schoonheid van alles, gingen we naar een dubstep feestje. Mijn ziel is voor eeuwig verbonden met die niet-commerciële dubstep. Iedereen had een gloed rond zich, organische visuals omarmden mij, het was goddelijk. Het was best wel overweldigend eigenlijk. De massa, de hitte, de luide muziek, alles vibreerde en schitterde magisch. Ik gaf mij volledig bij iedere bas. Er was geen tijd meer, alleen liefde. Vrouwen waren hemels. Ze zijn een geschenk uit de hemel. Ik vrees dat ik nog nooit zoveel schoonheid op eenzelfde plaats heb gezien. Mijn ogen werden gewoon gemasseerd door die magische wereld. Ik werd gehypnotiseerd en smolt samen met iets wat alleen maar het universum kon zijn. Toen ik dieper in de nacht een vriendin knuffelde, viel ik echt ongeveer flauw van de intensiteit. Niet alleen dat gevoel, maar vooral de CEV’s waren beyond impressive. Iedere aanraking liet mijn zenuwstelsel sidderen van genot. Er was hoop, hoop dat de mensheid het zou redden….
This was the f*cking candyflip magic.
“The Edge. . . There is no honest way to explain it because the only people who really know where it is are the ones who have gone over. The others -- the living -- are those who pushed their control as far as they felt they could handle it, and then pulled back, or slowed down, or did whatever they had to when it came time to choose between Now and Later. But the edge is still Out there.” Hunter S. Thompson
.
