LSD in Spanje
Geplaatst: vr maart 29, 2013 2:18 pmDe zomer staat bijna voor de deur! Ik denk dat jullie er net zoals ik onwijs veel zin hebben in epische zonsondergangen waarbij de horizon alle kanten op kronkelt en de zon verdwijnt met een spektakel die niet onder zal doen voor de oerknal! Met veel plezier denk ik vaak nog terug aan een trip die ik vorige zomer heb mogen meemaken.
In de zomer van 2012 zijn mijn vriendin (AC) en ik naar Spanje geweest. Tijdens deze vakantie hadden we onwijs veel vette dingen op de planning staan. Zo zouden we onder andere meeten met 8 van onze vrienden die op doorreis naar Portugal, BOOM, waren. Van te voren hadden we afgesproken om in Spanje LSD te gebruiken. Voor AC en ik zou dit de eerste keer acid worden, de rest had allemaal al ervaring.
AC en ik waren al een paar dagen op de camping waar we met onze vrienden hadden afgesproken. De omgeving was werkelijk waar, net zoals de rest van onze vakantie, prachtig! De camping lag in de Pyreneeën vlakbij het oerbos Selva de Irati. Er was niks anders in de omgeving dan gekke rotsen, rivieren, meren en rust. We zagen meteen al dat dit de perfecte plek was om te trippen!
Toen onze vrienden aankwamen was het meteen feest! We dumpten de tenten en bagage op de camping en zochten meteen met drank en goede zin het beekje naast de camping op. Na daar even in het water te zijn geweest vroegen we ons af we nergens wiet konden scoren, aangezien iedereen wel zin had in een jointje om de goede aankomst te vieren! Na het aan 1 medewerker van de camping te hebben gevraagd hadden we al de jackpot!
In de avond rookten we een paar jointjes en gingen we vroeg naar bed. Zij hadden een lange reis achter de rug en iedereen wist dat het de volgende dag een lange dag zou worden!
De volgende dag was het weer super lekker weer en iedereen had zin om vandaag te gaan trippen! De voorbereiding duurde iets langer dan verwacht en daarom reden we later in de middag aan naar het stuwmeer waar we heel de dag zouden blijven. Onze vrienden hadden een uberbus gehuurd en waren hier nogal voorzichtig op. We zagen al dat het moeilijk ging zijn om hiermee het strand op te rijden, de afdaling was nogal diep! Met veel ballen en durf was het toch gelukt om de bus op het strand te parkeren.
Daar aangekomen zagen we dat we heel het strand voor onszelf hadden en het was prachtig, dit bleek toch een betere keuze te zijn geweest dan Chersonissos! We maakten ons kamp op (handdoeken neerleggen en parasol in de grond) en sprongen ff het water in. Iedereen was flink verhit door het sjouwen met spullen. Zoals dat vaak gaat als mensen net op vakantie zijn, waren de gemoederen al een paar keer flink opgelopen die dag. Nadat alles uitgesproken en goedgemaakt was waren we klaar om te gaan!
Nadat we onze zegel had genomen ging iedereen lekker liggen zonnen, zwemmen of een beetje muziek maken. Ik ging met AC met een bootje het meer op. We lagen in het water een beetje om ons heen te kijken naar het indrukwekkende landschap toen de golven steeds gekker voor mij begonnen aan te voelen. Ik keek AC aan en ik zag aan haar gezicht alleen al dat het bij haar ook begon te werken. We besloten om terug te gaan naar de groep. Onze vrienden zaten al in een andere wereld en toen we het bootje uitstapten wandelden wij daar ook vrolijk naar binnen.
Eenmaal weer bij de handdoek viel het me pas op die stil het was. Iedereen hield zijn mond en zat een beetje weg te zinken in eigen gedachten. De komende uren waren een spel van vragen beantwoorden en daar weer 1000 nieuwe vragen voor terug krijgen. Elke keer als ik om me heen keek zag ik bij iedereen dezelfde vragende blik… wat is hier aan de hand?
De truc was voor mij niet om de vraag te beantwoorden maar om me bij de vraag neer te leggen. Als je zoekende bent ga je toch niet op het antwoord komen, eenmaal losgelaten kan je de vraag in perspectief zetten en er mee leren spelen.
Dit zag ik bij steeds meer vrienden gebeuren, eenmaal uit de verwarring begonnen ze echt los te komen! Bij de 1 ging dit beter dan bij de ander.
Uit het niets was daar een vishengel! Ik weet niet of er nog een draad aanzat maar dat maakte toch niet uit! Ik denk niet dat het in iemands hoofd was gekomen om dat ding te gebruiken om vis te vangen. Eenmaal in de lucht gestoken was de vishengel ook te gebruiken als penceel! De verf kwam uit het niets en het landschap was het doek! Met een simpele beweging werd er aan de berg een nieuw kleurtje toegevoegd of nieuwe horizon getrokken. Bloemen en patronen verschenen in de lucht nadat de vishengel kriskras door de lucht heen veegde! Ik heb zelden zoiets realistisch gevisualiseerd.
Mijn zusje had een “hartje” gevonden en was zo verliefd op haar vriendje dat ze die naar zijn hoofd gooiden. Gelukkig had hij nog wel in de gaten dat het gewoon een steen zo groot als een vuist was en kon nog net op tijd wegspringen.
Wij vermaakten ons wel in het bootje met de vishengel maar op de kant deden ze dat zeker ook! We hoorden allemaal lachen en keken wat ze daar aan het doen waren. R stond met een denkbeeldige draaicamera op ons gericht. Toen pas besefte we dat televisieshows helemaal niet zo moeilijk zijn om te maken.
In de avond hadden we dan toch het idee om even iets te eten. Blikken gehaktballen werden opengetrokken en het gasstel ging in de fik. Het moeilijkste wat ik die dag gedaan heb was de gehaktballen in de pan doen! De pan had precies dezelfde kleuren en patronen als de stenen op het strand! En net zoals de stenen was de pan niks anders meer dan spiralen, patronen, en dansende figuurtjes. Ik wist niet meer zeker of deze pan nog wel gehaktballen kon warm maken.
Nadat de zon het landschap nog een paar seconden in lichterlaaie zetten ging ze toch echt onder. Al heel de dag was het alsof alle zintuigen op 200% draaiden. Er was zoveel input dat de output niet helemaal meer werkten zoals hij dat normaal zou doen. Daarom vond ik het ergens wel een geruststelling dat de nacht was begonnen.
Wat ook heel niet vervelend is aan de nacht, zijn de sterren. Zoveel als daar heb ik er nog nooit gezien! Dezelfde patronen als in de stenen, de pan en in het landschap kwamen nu weer terug in de sterren. Pas op dat soort momenten besef je pas dat wel allemaal maar beestjes zijn op een grote berg met poep.
Iedereen begon moe te worden en er waren intussen ook al 2 mensen met een zonnesteek. Daarom besloten we maar om te gaan. Zodoende stapten we allemaal in de bus en waren we klaar om te vertrekken. De bestuurder vond het toch maar een beter idee om iedereen de berg op te laten lopen, dit zou misschien handiger zijn met het gewicht. Hij rijdt over een schuine helling heen en terwijl er allemaal naar staan te kijken zien we de bus langzaam overhellen naar rechts! Twee wielen kwamen van de grond af en iedereen rende naar de bus om er aan te gaan hangen. Zo reden we met 6 mensen hangend aan de bus over de schuine helling heen.
Hierna waren we er nog niet! De volgende helling leek wel onmogelijk, we begonnen ons serieus af te vragen hoe we naar beneden waren gekomen. We besloten nog maar een paar uur te wachten totdat de zon opkwam.
Toen de schemering begon besloten we het nog een keer te proberen, maar helaas, de helling was nog steeds zo steil! Omhoog moesten we het toch dus met een all-in instelling stapte G de bus is om de helling te beklimmen. Slippend reed hij omhoog en het leek allemaal goed te gaan, totdat 10 meter voor het einde er zwarte rook uit de gehuurde uberbus kwam. Na even gewacht te hebben besloten we dat alles in orde was. Gelukkig was de bus het hier mee eens en konden we eindelijk helemaal van het strand af.
Terug op de camping zijn AC en ik meteen naar bed gegaan, we waren zo kapot van alle indrukken die we dag hadden opgedaan.
Dezelfde dag hebben we alles van onze vriendengroep ingepakt en hebben we verder heel de dag rustig aan gedaan. Na het avondeten hadden onze vrienden de energie weer gevonden om door te rijden naar BOOM!
Tijd voor afscheid. Dit was gelukkig niet al te dramatisch, we wisten al dat we elkaar over een week of 3 in Nederland weer zouden zien.
De mensen, de temperatuur, de locatie, de gebeurtenissen en de drug hebben ervoor gezorgd dat dit 1 van de gekste ervaringen voor mij is met psychedelica is, en ik weet zeker dat ik niet de enige ben van mijn vrienden die er zo over denkt! Van deze ervaring heb ik alles behalve spijt! Als iemand ooit de kans krijgt om een soortgelijk avontuur aan te gaan, dan zou ik het doen! Kansen als deze mag je eigenlijk niet laten liggen…
In de zomer van 2012 zijn mijn vriendin (AC) en ik naar Spanje geweest. Tijdens deze vakantie hadden we onwijs veel vette dingen op de planning staan. Zo zouden we onder andere meeten met 8 van onze vrienden die op doorreis naar Portugal, BOOM, waren. Van te voren hadden we afgesproken om in Spanje LSD te gebruiken. Voor AC en ik zou dit de eerste keer acid worden, de rest had allemaal al ervaring.
AC en ik waren al een paar dagen op de camping waar we met onze vrienden hadden afgesproken. De omgeving was werkelijk waar, net zoals de rest van onze vakantie, prachtig! De camping lag in de Pyreneeën vlakbij het oerbos Selva de Irati. Er was niks anders in de omgeving dan gekke rotsen, rivieren, meren en rust. We zagen meteen al dat dit de perfecte plek was om te trippen!
Toen onze vrienden aankwamen was het meteen feest! We dumpten de tenten en bagage op de camping en zochten meteen met drank en goede zin het beekje naast de camping op. Na daar even in het water te zijn geweest vroegen we ons af we nergens wiet konden scoren, aangezien iedereen wel zin had in een jointje om de goede aankomst te vieren! Na het aan 1 medewerker van de camping te hebben gevraagd hadden we al de jackpot!
In de avond rookten we een paar jointjes en gingen we vroeg naar bed. Zij hadden een lange reis achter de rug en iedereen wist dat het de volgende dag een lange dag zou worden!
De volgende dag was het weer super lekker weer en iedereen had zin om vandaag te gaan trippen! De voorbereiding duurde iets langer dan verwacht en daarom reden we later in de middag aan naar het stuwmeer waar we heel de dag zouden blijven. Onze vrienden hadden een uberbus gehuurd en waren hier nogal voorzichtig op. We zagen al dat het moeilijk ging zijn om hiermee het strand op te rijden, de afdaling was nogal diep! Met veel ballen en durf was het toch gelukt om de bus op het strand te parkeren.
Daar aangekomen zagen we dat we heel het strand voor onszelf hadden en het was prachtig, dit bleek toch een betere keuze te zijn geweest dan Chersonissos! We maakten ons kamp op (handdoeken neerleggen en parasol in de grond) en sprongen ff het water in. Iedereen was flink verhit door het sjouwen met spullen. Zoals dat vaak gaat als mensen net op vakantie zijn, waren de gemoederen al een paar keer flink opgelopen die dag. Nadat alles uitgesproken en goedgemaakt was waren we klaar om te gaan!
Nadat we onze zegel had genomen ging iedereen lekker liggen zonnen, zwemmen of een beetje muziek maken. Ik ging met AC met een bootje het meer op. We lagen in het water een beetje om ons heen te kijken naar het indrukwekkende landschap toen de golven steeds gekker voor mij begonnen aan te voelen. Ik keek AC aan en ik zag aan haar gezicht alleen al dat het bij haar ook begon te werken. We besloten om terug te gaan naar de groep. Onze vrienden zaten al in een andere wereld en toen we het bootje uitstapten wandelden wij daar ook vrolijk naar binnen.
Eenmaal weer bij de handdoek viel het me pas op die stil het was. Iedereen hield zijn mond en zat een beetje weg te zinken in eigen gedachten. De komende uren waren een spel van vragen beantwoorden en daar weer 1000 nieuwe vragen voor terug krijgen. Elke keer als ik om me heen keek zag ik bij iedereen dezelfde vragende blik… wat is hier aan de hand?
De truc was voor mij niet om de vraag te beantwoorden maar om me bij de vraag neer te leggen. Als je zoekende bent ga je toch niet op het antwoord komen, eenmaal losgelaten kan je de vraag in perspectief zetten en er mee leren spelen.
Dit zag ik bij steeds meer vrienden gebeuren, eenmaal uit de verwarring begonnen ze echt los te komen! Bij de 1 ging dit beter dan bij de ander.
Uit het niets was daar een vishengel! Ik weet niet of er nog een draad aanzat maar dat maakte toch niet uit! Ik denk niet dat het in iemands hoofd was gekomen om dat ding te gebruiken om vis te vangen. Eenmaal in de lucht gestoken was de vishengel ook te gebruiken als penceel! De verf kwam uit het niets en het landschap was het doek! Met een simpele beweging werd er aan de berg een nieuw kleurtje toegevoegd of nieuwe horizon getrokken. Bloemen en patronen verschenen in de lucht nadat de vishengel kriskras door de lucht heen veegde! Ik heb zelden zoiets realistisch gevisualiseerd.
Mijn zusje had een “hartje” gevonden en was zo verliefd op haar vriendje dat ze die naar zijn hoofd gooiden. Gelukkig had hij nog wel in de gaten dat het gewoon een steen zo groot als een vuist was en kon nog net op tijd wegspringen.
Wij vermaakten ons wel in het bootje met de vishengel maar op de kant deden ze dat zeker ook! We hoorden allemaal lachen en keken wat ze daar aan het doen waren. R stond met een denkbeeldige draaicamera op ons gericht. Toen pas besefte we dat televisieshows helemaal niet zo moeilijk zijn om te maken.
In de avond hadden we dan toch het idee om even iets te eten. Blikken gehaktballen werden opengetrokken en het gasstel ging in de fik. Het moeilijkste wat ik die dag gedaan heb was de gehaktballen in de pan doen! De pan had precies dezelfde kleuren en patronen als de stenen op het strand! En net zoals de stenen was de pan niks anders meer dan spiralen, patronen, en dansende figuurtjes. Ik wist niet meer zeker of deze pan nog wel gehaktballen kon warm maken.
Nadat de zon het landschap nog een paar seconden in lichterlaaie zetten ging ze toch echt onder. Al heel de dag was het alsof alle zintuigen op 200% draaiden. Er was zoveel input dat de output niet helemaal meer werkten zoals hij dat normaal zou doen. Daarom vond ik het ergens wel een geruststelling dat de nacht was begonnen.
Wat ook heel niet vervelend is aan de nacht, zijn de sterren. Zoveel als daar heb ik er nog nooit gezien! Dezelfde patronen als in de stenen, de pan en in het landschap kwamen nu weer terug in de sterren. Pas op dat soort momenten besef je pas dat wel allemaal maar beestjes zijn op een grote berg met poep.
Iedereen begon moe te worden en er waren intussen ook al 2 mensen met een zonnesteek. Daarom besloten we maar om te gaan. Zodoende stapten we allemaal in de bus en waren we klaar om te vertrekken. De bestuurder vond het toch maar een beter idee om iedereen de berg op te laten lopen, dit zou misschien handiger zijn met het gewicht. Hij rijdt over een schuine helling heen en terwijl er allemaal naar staan te kijken zien we de bus langzaam overhellen naar rechts! Twee wielen kwamen van de grond af en iedereen rende naar de bus om er aan te gaan hangen. Zo reden we met 6 mensen hangend aan de bus over de schuine helling heen.
Hierna waren we er nog niet! De volgende helling leek wel onmogelijk, we begonnen ons serieus af te vragen hoe we naar beneden waren gekomen. We besloten nog maar een paar uur te wachten totdat de zon opkwam.
Toen de schemering begon besloten we het nog een keer te proberen, maar helaas, de helling was nog steeds zo steil! Omhoog moesten we het toch dus met een all-in instelling stapte G de bus is om de helling te beklimmen. Slippend reed hij omhoog en het leek allemaal goed te gaan, totdat 10 meter voor het einde er zwarte rook uit de gehuurde uberbus kwam. Na even gewacht te hebben besloten we dat alles in orde was. Gelukkig was de bus het hier mee eens en konden we eindelijk helemaal van het strand af.
Terug op de camping zijn AC en ik meteen naar bed gegaan, we waren zo kapot van alle indrukken die we dag hadden opgedaan.
Dezelfde dag hebben we alles van onze vriendengroep ingepakt en hebben we verder heel de dag rustig aan gedaan. Na het avondeten hadden onze vrienden de energie weer gevonden om door te rijden naar BOOM!
Tijd voor afscheid. Dit was gelukkig niet al te dramatisch, we wisten al dat we elkaar over een week of 3 in Nederland weer zouden zien.
De mensen, de temperatuur, de locatie, de gebeurtenissen en de drug hebben ervoor gezorgd dat dit 1 van de gekste ervaringen voor mij is met psychedelica is, en ik weet zeker dat ik niet de enige ben van mijn vrienden die er zo over denkt! Van deze ervaring heb ik alles behalve spijt! Als iemand ooit de kans krijgt om een soortgelijk avontuur aan te gaan, dan zou ik het doen! Kansen als deze mag je eigenlijk niet laten liggen…
waarin weer veel herkenbare effecten terug te vinden zijn