Pagina 1 van 1

Santo Daime: doorademen

BerichtGeplaatst: za maart 05, 2011 10:33 pm
door Sublimo
Originele post door cheiron op 25 aug 2010.

Deze keer een wat chaotisch report. Meer geschreven vanuit de directe indruk, dan netjes chronologisch opgebouwd zoals ik meestal probeer te doen. Ik ben voor de 11e of 12e keer bij een Santo Daime ritueel in Avenhorn, samen met een vriend en zijn vriendin.

Waar te beginnen. Het is een warboel van ervaringen. Tegelijkertijd ben ik gefocust. Adem. Hier ben ik. Ik ben er. Ik adem door. Ik ben bewustzijn...

Het was hard werken. De coracao (eerste deel van de liederen) was bezig... Er speelt zoveel in me, dan. Zoveel diepte, emoties, angst. Er komen dingen voorbij die te intens zijn om ten volle te ervaren. Ik ervaar wat ik aan kan, de rest daar zing ik doorheen. Door het zingen maak ik me zacht, open ik, stroom ik erdoor heen.

Ik was het bewustzijn van de zaal. Ik voel de emoties, het bewustzijn, van de groep door me heen stromen. Mijn bewustzijn is opgerekt tot de hele kerk. Ik voel alles. Ik ben iedereen. Iedereen die ik hoor kotsten, zijn lijden, de pijn, het stroomt door me heen. Ik voel medeleven, ik ben me bewust van hun worstelen. Alles wat ik kan doen is voor ze zingen. Ik zing door, en zie hoe sommige mensen het zwaar hebben. Ik zie waar ze mee worstelen. Ik hoor mensen kotsten, en ik weet ineens wat de thema's zijn waarmee ze geconfronteerd worden. Ik kijk met ze mee. Alles komt langs. Seksueel misbruik. Pijn, woede. Zo diep. Mensen overgeven, huilen, zwaar en teneergeslagen. En toch, zingen. Ik zing door, terwijl ik open ben. Het is zo. Het is gebeurd. Laat de illusie vallen. We zijn hier, er is een goede boodschap, van licht en schoonheid. Het is nu goed. Ik zing voor jullie.

Soms die diepe angst. Om gevangen te zijn in een vreemde wereld. In een gedachtespinsel van een sekte. Om door aliens gehersenspoeld te worden. In het diepst van mijn gedachten wordt ik door aliens bewerkt voor hun agenda. Ziek.... Of, nou ja... Het is er. Ik adem door. Moorden. Concentratiekampen. De pijn van de wereld. Dit is wat we elkaar aandoen.

Ik zie hoe onze realiteit is opgebouwd. De engelen zeggen: het duurt niet lang meer zo. We gaan over naar een nieuwe realiteit. Ik zie hoe ik een realiteit bouw, met mijn kinderen, mijn gezin, mijn werk. Ik zie hoe ik met mijn bewustzijn een realiteit kan scheppen en andere mensen daarin mee kan nemen. Hoe het leven werkelijk anders voor ze kan worden , voor een moment, wanneer ik een bepaalde realiteit vasthoud in mezelf.

Over intenties. De engelen zeggen: de intentie maakt de realiteit. Voordat je aan iets begint, is er in een splitseconde de intentie. We doen soms wel alsof we geen intentie hebben, willen daar niet naar kijken, maar in een splitseconde is die intentie er aan het begin en die bepaalt je gedrag. Je kunt je intentie ook bewust stellen. De intentie voor een dag. De intentie voor een ontmoeting. Het is goed om dat vaker te doen, als je wilt dat je leven er anders uit gaat zien. Echt diep in mezelf de keuze maken: ik wil het zo, wat de prijs ook is die ik betaal. Ik haak niet halverwege af, ik verbind me er echt aan.

Mijn intentie bij het drinken was: ik wil de rust vinden. Die diepe rust, dat de werkelijkheid is zoals ze is. Door die intentie te stellen, verwerkelijk ik het ook. Het is misschien hard werken, maar ik kom er wel. Soms half dromend, worstelend om bewust te zijn. Het is ook dan de concentratie: ik wil zingen. Ik zal zingen. Ik zing. Die intentie trekt me omhoog uit de pijn, de worsteling.

Als we een tweede keer drinken, ben ik echt enorm hard aan het gaan. Ik kan nauwelijks lopen. Toch ga ik voor de tweede keer, in het volle vertrouwen dat ik er doorheen kom. Het is goed voor me. Dan Santa Maria (wiet) erachter aan. Ik los op. Ik verdwijn. Licht. Alleen maar licht. Ondertussen is de ervaring vertrouwd. Het bijzondere is echter nu, dat ik tegelijkertijd het lijden van de mensen om me heen in mijn bewustzijn houdt. Dat is er, tegelijkertijd is het licht er. Samen. Door elkaar.

De engelen lieten me zien hoe een psychose eruit ziet. Iemand is dan gevangen in een realiteit. In een deel van de realiteit komt hij vast te zitten. Je verplaatst naar een realiteit, een weefsel van betekenis. En met je geest kun je alles maken, alles scheppen. Echter, dan komt iemand die een psychose heeft, vast te zitten, daar. De kunst is om zo iemand te ontmoeten, in die diepte. Maar het vraagt veel kracht. Concentratie, om iemand daar te ontmoeten en zelf open te blijven. Om zelf de intentie te houden van licht en liefde, terwijl je in een duistere realiteit bent afgedaald.

De engelen lieten me zien hoe ik zing met mijn kinderen. Ik ben ineens echt met mijn kinderen, in een zonnige omgeving. Ik zeg: nu zijn we in een nieuwe realiteit aanbeland. We vieren het leven door te zingen. We genieten met elkaar. Dit is de realiteit. Zingend... Ze zeggen: sommige boodschappen kun je alleen zingend overdragen. Zingend, de klanken van de geest, van de engelen, de aliens, de wezens.... De engelen. Alien is zo vervreemdend. Ik ben zelf een alien op deze aarde, haha :) Ik zie mijn dochter dansen, zingen, genieten. Heerlijk.

En pfff, wat is het hard werken als de hele wereldziel bloot ligt. Pijn. Verdriet. Huilen, kotsen. Je weet dat mensen hun diepste traumas doorwerken. Pijn, verdriet. Misbruik. Dat seksueel misbruik is wel een van de pijnlijkste dingen om onder ogen te zien. Zo rauw, pijnlijk, letterlijk verkracht, en scheve realiteit. Macht zonder liefde. Die diepte te zien, daarbij te blijven.
En dan door te ademen. Te zingen. Het onder ogen zien. Het is niet mijn pijn, het is de pijn van de mensen. Maar ik zie het. Ik beleef het mee. En ik help om het mee door te werken. Ik draag het mee, transformeer het mee. Dit is een cura, een genezingsritueel.

Maar ook het besef: in mijn dagelijkse leven gebeurt het. Wat ik nu leer, gaat mee mijn dagelijkse leven in. Deze sessie is een voorbereiding op straks, op het echte leven. In mijn dagelijkse leven gaat het over doorademen. Erbij blijven. Accepteren dat het is zoals het is. Erdoorheen ademen. Dit is het leven. Ontspan erin! Enjoy it.

De dagen na het ritueel voel ik me zo enorm goed. Heel gesterkt. Ik kan alles aan. Emoties, pijn. Ik adem door. Het zingen blijft diep in mezelf doorgaan. Ik zing overal door heen. Ik heb het gevoel dat ik innerlijk enorm gesterkt ben in het leven onder ogen te zien, zoals het is. Inclusief alles.