1ste keer truffels
Geplaatst: wo jul 25, 2012 9:35 pmWie: Ik en 2 vrienden, X en Y
Wat: Samen 40 gram dragon dynamite, 13g p.p.
Waar: Meer en omringend natuurgedoe
Begin
Ik kom aan bij mn vriend X, het is zonnig en toch wel rond de 20 graden. We eten zo snel mogelijk het spul op en gooien er een atje sinaasappelsap achteraan. Het smaakt eerst naar niks, dan een beetje notig en daarna gewoon goor
. We stappen op de fiets en fietsen naar het meer. Halverwege blijkt dat X het boekje op tafel heeft laten liggen en dit is niet handig i.v.m. nieuwsgierige familieleden. Hij racet dus zo snel mogelijk weg, wij komen er loom achteraan. Ik begin nu (!) al iets van het spul te voelen en krijg steeds meer lachkicks. Hoop gedoe later vinden we elkaar weer bij het meer, terwijl het spul net erg in begint te slaan.
Aankomst
We fietsen op een paadje en ik en X beginnen onze ogen steeds vaker dicht te doen. Y vind dit blijkbaar irritant (scheld ons verrot) maar ik kan niet meer goed fietsen en lig half trippend langs de weg. Naast het pad is een bosje wat volgens Y in een jungle is veranderd met metershoog gras. Het boeit me helemaal niks meer want ik zie tentakels, drakenruggen en ondergrondse libelles voorbijkomen op mn ooglid. We houden het hier nog zeker een half uur uit - ik ontdek dat al die mensen me toch nogal ongemakkelijk maken - voordat ik de anderen meesleep naar een grasveldje in de zon. Hier begint het echt interessant te worden; af en toe is alles ineens slow-motion, trillend of op de kop (en zo intens)! De zonnestralen die op mij schijnen lijken direct van God te komen en laten het perfecte plekje in het gras zien. Ik ga liggen en focus op de CEV's en trillingen, totdat ik ontdek dat ik mijn visuals zelf kan bepalen. Met wat concentratie kom ik steeds dieper in deze donkere droomwereld die ik af kan reizen - tijd lijkt niet meer te bestaan. Dit is de piek en daarmee ook het heftigst.
Midden
We zijn bij een speeltuintje aangekomen nadat ik giraffes bij een boom zag en ik die wou aaien. Ik heb geen behoefte meer in CEV's, en wil nu ook wel eens zien waar ik echt ben beland. We komen tot de conclusie dat we in Afrika zijn beland (de giraffes, de 'steppe', de grote boom waar kleine negertjes in spelen). Omdat dit zo onecht is hebben we besloten alles en nog wat te filmen (mijn iPod is natuurlijk ernstig interessant) zodat we later onze trip konden herbeleven. Echte OEV's lijk ik niet echt te hebben, alleen suggesties van het landschap en de wolken (die 3d lijken, van die kaartjes waar het plaatje van veranderd als je hem beweegt). Die wolken. Ze zijn prachtig paars met blauw en oranje door de ondergaande zon en reflecteren in de blauwe wateren. Ik heb het gevoel dat er 3 werelden zijn: Afrika (waar we zitten), de Droom (achter het meer, met de wolken) en die op mijn iPod (redelijk normaal).
Comedown
Zo zitten we daar nog een paar uur te wausen voordat het speeltuintje leegloopt en alles een nog magischere sfeer krijgt door het schemer. Ik wil nu naar de Droom toe, en ren het strand af terwijl alles om me heen draait. Ik blijf rennen op de hobbelige grond die spontaan heuvels lijkt te vormen totdat ik tot stilstand kom bij het kalme water.
En dan komt de maan achter die dieppaarse wolken vandaan - en ineens snap ik alles.
Alle natuurlijke processen, alle sociale normen die niemand eigenlijk wil maar waar we toe gedwongen zijn door de maatschappij, alle beweegredenen van vrienden die ik aardig vind maar niet aanvoel qua ego en gedachtegang. X en Y voelen dit aan en we praten zo het lijkt uren over alles wat in ons te boven komt.
Droom
Anderhalf uurtje later is het echt donker en de magie lijkt een beetje weg. Er schreeuwt iemand, er lachen een paar mensen en wij schrikken ons rot op het onverlichte plekje. We weten niet hoe snel we weg moeten komen en racen terug naar de bewoonde wereld, die zelfs met truffels op verrassend saai is vergeleken met daarvoor.
Ik wil de filmpjes zien die we hebben gemaakt van Afrika en de Droom en ben druk bezig op mijn iPod. Ik wil de eerste afspelen - en ineens blijkt dat het geheugen vol is. Mijn iPod valt uit en als ik hem opnieuw opstart blijken alle filmpjes van die avond weg. Ik moet bijna huilen van dit verlies en zoek koortsachtig naar achtergebleven bewijs van deze avond, maar helaas.
En dan bedenk ik het me ineens.
Zou het dan toch allemaal een droom geweest zijn?
Wat: Samen 40 gram dragon dynamite, 13g p.p.
Waar: Meer en omringend natuurgedoe
Begin
Ik kom aan bij mn vriend X, het is zonnig en toch wel rond de 20 graden. We eten zo snel mogelijk het spul op en gooien er een atje sinaasappelsap achteraan. Het smaakt eerst naar niks, dan een beetje notig en daarna gewoon goor
. We stappen op de fiets en fietsen naar het meer. Halverwege blijkt dat X het boekje op tafel heeft laten liggen en dit is niet handig i.v.m. nieuwsgierige familieleden. Hij racet dus zo snel mogelijk weg, wij komen er loom achteraan. Ik begin nu (!) al iets van het spul te voelen en krijg steeds meer lachkicks. Hoop gedoe later vinden we elkaar weer bij het meer, terwijl het spul net erg in begint te slaan.Aankomst
We fietsen op een paadje en ik en X beginnen onze ogen steeds vaker dicht te doen. Y vind dit blijkbaar irritant (scheld ons verrot) maar ik kan niet meer goed fietsen en lig half trippend langs de weg. Naast het pad is een bosje wat volgens Y in een jungle is veranderd met metershoog gras. Het boeit me helemaal niks meer want ik zie tentakels, drakenruggen en ondergrondse libelles voorbijkomen op mn ooglid. We houden het hier nog zeker een half uur uit - ik ontdek dat al die mensen me toch nogal ongemakkelijk maken - voordat ik de anderen meesleep naar een grasveldje in de zon. Hier begint het echt interessant te worden; af en toe is alles ineens slow-motion, trillend of op de kop (en zo intens)! De zonnestralen die op mij schijnen lijken direct van God te komen en laten het perfecte plekje in het gras zien. Ik ga liggen en focus op de CEV's en trillingen, totdat ik ontdek dat ik mijn visuals zelf kan bepalen. Met wat concentratie kom ik steeds dieper in deze donkere droomwereld die ik af kan reizen - tijd lijkt niet meer te bestaan. Dit is de piek en daarmee ook het heftigst.
Midden
We zijn bij een speeltuintje aangekomen nadat ik giraffes bij een boom zag en ik die wou aaien. Ik heb geen behoefte meer in CEV's, en wil nu ook wel eens zien waar ik echt ben beland. We komen tot de conclusie dat we in Afrika zijn beland (de giraffes, de 'steppe', de grote boom waar kleine negertjes in spelen). Omdat dit zo onecht is hebben we besloten alles en nog wat te filmen (mijn iPod is natuurlijk ernstig interessant) zodat we later onze trip konden herbeleven. Echte OEV's lijk ik niet echt te hebben, alleen suggesties van het landschap en de wolken (die 3d lijken, van die kaartjes waar het plaatje van veranderd als je hem beweegt). Die wolken. Ze zijn prachtig paars met blauw en oranje door de ondergaande zon en reflecteren in de blauwe wateren. Ik heb het gevoel dat er 3 werelden zijn: Afrika (waar we zitten), de Droom (achter het meer, met de wolken) en die op mijn iPod (redelijk normaal).
Comedown
Zo zitten we daar nog een paar uur te wausen voordat het speeltuintje leegloopt en alles een nog magischere sfeer krijgt door het schemer. Ik wil nu naar de Droom toe, en ren het strand af terwijl alles om me heen draait. Ik blijf rennen op de hobbelige grond die spontaan heuvels lijkt te vormen totdat ik tot stilstand kom bij het kalme water.
En dan komt de maan achter die dieppaarse wolken vandaan - en ineens snap ik alles.
Alle natuurlijke processen, alle sociale normen die niemand eigenlijk wil maar waar we toe gedwongen zijn door de maatschappij, alle beweegredenen van vrienden die ik aardig vind maar niet aanvoel qua ego en gedachtegang. X en Y voelen dit aan en we praten zo het lijkt uren over alles wat in ons te boven komt.
Droom
Anderhalf uurtje later is het echt donker en de magie lijkt een beetje weg. Er schreeuwt iemand, er lachen een paar mensen en wij schrikken ons rot op het onverlichte plekje. We weten niet hoe snel we weg moeten komen en racen terug naar de bewoonde wereld, die zelfs met truffels op verrassend saai is vergeleken met daarvoor.
Ik wil de filmpjes zien die we hebben gemaakt van Afrika en de Droom en ben druk bezig op mijn iPod. Ik wil de eerste afspelen - en ineens blijkt dat het geheugen vol is. Mijn iPod valt uit en als ik hem opnieuw opstart blijken alle filmpjes van die avond weg. Ik moet bijna huilen van dit verlies en zoek koortsachtig naar achtergebleven bewijs van deze avond, maar helaas.
En dan bedenk ik het me ineens.
Zou het dan toch allemaal een droom geweest zijn?
