Pagina 1 van 1

(Mexicaanse truffel trip) De bevrijding van de slang

BerichtGeplaatst: di maart 01, 2011 5:56 am
door Sublimo
TvdM Maart 2010.

Originele post door Eendagsvlieg op 7 maart 2010.


De bevrijding van de slang
6 maart 2010 getript, geschreven op 7 maart 2010

Voorwoord
Eergisteren ben ik wezen dwalen in de steden van Den Haag, zo onafhankelijk en vrij als een geest kan zijn. Ik ging daar heen met een doel, namelijk het aanschaffen van speedskates. Naast de speedskates kwam ik terug met een bakje mexicaanse truffels. Het kopen ging gepaard met een zekere twijfel, gezien mijn laatste trip een zware trip was op Ayahuasca rond oktober 2008, en dat was een trip waarbij ik alleen nog maar kon waarnemen met enkele zintuigen. Uit paniek had ik me daar zeer agressief en vreemd gedragen. Controle was de tent uit gevlogen, en daar wist ik absoluut niet mee omgaan. Ik was afhankelijk geworden van mijn omgeving en kon alleen nog maar toekijken naar wat ik binnen kreeg via mijn zintuigen.

Eindelijk, ik werd alleen gelaten door mijn twee huisgenoten, omdat er geld verdiend moest worden. Puur om zo aan hun bestaanscirkel te blijven sleutelen. Ik hoefde zelf niet te werken, het was een zaterdag zonder verplichtingen. Genoeg ruimte dus om vandaag bepaalde intellectuele vermogens te stimuleren met de psychedelische nootropic genaamd: mexicaanse truffel. Het laat mij nog helderder buiten mijn centrum denken, waardoor confrontatie met mezelf een dominante rol inneemt, en jezelf hierdoor dus nog sterker kunt realiseren in de grote mensen wereld, mits je de inzichten serieus neemt, en dat is in feiten waar psychedelica je even tot dwingt: om het serieus te nemen; de inzichten die je al hebt, maar mogelijk verdringt of anders bewerkt met de mechanismen waar de psyche over beschikt.
Psychedelica is de perfecte denkersdrug. Waarbij het mogelijk wordt gemaakt om het denken te overdenken. Om het denken levend te houden, scherper te maken, en vooral te schokken! (Een tsunami in mijn denken, dat veroorzaakt het maken van psychedelische reizen)

De trip
Lekker, de zogenaamde tripknollen had ik in kleine stukjes gesneden en verstopt tussen mijn volkoren macaroni, wat versiert was met tomaten blokjes. De truffels smaakte mij beter dan de verboden magische paddenstoelen moest ik eerlijk bekennen. Het smaakte behoorlijk fris. Na de inname begon ik lekker languit in bed te liggen, stormde wat forums af met mijn mini-laptop, en had de rescue ringers op mijn ouderwetse televisie aangezet. Na ongeveer 30 minuten vernam ik een steek door heel mijn lichaam. Een steek wat mij wakker maakte met angst. Wat mij liet schrikken als een gekooide aap wat zich langzaam aan het ontwaken was uit zijn opgewekte, onnatuurlijke coma in een ruimte met muren van staal, en medische instrumenten die rondom hem zijn oren spitsen, waar de weerspiegeling van het metaal de aap liet confronteren met zijn bange expressie, en laat zien dat het zijn vrijheid niet meer heeft, enkel afhankelijkheid van diegene die hem daar heeft geplaatst.
Kleuren kregen meer volume, zintuigen werden scherper afgesteld, zintuiglijke input doorboorde mijn bloedbaan, ademhaling verliep trager, mijn beleving van tijd begon zich langzamer af te spelen, en alles met snelheid drukte een feitelijke staart af op mijn netvlies. Mijn betonnen muur naast mijn bed veranderde in een wazige mist, waarin ik onduidelijke tekeningen kon waarnemen van demonen, Egyptische lieden, dieren en Koningen. Onduidelijk in detail, duidelijk in vorm. Met LSD wordt het visueel gezien behoorlijk duidelijk in detail. Bij de truffels kwam het visuele gedeelte zacht en natuurlijk op mij over. Wat ik ontzettend prettig vond, want het schept een sfeer waarin ik me prettig voelde, gezien ik een grote voorliefde heb voor moeder natuur. Daar waar je nu nog als mens op terug kunt vallen.
Ik begon na te denken over de dingen waar ik me de laatste tijd veel mee bezig hou, en dat is voor mij als persoon aanpassen aan mensen binnenin de sociale constructie. Wat is sociaal zijn toch leuk, maar ik ben er niet altijd even handig in. Gezien ik de man van de strategieën ben, verzon ik er nu nog één, en dat is me eerst eens goed verdiepen in PDDNOS, want toen ik 12 was (ben nu net 20 geworden), was er ooit tegen mij gezegd dat ik naast ADHD een lichte vorm van PDDNOS had, en daar heb ik verder nooit iets mee gedaan, terwijl ik denk dat mijn sociale onhandigheid voornamelijk daaruit voort vloeit, want inzichten heb ik vaak wel voldoende, maar soms te laat wegens vermoeidheid, hyperactiviteit, emoties, waardoor situaties binnenin het sociale circuit niet altijd even goed wordt opgelost door mezelf, maar erover nadenken doe ik wel zeker, en vaak heb ik gelukkig wel voldoende zelfcontrole, en gaan de situaties waarin ik beland de hele dag door mij gemakkelijker af, en word ik al gauw beloond door toestanden waar euforie sterk aanwezig in is. Iets waar ik naar streef: de hoogst genoten jeugdige euforie herbeleven en dat overtreffen.
Op een gegeven moment haalde de psychedelische constructie waarin ik verkeerde, allerlei soorten bagage uit mijn geheugen naar boven, waardoor ik mezelf bijvoorbeeld zag staan in allemaal soorten sociale situaties, en vanuit hier kon ik mogelijke barrières opsporen, waardoor ik weer ging nadenken over de oorzaak van die barrières, en de oplossingen kwam ik vaak ook tegemoet of een aansporing daarop. Soms schaamde ik me diep als vervolgens zo’n situatie voor mij werd gevisualiseerd, alsof het gefilmd was vanuit een helikopter, en moest ik erg blozen. De intense (negatieve) gevoelens zie ik dan als iets wat mij stimuleert om me meer bezig te houden met het “probleem” in die gevisualiseerde situatie. Zo is het dus dat ik veelte eerlijk kan zijn, want ik heb vaak dat het mij werkelijk niks kan schelen wat mensen van mij denken en wat ik zeg tegen mensen en de mogelijke gevolgen hiervan, maar het kan mij wel degelijk iets schelen, want ik word vaak genoeg geteisterd door schaamtegevoelens, met als gevolg het pessimistische denken (mogelijk veroorzaakt door kleine trauma's ontstaan in situaties binnen de sociale constructie), want ik weet het vaak wel, en ik weet ook hoe het beter kan, maar ik doe het niet altijd, en ja, toch word je als eerst vooral beoordeeld op je handelen, en dat is frustrerend, want je weet van te voren al hoe het beter kan, maar in de praktijk volg je het niet altijd. Veel geestelijke vermogens staan op ten duur gericht op zo’n blokkade. In mijn denken ontstaat er als het ware een slang wat opgesloten wordt achter één deur in één ruimte, wat mijn blokkade eerst moet opruimen wil het weer vrij zijn leven leiden. Het gevolg daarvan is, is dat mijn energiepijl gradueel wordt opgeslokt door de goedwillende slang, en mijn bestaan op vele domeinen vervolgens achteruit gaat. Degeneratie ontstaat er dan op bepaalde domeinen, want al mijn concentratie wordt afgesteld op die blokkade, en daar gaat mijn leven dan even om draaien, en van de ene blokkade dwaal ik naar de andere toe, totdat ik wakker word geschud door een intense ervaring. Dan word ik verlost van schaamte en het negatieve denken, plus ik besef me dat ik anders ben gaan nadenken over de teisterende barrière, en kan ik vaak om mijn vorige IK van weken geleden lachen. Zeker gezien anderen dat ook kunnen doen wanneer ze vernemen dat je bent veranderd op dat vlak.

Met de mensen mee doen, sta tussen de mensen en ben met de mensen. Contact met mensen, contact met jezelf, contact met de natuur. Een midden moet daarin opgevolgd worden. Overal moet een midden worden opgezocht en worden opgevolgd. Dat is gewoon echt zo. Aristoteles riep het altijd al (Ethica), en ik kan hem gewoon niet anders dan gelijk geven. Het proces voordat je de gulden middenweg kunt volgen als iemand die controle heeft. Je hebt naar mijn inziens controle zodra jij je hebt aangepast aan het milieu waarin jij dagelijks verkeerd. Omgevingen veranderen, maar natuurlijke omgevingen veranderen vaak langzaam (hoge pieken, lage dalen), en in jouw aanpassing daaraan kun jij je ook langzaam aanpassen. Zo is dit naar mijn inziens ook met mensen. Als jij eenmaal weet hoe jij je aan die mensen moet aanpassen, dan kun je op ten duur alleen maar mee groeien met die mensen. Wat een proces is van aanpassing, zoeken, toepassen, minder extreem worden, aanpassen, en maar blijven communiceren, (transparant) etc.
Het contact met mensen neem ik nu zo serieus, dat ik mijn mp3 speler weg heb gegooid en heb afgezworen dat ik dingen vermijd zoals non-verbaal mensen ongepast contacteren, mijn handen ongeïnteresseerd in zakken stoppen, capuchons dragen wanneer dit onnodig is, oftewel: mij niet af sluiten van de wereld. Ik moet contact maken, contact hebben, contacten onderhouden. Dat is belangrijk, want contact met je omgeving is nodig om Dat uit jezelf te halen wat in je zit.

Toen kwam ik op het punt van angst. Wat is angst eigenlijk toch een mooi iets. Het is best mooi als je angsten hebt die je kunt overwinnen. Dat is een uitdaging, en uitdagingen beleef ik vaak als een avontuur. Een avontuur waarvan je leert, maar waar je als persoon ook sterker door wordt. Je veranderd in ieder geval wel. Het overwinnen van angsten zorgt voor persoonlijke groei, en persoonlijke groei wordt beloond door macht op een bepaald vlak, en macht zorgt ervoor dat jij als rijp wordt beschouwd door een bepaald slag dames, maar ook gewoon als een persoon wat een leven leidt waar hij echt voor heeft gekozen, waar hij ook daadwerkelijk in gelooft. Neem je zelf serieus, maar blijf genieten. Het uitbreiden van jezelf is een verrijking, het begin van controle over een grote stuur, in een grote wereld..

Toen was ik aangeland bij het verhaal: patronen. Patronen zijn de dingen die je doet waarin je bent vastgeroest. Bijvoorbeeld: non-verbaal mensen niet altijd contacteren, wanneer ik me dit eigenlijk niet kan permitteren. Gewenning treedt op. Bijeffecten, daar kun je mee leven. Dit blijft dan zo. Je doet er (onbewust) niks aan. Het is een patroon geworden. Iets wat bij je past. Iets wat je laat zien. Gelukkig ook iets waarvan je zelf bewust kunt worden. Om mezelf dit af te leren heb ik de volgende slogan bedacht: “Gewoon niet doen!”
Gewoon niet Te eerlijk zijn, gewoon niet schelden, gewoon niet apathisch zijn! Maar gewoon wel de dingen doen wat gepast is in zulke situaties, wat gewenst wordt door een dominant deel van de mensen in jouw omgeving.
Universele patronen bestaan ook, en dan bedoel ik dus patronen die ongeveer gelijklopen met de leeftijden waar een persoon in verkeerd. Bijvoorbeeld: iemand van 25 jaar oud ontwikkelt steeds meer een denkpatroon over carrière en voortplanting: “neem ik kinderen? Ja of nee?”, “Hoe ga ik de kinderen opvoeden?”, “hoe kan ik hogerop komen op mijn werk?”, iemand van 15 heeft weer andere denkpatronen dan iemand van 25. Iemand van dezelfde leeftijden zullen ongeveer wel dezelfde denkpatronen hebben. Daarom heet dit ook: universele patronen (corrigeer me alsjeblieft wanneer ik dit fout heb). Paranoia en het gebruik van psychedelica kan samenhangen, omdat ik geloof dat psychedelica therapeutisch kan werken als je het daarvoor gebruikt, waardoor je als persoon in (denk)patronen vooruit kunt gaan lopen in tegenstelling tot de rest, waardoor je als het ware uit evenwicht wordt getrokken, waarop je reactie kunt verwachten (en krijgt, geloof me) vanuit je omgeving (vaak non-verbaal, en verbaal), wat ervoor kan zorgen dat jij je weleens heel alleen en onbegrepen kunt gaan voelen, en dit kan zich uiten in paranoia (mijn theorie). Paranoia zie ik als iets slechts, want het veroorzaakt pijnlijk lijden, en het veroveren van slechtheid vereist in ieder geval dat je erover na gaat denken, waardoor je dus mogelijk bewust kunt worden van de oorzaak van jouw paranoia, met als gevolg dat je dit kunt gaan aanpakken als jij je hebt verdiept in hoe dat moet. Jezelf vrij maken van druk is voldoende motivatie om je erin te verdiepen lijkt mij.

Apathie is iets verschrikkelijks. Iets wat ik zo verschrikkelijk vind dat ik er waarde aan hecht om dit te onderzoeken. Om hier vragen over te stellen. Waarom ben ik apathisch? In sommige momenten komt dit door vermoeidheid, maar gezien ik vanuit mijn omgeving geen reactie krijg, wat door mij wordt vertaald naar urgentie, heb ik het idee dat ik best laconiek mag zijn wanneer ik dat wil, omdat ik daarmee weg kan komen. Natuurlijk zijn er een hoop dingen die mij wel interesseren, en wat ik ook laat zien in de praktijk, maar voor mij is het soms gemakkelijk om me wel laconiek te gedragen. Vermoeidheid kan een oorzaak zijn, maar ook de zelftwijfel die mij soms plaagt doordat angst daar de voedingsbodem voor kan zijn, en zelfmedelijden het lef heeft dit te rechtvaardigen. Verdriet en frustratie is aan de winnende hand zodra ik dit patroon probeer te verbreken.
Domheid, mensen denken weleens dat ik dom ben, want ik gedraag me soms ook zo, omdat ik mezelf niet altijd even serieus neem en andere mensen soms ook niet serieus neem, en eigenlijk de hele dag lang mijn eigen realiteit bespot. Toch is het gewoon vervelend dat je niet wordt geïnterpreteerd door je omgeving naar behoren. Hoe jij jezelf eigenlijk ook interpreteert. Jouw interpretaties over jezelf moet je goed kunnen onderbouwen, en als je dat kunt ben je al veel verder geneigd om jouw eigen interpretaties van je EGO serieus te nemen, waardoor je meer in jezelf gaat geloven, en waardoor de zee waar je in zwemt kalmer wordt, en golven grotendeels verdwijnen, terwijl de zon je toelacht, oftewel: je wordt geïnterpreteerd door je omgeving zoals jij jouw eigen EGO ook interpreteert, en dat is naar mijn inziens een voorwaarde voor nieuwe groei op verschillende vlakken in jouw omgeving. Je moet dus eerst vechten voor een formele afspraak tussen jou en je omgeving. Dan pas ervaar je meer rust in dat milieu, de ruimte waarin jij groei verkondigd.

Levensfases: een inzicht wat al aan het sluimeren was, maar ik ben er nu over uit, namelijk: ik zit in een levensfase waarin ik mezelf klaar stroom voor een eventuele partner. Waarmee ik samen vecht tegen de maatschappij in goede tijden, en in slechte tijden. Een maatje voor het leven, waar we samen profiteren van elkaars talenten, luxe, bagage, kennissen, en de helende liefde voor elkaar. Dat is dus de reden waarvoor ik nu groei als een glimmende boom wat zich langzaam naar zijn omgeving vormt, om uiteindelijk de boel naar zijn hand te kunnen zetten. De zinnen in zijn agenda worden uiteindelijk doorgestreept wanneer hij is gegroeid.
Het mooie van levensfases is, en de groei die je doormaakt, is dat er eigenlijk voor je dood fragmenten van de werkelijkheid in perspectief wordt gezet doordat je het met de leeftijd ruimer ervaart, waardoor je steeds verder komt in het vormen van meningen over Alles wat je in het leven bent tegengekomen.
Meningen zijn interessant. Meningen van anderen zijn persoonlijk, en daarom speciaal wanneer je ze mag aanhoren. Nu ik me dit besef ga ik anders om met de meningen van andere mensen, door daar wat voorzichtiger en gepaster op te reageren. Het is een stukje geproduceerd door vlees en bloed. Een afdruk van iemands innerlijke beleving.

Egoïsme, ja, ik ben behoorlijk egoïstisch zo af en toe. Ook hierin moet een middenpad gevonden worden. Naar mijn idee wordt mijn egoïsme voornamelijk beïnvloed door externe omstandigheden (extern: voeding, Intern: Reactie), maar ook ik moet hier verantwoordelijkheid voor nemen, en ga dan ook op dit punt aan mezelf twijfelen. Wat kan ik hieraan doen? Juist, door te kijken naar alternatieven hoe het ook anders kan, maar eerst de oorzaak daarvan opsporen door beleefde situaties voor jezelf af te spelen (te visualiseren), waarin je een hypothese voor jezelf probeert te vinden over de mogelijke oorzaak van je egoïsme. Het kan anders, want mijn egoïsme komt soms overeind te staan doordat ik soms onvoldoende vermogens heb te handelen in bepaalde situaties, waardoor ik mijn IK vervolgens in bescherming neem. De oplossing is dan ook mijzelf nieuwe vermogens aanleren om mijn IK te beschermen, zonder dat ik andere mensen daarmee benadeel. Bijvoorbeeld: Iemand is verdrietig omdat zijn hond agressief is. Hij komt met oplossingen, namelijk het in een schuur te plaatsen waar breekbare spullen in staan waarvan een paar spullen ook onder mijn bezit valt. In plaats van hem meteen hier op te attenderen zonder empathie te tonen en handige communicatieve vaardigheden te gebruiken, had ik het anders moeten aanpakken. De reden waarom ik het zo had aangepakt is omdat ik voor het diplomatische methode geduld moest hebben, en dat heb ik niet altijd, waardoor ik dus letterlijk schijt krijg en rechtstreeks hard en eerlijk vertel wat mij dwars zit, zodat de roestende spijkers rechtstreeks uit mijn ziel worden getrokken, en ik daar vervolgens verlost van ben, maar wel zonder eerst aan de ander te denken, en hem niet serieus te nemen, maar mijn eigen lijden wel. Nu wordt het lijden verwijderd, maar komt er een ander soort lijden daarvoor in de plaats, en dat kan in dit geval schuldgevoel betekenen, want door alleen aan mijzelf te denken heb ik de ander benadeeld, waardoor ook wroeging kan ontstaan, maar hé, is dat juist geen prachtige motivatie om jezelf nieuwe vermogens aan te leren?
En als we naar dezelfde situatie blijven kijken kun je ook een vervelende reactie krijgen (verwachten) van de benadeelde, en dat is bijv. wraak wat zich (op een graduele wijze) kan openbaren in jullie relatie, wat een begin kan zijn van een duistere cirkel waarin je samen langzaam in kunt gaan vastroesten.

Zoekend, een mens is weleens zoekend. Zoekend naar hoe het zich bijvoorbeeld moet aanpassen aan zijn omgeving. Wie zoekend is, is eigenlijk best kwetsbaar. Kwetsbaar voor invloeden. Ook negatief getinte invloeden, als uiteindelijk “de hoge hand” beter van jou kan worden. Een zwervend wezen kan ook appels stelen wanneer het vergaat van de honger, en niet in het bezit is van een betaalmiddel. Daarom is iemand die zoekt behoorlijk kwetsbaar. Vooral als het weinig ervaring heeft, niet zo realistisch is ingesteld en niet/te weinig beschikt over het vermogen de mens te wantrouwen.
Even de mogelijke effecten van iemand die zoekend is: jij bent zoekend en je ontmoet een gelijkgestemde. Hij trekt jou in zijn realiteit. De kans is groot dat jij nu met de jaren steeds meer op hem gaat lijken in bepaalde opzichten, maar in bepaalde opzichten juist weer niet. Dan kun jij een tegenpool gaan vormen in zijn doen en laten. Dat kan een reactie zijn op jouw gelijkgestemde, want jij ziet hem bijvoorbeeld roken en de negatieve gevolgen daarvan bij hem verschijnen (jij ziet hoe hij daar onder lijdt), waardoor jij leert van deze fout en stopt met het roken, het sporten oppakt en gaat leven als iemand die geniet van gezonde voeding, en zich ongelooflijk licht door het leven voelt gaan als een goed gevleugelde vlinder, alleen moet er nog voor gezorgd dat je vliegt met onderscheidende kleuren op je vleugels, en voor de verf moet je strijdt afleggen voordat de dood ook jou heeft gevonden. Die tegenpolen ontstaan doordat wat jij jouw voorbeeld ziet doen, en wat jouw moraal overschrijdt, en/of jouw geestelijke vermogens prikt en dwarsboomt, waardoor je er een andere visie aan over houdt (of kunt houden). En hé, wij willen ons eigenlijk allemaal wel onderscheiden van de rest...

Nawoord
Na mijn beleving van deze intense psychedelische reis en de worstelende vertaling daarvan tijdens de trip, was ik behoorlijk uitgeput geraakt. Het was een confronterende reis, waarbij de “slang” even uit de hokjes werd gehaald en als een marionet door mijn innerlijke labyrint werd geslepen, om zo ruim de perspectieven te beleven, en dat terwijl er pixels en muzieknoten aanwezig waren om als pilaren mijn diepgaande, analyserende reis te ondersteunen.
Tegen het einde voelde mijn hoofd zwaar aan, en ik kreeg de drang om te landen, normaal te worden. Ik had weinig energie nog over, en slapen is iets waar ik wel aan toe was nadat ik de groentes, koolvis en omega 3 capsules tot me had genomen.
Het is overigens niet mijn apathie wat de eerlijkheid in dit verslag weerspiegeld, maar de motivatie om men te laten zien hoe je de psilo's ook kunt gebruiken, en wat de mogelijkheden hiervan zijn.

Zie hier onder een paar quotes vallend naar beneden, verzonnen tijdens mijn truffel trip:

“Door angsten te overwinnen belanden we waar we moeten zijn.”

“Wees oprecht en echt in je doen en laten, en streef ernaar om anderen in hun element te laten.”

“Zie de mens als iets wat los staat van het geheel”

“Door te lezen en intense, bijzondere en waardevolle ervaringen op te doen, hou je dat proces in je wakker. Dat proces wat alle andere processen omvat.”

“Denk zelf zelfstandig na, dat is in jezelf geloven.”

“Jezelf serieus nemen is van het leven genieten”

“Ik schep voorwaarden om te worden wat in mij zit waarmee ik het leven kan leven als iemand die past”

“Psychedelica geeft mij iets waar ik om ga leven maar ik moet leven in het leven om het leven te leiden naar mogelijkheden.”

“Ga voor de praktijk, denk later over het geheel. Denk met de concentratie mee.”

“Angst houd mij klein. Angst overwinnen maakt mij groot.”

“Langzaam de belangrijke levenslessen infiltreren in het dagelijks leven.”

“Kies vaker voor het moeilijke gedeelte, minder voor het makkelijkere.“

“In dialogen met mensen worden soms spiegels getoond waarin er wordt gereflecteerd naar jouw innerlijke groei.”

“Deal met wat je voor handen krijgt. Betrek het in jouw stroom waarnaar je het naar jouw hand zet waarbij je samen met diegene beland bij een confrontatie waarin men vragen gaat stellen.”

“Behoefte aan trippen kan voortkomen uit onzekerheid over de reis die je doormaakt.“

“Als jij groeit, reageren mensen daarop. Verandering is actie, en actie verwacht reactie.”

“Laat dingen niet liggen, maar raap ze op en doe er iets mee mocht dit in je macht liggen.”

Dat was het dan. Voor mezelf vind ik trippen (en zeker op zo'n manier) 1x in het jaar een waardevolle aanvulling op mijn leven, want je kunt gaan werken met bepaalde aangescherpte geestelijke capaciteiten, waardoor inzichten zich volop openbaar maken aan jou, en er niks aan je ontsnapt.

Ik hoop dat je mijn triprapport interessant vond om te lezen.

Adviezen, tips of wat dan ook? Deel het met me

De groeten, Jeffrey.

Re: (Mexicaanse truffel trip) De bevrijding van de slang

BerichtGeplaatst: za maart 05, 2011 4:54 am
door Sublimo
Ja, deze herinner ik me nog wel, beat me with TvdM. :grin:

Het is nog altijd een knap staaltje geschreven tekst, waaruit een vorm van genialiteit tevoorschijn komt. :)

Re: (Mexicaanse truffel trip) De bevrijding van de slang

BerichtGeplaatst: ma apr 14, 2014 12:30 pm
door Oblivion95
Heel erg leerzaam report met herkenbare dingen erin. dit verhaal helpt mij ook een stap vooruit.
bedankt voor het delen!