Mountain , it's all in the name.. 50g Paddo's
Geplaatst: za maart 05, 2011 9:20 pmOrigninele post door Mountain op 8 jun 2010.
Wat vooraf ging:
Ondertussen 32 geworden en 7 maanden geleden besloten om de poorten naar perceptie te openen op een andere wijze. De filosofische bril waarmee ik doorgaans m'n bestaan bekeek zou ik graag hebben ingeruild voor het vergrootglas dat San Pedro heette. Na 3 tot 5 jaar reflectie en zelfanalyse zou de vrucht rijp zijn om tot consumptie over te gaan zonder de levensvorm hoeven te vernietigen als geheel.In tussentijd zou ik spirituele bagage opdoen en de waarden en normen van m'n eigen bestaan ernstig onder de loep nemen en afstemmen op dit gebeuren. En zo gebeurde het... Na gesprekken met ervaringsdeskundigen en informatie inwinning bleek al gauw dat het zou zijn alsof ik op punt stond deuren te openen en ook verlangde te kunnen lopen in een wereld waar ik de eerste pasjes nog moest zetten. " Beginnen bij het begin "was de boodschap en in mijn geval waren dat truffeltjes of paddo's. Na enkele voorzichtige pogingen volgt dit verhaal : ...
De ervaring zelf:
Waar: De gezelligheid en vertrouwdheid van eigen woonst
Wie : Ikzelf en Barrie (een vriendschap die 15 jaar bestaat ; allebei even onervaren op dit gebied)
De werkweek zat erop, afspraken en voorbereidingen waren weken op voorhand gemaakt en ook de growbox die Cubensis voortbracht had rijkelijk geschonken voor het goede doel. Uit eerdere informatie had ik begrepen dat 30g paddestoelen een sterke trip zouden kunnen opleveren en dat dit ook een volle portie was voor het verbod op paddo's van kracht werd. Ons aangeraden was 15g. We hadden uiteindelijk besloten op porties van ongeveer 20g op een maag die 6 uur onthouding van voedsel kende.
Na inname verdreven we aanvankelijk wat tijd met onze instrumenten .De sfeer ademde gezelligheid, humor en positieve spanningen uit. De bereidwilligheid was er om onszelf onder te dompelen in een onbekende wereld , mee te gaan waar de trip ons nam en te aanvaarden dat er eventueel geen goud aan het einde van de regenboog zou liggen als we daar dan überhaupt ooit zouden geraken.
" Bewegen die gordijnen nu? " , vroeg Barrie me , "of staat er misschien een sterke wind buiten?" . Ook ik deed dezelfde vaststelling en van wind was geen sprake.
De instrumenten gingen neer en als kinderen na bedtijd verkenden we onze omgeving op zoek naar curiositeiten en nieuwigheden die zich enkel in deze toestand zouden onthullen.
De symmetrie en het minimalistische karakter van de woonst leende zich uitstekend om verkend te worden. Gauw bemerkten we allerhande voorwerpen die ademende , golvende bewegingen bezaten. We stonden met verstomming de kijken naar een design dat de grootste wand in mijn living bekleedde. Het doek is een werk van ongeveer 3 X 2m en bevat een luchtfoto van een drukke metropool tijdens de vallende avond, getrokken met een langere sluittijd van de lens ,zodat de achterlichten van voortrazende wagens strepen achterlieten terwijl ze hun weg vervolgden. De trip werd sterker terwijl we bleven turen en er ons andere zaken opvielen, zoals aanknipperende verlichting in de flatgebouwen tot de miniatuurwagentjes die zich voor de eerste keer op een rustig tempo over hun reeds bekende traject bewogen. Hoewel het werk wit - zwart is rapporteerde Barrie een rode gloed die slechts die over 1 van de gebouwen heerste. Kleuren zag ik niet.
Vanaf dat ogenblik kende de trip een andere fase. Mijn compagnon leek overal kleuren te beginnen zien in de hele leefruimte; van plafond tot tegels op de vloer.
Verwonderd en halvelings verstomd van de overweldiging en kleurenpracht trachtte hij en beschrijving te uiten van dit tafereel.
"Eet er meer van..." .
"Dit zou je moeten zien..."
"Wat een zonde dat je niet bent waar ik ben " , sprak hij.
Terwijl voor mezelf het ademende karakter van de trip bleef en ik durf te stellen zelfs verminderde.
Verschil in lichamelijke conditie tussen ons is enorm groot. "Mountain" is een naam die ik niet zomaar koos. Hij weegt 60Kg op een lengte van 1.83m en ikzelf ben 1.97m met een achtergrond van bijna 20 jaar zeer intensieve krachtsport die maakt dat ik zonder aan enige vorm van overgewicht te lijden wel 115Kg meedraag. Het vele bloed en weefsel alsook de tolerantie die ik duidelijk had te oordelen uit vorige, voorzichtige pogingen wierpen een barriere op tussen ons.
Lichte vormen van jaloezie, teleurstelling en onmacht maakten zich meester van me terwijl Barrie verder rapporteerde in een flitsende tempo.
"Eet er meer van en kom naar hier.."
Over de schreef getrokken door overweldigende verhalen uit een wereld waar ik al 7 maand verlangde deel van uit te maken, verhoogde ik m'n dosis.
Eerst nuttigde ik nog 20 g en na een 3 kwartier ging ook het noodrantsoen truffels achter de kiezen. Weer goed voor zo'n 10gram. Alles samen was nu 50 g.
Ik tripte!
Donkere en lichte kleuren scheidden zich van elkaar onder m'n voeten , waarvan de lichte hogerop kwamen te liggen en symbolen leken te zijn van een Aztekenbeschaving.
In een bepaald repetitief patroon bewogen ze door mekaar ,overgoten door een kleurenpracht die ik niet eerder had mogen aanschouwen. De maagdelijk witte wanden werden een oase van veranderlijke kleur en beweging. "Ik ben er Barrie! "
Uren tuurden we in de hoogte! Wat een schouwspel voltrok zich. Gesprekken over de potentie van deze kleine natuurgoden met ontzag voor hun wonderlijke uitwerking waren alom , gevolgd door lachbuien over de opmerkingen die we maakten. Met gesloten ogen ontdekte ik een innerlijke pracht die de rest overtrof. Aztekenpatronen badend in zacht oranje en zonnegeel kwamen me tegemoet. Mijn innerlijke wereld voelde zich nooit eerder zo vredig en voldaan. M'n gelaat trilde van de aanhoudende glimlach die versmolt met mijn gevoel van gelukszaligheid. We waren in de afgelopen paar uur op meer plaatsen geweest dan in alle jaren uit ons bestaan die aan dit avontuur vooraf gingen. Wat een wereld..
Spoedig viel ook de beslissing om de wereld buiten te verkennen nadat een vluchtige blik op de polshorloge ons vertelde dat er slechts 3 - 4 uur voorbij waren.
Buiten was het donker , stil en somber . Bovendien woon ik op 100 m wandelafstand van de ordehandhavers. Enkele malen dachten we een witte wagen op te merken die ons ter orde zou roepen, maar dit bleek toch uit te blijven. Lang duurde het niet of we stonden terug bij af en onze plannen werden opgeborgen. De veiligheid binnen ontwapende en relaxeerde ons en de trip ging terug de betere richting op. Nu al 5 uur. Langzaam daalde de intensiteit en Barrie meldde al terug op aarde te zijn aangekomen. Hij keerde huiswaards.
Ik was alleen en in afwachting van zijn thuiskomst merkte ik een kameraadschappelijke liefde voor hem in me opwellen alsook liefde voor mijn partner die me steunt in m'n spirituele zoektocht door het leven. Ik schreef hem een SMS vol dankbaarheid voor de opgedane en gedeelde ervaring en aan haar een handgeschreven brief van 3 pagina's die al m'n liefde uitdrukte terwijl de laatste kleuren wegebten.
Ongelooflijk!
Mag ik ook dank brengen aan " KoxBox " voor alle botanische wijsheden en info in de kweek- en crea- hoek.
..En aan de poëtische stijl van " Eendagsvlieg " die me inspireerde ook een report te schrijven.
Dank........... zoveel dank....
Wat vooraf ging:
Ondertussen 32 geworden en 7 maanden geleden besloten om de poorten naar perceptie te openen op een andere wijze. De filosofische bril waarmee ik doorgaans m'n bestaan bekeek zou ik graag hebben ingeruild voor het vergrootglas dat San Pedro heette. Na 3 tot 5 jaar reflectie en zelfanalyse zou de vrucht rijp zijn om tot consumptie over te gaan zonder de levensvorm hoeven te vernietigen als geheel.In tussentijd zou ik spirituele bagage opdoen en de waarden en normen van m'n eigen bestaan ernstig onder de loep nemen en afstemmen op dit gebeuren. En zo gebeurde het... Na gesprekken met ervaringsdeskundigen en informatie inwinning bleek al gauw dat het zou zijn alsof ik op punt stond deuren te openen en ook verlangde te kunnen lopen in een wereld waar ik de eerste pasjes nog moest zetten. " Beginnen bij het begin "was de boodschap en in mijn geval waren dat truffeltjes of paddo's. Na enkele voorzichtige pogingen volgt dit verhaal : ...
De ervaring zelf:
Waar: De gezelligheid en vertrouwdheid van eigen woonst
Wie : Ikzelf en Barrie (een vriendschap die 15 jaar bestaat ; allebei even onervaren op dit gebied)
De werkweek zat erop, afspraken en voorbereidingen waren weken op voorhand gemaakt en ook de growbox die Cubensis voortbracht had rijkelijk geschonken voor het goede doel. Uit eerdere informatie had ik begrepen dat 30g paddestoelen een sterke trip zouden kunnen opleveren en dat dit ook een volle portie was voor het verbod op paddo's van kracht werd. Ons aangeraden was 15g. We hadden uiteindelijk besloten op porties van ongeveer 20g op een maag die 6 uur onthouding van voedsel kende.
Na inname verdreven we aanvankelijk wat tijd met onze instrumenten .De sfeer ademde gezelligheid, humor en positieve spanningen uit. De bereidwilligheid was er om onszelf onder te dompelen in een onbekende wereld , mee te gaan waar de trip ons nam en te aanvaarden dat er eventueel geen goud aan het einde van de regenboog zou liggen als we daar dan überhaupt ooit zouden geraken.
" Bewegen die gordijnen nu? " , vroeg Barrie me , "of staat er misschien een sterke wind buiten?" . Ook ik deed dezelfde vaststelling en van wind was geen sprake.
De instrumenten gingen neer en als kinderen na bedtijd verkenden we onze omgeving op zoek naar curiositeiten en nieuwigheden die zich enkel in deze toestand zouden onthullen.
De symmetrie en het minimalistische karakter van de woonst leende zich uitstekend om verkend te worden. Gauw bemerkten we allerhande voorwerpen die ademende , golvende bewegingen bezaten. We stonden met verstomming de kijken naar een design dat de grootste wand in mijn living bekleedde. Het doek is een werk van ongeveer 3 X 2m en bevat een luchtfoto van een drukke metropool tijdens de vallende avond, getrokken met een langere sluittijd van de lens ,zodat de achterlichten van voortrazende wagens strepen achterlieten terwijl ze hun weg vervolgden. De trip werd sterker terwijl we bleven turen en er ons andere zaken opvielen, zoals aanknipperende verlichting in de flatgebouwen tot de miniatuurwagentjes die zich voor de eerste keer op een rustig tempo over hun reeds bekende traject bewogen. Hoewel het werk wit - zwart is rapporteerde Barrie een rode gloed die slechts die over 1 van de gebouwen heerste. Kleuren zag ik niet.
Vanaf dat ogenblik kende de trip een andere fase. Mijn compagnon leek overal kleuren te beginnen zien in de hele leefruimte; van plafond tot tegels op de vloer.
Verwonderd en halvelings verstomd van de overweldiging en kleurenpracht trachtte hij en beschrijving te uiten van dit tafereel.
"Eet er meer van..." .
"Dit zou je moeten zien..."
"Wat een zonde dat je niet bent waar ik ben " , sprak hij.
Terwijl voor mezelf het ademende karakter van de trip bleef en ik durf te stellen zelfs verminderde.
Verschil in lichamelijke conditie tussen ons is enorm groot. "Mountain" is een naam die ik niet zomaar koos. Hij weegt 60Kg op een lengte van 1.83m en ikzelf ben 1.97m met een achtergrond van bijna 20 jaar zeer intensieve krachtsport die maakt dat ik zonder aan enige vorm van overgewicht te lijden wel 115Kg meedraag. Het vele bloed en weefsel alsook de tolerantie die ik duidelijk had te oordelen uit vorige, voorzichtige pogingen wierpen een barriere op tussen ons.
Lichte vormen van jaloezie, teleurstelling en onmacht maakten zich meester van me terwijl Barrie verder rapporteerde in een flitsende tempo.
"Eet er meer van en kom naar hier.."
Over de schreef getrokken door overweldigende verhalen uit een wereld waar ik al 7 maand verlangde deel van uit te maken, verhoogde ik m'n dosis.
Eerst nuttigde ik nog 20 g en na een 3 kwartier ging ook het noodrantsoen truffels achter de kiezen. Weer goed voor zo'n 10gram. Alles samen was nu 50 g.
Ik tripte!
Donkere en lichte kleuren scheidden zich van elkaar onder m'n voeten , waarvan de lichte hogerop kwamen te liggen en symbolen leken te zijn van een Aztekenbeschaving.
In een bepaald repetitief patroon bewogen ze door mekaar ,overgoten door een kleurenpracht die ik niet eerder had mogen aanschouwen. De maagdelijk witte wanden werden een oase van veranderlijke kleur en beweging. "Ik ben er Barrie! "
Uren tuurden we in de hoogte! Wat een schouwspel voltrok zich. Gesprekken over de potentie van deze kleine natuurgoden met ontzag voor hun wonderlijke uitwerking waren alom , gevolgd door lachbuien over de opmerkingen die we maakten. Met gesloten ogen ontdekte ik een innerlijke pracht die de rest overtrof. Aztekenpatronen badend in zacht oranje en zonnegeel kwamen me tegemoet. Mijn innerlijke wereld voelde zich nooit eerder zo vredig en voldaan. M'n gelaat trilde van de aanhoudende glimlach die versmolt met mijn gevoel van gelukszaligheid. We waren in de afgelopen paar uur op meer plaatsen geweest dan in alle jaren uit ons bestaan die aan dit avontuur vooraf gingen. Wat een wereld..
Spoedig viel ook de beslissing om de wereld buiten te verkennen nadat een vluchtige blik op de polshorloge ons vertelde dat er slechts 3 - 4 uur voorbij waren.
Buiten was het donker , stil en somber . Bovendien woon ik op 100 m wandelafstand van de ordehandhavers. Enkele malen dachten we een witte wagen op te merken die ons ter orde zou roepen, maar dit bleek toch uit te blijven. Lang duurde het niet of we stonden terug bij af en onze plannen werden opgeborgen. De veiligheid binnen ontwapende en relaxeerde ons en de trip ging terug de betere richting op. Nu al 5 uur. Langzaam daalde de intensiteit en Barrie meldde al terug op aarde te zijn aangekomen. Hij keerde huiswaards.
Ik was alleen en in afwachting van zijn thuiskomst merkte ik een kameraadschappelijke liefde voor hem in me opwellen alsook liefde voor mijn partner die me steunt in m'n spirituele zoektocht door het leven. Ik schreef hem een SMS vol dankbaarheid voor de opgedane en gedeelde ervaring en aan haar een handgeschreven brief van 3 pagina's die al m'n liefde uitdrukte terwijl de laatste kleuren wegebten.
Ongelooflijk!
Mag ik ook dank brengen aan " KoxBox " voor alle botanische wijsheden en info in de kweek- en crea- hoek.
..En aan de poëtische stijl van " Eendagsvlieg " die me inspireerde ook een report te schrijven.
Dank........... zoveel dank....
