3 gram gedroogde paddo's - Op het randje.
Geplaatst: zo jan 27, 2013 9:37 pmIk heb er even over nagedacht, maar ik ben uit eindelijk tot de conclusie gekomen om mijn verhaal hier te plaatsen.
Info:
Vorige week kreeg ik van een vriend van mij een berichtje dat hij testers nodig voor 3 gram gedroogde paddo's (per persoon). Blijkbaar had hij al paddo's verkocht van uit die "batch" en had hij klachten gekregen dat ze niet hadden gewerkt.
het was dan ook als eerste de bedoeling om dit met D. een goede vriend van mij te gaan doen. Alleen zoals iedereen dat wel eens heeft zaten wij op dat moment niet echt op 1 lijn. We waren een beetje geïrriteerd na elkaar en deze irritatie brak dan ook los in een groepsgesprek de dag voor aanvang.
Door de ruzie was alles afgezegd en zou het niet doorgaan, maar na een lange tijd te hebben gewhatsapt met de groep zouden we dan toch er een leuke avond van maken (Ik dacht bij mezelf: voor die dag een beetje afstand te houden van D.).
Wie: Ma. D. M. en ik.
Aanvang: (tijden in verhaal zijn voornamelijk een beetje giswerk, maar zal in grote lijnen kloppen).
Ik zat al met Ma. en nog een paar vrienden samen in zijn appartement te chillen en waren al redelijk gaar van de joints die we vooraf hadden gerookt.
Het duurde dan ook niet lang meer dat de vrienden die er al waren na huis gingen en dus M. en D. binnen kwamen.
Hier liet ik ook vooral in het begin merken dat ik gewoon normaal zou reageren, maar niet in de stemming was om echt veel te onderhouden met D.
Op een begeven moment ik schat rond een uur of 10 hebben we ons warm aangedaan en zijn we na buiten gegaan. We waren lekker aan de praat en gingen richting een berg waar we vooral in de zomer vaak hadden gezeten om te genieten van het lekkere zonnetje.
Ma. en Ik kregen nu de eerste grote dosis paddo's (3 gram gedroogd) en aten deze op. M. en D. pakte elk 1.5 gram gedroogde paddo's en aten deze ook op.
terugweg:
Na nog een tijdje boven op de berg op een bankje te hebben gezeten zijn we met zijn alleen toch wel met een lacherig humeur de weg terug gelopen na het appartement van Ma., omdat het toch wel verschrikkelijk koud was. Overal lag sneeuw en het was toch al een paar graden onder 0.
Op de weg terug merkte ik nog niet erg veel van de paddo's. Ik voelde de aanwezigheid er van en merkte dat niet alles meer echt normaal was, maar het was nog lang niet te vergelijken met de 1ste keer dat ik paddo's had gegeten.
Opnieuw binnen:
Uiteindelijk kwamen we met zijn alleen aan bij het appartement van Ma. en gingen gezellig op de bank zitten om elkaar wat te vertellen.
Hier keerde Ma. al snel tot zich zelf en zat dan ook onderuit gedoken op de bank met zijn ogen dicht in een bedrukte houding. Je merkte aan hem dat hij alleen gelaten wou worden dus ik stoorde hem niet en liet hem in zijn waarde.
Iets voelt niet goed:
Ik zat in de kamer en was rustig na de televisie aan het kijken waar ik opeens merkte dat ik wel heel heftig aan het trippen was. De muren kwam op me af alles werd heel erg claustrofobisch en ik voelde ook al snel angst in mij op komen. Het was niet meer zo net als de vorige keer op de paddo's dat de trip met vlagen aankwam zetten, maar na mijn gevoel zat ik er van het 1 op het andere moment er in.
Ik probeerde eerst nog rust te vinden in het appartementje, maar elke seconden dat ik langer zat op de bank merkte ik dat het al snel slecht en slechter met mijn gemoedstoestand ging.
Al snel had ik door dat ik hier niet langer meer moest blijven zitten: de sfeer die in de kamer hing, hoe klein het kamertje was, de drukte van trip die op me in werkte.
Het werd me allemaal veel te veel.
Ik stond dus ook met paniek in mijn hoofd op en zei al gejaagd ik ga na buiten ik vind het hier niet chil. Hierbij zocht ik snel al mijn spullen bij elkaar en probeerde ik mijn schoenen aan te krijgen. Dit ging lukte mij dan uit eindelijk met pijn en moeite met de paniek in mijn hoofd en zeg dan ook al snel gedag.
Opnieuw buiten: Wat nu?
Op het moment dat ik buiten kom voel ik een lichte druk van mijn schouders afvallen, maar het was nog lang niet in orde.
Mijn hersenen werkte op overtoeren ik was met 1000e dingen tegelijk bezig en alle dingen waar ik aan dacht waren erg negatief.
Ik merkte ook steeds meer hoe de ruzie die de dag voor de trip had ontstaan met D. mij steeds meer in de weg ging liggen en dat dit ook uitgesproken moest worden.
Ik wist dat ik niet zomaar terug na binnen kon gaan en voordat ik het gesprek met D. aan kon gaan ik eerst wat meer rust in mijn hoofd moest zien te krijgen dus bleef ik bepaalde routes wandelen die ik continue al helemaal uit gedacht had hoe ik ze ging lopen. Hier zat ook een soort van patroon in dat mocht ik het echt niet meer geregeld krijgen ik snel de weg terug wist te vinden of in ieder geval mijn vrienden kon inlichten waar ik was.
Het feit dat ik mijn hoofd met het wandelen continue bezig hield en de routes maar steeds aan het uit plannen was gaf mij al wat meer rust waardoor ik minder zat te malen over alle negatieve gedachten die er in mijn hoofd rond speelde.
Toch kregen de negatieve gedachten een overhand en voelde ik opnieuw pure gevoel van angst, haat, woede en verdriet door mijn hele lijf heen jagen. Op dit moment wil ik mij juist afzonderen van de bewoonde wereld en liep dus een verlaten pad in. Net op het moment dat ik het duistere pad ik wil slaan vliegen er vogels weg met een kraaiend geluid (Typisch horrorfilm moment).
Ik zwaaide me direct op en liep nu in een wijk waar ik het jaar er voor veel van mijn tijd gespendeerd had. Dit gaf mij een lichtelijk vertrouwd gevoel, maar dit vervaagde ook al weer snel door de angsten die steeds meer mijn gedachten begonnen over te nemen.
De angsten hield ik nog maar net onder controle. Puur door mijn zelf te blijven zeggen dit is een drug dit houdt uit eindelijk op!
Op een begeven moment heb ik van de grond sneeuw opgeraapt en ben ik dit hard fijn blijven knippen in mijn bloten handen. De intense kou die van mijn hele hand door me arm heen voelde gaan hield mij te been. Ik dacht ook bij mij zelf als ik deze intense pijn/kou kan voelen dat kan dit niks anders betekenen dat ik nog leef!
Ik was nu al zeker een uur buiten rond aan het lopen en ik was zover in mijn eigen wereld gekeerd dat ik zonder er bij na te denken al ver verwijderd was van het appartementje van Ma.
Opnieuw raakte ik nog meer in paniek.. zal ik ooit nog de weg terug vinden? Wat als het nu helemaal fout afloopt?
Ik zag dierbare sterven, mijn toekomst die volledig de mis in liep, vriendschappen die verdwenen en ga zo maar door.
Berichtjes:
Ik had me zelf weer een beetje bij elkaar geraapt en was nu onderweg terug na het appartement van Ma. ik had mijn telefoon in mijn hand om muziek te luisteren en voelde hem trillen voor een berichtje dat binnen kwam.
Ik was erg blij dat ik een berichtje ontvangen en keek dus meteen wie het was.
M. stuurde mij een whatsapp: dus Gaat het nog?
Waarop ik antwoorden: Ja, maar het is wel echt intens!
Ik had ook wel het idee dat het nog ging. Ondanks hoe heftig alles voor mij was en hoe erg kut ik me ook voelde ik kon me zelf nog altijd recht houden en wist ik toch dat ik aan het trippen was en dat ik door drugs zo was, daarom zag ik het ook niet als echt fout gaan, want dan weet je dat toch niet meer?
Ik begon meer snelheid te maken om sneller terug bij het appartementje aan te komen.
ondertussen stuurde D. mijn een berichtje: Gaat het nog?
Waarop ik antwoord: Ja, kom na buiten we moeten dit uitpraten.
Waarop ik 3 minuten heb gewacht op een antwoord dat hij na buiten kwam. Deze 3 minuten leken wel eeuwen te zijn.
Goedpraten:
Ik was ondertussen al bijna terug bij het appartement waar D. al buiten stond te wachten op mij.. Ik ben met hem dan ook al snel de zelfde routen gaan lopen zoals ik voorheen continue aan het lopen was. Ondertussen bespraken we alles wat ons dwars zat en waar we ruzie om hadden.
vanaf het moment dat ik D. zag staan wist ik in principe dat alles wel weer goed zou komen en begon ik me ook steeds beter te voelen. Nadat we alles uit had gesproken voelde ik me zelfs weer "oke" en had ik geen angsten meer.
M. whatsappte mij weer en gaf aan dat hij zo na huis zou gaan. Ma. zat volgens M. nog altijd onderuit gedoken op de bank en had al die tijd niks meer gezegd.
Ik zei tegen hem dat hij even moest wachten dat wij naar binnen kwamen.
Op het moment dat ik het appartementje betrad kreeg ik toch weer een onbehachelijk gevoel om me heen en gaf ik ook al snel aan dat ik niet lang hier binnen zal blijven.
Ik kon wel erg lachen om M. hij was een tekenserie Dilbert aan het kijken.Ik had het zelf nog nooit gezien, maar om M. als een klein meisje te zien lachen om de grappen die er gemaakt werden in die serie was hilarisch om aan te zien. (M. is een grote jongen die al een aantal jaren na de sportschool gaat en als je zoiets als een klein meisje ziet giechelen dat is echt briljant! haha)
Ik probeerde Ma. nog mee te krijgen na buiten, maar hij wou gewoon echt alleen gelaten worden waardoor ik met D. en M. weer na buiten ben gegaan.
Lachen, Gieren en Brullen!
Toen we na buiten gingen was ik al goed gehumeurd. het had me goed gedaan hoe M. zat te giechelen en om nu weer buiten te zijn deed me ook goed.
Op de weg terug zijn wij met M. na zijn huis toegelopen en heb ik me kapot gelachen om alles! Na dat we bijna waren aangekomen bij M. hebben D. en ik ons omgedraaid en zijn we op weg terug na Ma. gegaan.
Op een begeven moment zijn we beide een beetje de weg kwijt en weten we niet meer waar we zijn. We staan ergens onder bomen bij een soort van grasveldje, maar niets geeft mij ook maar een hint waar we zijn. Ik kan dan ook alleen maar vaag vertellen dat we ongeveer een bepaalde kant op moeten maar meer niet.
Eindelijk genieten van de Visuals
Dus we blijven even staan bij het grasveldje en het valt me op hoe wonderbaarlijk de bomen uitzien. Ik zie allemaal takken en bomen in elkaar overvloeien en stammen gaan langzaam op en neer. De takken lijken net een soort van netwerk met allemaal kleine wezentjes die met elkaar verbonden zijn. PRACHTIG!
Na nog genoeg lol te hebben gehad en elkaar toch wel een paar keer duidelijk te hebben gemaakt dat we beide absoluut niet wisten waar we waren hebben we dan ook stelten gemaakt om terug bij het appartement te komen van Ma. (de weg die ik dacht te moeten volgen bleek gelukkig de goede kant te zijn).
De reis wordt verlengt!
Bijna bij Ma. aangekomen pakte ik alvast mijn telefoon om Ma. te kunnen bellen.. maar hij neemt niet op.
Shit... hij pakt niet op. Zeg ik tegen D. die zegt en nu dan?
Laten we na jou toe gaan zeg ik hij red zich wel en ik kan nu echt niet thuis komen in deze staat en opnieuw vertrekken we weer vanaf het appartement.
Aangezien D. 8 kilometer verder op woont en wij nog een aardig eindje te lopen hebben terwijl D. al aardig door zijn krachten heen is van al het lopen kwamen we uit eindelijk tot het besluit om een joint te draaien om de lange weg te verzachten.
Met pijn en moeite heb ik nog een rookbare joint weten te draaien en merk ik ook dat door de wiet ik weer een beetje terug in de trip kwam.
Politie!
We zijn nu langzamerhand halverwege de reis en de joint die ik al een lange tijd terug had gedraaid is nog niet helemaal opgerookt, maar wel uit gegaan.
Ik schuil me achter een vrachtwagen tegen de wind en steek de joint weer aan. We lopen nog een eindje door waar opeens een grijze golf 5 aan komt rijden met een redelijke snelheid. Hij remt bij ons af er stappen snel 2 politie agenten uit en roepen: Jullie 2! HIERKOMEN!
D. en ik kijken elkaar aan en D. trekt al zijn schouders omhoog. Geen idee?
Politie agent 1: Ja kom nu maar hier na toe ik ruik het al!
Ik: Wat je ruikt het al.
Politie agent 1: Ja, maak je tas maar open! (tegen D.)
Politie agent 1: Wat hebben jullie daar achter bij die vrachtwagen gedaan? He ?
Ik: Uhhh... niks ik heb me joint zojuist aangestoken en ben weer door gelopen.
Politie agent 2: Ja en zeker niks in de fik gestoken he? Want ik ga kijken.
D.: ga maar kijken we lopen desnoods nog even mee, maar wij hebben niks gedaan.
(de 1ste politie agent wordt op dit moment rustiger, maar nu komt de 2de politie agent zich er mee bemoeien en dit is echt een eikel eerste klas. Hij wou echt even laten zien wat hij als politie man wel niet moest voorstellen.)
Politie agent 2: Dat zal dan allemaal wel (kijkt na mij nu) Jij mag geen wiet roken en dat weet je en maak laat me je tas zien (tegen D.) ook wil ik van jullie beide je ID zien.
(op dit moment dacht ik eerst te zeggen: laat jullie eerst maar eens zien wie jullie precies zijn, maar ik had geen zin in gezeik en pakte dus alvast mijn ID bij de hand.)
Ondertussen was agent 1 druk de tas van D aan het onderzoeken waarbij het stuit op een klein doosje wat D. in zijn tas heeft zit. (Dit is normaal zijn wiet doosje, maar ik wist dus niet dat hij op dat moment onder op de bodem van de wiet en dergelijke 2 gram MDMA er bij had zitten.)
De man schud er wild mee en er valt bijna alles uit waarop D. ingrijpt. (pakt het doosje vast zegt: Pas op meneer dadelijk valt er alles uit en knijpt het doosje dicht en duwt hem zijn tas in. Dit is dus net op het nippertje anders waren er ook de verkeerde dingen uitgevallen.)
De 2de agent doet nog erg "stoer". Hij praat erg overdreven met de meld toren en beklad ons als mogelijk verdachten.
De 1ste agent wordt steeds rustiger en meld: Ik ga nog even kijken bij de vrachtwagen als er verder niks aan de hand is laat ik het hierbij.
De 2de agent wilt nog een beetje tegen stribbelen, maar de eerste agent haalt hem uit eindelijk over.
Wij wensen de agenten nog een prettige avond en lopen door en praten over hoe overdreven de agenten wel niet reageerde en dat we ons erg aangevallen voelde.
Einde
Nadat we nog zo'n 20 minuten gelopen hebben zijn we eindelijk aangekomen bij D. thuis. We hebben nog een filmpje gekeken en zijn achteraf rustig in slaap gevallen.
Al met al is het toch een geweldige avond met vele avonturen geworden !
(Ik heb bij dit tripreport niet erg op spelling/grammatica fouten gelet, maar wou hem toch graag posten)
Bedankt voor het lezen,
Knert!
Info:
Vorige week kreeg ik van een vriend van mij een berichtje dat hij testers nodig voor 3 gram gedroogde paddo's (per persoon). Blijkbaar had hij al paddo's verkocht van uit die "batch" en had hij klachten gekregen dat ze niet hadden gewerkt.
het was dan ook als eerste de bedoeling om dit met D. een goede vriend van mij te gaan doen. Alleen zoals iedereen dat wel eens heeft zaten wij op dat moment niet echt op 1 lijn. We waren een beetje geïrriteerd na elkaar en deze irritatie brak dan ook los in een groepsgesprek de dag voor aanvang.
Door de ruzie was alles afgezegd en zou het niet doorgaan, maar na een lange tijd te hebben gewhatsapt met de groep zouden we dan toch er een leuke avond van maken (Ik dacht bij mezelf: voor die dag een beetje afstand te houden van D.).
Wie: Ma. D. M. en ik.
Aanvang: (tijden in verhaal zijn voornamelijk een beetje giswerk, maar zal in grote lijnen kloppen).
Ik zat al met Ma. en nog een paar vrienden samen in zijn appartement te chillen en waren al redelijk gaar van de joints die we vooraf hadden gerookt.
Het duurde dan ook niet lang meer dat de vrienden die er al waren na huis gingen en dus M. en D. binnen kwamen.
Hier liet ik ook vooral in het begin merken dat ik gewoon normaal zou reageren, maar niet in de stemming was om echt veel te onderhouden met D.
Op een begeven moment ik schat rond een uur of 10 hebben we ons warm aangedaan en zijn we na buiten gegaan. We waren lekker aan de praat en gingen richting een berg waar we vooral in de zomer vaak hadden gezeten om te genieten van het lekkere zonnetje.
Ma. en Ik kregen nu de eerste grote dosis paddo's (3 gram gedroogd) en aten deze op. M. en D. pakte elk 1.5 gram gedroogde paddo's en aten deze ook op.
terugweg:
Na nog een tijdje boven op de berg op een bankje te hebben gezeten zijn we met zijn alleen toch wel met een lacherig humeur de weg terug gelopen na het appartement van Ma., omdat het toch wel verschrikkelijk koud was. Overal lag sneeuw en het was toch al een paar graden onder 0.
Op de weg terug merkte ik nog niet erg veel van de paddo's. Ik voelde de aanwezigheid er van en merkte dat niet alles meer echt normaal was, maar het was nog lang niet te vergelijken met de 1ste keer dat ik paddo's had gegeten.
Spoiler! :
Opnieuw binnen:
Uiteindelijk kwamen we met zijn alleen aan bij het appartement van Ma. en gingen gezellig op de bank zitten om elkaar wat te vertellen.
Hier keerde Ma. al snel tot zich zelf en zat dan ook onderuit gedoken op de bank met zijn ogen dicht in een bedrukte houding. Je merkte aan hem dat hij alleen gelaten wou worden dus ik stoorde hem niet en liet hem in zijn waarde.
Iets voelt niet goed:
Ik zat in de kamer en was rustig na de televisie aan het kijken waar ik opeens merkte dat ik wel heel heftig aan het trippen was. De muren kwam op me af alles werd heel erg claustrofobisch en ik voelde ook al snel angst in mij op komen. Het was niet meer zo net als de vorige keer op de paddo's dat de trip met vlagen aankwam zetten, maar na mijn gevoel zat ik er van het 1 op het andere moment er in.
Ik probeerde eerst nog rust te vinden in het appartementje, maar elke seconden dat ik langer zat op de bank merkte ik dat het al snel slecht en slechter met mijn gemoedstoestand ging.
Al snel had ik door dat ik hier niet langer meer moest blijven zitten: de sfeer die in de kamer hing, hoe klein het kamertje was, de drukte van trip die op me in werkte.
Het werd me allemaal veel te veel.
Ik stond dus ook met paniek in mijn hoofd op en zei al gejaagd ik ga na buiten ik vind het hier niet chil. Hierbij zocht ik snel al mijn spullen bij elkaar en probeerde ik mijn schoenen aan te krijgen. Dit ging lukte mij dan uit eindelijk met pijn en moeite met de paniek in mijn hoofd en zeg dan ook al snel gedag.
Opnieuw buiten: Wat nu?
Op het moment dat ik buiten kom voel ik een lichte druk van mijn schouders afvallen, maar het was nog lang niet in orde.
Mijn hersenen werkte op overtoeren ik was met 1000e dingen tegelijk bezig en alle dingen waar ik aan dacht waren erg negatief.
Ik merkte ook steeds meer hoe de ruzie die de dag voor de trip had ontstaan met D. mij steeds meer in de weg ging liggen en dat dit ook uitgesproken moest worden.
Ik wist dat ik niet zomaar terug na binnen kon gaan en voordat ik het gesprek met D. aan kon gaan ik eerst wat meer rust in mijn hoofd moest zien te krijgen dus bleef ik bepaalde routes wandelen die ik continue al helemaal uit gedacht had hoe ik ze ging lopen. Hier zat ook een soort van patroon in dat mocht ik het echt niet meer geregeld krijgen ik snel de weg terug wist te vinden of in ieder geval mijn vrienden kon inlichten waar ik was.
Het feit dat ik mijn hoofd met het wandelen continue bezig hield en de routes maar steeds aan het uit plannen was gaf mij al wat meer rust waardoor ik minder zat te malen over alle negatieve gedachten die er in mijn hoofd rond speelde.
Toch kregen de negatieve gedachten een overhand en voelde ik opnieuw pure gevoel van angst, haat, woede en verdriet door mijn hele lijf heen jagen. Op dit moment wil ik mij juist afzonderen van de bewoonde wereld en liep dus een verlaten pad in. Net op het moment dat ik het duistere pad ik wil slaan vliegen er vogels weg met een kraaiend geluid (Typisch horrorfilm moment).
Ik zwaaide me direct op en liep nu in een wijk waar ik het jaar er voor veel van mijn tijd gespendeerd had. Dit gaf mij een lichtelijk vertrouwd gevoel, maar dit vervaagde ook al weer snel door de angsten die steeds meer mijn gedachten begonnen over te nemen.
De angsten hield ik nog maar net onder controle. Puur door mijn zelf te blijven zeggen dit is een drug dit houdt uit eindelijk op!
Op een begeven moment heb ik van de grond sneeuw opgeraapt en ben ik dit hard fijn blijven knippen in mijn bloten handen. De intense kou die van mijn hele hand door me arm heen voelde gaan hield mij te been. Ik dacht ook bij mij zelf als ik deze intense pijn/kou kan voelen dat kan dit niks anders betekenen dat ik nog leef!
Ik was nu al zeker een uur buiten rond aan het lopen en ik was zover in mijn eigen wereld gekeerd dat ik zonder er bij na te denken al ver verwijderd was van het appartementje van Ma.
Opnieuw raakte ik nog meer in paniek.. zal ik ooit nog de weg terug vinden? Wat als het nu helemaal fout afloopt?
Ik zag dierbare sterven, mijn toekomst die volledig de mis in liep, vriendschappen die verdwenen en ga zo maar door.
Berichtjes:
Ik had me zelf weer een beetje bij elkaar geraapt en was nu onderweg terug na het appartement van Ma. ik had mijn telefoon in mijn hand om muziek te luisteren en voelde hem trillen voor een berichtje dat binnen kwam.
Ik was erg blij dat ik een berichtje ontvangen en keek dus meteen wie het was.
M. stuurde mij een whatsapp: dus Gaat het nog?
Waarop ik antwoorden: Ja, maar het is wel echt intens!
Ik had ook wel het idee dat het nog ging. Ondanks hoe heftig alles voor mij was en hoe erg kut ik me ook voelde ik kon me zelf nog altijd recht houden en wist ik toch dat ik aan het trippen was en dat ik door drugs zo was, daarom zag ik het ook niet als echt fout gaan, want dan weet je dat toch niet meer?
Ik begon meer snelheid te maken om sneller terug bij het appartementje aan te komen.
ondertussen stuurde D. mijn een berichtje: Gaat het nog?
Waarop ik antwoord: Ja, kom na buiten we moeten dit uitpraten.
Waarop ik 3 minuten heb gewacht op een antwoord dat hij na buiten kwam. Deze 3 minuten leken wel eeuwen te zijn.
Goedpraten:
Ik was ondertussen al bijna terug bij het appartement waar D. al buiten stond te wachten op mij.. Ik ben met hem dan ook al snel de zelfde routen gaan lopen zoals ik voorheen continue aan het lopen was. Ondertussen bespraken we alles wat ons dwars zat en waar we ruzie om hadden.
vanaf het moment dat ik D. zag staan wist ik in principe dat alles wel weer goed zou komen en begon ik me ook steeds beter te voelen. Nadat we alles uit had gesproken voelde ik me zelfs weer "oke" en had ik geen angsten meer.
M. whatsappte mij weer en gaf aan dat hij zo na huis zou gaan. Ma. zat volgens M. nog altijd onderuit gedoken op de bank en had al die tijd niks meer gezegd.
Ik zei tegen hem dat hij even moest wachten dat wij naar binnen kwamen.
Op het moment dat ik het appartementje betrad kreeg ik toch weer een onbehachelijk gevoel om me heen en gaf ik ook al snel aan dat ik niet lang hier binnen zal blijven.
Ik kon wel erg lachen om M. hij was een tekenserie Dilbert aan het kijken.Ik had het zelf nog nooit gezien, maar om M. als een klein meisje te zien lachen om de grappen die er gemaakt werden in die serie was hilarisch om aan te zien. (M. is een grote jongen die al een aantal jaren na de sportschool gaat en als je zoiets als een klein meisje ziet giechelen dat is echt briljant! haha)
Ik probeerde Ma. nog mee te krijgen na buiten, maar hij wou gewoon echt alleen gelaten worden waardoor ik met D. en M. weer na buiten ben gegaan.
Lachen, Gieren en Brullen!
Toen we na buiten gingen was ik al goed gehumeurd. het had me goed gedaan hoe M. zat te giechelen en om nu weer buiten te zijn deed me ook goed.
Op de weg terug zijn wij met M. na zijn huis toegelopen en heb ik me kapot gelachen om alles! Na dat we bijna waren aangekomen bij M. hebben D. en ik ons omgedraaid en zijn we op weg terug na Ma. gegaan.
Op een begeven moment zijn we beide een beetje de weg kwijt en weten we niet meer waar we zijn. We staan ergens onder bomen bij een soort van grasveldje, maar niets geeft mij ook maar een hint waar we zijn. Ik kan dan ook alleen maar vaag vertellen dat we ongeveer een bepaalde kant op moeten maar meer niet.
Eindelijk genieten van de Visuals
Dus we blijven even staan bij het grasveldje en het valt me op hoe wonderbaarlijk de bomen uitzien. Ik zie allemaal takken en bomen in elkaar overvloeien en stammen gaan langzaam op en neer. De takken lijken net een soort van netwerk met allemaal kleine wezentjes die met elkaar verbonden zijn. PRACHTIG!
Na nog genoeg lol te hebben gehad en elkaar toch wel een paar keer duidelijk te hebben gemaakt dat we beide absoluut niet wisten waar we waren hebben we dan ook stelten gemaakt om terug bij het appartement te komen van Ma. (de weg die ik dacht te moeten volgen bleek gelukkig de goede kant te zijn).
De reis wordt verlengt!
Bijna bij Ma. aangekomen pakte ik alvast mijn telefoon om Ma. te kunnen bellen.. maar hij neemt niet op.
Shit... hij pakt niet op. Zeg ik tegen D. die zegt en nu dan?
Laten we na jou toe gaan zeg ik hij red zich wel en ik kan nu echt niet thuis komen in deze staat en opnieuw vertrekken we weer vanaf het appartement.
Aangezien D. 8 kilometer verder op woont en wij nog een aardig eindje te lopen hebben terwijl D. al aardig door zijn krachten heen is van al het lopen kwamen we uit eindelijk tot het besluit om een joint te draaien om de lange weg te verzachten.
Met pijn en moeite heb ik nog een rookbare joint weten te draaien en merk ik ook dat door de wiet ik weer een beetje terug in de trip kwam.
Politie!
We zijn nu langzamerhand halverwege de reis en de joint die ik al een lange tijd terug had gedraaid is nog niet helemaal opgerookt, maar wel uit gegaan.
Ik schuil me achter een vrachtwagen tegen de wind en steek de joint weer aan. We lopen nog een eindje door waar opeens een grijze golf 5 aan komt rijden met een redelijke snelheid. Hij remt bij ons af er stappen snel 2 politie agenten uit en roepen: Jullie 2! HIERKOMEN!
D. en ik kijken elkaar aan en D. trekt al zijn schouders omhoog. Geen idee?
Politie agent 1: Ja kom nu maar hier na toe ik ruik het al!
Ik: Wat je ruikt het al.
Politie agent 1: Ja, maak je tas maar open! (tegen D.)
Politie agent 1: Wat hebben jullie daar achter bij die vrachtwagen gedaan? He ?
Ik: Uhhh... niks ik heb me joint zojuist aangestoken en ben weer door gelopen.
Politie agent 2: Ja en zeker niks in de fik gestoken he? Want ik ga kijken.
D.: ga maar kijken we lopen desnoods nog even mee, maar wij hebben niks gedaan.
(de 1ste politie agent wordt op dit moment rustiger, maar nu komt de 2de politie agent zich er mee bemoeien en dit is echt een eikel eerste klas. Hij wou echt even laten zien wat hij als politie man wel niet moest voorstellen.)
Politie agent 2: Dat zal dan allemaal wel (kijkt na mij nu) Jij mag geen wiet roken en dat weet je en maak laat me je tas zien (tegen D.) ook wil ik van jullie beide je ID zien.
(op dit moment dacht ik eerst te zeggen: laat jullie eerst maar eens zien wie jullie precies zijn, maar ik had geen zin in gezeik en pakte dus alvast mijn ID bij de hand.)
Ondertussen was agent 1 druk de tas van D aan het onderzoeken waarbij het stuit op een klein doosje wat D. in zijn tas heeft zit. (Dit is normaal zijn wiet doosje, maar ik wist dus niet dat hij op dat moment onder op de bodem van de wiet en dergelijke 2 gram MDMA er bij had zitten.)
De man schud er wild mee en er valt bijna alles uit waarop D. ingrijpt. (pakt het doosje vast zegt: Pas op meneer dadelijk valt er alles uit en knijpt het doosje dicht en duwt hem zijn tas in. Dit is dus net op het nippertje anders waren er ook de verkeerde dingen uitgevallen.)
De 2de agent doet nog erg "stoer". Hij praat erg overdreven met de meld toren en beklad ons als mogelijk verdachten.
De 1ste agent wordt steeds rustiger en meld: Ik ga nog even kijken bij de vrachtwagen als er verder niks aan de hand is laat ik het hierbij.
De 2de agent wilt nog een beetje tegen stribbelen, maar de eerste agent haalt hem uit eindelijk over.
Wij wensen de agenten nog een prettige avond en lopen door en praten over hoe overdreven de agenten wel niet reageerde en dat we ons erg aangevallen voelde.
Einde
Nadat we nog zo'n 20 minuten gelopen hebben zijn we eindelijk aangekomen bij D. thuis. We hebben nog een filmpje gekeken en zijn achteraf rustig in slaap gevallen.
Al met al is het toch een geweldige avond met vele avonturen geworden !
(Ik heb bij dit tripreport niet erg op spelling/grammatica fouten gelet, maar wou hem toch graag posten)
Bedankt voor het lezen,
Knert!
nice report