[TvdM November '08] Peyote - De bevrijding
Geplaatst: di maart 01, 2011 5:18 amOriginele post door Dumpy op 11 nov 2008.
Wat: Peyote
Waar: Eco boerderij ergens in Nederland
Tripsitters:0
Medetrippers: stuk of 30 inclusief mijn mede krijger Adrenochroom!
Voorgeschiedenis: Een jaar geleden begon er voor mij een vrij moeilijke periode, ik zat vrij veel aan de dope. Ik was vooral erg veel aan het trippen en ontdekte steeds meer middelen zodat ik de tolerantie van middelen zo kon omzeilen. Het werd erger en erger, dit bleef een half jaar zo doorgaan. Toen heb ik Ayahuasca ontdekt en na 2 ceremonies was ik helemaal klaar met het vele drugs gebruik. Nog steeds hield ik wel van een tripje maar dan vooral plantaardig en met mate.
Vanaf toen is er een heel mooi proces in mijzelf gaande, ik leer mezelf steeds beter kennen en sta steeds meer in mijn kracht.
Tijdens de laatste Ayahuasca sessie werd ik geconfronteerd met een blokkade in mijzelf. Deze zat ter hoogte van mijn keel. Ik besprak dit toen met de sjamaan die mij vertelde dat dit een blokkade was in mijn keel chakra, hij zei dat dit kwam omdat ik niet alles durfde te zeggen wat ik in mijn hart voel. En dit klopte ook, ik was vroeger erg verlegen. Tegenwoordig is dat veel minder maar nog steeds hou ik te vaak mijn mond omdat ik denk dat het niet nodig is dat ik bepaalde dingen zeg die ik voel. De maanden na de Ayahuasca ceremonie ben ik hiermee aan de slag gegaan. Het ging allemaal steeds beter, zeker de laatste 2 weken maakte ik enorme vooruitgang. Toen kwam er een Peyote ceremonie op mijn pad, Adrenochroom maakte mij kenbaar dat er een ceremonie werd gehouden en ik had er wel een goed gevoel bij. Ik besloot dat mijn intentie voor deze Peyote ceremonie zou zijn om de blokkade in mijn keel weg te halen zodat ik mijn levensenergie en liefde die ik in mezelf voel onbegrensd kan delen met iedereen.
De ceremonie: We kwamen aan op een eco boerderij, een boerderij die geen elektriciteit heeft of stromend water. Wel stonden er hier en daar zonnepanelen maar die gebruikte ze in ieder geval niet voor lampen Het enigste licht kwam van een stel kaarsen in de verte en die zijn we maar gevolgd. Daar aangekomen zagen we een groep mensen staan die een ritueel aan het doen waren voor de zweethut ceremonie. Snel sprongen we erbij, net op tijd. Het ritueel bestond uit een steen oppakken die later in de zweethut gebruikt zou worden en tijdens het vasthouden van de steen zeggen waarvoor de steen was. Bijvoorbeeld voor de liefde, voor broederschap, voor de natuur etc. Na het uitspreken hiervan legde je de steen op de stapel. Toen iedereen zijn stenen had neergelegd legden we hout op de stenen en maakte we een groot vuur. De stenen moesten nu verhit worden tot ze rood gloeiend waren. Dit duurde zon uur of 2-3 en gaf ons de kans om iedereen in de groep te leren kennen.
Een zweethut met een paar hippe indianen ernaast.
Nadat de stenen verhit waren gingen we met z’n allen in de zweethut, het was echt pikkedonker. Het enige licht kwam van de roodgloeiende stenen die naar binnen werden gedragen. Nadat er genoeg stenen in de kuil lagen werd er water over de stenen gegooid zodat er stoom vrijkomt. Nu kon het zweten beginnen. Ik had al eens eerder een zweethut gedaan en had het toen erg zwaar, deze keer was ik meer voorbereid en geestelijk was ik meer opgeruimd dan de vorige zweethut. Je geestelijke staat maakt namelijk erg veel uit tijdens zon zweethut, het is niet alleen een lichamelijke reiniging maar ik voelde ook duidelijk hoe het op mijn geest werkte. Dit is erg moeilijk uit te leggen en zoiets moet je gewoon eens zelf meemaken. Tijdens de 2e ronde werd het al een stuk heter maar nu mochten we erbij zingen of geluiden maken. Hier maakte ik dankbaar gebruik van en was constant geluiden aan het maken of aan het zingen om zo de hitte die je in je lichaam voelde via je stem er weer uit te laten komen. Dit hielp enorm en voelde heel erg goed. Tijdens de 2e ronde ging er al iemand uit omdat het te zwaar was, we hadden nog 2 rondes te gaan die voor mij gelukkig deze keer wel erg goed te doen waren. We hebben met z’n allen heel veel gezongen en heel veel gekke geluiden gemaakt wat heel erg opluchtend werkte. Na 3 uur waren we klaar en mochten we uit de zweethut. BAM! De koude lucht sloeg echt op m’n hoofd in leek het. Ik moest echt snel gaan zitten en liep alsof ik zwaar bezopen was. Na een kwartier was ik weer redelijk geland en gingen we naar de plek waar de peyote ceremonie gehouden zou worden. Dit was tot mijn verbazing gewoon buiten bij een vuur, best koud maar met een flinke lading dekens was het nog wel te doen.
De Mexicaanse sjamaan Don Tono begon met zijn liederen te zingen en de windrichtingen uit te nodigen om hierbij te zijn. Na het gezang werd er rondgegaan met een jampot vol gedroogde peyote. Iedereen kreeg een lepeltje van het spul, het was niet erg vies maar het was net alsof je zand in je mond had. Maar met een flinke slok water was het goed te doen. Toen begon het wachten, de peyote komt heel erg langzaam op. Gelukkig had ik gezellige buren en was het wachten goed te doen. Ik merkte nog niet veel en uiteindelijk mochten we nog een lepeltje nemen. Hierna begon de misselijkheid op te komen en een soort vage waas kwam over me heen. Iedereen had hier volgens mij last van want niemand keek echt vrolijk. Hier en daar begonnen mensen muziek te maken maar het bleef allemaal nog heel rustig. Ik kon al wel heerlijk genieten van de muziek, vooral de didgeridoo's klonken heerlijk. Na een tijd was er gelegenheid om een 3e lepeltje te nemen. Dit heb ik gedaan en tijdens het opzetten van het 3e lepeltje begon het langzaam te regenen. Eerst was het nog wat gemiezer maar na een tijdje begon het echt hard te regenen en werd er besloten om naar binnen te gaan. Er was een grote zolder met flink veel matrassen waar we konden liggen, ik was erg blij met deze verhuizing want begon buiten toch al wel last te krijgen van mijn rug. Eenmaal binnen gekomen begon het 3e lepeltje te werken en voelde me duidelijk onder invloed, maar de visuals waren nog heel erg mild. Mijn laatste San Pedro trip was erg hard, visioenen waarbij heel de wereld wegviel etc. Hierdoor had ik al een bepaalde verwachting van Peyote qua visuals.
Tijdens de peyote healings word er veel gewerkt met het vuur. Grootvader vuur noemen ze hem, aan hem word gevraagd om healings en toen we buiten zaten werd er ook in het vuur gekotst. Op de zolder konden we natuurlijk geen kampvuur meer maken maar werd er een centrum gemaakt van veel kaarsen. De sjamaan legde uit dat je voor een healing naar het vuur moest gaan en met hem moest praten en vertellen waarvoor je komt. Dit klinkt misschien heel gek maar tijdens de Ayahuasca ceremonies heb ik al ervaren hoeveel kracht er uit het vuur komt en dus besloot ik ook om met het vuur te gaan praten. Ik ging naar de kaarsen en begon te zeggen waarom ik kwam, over de blokkade in mijn keel etc. Toen gebeurde er iets vreemds, opeens kwam mijn familie bij me op. Het was totaal niet mijn intentie om voor hun deze sessie te doen en was er ook totaal niet mee bezig. Ik vroeg aan het vuur om hun wakker te maken, hun ogen te openen. Aangezien hun naar een hele strenge kerk gaan en ze daar totaal gevangen in de opvattingen van de kerk zitten. Toen begon ik opeens heel hard te huilen, het voelde alsof ik het verdriet van mijn familie door me kreeg. Het voelde niet aan als mijn verdriet maar het verdriet van mijn familie. Dit voelde heel erg apart en ook heel erg opluchtend. Ik bedankte het vuur en ging naar de sjamaan toe om nog een lepeltje te vragen. Deze sloeg best wel goed in en de visuals begonnen, ook kreeg ik een enorm vrolijk en lacherig gevoel.
Ik keek om me heen en zag nog best veel sombere gezichten, ik probeerde mijn vrolijkheid met iedereen te delen. De liefde die ik voelde met iedereen te delen. Niet door te praten maar het via je geest te sturen door de gehele ruimte. Op een gegeven moment begonnen er 2 vrouwen te dansen op de muziek die er werd gemaakt. Ik kreeg ook zin om te dansen maar toen dacht ik: Ja dan word ik aangestaard door de overige 25 mensen, heb ik daar wel zin in? De terughoudende Dumpy kwam naar voren, dit was de blokkade waardoor ik niet helemaal open kon zijn. Dit komt omdat ik teveel nadenkt waardoor ik niet meer spontaan kan zijn. Teveel nadenk voordat ik iets doe en waarna ik het uiteindelijk maar niet doe. ‘FUCK IT!’ Dacht ik en ik stond op en begon te dansen alsof ik op een keiharde goa stond. Ik ging helemaal alien-like los, een heerlijke bevrijding was dat. Deze stap hoe klein hij ook lijkt als ik hem typ voelde echt als een grote sprong. Ik durfde mezelf te laten zien, mijn gevoelens te delen door de vorm van te dansen met de mensen. Op dat moment voelde ik ook de blokkade in mijn keel wegvagen, ik voelde mijzelf openen en kon nu compleet mijn gevoelens en energie delen met iedereen. Precies waar ik om gevraagd had.
Adrenochroom was een beetje vaag weg aan het spacen en viel half in slaap, ik liep naar hem toe en met m’n grote grijnzende kop recht voor ‘m. toe hij zijn ogen open deed schrok hij half van m'n gezicht zo dicht bij en begon daarna te lachen. Ik zei lachend: Gozer wat ben je nou aan het doen? Je moet dansen! Toen zijn we samen lekker alien gaan doen daar met nog wat mensen. Steeds meer mensen begonnen mee te doen en uiteindelijk waren we daar met een flink groepje aan het dansen. Toen kwam het mooiste moment voor mij. De gedachte kwam op om nog een lepeltje te nemen want ik had wel zin in meer visuals en om nog meer te voelen. Toen dacht ik: ‘waarom wil ik dit nu? Alleen om harder te gaan? Het probleem waarvoor je bent gekomen is al verholpen, je bent nu aan het dansen en maakt lol hier. Je deelt je gevoelens nu met deze prachtige mensen om je heen. Het is goed, ik hoef niet meer te nemen. ‘ En op dat punt toen ik dat dacht voelde ik de laatste restjes van de ‘drugs dumpy’ uit me vloeien. Ik heb al een paar maanden geen chemische shit meer aangeraakt en gebruik met mate andere middelen. 1 keer in de 6-8 weken ga ik naar een ceremonie en dat is het ongeveer. Maar toch had ik af en toe nog steeds last van die drugs mentaliteit, die junkie in me die ik vroeger was. En daar op de zolder zei ik hem gedag, nu pas kan ik zeggen dat het echt helemaal weg is. Dit voelde zo groots aan, die bevrijding was zo mooi. Hierdoor werd ik nog vrolijker en heb me helemaal in het zweet staan dansen met een ontzettend grote glimlach op m’n kop. Één van de mannen die hielp met de ceremonie was op een trommel aan het slaan en was ontzettend leip aan het zingen. Throat singing heet het geloof ik, het klonk in ieder geval ontzettend vaag. Adreno wachte geen moment en begon vaag met ‘m mee te schreeuwen waarna ik niet lang op me liet wachten. Het was nu gewoon keihard lol maken en was denk ik nog wel gekker dan de meeste goa’s waar ik geweest ben. Een ontzettende vrolijkheid hing er, je voelde de liefde en de blijheid van de mensen door je heen gaan. Je deelde die liefde weer uit en ontving meteen weer het tiendubbele terug. Zo’n mooi gevoel van eenheid en geluk heerste er, ik haalde hier ontzettend veel kracht uit. We bleven een flinke tijd door dansen maar op een gegeven moment was het wel weer goed, ik droop van het zweet en met een voldane glimlach liet ik me neervallen naast de didgeridoo speler.
Nadat iedereen te moe was om te dansen begon de sjamaan weer aan een gezang. Ik dronk wat appelsap wat iemand bij zich had en voelde al iets opkomen. Snel pakte ik een teiltje en ja daar begon het kotsen. Maar doordat ik zo vrolijk, gek en gestoord was door de peyote (en sowieso een beetje van mezelf
) begon ik keihard te lachen tijdens het kotsen. Het kotsen monde uit op een lachkick waarna ik amper meer kon kotsen doordat ik zo moest lachen. Ik kon echt alleen maar vrolijk zijn en alleen maar lachen en die vrolijkheid,liefde en eenheid die ik voelde alleen maar delen met mensen om me heen. Ik werd lachend door iemand benoemd als ‘The funiest puker of the year’ waarna ik me weer bij de groep voegde om de ceremonie af te sluiten.
Hierna hing ik een beetje rond op het terrein en heb met heel veel mensen gepraat, geintjes mee lopen maken en hele diepe gesprekken gehad die ook bijdrage hadden aan mijn processen. Ik merkte zo duidelijk dat de blokkade weg was en dat ik nu echt kon spreken vanuit mijn hart. Ik ben ook door veel mensen bedankt tijdens de gesprekken en zeiden dat de gesprekken met mij hun hielpen. Dit was zo mooi om te horen, ik voelde me echt helemaal in mijn kracht staan en kon het nu eindelijk ook echt goed uiten. Na flink wat uren flink gelachen, gepraat en geknuffeld te hebben was het genoeg en besloten we om de weg terug naar huis te gaan vinden. Thuis aangekomen ben ik vroeg gaan slapen om de volgende dag nog steeds lichtelijk spacend wakker te worden. Die dag was ik jarig en dit was de eerste verjaardag dat ik me echt ouder en wijzer voelde dan de dag ervoor.
Die dag moest ik gewoon naar mijn stage en ook daar kreeg ik complimenten over mijn vrolijke uitstraling en merkte dat het praten met hun ook zoveel beter ging. Voelde me helemaal niet meer ongemakkelijk zoals ik laatste paar maanden voelde. Ik heb een maand geleden op het punt gestaan te stoppen daar omdat het totaal niet ging tussen hun en mij. Ik voelde me daar super ongemakkelijk en durfde amper wat te zeggen. Nu zeg ik gewoon alles wat ik denk en voel me gewoon helemaal relaxed daar. Ik ben het vuur, de Peyote ontzettend dankbaar. Er zijn zoveel mooie processen gestart in me. Ook de gesprekken tijdens de ceremonie hebben erg veel bijgedragen, ik kan ze niet allemaal beschrijven omdat ze wat te persoonlijk zijn en omdat het dan nog langer word maar ben voor mijn gevoel zoveel gegroeid na deze ceremonie. En merk dat ik nu met gesprekken ook veel beter mensen kan helpen, kreeg maandag ook van 4 verschillende mensen ook te horen dat ik hun die dag geholpen had met gesprekken. Dit is zo’n groot verschil voor mij en ben ontzettend dankbaar hierom. Nu kan ik pas echt helemaal mezelf zijn. Dankjewel Peyote! En jullie bedankt voor het lezen, het is weer een flinke lap tekst.
Wat: Peyote
Waar: Eco boerderij ergens in Nederland
Tripsitters:0
Medetrippers: stuk of 30 inclusief mijn mede krijger Adrenochroom!
Voorgeschiedenis: Een jaar geleden begon er voor mij een vrij moeilijke periode, ik zat vrij veel aan de dope. Ik was vooral erg veel aan het trippen en ontdekte steeds meer middelen zodat ik de tolerantie van middelen zo kon omzeilen. Het werd erger en erger, dit bleef een half jaar zo doorgaan. Toen heb ik Ayahuasca ontdekt en na 2 ceremonies was ik helemaal klaar met het vele drugs gebruik. Nog steeds hield ik wel van een tripje maar dan vooral plantaardig en met mate.
Vanaf toen is er een heel mooi proces in mijzelf gaande, ik leer mezelf steeds beter kennen en sta steeds meer in mijn kracht.
Tijdens de laatste Ayahuasca sessie werd ik geconfronteerd met een blokkade in mijzelf. Deze zat ter hoogte van mijn keel. Ik besprak dit toen met de sjamaan die mij vertelde dat dit een blokkade was in mijn keel chakra, hij zei dat dit kwam omdat ik niet alles durfde te zeggen wat ik in mijn hart voel. En dit klopte ook, ik was vroeger erg verlegen. Tegenwoordig is dat veel minder maar nog steeds hou ik te vaak mijn mond omdat ik denk dat het niet nodig is dat ik bepaalde dingen zeg die ik voel. De maanden na de Ayahuasca ceremonie ben ik hiermee aan de slag gegaan. Het ging allemaal steeds beter, zeker de laatste 2 weken maakte ik enorme vooruitgang. Toen kwam er een Peyote ceremonie op mijn pad, Adrenochroom maakte mij kenbaar dat er een ceremonie werd gehouden en ik had er wel een goed gevoel bij. Ik besloot dat mijn intentie voor deze Peyote ceremonie zou zijn om de blokkade in mijn keel weg te halen zodat ik mijn levensenergie en liefde die ik in mezelf voel onbegrensd kan delen met iedereen.
De ceremonie: We kwamen aan op een eco boerderij, een boerderij die geen elektriciteit heeft of stromend water. Wel stonden er hier en daar zonnepanelen maar die gebruikte ze in ieder geval niet voor lampen Het enigste licht kwam van een stel kaarsen in de verte en die zijn we maar gevolgd. Daar aangekomen zagen we een groep mensen staan die een ritueel aan het doen waren voor de zweethut ceremonie. Snel sprongen we erbij, net op tijd. Het ritueel bestond uit een steen oppakken die later in de zweethut gebruikt zou worden en tijdens het vasthouden van de steen zeggen waarvoor de steen was. Bijvoorbeeld voor de liefde, voor broederschap, voor de natuur etc. Na het uitspreken hiervan legde je de steen op de stapel. Toen iedereen zijn stenen had neergelegd legden we hout op de stenen en maakte we een groot vuur. De stenen moesten nu verhit worden tot ze rood gloeiend waren. Dit duurde zon uur of 2-3 en gaf ons de kans om iedereen in de groep te leren kennen.
Een zweethut met een paar hippe indianen ernaast.
Nadat de stenen verhit waren gingen we met z’n allen in de zweethut, het was echt pikkedonker. Het enige licht kwam van de roodgloeiende stenen die naar binnen werden gedragen. Nadat er genoeg stenen in de kuil lagen werd er water over de stenen gegooid zodat er stoom vrijkomt. Nu kon het zweten beginnen. Ik had al eens eerder een zweethut gedaan en had het toen erg zwaar, deze keer was ik meer voorbereid en geestelijk was ik meer opgeruimd dan de vorige zweethut. Je geestelijke staat maakt namelijk erg veel uit tijdens zon zweethut, het is niet alleen een lichamelijke reiniging maar ik voelde ook duidelijk hoe het op mijn geest werkte. Dit is erg moeilijk uit te leggen en zoiets moet je gewoon eens zelf meemaken. Tijdens de 2e ronde werd het al een stuk heter maar nu mochten we erbij zingen of geluiden maken. Hier maakte ik dankbaar gebruik van en was constant geluiden aan het maken of aan het zingen om zo de hitte die je in je lichaam voelde via je stem er weer uit te laten komen. Dit hielp enorm en voelde heel erg goed. Tijdens de 2e ronde ging er al iemand uit omdat het te zwaar was, we hadden nog 2 rondes te gaan die voor mij gelukkig deze keer wel erg goed te doen waren. We hebben met z’n allen heel veel gezongen en heel veel gekke geluiden gemaakt wat heel erg opluchtend werkte. Na 3 uur waren we klaar en mochten we uit de zweethut. BAM! De koude lucht sloeg echt op m’n hoofd in leek het. Ik moest echt snel gaan zitten en liep alsof ik zwaar bezopen was. Na een kwartier was ik weer redelijk geland en gingen we naar de plek waar de peyote ceremonie gehouden zou worden. Dit was tot mijn verbazing gewoon buiten bij een vuur, best koud maar met een flinke lading dekens was het nog wel te doen.
De Mexicaanse sjamaan Don Tono begon met zijn liederen te zingen en de windrichtingen uit te nodigen om hierbij te zijn. Na het gezang werd er rondgegaan met een jampot vol gedroogde peyote. Iedereen kreeg een lepeltje van het spul, het was niet erg vies maar het was net alsof je zand in je mond had. Maar met een flinke slok water was het goed te doen. Toen begon het wachten, de peyote komt heel erg langzaam op. Gelukkig had ik gezellige buren en was het wachten goed te doen. Ik merkte nog niet veel en uiteindelijk mochten we nog een lepeltje nemen. Hierna begon de misselijkheid op te komen en een soort vage waas kwam over me heen. Iedereen had hier volgens mij last van want niemand keek echt vrolijk. Hier en daar begonnen mensen muziek te maken maar het bleef allemaal nog heel rustig. Ik kon al wel heerlijk genieten van de muziek, vooral de didgeridoo's klonken heerlijk. Na een tijd was er gelegenheid om een 3e lepeltje te nemen. Dit heb ik gedaan en tijdens het opzetten van het 3e lepeltje begon het langzaam te regenen. Eerst was het nog wat gemiezer maar na een tijdje begon het echt hard te regenen en werd er besloten om naar binnen te gaan. Er was een grote zolder met flink veel matrassen waar we konden liggen, ik was erg blij met deze verhuizing want begon buiten toch al wel last te krijgen van mijn rug. Eenmaal binnen gekomen begon het 3e lepeltje te werken en voelde me duidelijk onder invloed, maar de visuals waren nog heel erg mild. Mijn laatste San Pedro trip was erg hard, visioenen waarbij heel de wereld wegviel etc. Hierdoor had ik al een bepaalde verwachting van Peyote qua visuals.
Tijdens de peyote healings word er veel gewerkt met het vuur. Grootvader vuur noemen ze hem, aan hem word gevraagd om healings en toen we buiten zaten werd er ook in het vuur gekotst. Op de zolder konden we natuurlijk geen kampvuur meer maken maar werd er een centrum gemaakt van veel kaarsen. De sjamaan legde uit dat je voor een healing naar het vuur moest gaan en met hem moest praten en vertellen waarvoor je komt. Dit klinkt misschien heel gek maar tijdens de Ayahuasca ceremonies heb ik al ervaren hoeveel kracht er uit het vuur komt en dus besloot ik ook om met het vuur te gaan praten. Ik ging naar de kaarsen en begon te zeggen waarom ik kwam, over de blokkade in mijn keel etc. Toen gebeurde er iets vreemds, opeens kwam mijn familie bij me op. Het was totaal niet mijn intentie om voor hun deze sessie te doen en was er ook totaal niet mee bezig. Ik vroeg aan het vuur om hun wakker te maken, hun ogen te openen. Aangezien hun naar een hele strenge kerk gaan en ze daar totaal gevangen in de opvattingen van de kerk zitten. Toen begon ik opeens heel hard te huilen, het voelde alsof ik het verdriet van mijn familie door me kreeg. Het voelde niet aan als mijn verdriet maar het verdriet van mijn familie. Dit voelde heel erg apart en ook heel erg opluchtend. Ik bedankte het vuur en ging naar de sjamaan toe om nog een lepeltje te vragen. Deze sloeg best wel goed in en de visuals begonnen, ook kreeg ik een enorm vrolijk en lacherig gevoel.
Ik keek om me heen en zag nog best veel sombere gezichten, ik probeerde mijn vrolijkheid met iedereen te delen. De liefde die ik voelde met iedereen te delen. Niet door te praten maar het via je geest te sturen door de gehele ruimte. Op een gegeven moment begonnen er 2 vrouwen te dansen op de muziek die er werd gemaakt. Ik kreeg ook zin om te dansen maar toen dacht ik: Ja dan word ik aangestaard door de overige 25 mensen, heb ik daar wel zin in? De terughoudende Dumpy kwam naar voren, dit was de blokkade waardoor ik niet helemaal open kon zijn. Dit komt omdat ik teveel nadenkt waardoor ik niet meer spontaan kan zijn. Teveel nadenk voordat ik iets doe en waarna ik het uiteindelijk maar niet doe. ‘FUCK IT!’ Dacht ik en ik stond op en begon te dansen alsof ik op een keiharde goa stond. Ik ging helemaal alien-like los, een heerlijke bevrijding was dat. Deze stap hoe klein hij ook lijkt als ik hem typ voelde echt als een grote sprong. Ik durfde mezelf te laten zien, mijn gevoelens te delen door de vorm van te dansen met de mensen. Op dat moment voelde ik ook de blokkade in mijn keel wegvagen, ik voelde mijzelf openen en kon nu compleet mijn gevoelens en energie delen met iedereen. Precies waar ik om gevraagd had.
Adrenochroom was een beetje vaag weg aan het spacen en viel half in slaap, ik liep naar hem toe en met m’n grote grijnzende kop recht voor ‘m. toe hij zijn ogen open deed schrok hij half van m'n gezicht zo dicht bij en begon daarna te lachen. Ik zei lachend: Gozer wat ben je nou aan het doen? Je moet dansen! Toen zijn we samen lekker alien gaan doen daar met nog wat mensen. Steeds meer mensen begonnen mee te doen en uiteindelijk waren we daar met een flink groepje aan het dansen. Toen kwam het mooiste moment voor mij. De gedachte kwam op om nog een lepeltje te nemen want ik had wel zin in meer visuals en om nog meer te voelen. Toen dacht ik: ‘waarom wil ik dit nu? Alleen om harder te gaan? Het probleem waarvoor je bent gekomen is al verholpen, je bent nu aan het dansen en maakt lol hier. Je deelt je gevoelens nu met deze prachtige mensen om je heen. Het is goed, ik hoef niet meer te nemen. ‘ En op dat punt toen ik dat dacht voelde ik de laatste restjes van de ‘drugs dumpy’ uit me vloeien. Ik heb al een paar maanden geen chemische shit meer aangeraakt en gebruik met mate andere middelen. 1 keer in de 6-8 weken ga ik naar een ceremonie en dat is het ongeveer. Maar toch had ik af en toe nog steeds last van die drugs mentaliteit, die junkie in me die ik vroeger was. En daar op de zolder zei ik hem gedag, nu pas kan ik zeggen dat het echt helemaal weg is. Dit voelde zo groots aan, die bevrijding was zo mooi. Hierdoor werd ik nog vrolijker en heb me helemaal in het zweet staan dansen met een ontzettend grote glimlach op m’n kop. Één van de mannen die hielp met de ceremonie was op een trommel aan het slaan en was ontzettend leip aan het zingen. Throat singing heet het geloof ik, het klonk in ieder geval ontzettend vaag. Adreno wachte geen moment en begon vaag met ‘m mee te schreeuwen waarna ik niet lang op me liet wachten. Het was nu gewoon keihard lol maken en was denk ik nog wel gekker dan de meeste goa’s waar ik geweest ben. Een ontzettende vrolijkheid hing er, je voelde de liefde en de blijheid van de mensen door je heen gaan. Je deelde die liefde weer uit en ontving meteen weer het tiendubbele terug. Zo’n mooi gevoel van eenheid en geluk heerste er, ik haalde hier ontzettend veel kracht uit. We bleven een flinke tijd door dansen maar op een gegeven moment was het wel weer goed, ik droop van het zweet en met een voldane glimlach liet ik me neervallen naast de didgeridoo speler.
Nadat iedereen te moe was om te dansen begon de sjamaan weer aan een gezang. Ik dronk wat appelsap wat iemand bij zich had en voelde al iets opkomen. Snel pakte ik een teiltje en ja daar begon het kotsen. Maar doordat ik zo vrolijk, gek en gestoord was door de peyote (en sowieso een beetje van mezelf
) begon ik keihard te lachen tijdens het kotsen. Het kotsen monde uit op een lachkick waarna ik amper meer kon kotsen doordat ik zo moest lachen. Ik kon echt alleen maar vrolijk zijn en alleen maar lachen en die vrolijkheid,liefde en eenheid die ik voelde alleen maar delen met mensen om me heen. Ik werd lachend door iemand benoemd als ‘The funiest puker of the year’ waarna ik me weer bij de groep voegde om de ceremonie af te sluiten. Hierna hing ik een beetje rond op het terrein en heb met heel veel mensen gepraat, geintjes mee lopen maken en hele diepe gesprekken gehad die ook bijdrage hadden aan mijn processen. Ik merkte zo duidelijk dat de blokkade weg was en dat ik nu echt kon spreken vanuit mijn hart. Ik ben ook door veel mensen bedankt tijdens de gesprekken en zeiden dat de gesprekken met mij hun hielpen. Dit was zo mooi om te horen, ik voelde me echt helemaal in mijn kracht staan en kon het nu eindelijk ook echt goed uiten. Na flink wat uren flink gelachen, gepraat en geknuffeld te hebben was het genoeg en besloten we om de weg terug naar huis te gaan vinden. Thuis aangekomen ben ik vroeg gaan slapen om de volgende dag nog steeds lichtelijk spacend wakker te worden. Die dag was ik jarig en dit was de eerste verjaardag dat ik me echt ouder en wijzer voelde dan de dag ervoor.
Die dag moest ik gewoon naar mijn stage en ook daar kreeg ik complimenten over mijn vrolijke uitstraling en merkte dat het praten met hun ook zoveel beter ging. Voelde me helemaal niet meer ongemakkelijk zoals ik laatste paar maanden voelde. Ik heb een maand geleden op het punt gestaan te stoppen daar omdat het totaal niet ging tussen hun en mij. Ik voelde me daar super ongemakkelijk en durfde amper wat te zeggen. Nu zeg ik gewoon alles wat ik denk en voel me gewoon helemaal relaxed daar. Ik ben het vuur, de Peyote ontzettend dankbaar. Er zijn zoveel mooie processen gestart in me. Ook de gesprekken tijdens de ceremonie hebben erg veel bijgedragen, ik kan ze niet allemaal beschrijven omdat ze wat te persoonlijk zijn en omdat het dan nog langer word
maar ben voor mijn gevoel zoveel gegroeid na deze ceremonie. En merk dat ik nu met gesprekken ook veel beter mensen kan helpen, kreeg maandag ook van 4 verschillende mensen ook te horen dat ik hun die dag geholpen had met gesprekken. Dit is zo’n groot verschil voor mij en ben ontzettend dankbaar hierom. Nu kan ik pas echt helemaal mezelf zijn. Dankjewel Peyote! En jullie bedankt voor het lezen, het is weer een flinke lap tekst.