Truffels - Wat ging er mis?
Geplaatst: di feb 26, 2013 7:13 pm
Ik heb een tijd geleden een ontzettend rare eerste truffel ervaring gehad. Ik kan nu nog steeds niet plaatsen wat er hier nou precies gebeurde, ging ik bad? was het de omgeving? of is dit het effect van truffels en is het nou eenmaal niet aan mij besteed?
Het is een enorm verhaal sorry daarvoor ik wilde jullie alle info geven. Er staan geen tijden bij omdat ik echt geen moment op de klok heb gekeken.
Info:
Een tijdje geleden vroeg een vriendin of ik zin had om die avond truffels te doen. Ik was al een tijdje nieuwsgierig naar dit type drug, verder had ik alleen ervaring met wiet, coke en xtc/mdma.
We zouden met zijn 5en zijn. Een vriendengroep waar ik zelf niet in zat, maar wel vaker drugs mee had gebruikt en ik wist dat ik me bij ze op mijn gemak zou voelen. Twee van de 4 hadden al een keer truffels gebruikt, dus ik heb me (stomstomstom) niet verder ingelezen.
Wel heb ik toen ik langs de smarthop ging om mijn portie op te halen gevraagd wat ik kon verwachten, of het te combineren viel met andere drugs en wat ik moest doen als het fout ging. Ik kon veel lachbuien en filosofische gesprekken verwachten, het was goed te combineren met wiet en ik heb tripremmers (dextro en kalmeringspillen) meegekregen.
Aanwezigen:
G : We zaten bij haar thuis. Zij had al eens truffels genomen samen met D.
D : Goede vriend van G.
S : Dit zou ook haar eerste keer worden.
L : Hem had ik nog niet eerder ontmoet.
Aanvang:
Van tevoren wiet gehaald. Ik ben eigenlijk gestopt met blowen maar vond dat ik voor deze avond best een uitzondering mocht maken. Kwam een oude vriend tegen en kon het niet laten om van tevoren vast een paar hijsjes te nemen. Ik was alleen vergeten dat ik hier helemaal niet meer tegen kon dus ik ging knetterstoned op reis.
We gingen in de woonkamer zitten en aten elk onze portie op. Ik had hem in twee halfjes verdeeld omdat ik het fijner vond eerst te kijken hoe hij insloeg voordat ik meteen alles zou eten. De rest vond dit echter onzin en ze vertelden mij dat ik het dan niet goed zou voelen. Dat + het idee om de gore truffels nog te moeten eten terwijl ik aan het spacen was zorgde ervoor dat ik maar een kwartiertje heb gewacht tussen de twee porties i.p.v. het oorspronkelijke plan van een half uur.
We hadden een kleurrijke film opgezet en probeerden ons niet teveel met het inslaan van de drug bezig te houden.
Let the space begin:
Na een tijdje begonnen G, D en S ineens ontzettend hard te lachen en rare geluiden te maken. Ik voelde me enkel stoned en nieuwsgierig naar hoe zij zich moesten voelen. L vertelde dat hij zich vreemd voelde, maar had ook geen lachkick of de behoefte tot het produceren van geluid. Toen merkte ik dat er iets veranderde in de kleuren van de tv. Ze leken feller. Dit was denk ik het begin van mijn space. Ik was tevreden dat mijn space nu ook kon beginnen.
Als ik mijn armen optilde zag dit er heel vreemd uit en het voelde al net zo vreemd. Alsof er geen botten inzaten. Mijn beeld veranderde. Er was iets wat niet klopte aan de kamer. Het duurde even voordat ik doorhad dat het kwam doordat L zijn benen met een deken erover over een stoel had gelegd. Toen ik hem vroeg deze eraf te halen hielp dit enorm en het "storende" was weg.
Ik wist niet goed hoe ik me nou precies voelde. Ik had een verandering in mijn gevoel verwacht, zoals bij xtc. Dit lag natuurlijk heel erg aan het niet goed inlezen maar ik was echt teleurgesteld. Is dit het nou? Ik voelde me alleen heel vaag en snapte niets meer van ruimte en perspectief.
Toen kwam ik met het idee om een matras van boven te halen. Had niet het idee dat dit nog leuk ging worden, maar vind het toch altijd wel erg fijn als er een matras is tijdens het spacen. Samen met L begon ik aan de tocht. Je kunt je voorstellen dat dit best een opgave is als je beeld zo verstoord is, maar het is gelukt. Wel merkten we dat het veel kouder was zodra we de kamer uit waren. Dit was echt jammer want we hadden eigenlijk het gevoel dat we even apart moesten gaan zitten van de anderen. Ik had meer de behoefte om rustig te praten en snapte nog steeds niet hoe de andere 3 zich voelden.
Toen we terugkwamen zat S opgekruld in de hoek van de bank. Je zag dat ze echt ver weg was. Ook G en D waren gestopt met lachen. "Ik weet niet of ik me nou chill voel" zei G. Ik vond het niet chill, en doordat G dit zei wist ik dat zij het ook niet chill vond. Ook de rest van de groep, behalve D, had zijn twijfels over de space. Toen begonnen we ons echt zorgen te maken om S. Ik heb haar de "tripremmers" (ik las in de trein in de brochure dat dit niet kan, een trip kan je niet stoppen) gegeven zodat ze misschien wat minder diep zou gaan. Dit werkte niet en G en S zijn naar de wc gegaan om te proberen de truffels eruit te kotsen. Ik moest helaas ontzettend nodig plassen en omdat het er niet naar uitzag dat de twee snel terug zouden komen besloot ik in de tuin te gaan.
Toen ik naar buiten stapte viel mijn mond open van verbazing. De tuin was zo GROOT. D, die met me mee was gegaan was het helemaal met me eens. Het voelde ook heel raar om in de tuin te plassen omdat ik het gevoel had dat ik echt in het midden van de tuin met alle spotlights op me ging plassen. Maar ik wist nog dat ik voor mezelf het doel had gezet om in de tuin te plassen dus ik deed het. Toen ik binnen kwam herinnerde ik me pas weer dat de echte wc bezet was.
Met G en S ging het ondertussen alleen maar slechter. Toen ze aan me vroegen wat ik ervan vond had ik geen zin meer om de schijn op te houden. Iedereen ging toch al kut dus het "elkaar erin meetrekken" leek me hier niet meer op te gaan. Ik antwoordde dat ik me kut voelde, waarna G en S vertelden dat ze wilden dat het ophield. Ze gingen boven in bed liggen en we lieten ze gaan. Ik vroeg D of het nu hetzelfde was als de vorige keer dat ze truffels gebruikten. Hij schudde nee, maar kon er niet meer verder op ingaan. Ook L was niet meer aanspreekbaar. L heeft nog wel op mijn verzoek muziek op gezet. Ik besefte dat het geen zin meer had en heb me met een dekentje op het matras opgekruld en mijn ogen gesloten. De muziek was verschrikkelijk. Het was rapmuziek maar ik kon er niet eens muziek in herkennen. Op een gegeven moment was het alsof 1 zin constant herhaald werd echt om gek van te worden. Toch wilde ik niet dat de muziek uit ging. Totale stilte leek me verschrikkelijk. Dit zijn een paar dingen die door mijn hoofd gingen:
"Ik voel me kut"
"Je moet dit gewoon uitzitten"
"Het lijkt alsof alleen mijn hoofd stil staat, voor de rest is mijn lichaam een grote draaikolk waar ik niets van snap"
"Dat filosofische gesprekken gelul was onzin"
"Het zijn maar drugs dus dit gaat over"
Na een tijdje kwam de kat naar me toe gelopen. Ik vond dit ontzettend vreemd omdat de kat voor zover ik wist een kutbeest was. Toen we vorige week xtc hadden gebruikt heb ik een half uur achter het beest aangezeten omdat ik wilde knuffelen maar hij wilde niets van me weten. Ik heb ook echt een paar seconden gedacht dat de kat aan de drugs zat. Misschien is dacht een verkeerde woordkeuze. Ik wist dat het niet zo was maar kon tegelijkertijd ergens niet geloven dat het niet zo was. In mijn hoofd ontstond een discussie over of beesten het merken als je iets op hebt. Waar ik nu wel vaker over nadenk aangezien ik met mijn innerlijke discussie door het korte concentratievermogen niet heel ver kwam. Ook heb ik het beest verteld dat hij stil moest zitten terwijl hij gewoon stil zat, ik dacht dat hij bewoog omdat zijn lichaam telkens op een andere plek rond zijn hoofd zat. Alsof je door een flipboek gaat met telkens korte afbeeldingen die op elk plaatje verplaatst zijn. De kat ging weg en ik zakte weer weg in een vage space waarvan ik niet kan beschrijven wat ik nou voelde of dacht. Het was een grote wirwar van chaos waar ik geen touw aan vast kon knopen.
Toen begon D te praten. "Alles klopt." zei hij. Ik opende mijn ogen en probeerde me te concentreren op wat hij zei. Bij hem leek het wel op wat er in de folder stond. Alsof hij met zichzelf en iets "hogers" bezig was. Ik had geen flauw idee waar hij het over had maar wilde dat hij zou blijven praten omdat het me hielp weer terug in de kamer te komen. Ik wist dat als ik zou zeggen dat ik er geen fuck van begreep het gesprek snel afgelopen zou zijn, dus ik besloot het maar gewoon met hem eens te zijn. Geen vragen stellen, gewoon ja zeggen. Alles klopt inderdaad.
De hele avond al had ik zin in een sigaret. Het was al die tijd alleen een te grote opgave geweest en het was te koud. Nu D weer aanspreekbaar was zijn we samen naar buiten gegaan. Ik voelde me lullig om L alleen achter te laten in deze staat, maar wachten leek ook geen optie omdat we dan waarschijnlijk niet meer zouden gaan. L kwam toen de sigaret bijna op was naar buiten gelopen. Hij had zichzelf gedwongen om toch op te staan. D ging weer naar binnen en ik bleef even buiten met L. Hij zat nog heel diep in de space. Vanaf dat moment ben ik hem vragen gaan stellen. Echt achterlijke vragen als "waar kom je vandaan" en "wat zijn je hobby's?" Dit is binnen verder gegaan. Hij had het er ontzettend moeilijk mee maar stukje bij beetje kwam hij terug. Ik heb verhalen verteld, eigenlijk alles wat er in mijn hoofd opkwam. Voor hem maar ook voor mezelf, zodat ik niet terug zou vallen. Zo hebben we de rest van de space doorgehaald totdat hij eindelijk uitgewerkt was en we konden gaan slapen.
Nawoord:
Ik heb NIETS moois gezien, GEEN ontdekkingen over mezelf gedaan, en GEEN diepe gesprekken gehad. Ik ben alleen 75864 x mijn mobiel kwijtgeweest die dan recht voor mijn neus bleek te liggen en en verstoord beeld gehad. Het enige voordeel vond ik dat ik totaal geen last had van een kater. De wiet heb ik tijdens de trip niet meer aangeraakt, veeel te veel moeite.
Natuurlijk hebben we af en toe bij G en S gecheckt, alles ging goed met ze ze wilden alleen zo min mogelijk met alles wat van beneden kwam te maken hebben.
Weet een van jullie misschien wat er hier mis is gegaan? Ik heb namelijk zoveel goede verhalen over truffels gehoord dat ik het echt jammer vind dat ik er geen bal aan vond. Of ging ik wel bad? Ik ben geen seconde in paniek geweest en wist de hele tijd dat ik aan de drugs zat.
Ik hoop dat iemand mij kan helpen zodat ik weet of het zin heeft om dit nog een keer te proberen of dat ik bij deze weet dat ik alle psychedelische drugs naast me kan laten liggen.
Het is een enorm verhaal sorry daarvoor ik wilde jullie alle info geven. Er staan geen tijden bij omdat ik echt geen moment op de klok heb gekeken.
Info:
Een tijdje geleden vroeg een vriendin of ik zin had om die avond truffels te doen. Ik was al een tijdje nieuwsgierig naar dit type drug, verder had ik alleen ervaring met wiet, coke en xtc/mdma.
We zouden met zijn 5en zijn. Een vriendengroep waar ik zelf niet in zat, maar wel vaker drugs mee had gebruikt en ik wist dat ik me bij ze op mijn gemak zou voelen. Twee van de 4 hadden al een keer truffels gebruikt, dus ik heb me (stomstomstom) niet verder ingelezen.
Wel heb ik toen ik langs de smarthop ging om mijn portie op te halen gevraagd wat ik kon verwachten, of het te combineren viel met andere drugs en wat ik moest doen als het fout ging. Ik kon veel lachbuien en filosofische gesprekken verwachten, het was goed te combineren met wiet en ik heb tripremmers (dextro en kalmeringspillen) meegekregen.
Aanwezigen:
G : We zaten bij haar thuis. Zij had al eens truffels genomen samen met D.
D : Goede vriend van G.
S : Dit zou ook haar eerste keer worden.
L : Hem had ik nog niet eerder ontmoet.
Aanvang:
Van tevoren wiet gehaald. Ik ben eigenlijk gestopt met blowen maar vond dat ik voor deze avond best een uitzondering mocht maken. Kwam een oude vriend tegen en kon het niet laten om van tevoren vast een paar hijsjes te nemen. Ik was alleen vergeten dat ik hier helemaal niet meer tegen kon dus ik ging knetterstoned op reis.
We gingen in de woonkamer zitten en aten elk onze portie op. Ik had hem in twee halfjes verdeeld omdat ik het fijner vond eerst te kijken hoe hij insloeg voordat ik meteen alles zou eten. De rest vond dit echter onzin en ze vertelden mij dat ik het dan niet goed zou voelen. Dat + het idee om de gore truffels nog te moeten eten terwijl ik aan het spacen was zorgde ervoor dat ik maar een kwartiertje heb gewacht tussen de twee porties i.p.v. het oorspronkelijke plan van een half uur.
We hadden een kleurrijke film opgezet en probeerden ons niet teveel met het inslaan van de drug bezig te houden.
Let the space begin:
Na een tijdje begonnen G, D en S ineens ontzettend hard te lachen en rare geluiden te maken. Ik voelde me enkel stoned en nieuwsgierig naar hoe zij zich moesten voelen. L vertelde dat hij zich vreemd voelde, maar had ook geen lachkick of de behoefte tot het produceren van geluid. Toen merkte ik dat er iets veranderde in de kleuren van de tv. Ze leken feller. Dit was denk ik het begin van mijn space. Ik was tevreden dat mijn space nu ook kon beginnen.
Als ik mijn armen optilde zag dit er heel vreemd uit en het voelde al net zo vreemd. Alsof er geen botten inzaten. Mijn beeld veranderde. Er was iets wat niet klopte aan de kamer. Het duurde even voordat ik doorhad dat het kwam doordat L zijn benen met een deken erover over een stoel had gelegd. Toen ik hem vroeg deze eraf te halen hielp dit enorm en het "storende" was weg.
Ik wist niet goed hoe ik me nou precies voelde. Ik had een verandering in mijn gevoel verwacht, zoals bij xtc. Dit lag natuurlijk heel erg aan het niet goed inlezen maar ik was echt teleurgesteld. Is dit het nou? Ik voelde me alleen heel vaag en snapte niets meer van ruimte en perspectief.
Toen kwam ik met het idee om een matras van boven te halen. Had niet het idee dat dit nog leuk ging worden, maar vind het toch altijd wel erg fijn als er een matras is tijdens het spacen. Samen met L begon ik aan de tocht. Je kunt je voorstellen dat dit best een opgave is als je beeld zo verstoord is, maar het is gelukt. Wel merkten we dat het veel kouder was zodra we de kamer uit waren. Dit was echt jammer want we hadden eigenlijk het gevoel dat we even apart moesten gaan zitten van de anderen. Ik had meer de behoefte om rustig te praten en snapte nog steeds niet hoe de andere 3 zich voelden.
Toen we terugkwamen zat S opgekruld in de hoek van de bank. Je zag dat ze echt ver weg was. Ook G en D waren gestopt met lachen. "Ik weet niet of ik me nou chill voel" zei G. Ik vond het niet chill, en doordat G dit zei wist ik dat zij het ook niet chill vond. Ook de rest van de groep, behalve D, had zijn twijfels over de space. Toen begonnen we ons echt zorgen te maken om S. Ik heb haar de "tripremmers" (ik las in de trein in de brochure dat dit niet kan, een trip kan je niet stoppen) gegeven zodat ze misschien wat minder diep zou gaan. Dit werkte niet en G en S zijn naar de wc gegaan om te proberen de truffels eruit te kotsen. Ik moest helaas ontzettend nodig plassen en omdat het er niet naar uitzag dat de twee snel terug zouden komen besloot ik in de tuin te gaan.
Toen ik naar buiten stapte viel mijn mond open van verbazing. De tuin was zo GROOT. D, die met me mee was gegaan was het helemaal met me eens. Het voelde ook heel raar om in de tuin te plassen omdat ik het gevoel had dat ik echt in het midden van de tuin met alle spotlights op me ging plassen. Maar ik wist nog dat ik voor mezelf het doel had gezet om in de tuin te plassen dus ik deed het. Toen ik binnen kwam herinnerde ik me pas weer dat de echte wc bezet was.
Met G en S ging het ondertussen alleen maar slechter. Toen ze aan me vroegen wat ik ervan vond had ik geen zin meer om de schijn op te houden. Iedereen ging toch al kut dus het "elkaar erin meetrekken" leek me hier niet meer op te gaan. Ik antwoordde dat ik me kut voelde, waarna G en S vertelden dat ze wilden dat het ophield. Ze gingen boven in bed liggen en we lieten ze gaan. Ik vroeg D of het nu hetzelfde was als de vorige keer dat ze truffels gebruikten. Hij schudde nee, maar kon er niet meer verder op ingaan. Ook L was niet meer aanspreekbaar. L heeft nog wel op mijn verzoek muziek op gezet. Ik besefte dat het geen zin meer had en heb me met een dekentje op het matras opgekruld en mijn ogen gesloten. De muziek was verschrikkelijk. Het was rapmuziek maar ik kon er niet eens muziek in herkennen. Op een gegeven moment was het alsof 1 zin constant herhaald werd echt om gek van te worden. Toch wilde ik niet dat de muziek uit ging. Totale stilte leek me verschrikkelijk. Dit zijn een paar dingen die door mijn hoofd gingen:
"Ik voel me kut"
"Je moet dit gewoon uitzitten"
"Het lijkt alsof alleen mijn hoofd stil staat, voor de rest is mijn lichaam een grote draaikolk waar ik niets van snap"
"Dat filosofische gesprekken gelul was onzin"
"Het zijn maar drugs dus dit gaat over"
Na een tijdje kwam de kat naar me toe gelopen. Ik vond dit ontzettend vreemd omdat de kat voor zover ik wist een kutbeest was. Toen we vorige week xtc hadden gebruikt heb ik een half uur achter het beest aangezeten omdat ik wilde knuffelen maar hij wilde niets van me weten. Ik heb ook echt een paar seconden gedacht dat de kat aan de drugs zat. Misschien is dacht een verkeerde woordkeuze. Ik wist dat het niet zo was maar kon tegelijkertijd ergens niet geloven dat het niet zo was. In mijn hoofd ontstond een discussie over of beesten het merken als je iets op hebt. Waar ik nu wel vaker over nadenk aangezien ik met mijn innerlijke discussie door het korte concentratievermogen niet heel ver kwam. Ook heb ik het beest verteld dat hij stil moest zitten terwijl hij gewoon stil zat, ik dacht dat hij bewoog omdat zijn lichaam telkens op een andere plek rond zijn hoofd zat. Alsof je door een flipboek gaat met telkens korte afbeeldingen die op elk plaatje verplaatst zijn. De kat ging weg en ik zakte weer weg in een vage space waarvan ik niet kan beschrijven wat ik nou voelde of dacht. Het was een grote wirwar van chaos waar ik geen touw aan vast kon knopen.
Toen begon D te praten. "Alles klopt." zei hij. Ik opende mijn ogen en probeerde me te concentreren op wat hij zei. Bij hem leek het wel op wat er in de folder stond. Alsof hij met zichzelf en iets "hogers" bezig was. Ik had geen flauw idee waar hij het over had maar wilde dat hij zou blijven praten omdat het me hielp weer terug in de kamer te komen. Ik wist dat als ik zou zeggen dat ik er geen fuck van begreep het gesprek snel afgelopen zou zijn, dus ik besloot het maar gewoon met hem eens te zijn. Geen vragen stellen, gewoon ja zeggen. Alles klopt inderdaad.
De hele avond al had ik zin in een sigaret. Het was al die tijd alleen een te grote opgave geweest en het was te koud. Nu D weer aanspreekbaar was zijn we samen naar buiten gegaan. Ik voelde me lullig om L alleen achter te laten in deze staat, maar wachten leek ook geen optie omdat we dan waarschijnlijk niet meer zouden gaan. L kwam toen de sigaret bijna op was naar buiten gelopen. Hij had zichzelf gedwongen om toch op te staan. D ging weer naar binnen en ik bleef even buiten met L. Hij zat nog heel diep in de space. Vanaf dat moment ben ik hem vragen gaan stellen. Echt achterlijke vragen als "waar kom je vandaan" en "wat zijn je hobby's?" Dit is binnen verder gegaan. Hij had het er ontzettend moeilijk mee maar stukje bij beetje kwam hij terug. Ik heb verhalen verteld, eigenlijk alles wat er in mijn hoofd opkwam. Voor hem maar ook voor mezelf, zodat ik niet terug zou vallen. Zo hebben we de rest van de space doorgehaald totdat hij eindelijk uitgewerkt was en we konden gaan slapen.
Nawoord:
Ik heb NIETS moois gezien, GEEN ontdekkingen over mezelf gedaan, en GEEN diepe gesprekken gehad. Ik ben alleen 75864 x mijn mobiel kwijtgeweest die dan recht voor mijn neus bleek te liggen en en verstoord beeld gehad. Het enige voordeel vond ik dat ik totaal geen last had van een kater. De wiet heb ik tijdens de trip niet meer aangeraakt, veeel te veel moeite.
Natuurlijk hebben we af en toe bij G en S gecheckt, alles ging goed met ze ze wilden alleen zo min mogelijk met alles wat van beneden kwam te maken hebben.
Weet een van jullie misschien wat er hier mis is gegaan? Ik heb namelijk zoveel goede verhalen over truffels gehoord dat ik het echt jammer vind dat ik er geen bal aan vond. Of ging ik wel bad? Ik ben geen seconde in paniek geweest en wist de hele tijd dat ik aan de drugs zat.
Ik hoop dat iemand mij kan helpen zodat ik weet of het zin heeft om dit nog een keer te proberen of dat ik bij deze weet dat ik alle psychedelische drugs naast me kan laten liggen.