Truffels als stimulant?
Geplaatst: di jun 05, 2012 5:40 pmWaar: concert kraantje pappie in een oude gevangenis
Wat: 15gram Atlantis truffels
Wie: ik en een vriend van me genaamd L
L en ik hadden al een tijd geleden afgesproken om naar dit concert te gaan. L vindt kraantje nogal goed, mij leek het vooral leuk om eens in de oude gevangenis te kijken.
De avond begon al erg vroeg, zo rond 8 uur. De sfeer zit er gelijk lekker in als we over de binnenpleinen van de oude gevangenis en door een enorm zware deur de zaal binnen loopt. De zaal zelf is vrij donker en de rook machine draait op volle toeren, waardoor je gelijk het gevoel hebt in een underground scene te zijn beland. Het voorprogramma valt helaas tegen hoewel het al druk was en er aardig wat mensen los gingen.
Opeens zei L laten we truffels halen we hebben toch een stempel we kunnen zo weer naar binnen.. Nee man en dan hier tussen al die mensen keihard lopen te trippen? Ja, wat maakt het uit, als een van ons zich niet prettig voelt gaan we gewoon weg.. En meer was er niet voor nodig om mij over te halen. We gaan snel naar de shop en werken de truffels gelijk op straat naar binnen.
Eenmaal terug lijkt de muziek gelijk al verbeterd te zijn en wachten we vol spanning af hoe dit gaat vallen. Na ongeveer een kwartiertje beginnen de lichten feller te worden. De truffels hakken er lekker in, dan wordt kraan eindelijk aangekondigd. De muziek valt stil voor kraan opkomt.. wat een lawaai! ik wordt helemaal overspoelt door alle stemmen om mij heen, bijna beangstigend net alsof je midden in een bijenkorf (niet de winkel) staat zo’n gezoem van allemaal stemmen door elkaar. Even raak ik bijna een beetje in paniek als er ook nog iemand dichtbij me gaat staan en ik wat claustrofobische word maar naar 3 keer goed ademhalen voel ik me weer prima.
Wat duurt dat lang zeg ik tegen L, ja man waar blijft kraantje we staan hier al een half uur te wachten waarna hij op zijn horloge kijkt en het nog geen 5 minuten blijkt te zijn. Dan komt Kraantje eindelijk op en worden we gelijk overspoelt door het lichtspektakel van alle lampen die over het podium schieten. Hij draait goede nummers en de bas dreunt dwars door ons heen.. we voelen het in ons hele lichaam. Er is niks anders meer dan de gekleurde lichten en het dreunen van de bas. Ik geloof dat die truffels een erg goed idee waren schreeuw ik naar L.
Kraantje zet weer een nummer in met een flinke bas, net wat we nodig hebben! De hele zaal gaat weer los en wij minstens zo hard. Voorin de zaal ontstaat een (mosh)pit. Even voor degene die dit niet kennen dit is een soort kring tussen de mensen in waar iedereen tegen elkaar op loopt te springen en te beuken. Kraantje schreeuwt wat hier voor gebeurt dat is nog niks! Wacht maar af. Al zwaar onder invloed van een flinke adrenaline rush zeg ik tegen L kom we gaan ook. Maar L blijft liever nog even buiten de cirkel staan dus blijf ik dat ook.
Langzamer hand word de cirkel inderdaad steeds groter en worden we er automatisch in mee gesleurd. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo’n stoot adrenaline heb gehad bij een optreden. L en ik gaan helemaal kapot midden in de cirkel.. Machtig schreeuwt L als hij weer voorbij vliegt. Op het ene moment lijkt het alsof iedereen ruzie heeft en er een groot gevecht gaat uit breken en het volgende moment staat iedereen weer mal te gaan op de muziek. Echt een vreemde gewaarwording.
Dan komt het grote moment, Kraantje vraagt of iedereen in de zaal aan de zijkanten wil gaan staan zodat er een lange baan door het midden van de zaal ontstaat... de bas dreunt weer als nooit te voren en kraantje telt af 3..2..1 en dan rent iedereen tegelijk naar de overkant om elkaar in het midden van de zaal te bereiken waar iedereen tegen elkaar opbotst en er vervolgens op los springt op de dreunen van de bas.
Eenmaal bij L thuis pompt de adrenaline nog flink door ons lichaam.. het komende uur konden we dan ook niet stil blijven zitten. Al met al een super ervaring, nooit geweten dat truffels ook zo’n ontzettende energie/adrenaline boost kunnen geven.
Ik heb dit report vooral geschreven als herinnering voor mezelf, maar ook omdat ik benieuwd ben of er meer mensen zijn die iets dergelijks op truffels hebben ervaren.
Wat: 15gram Atlantis truffels
Wie: ik en een vriend van me genaamd L
L en ik hadden al een tijd geleden afgesproken om naar dit concert te gaan. L vindt kraantje nogal goed, mij leek het vooral leuk om eens in de oude gevangenis te kijken.
De avond begon al erg vroeg, zo rond 8 uur. De sfeer zit er gelijk lekker in als we over de binnenpleinen van de oude gevangenis en door een enorm zware deur de zaal binnen loopt. De zaal zelf is vrij donker en de rook machine draait op volle toeren, waardoor je gelijk het gevoel hebt in een underground scene te zijn beland. Het voorprogramma valt helaas tegen hoewel het al druk was en er aardig wat mensen los gingen.
Opeens zei L laten we truffels halen we hebben toch een stempel we kunnen zo weer naar binnen.. Nee man en dan hier tussen al die mensen keihard lopen te trippen? Ja, wat maakt het uit, als een van ons zich niet prettig voelt gaan we gewoon weg.. En meer was er niet voor nodig om mij over te halen. We gaan snel naar de shop en werken de truffels gelijk op straat naar binnen.
Eenmaal terug lijkt de muziek gelijk al verbeterd te zijn en wachten we vol spanning af hoe dit gaat vallen. Na ongeveer een kwartiertje beginnen de lichten feller te worden. De truffels hakken er lekker in, dan wordt kraan eindelijk aangekondigd. De muziek valt stil voor kraan opkomt.. wat een lawaai! ik wordt helemaal overspoelt door alle stemmen om mij heen, bijna beangstigend net alsof je midden in een bijenkorf (niet de winkel) staat zo’n gezoem van allemaal stemmen door elkaar. Even raak ik bijna een beetje in paniek als er ook nog iemand dichtbij me gaat staan en ik wat claustrofobische word maar naar 3 keer goed ademhalen voel ik me weer prima.
Wat duurt dat lang zeg ik tegen L, ja man waar blijft kraantje we staan hier al een half uur te wachten waarna hij op zijn horloge kijkt en het nog geen 5 minuten blijkt te zijn. Dan komt Kraantje eindelijk op en worden we gelijk overspoelt door het lichtspektakel van alle lampen die over het podium schieten. Hij draait goede nummers en de bas dreunt dwars door ons heen.. we voelen het in ons hele lichaam. Er is niks anders meer dan de gekleurde lichten en het dreunen van de bas. Ik geloof dat die truffels een erg goed idee waren schreeuw ik naar L.
Kraantje zet weer een nummer in met een flinke bas, net wat we nodig hebben! De hele zaal gaat weer los en wij minstens zo hard. Voorin de zaal ontstaat een (mosh)pit. Even voor degene die dit niet kennen dit is een soort kring tussen de mensen in waar iedereen tegen elkaar op loopt te springen en te beuken. Kraantje schreeuwt wat hier voor gebeurt dat is nog niks! Wacht maar af. Al zwaar onder invloed van een flinke adrenaline rush zeg ik tegen L kom we gaan ook. Maar L blijft liever nog even buiten de cirkel staan dus blijf ik dat ook.
Langzamer hand word de cirkel inderdaad steeds groter en worden we er automatisch in mee gesleurd. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo’n stoot adrenaline heb gehad bij een optreden. L en ik gaan helemaal kapot midden in de cirkel.. Machtig schreeuwt L als hij weer voorbij vliegt. Op het ene moment lijkt het alsof iedereen ruzie heeft en er een groot gevecht gaat uit breken en het volgende moment staat iedereen weer mal te gaan op de muziek. Echt een vreemde gewaarwording.
Dan komt het grote moment, Kraantje vraagt of iedereen in de zaal aan de zijkanten wil gaan staan zodat er een lange baan door het midden van de zaal ontstaat... de bas dreunt weer als nooit te voren en kraantje telt af 3..2..1 en dan rent iedereen tegelijk naar de overkant om elkaar in het midden van de zaal te bereiken waar iedereen tegen elkaar opbotst en er vervolgens op los springt op de dreunen van de bas.
Eenmaal bij L thuis pompt de adrenaline nog flink door ons lichaam.. het komende uur konden we dan ook niet stil blijven zitten. Al met al een super ervaring, nooit geweten dat truffels ook zo’n ontzettende energie/adrenaline boost kunnen geven.
Ik heb dit report vooral geschreven als herinnering voor mezelf, maar ook omdat ik benieuwd ben of er meer mensen zijn die iets dergelijks op truffels hebben ervaren.
