Pagina 1 van 1

Paddo's - Vrienden voor het Leven

BerichtGeplaatst: wo jan 08, 2014 10:19 pm
door Anjuna
Dit verhaal is ook te lezen op mijn nieuwe site; http://www.paddoblog.nl

Dinsdag 7 januari 2014. Ik had met mijn beste vriend (en huisgenoot) G afgesproken om op deze dag te gaan trippen. Het was alweer een tijd geleden sinds onze laatste trip samen; toen G op een warme zomerdag in augustus op zijn rug in het gras had gelegen en ik rondom hem door de tuin rende en naar de planten aan het luisteren was. Vandaag zouden we iets meer nemen dan gebruikelijk. Op de nieuw aangeschafte weegschaal wogen we ongeveer 4,8g gedroogde Hawaïaanse paddo’s af voor elk van ons. Rond 16:30 hadden we ze naar binnen gewerkt (dopen in de honing, thee drinken om de resten weg te spoelen) en kon de pret beginnen.

Zoals vaker speelden we net na het eten van de paddenstoelen een potje fifa. Doordat ik ergens mee bezig ben voorkom ik dat ik ga ‘wachten’ op de trip. Bovendien geeft het een goede referentie; zodra fifa te moeilijk wordt kan de trip beginnen. Vanaf het laatste kwart van de wedstrijd werd het een steeds grotere opgave om niet keihard in lachen uit te barsten bij alles wat er gebeurde. Het veld was ineens twee keer zo groot en de spelers leken een eigen leven te leiden. Het bleef een spannende wedstrijd en G won met 2-1.

Het lachen werd na de wedstrijd alleen maar erger. Vooral ikzelf kon er niet mee stoppen. Soms lachte ik om iets wat er gebeurde, om iets wat er werd gezegd of om iets waar ik aan dacht. Soms lachte ik ook om helemaal niets. De tranen rolden over mijn wangen. Hoewel ik normaal altijd wil bewegen tijdens een trip, kon ik nu niet van de bank af komen. Ik zat daar maar te lachen terwijl ik alles liet gebeuren. Ik merkte dat G zich een beetje aan me begon te ergeren. Tijd voor wat muziek.


We luisterden naar de oude psytrance van Hallucinogen en die zorgde er voor dat ik langzaam aan zin kreeg om te bewegen. We praatten wat over India; ik ben daar een aantal jaar geleden geweest en G wil er over een paar maanden naar toe. Ik merkte dat ik moeilijk uit m’n woorden kon komen. Ik wist eigenlijk niet eens wat ik wilde zeggen. De muziek werd ons te druk en we zochten naar iets rustigers. Het lukte ons niet echt om passende muziek te vinden, en de sfeer was er niet beter op geworden. Voor het eerst sinds lange tijd kreeg ik een slecht gevoel tijdens het trippen. Dit had ik niet aan zien komen. Zeker niet na mijn laatste trip*, en zeker niet met mijn beste vriend. Er moest iets gebeuren. We zaten vast. We moesten naar buiten.

*Mijn explosie: tripreports-psychedelica/zelfgekweekte-paddo-s-mijn-explosie-t8388.html

Rond 18:00 stapten we de deur uit. Het was ontzettend druk op straat. Auto’s en fietsers raasden voorbij. We moesten lang wachten bij de stoplichten. We liepen naar de brug, de plek waar tijdens mijn vorige trip het mooiste moment van mijn leven ontstond. We zagen een reusachtige boom; een kale treurwilg waarvan de stam door de takken niet te zien was. Hij danste in de wind. We liepen er naar toe om hem van dichtbij te bekijken en aan te raken. We twijfelden om terug naar huis te gaan omdat we allebei last hadden van een droge mond, maar we gingen verder.

Ik begon me steeds beter te voelen. Het was fijn buiten. We kwamen langs een plek waar we vorig jaar waren geweest, tijdens een andere trip, en begonnen leuke herinneringen op te halen. Opeens legde G zijn hand op de grond: ‘Hand op steen broeders for life!’ Het was iets wat we tijdens die andere trip hadden bedacht, en al heel lang niet meer hadden gedaan. Ik deed hetzelfde en we moesten er om lachen.

We liepen door een mooie nieuwbouwwijk en praatten over de studentenvereniging en het dispuut. We waren samen bij hetzelfde dispuut gegaan, maar ik ben er een paar maanden geleden – na er twee jaar bij te hebben gezeten – uitgestapt. Omdat het niet gebruikelijk is om te stoppen met een dispuut en vereniging, was het bij veel leden hard aangekomen. Voor mij was het een makkelijke keuze geweest. Sociale gelegenheden hoeven van mij niet verplicht te zijn. Ik had meer vrienden buiten het dispuut dan er binnen. Bovendien dronk ik te vaak. Als ik alcohol ga drinken, dan wil ik zelf bepalen wanneer ik dat doe en met wie ik dat doe. Het dispuut beperkte mij en het stoppen voelt als één van de beste beslissingen die ik ooit heb gemaakt. Nu ben ik vrij. Ik zei tegen G dat ik het dispuut nooit miste. Hij begreep me niet.

We praatten over mensen. Mensen die blij zijn, en mensen die bang zijn. Ik geloof dat iedereen een kern heeft. In de kern is iedereen goed. Je kunt dichter bij de kern komen of er verder van af. Hoe verder je er vanaf zit, hoe oppervlakkiger en hoe onzekerder je bent. Je kern is de basis waarop je kunt bouwen. Een stevig fundament. Als je niet op de kern (wie je bent) bouwt, maar op het oppervlak (wie je denkt dat je bent, het neppe ‘ego’) daar boven, is er geen vaste ondergrond en blijf je zoeken naar balken om het oppervlak te ondersteunen. Deze balken zijn leugens. Ze houden de illusie in stand. Zodra de leugens onderuit worden gehaald stort het oppervlak in en blijft er niets van het neppe ego over. Paddo’s kunnen deze vaste leugenpatronen (waarvan je zelf vaak niet eens weet dat het leugens zijn) doorbreken en je zo naar de kern brengen. Ook liefde brengt je naar de kern. Tegelijkertijd straalt de kern liefde uit. Angst brengt je van de kern af, en de oppervlakte straalt angst uit; constant bang om om te vallen. De kern is niet tijd- of plaatsgebonden. De kern is eeuwig en universeel. De kern is één.

We hadden het over spullen. Er zijn mensen die denken dat het geluk ligt in spullen. Mensen die altijd op zoek zijn naar meer geld, een groot huis, een mooie auto. Het maakt ze niet uit of ze het werk wat ze doen niet leuk vinden, want het verdient goed. Ik denk dat mensen daar ongelukkig van worden. Tegelijkertijd zijn er door deze jacht naar spullen andere mensen die weinig overhouden. Die zelfs te weinig overhouden om van te leven. Terwijl leven het eerste is waar iedereen recht op heeft. Er zijn maar een paar dingen die iedereen echt wil; eten en drinken. Daar is genoeg van op de wereld om iedereen in te kunnen voorzien.

Er is één waarheid en iedereen loopt er omheen te draaien

We liepen langs een veldje waar we wel eens hadden gevoetbald. We begonnen over dingen die we hadden meegemaakt. Feesten in Parijs een paar weken geleden. Samen muziek maken. Onze leuke nieuwe huisgenoten die sinds een paar maanden bij ons woonden. We hadden het over de goedheid in iedereen, en hoe je het beste in iemand naar boven kan halen. G is daar heel goed in, en ik zei dat tegen hem. ‘Je bent zo cool S’, zei G tegen me. Toen zei ik iets tegen hem waar ik al een paar weken mee zat. ‘Je moet niet vergeten dat we beste vrienden zijn G… Soms lijkt het alsof je kwantiteit boven kwaliteit stelt. Dat je het belangrijk vindt om vaak met mensen te chillen. En dat het je dan niet zo veel uit maakt met wie. Als er alcohol in het spel is wordt het toch wel leuk.’ Hij zei dat hij het inderdaad belangrijk vond om vaak met mensen te zijn. Hij wist niet of het hem veel uitmaakte met wie.

Het ging over alcohol. Alcohol als pleister op een wond die blijft bestaan. Alcohol dat de mensen dom houdt. Alcohol als bindmiddel tussen mensen; niet via de kern, maar via de oppervlakte. Zou ik daarom niet echt vrienden hebben gemaakt binnen het dispuut? Omdat ik de jongens alleen dronken heb gesproken?

We liepen verder en waren bijna weer bij ons huis. Opeens bleef G stilstaan. Hij keek naar zijn handen. ‘S, ik weet helemaal niks meer…’ zei hij verward. ‘Je hoeft ook niks te weten, G.’ ‘Ik wil nog niet naar huis, zullen we gaan fietsen?’ Dat klonk als een geweldig idee. Ik stak de straat over. Toen ik aan de overkant was zag ik dat G niet mee was gekomen. Hij wachtte op het juiste moment om over te steken. Het duurde lang. We moesten lachen. ‘Lach me niet uit, S!’ ‘Ik lach je niet uit!’ Hij stak over.

We gingen naar huis om onze fietsen te pakken. We liepen achterom. G durfde niet naar binnen. Ik pakte een glas water voor hem en dronk er zelf ook één. Ik was al lang vergeten dat ik een droge mond had, maar het water smaakte beter dan ooit. Terwijl G buiten stond te wachten zocht ik de fietssleutels. Ik nam een bak druiven en een zak mandarijnen mee. Toen we onze fietsen openden begon G te twijfelen. Hij wist niet of hij kon fietsen. ‘Natuurlijk kun je fietsen, het was je werk!’ G was voor een paar maanden bezorger geweest. Ik stapte op en fietste weg. Ik keek achterom. G liep met de fiets aan zijn hand. Een minuut later fietste hij naast me.

Het was heerlijk. We fietsten langs de bomen en het water. Richting een bos. Ik voelde woorden opkomen waar ik de laatste tijd vaker in mijn hoofd mee had gespeeld. ‘G je bent zo cool, en dat weet je. Maar je wil ook heel graag cool gevonden worden. Ik denk dat je daarmee moet stoppen. Dan ben je nog cooler.’ ‘Je hebt gelijk S, maar ik weet nog steeds niks…’ ‘Maakt niet uit G. Je bent heel mooi, en heel slim. Maar dat ben je sowieso. Elke keer dat je de moeite doet om het aan anderen duidelijk te maken, doe je jezelf tekort.’ ‘Je hebt gelijk… Bedankt.’

We zeiden weinig verder tegen elkaar. G kon alleen kortaf reageren. Hij realiseerde zich meerdere keren dat hij een mens was. Hij wilde stoppen met fietsen. Het werd te heftig. We zetten onze fietsen neer en gaven elkaar een knuffel. Het was de eerste knuffel van de avond en het was geweldig. We gingen het bos in. Het was er prachtig. G liep de hele tijd ongeveer vijf meter achter me. Ik draaide me om. ‘G, aan het begin van de trip, thuis… Je vond me vervelend.’ ‘Ja.’ ‘En daarna dacht je dat de trip de verkeerde kant op zou gaan’ Het bleef even stil. ‘… Ja.’ ‘Ik hoop dat je van me houdt als ik lach.’ ‘Ik houd van je, S.’ ‘Ik ook van jou.’

We liepen lang achter elkaar zonder iets te zeggen, over donkere paden langs hoge bomen. Het was er spookachtig mooi. Soms stopten we op een bruggetje. We keken uit over het water, dat door de mist en de sterrenhemel erboven een onwerkelijk uitzicht gaf. Af en toe draaide ik me om, wachtte ik op G, en gaven we elkaar een knuffel. We kwamen weer terug bij onze fietsen. G wilde nog niet fietsen. We pakten wat fruit en liepen een andere kant op. G keek onderweg vaak naar zijn handen, en voelde de hele tijd aan zijn lichaam. ‘S… Ik weet alleen nog dat jij m’n beste vriend ben. En dat ik stink.’ We moesten lachen.

Sinds we onze fietsen hadden neergezet hebben we meer dan drie uur lang gelopen. Het laatste uur begonnen we weer wat meer te praten. Over wildplassen; ‘Toen het ons verboden werd om op de wereld te plassen is het fout gegaan.’ Over oorlog; ‘Iemand doodmaken is op geen enkele manier goed te praten.’ Over Amerika. Een continent waar in korte tijd hele indianenstammen zijn uitgemoord en een samenleving op angst is gebouwd. Over een feest dat G en ik ooit in één dag hadden georganiseerd, in de garage van een oude school. Er kwamen meer mensen op af dan we hadden verwacht. Toen mijn boxen kapot gingen moest ik draaien via een gitaarversterker. We praatten over nummers die we samen hadden gemaakt. Over relaties. Over vriendschap.

We kwamen langs een huis dat we ooit samen met vrienden hadden bezichtigd. We hadden er bijna gewoond. We bedachten dat alles anders was geweest als we in een ander huis hadden gewoond. Ik zei dat ik de laatste tijd nooit meer ergens spijt van kon hebben, omdat al mijn beslissingen hadden geleid tot waar ik nu ben. Dat ik daarom ook nooit iets kan missen, zoals het dispuut. Ik kan niks missen, omdat ik altijd ergens ben. En de keuzes die ik gemaakt heb, hebben mij geleid tot waar ik ben. De keuzes waar ik zelf achter sta. ‘S, hoe weet jij dit allemaal?’ ‘Iedereen weet dit.’ G begreep me.

We gingen op het bankje zitten dat bij onze fietsen stond. We keken naar de sterren en naar het water. Er raasde een trein voorbij. We aten mandarijnen en stonden versteld van de perfectie; je opent de verpakking om aan elkaar geplakte gezonde snoepjes te vinden, die je los van elkaar kunt trekken zodat ze de juiste grootte hebben om in je mond te stoppen. Alles was perfect.


Rond 23:00 fietsten we naar huis. We lagen nog een paar uur op mijn kamer naar muziek te luisteren en na te praten. Voor G viel alles op zijn plek. We waren blij. Met elkaar. Met het leven. We bedankten elkaar voor de trip. Een tijdje terug dacht ik dat onze vriendschap niet meer beter kon. Nu wist ik wel beter.

Re: Paddo's - Vrienden voor het leven

BerichtGeplaatst: wo jan 08, 2014 10:32 pm
door lemonhaze
Weer een ontzettend mooi report!! Je komt echt over als een heel lief persoon en het klinkt alsof jullie een geweldige vriendschap hebben! :)
Ik kijk nu alwéér uit naar je volgende report.

Re: Paddo's - Vrienden voor het leven

BerichtGeplaatst: wo jan 08, 2014 11:20 pm
door Vinnie
doe ik keer samen xtc dat weet je dat je vriendschap beter kan :grin:

Re: Paddo's - Vrienden voor het leven

BerichtGeplaatst: wo jan 08, 2014 11:37 pm
door Aebi
Weer een top-report. Ik krijg door jou wel reteveel zin om te trippen :kleuter:

Toen het ons verboden werd om op de wereld te plassen is het fout gegaan.

Haha :hulde:

Re: Paddo's - Vrienden voor het leven

BerichtGeplaatst: do jan 09, 2014 3:11 am
door Frog
Druks schreef:Leest lekker weg. Mooi en liefdevol report!
Tof hoe je de slechte vibe meteen hebt weten aan te pakken.

Re: Paddo's - Vrienden voor het leven

BerichtGeplaatst: do jan 09, 2014 7:30 am
door Radical
Leuk, mooi report, plezier in het lezen gehad! :)

Re: Paddo's - Vrienden voor het leven

BerichtGeplaatst: ma jan 20, 2014 4:29 pm
door Taxi.
Net zoals je vorige report, leest deze ook weer heerlijk weg ! :hulde:

Re: Paddo's - Vrienden voor het leven

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 9:19 pm
door GaiaNyx
Door dit report krijg ik ook weer zin in een trip :D

Re: Paddo's - Vrienden voor het leven

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 11:25 pm
door Prototype
Taxi. schreef:Net zoals je vorige report, leest deze ook weer heerlijk weg ! :hulde:


Lieke schreef:Door dit report krijg ik ook weer zin in een trip :D

Re: Paddo's - Vrienden voor het Leven

BerichtGeplaatst: zo sep 07, 2014 7:16 pm
door Higher Force
wat een wijsheid in deze post! Mooi om te zien dat dit enorm herkenbaar is in mijn eigen ervaringen, dat maakt het toch iets meer dan een 'gedachtespinsel' :hulde:

Re: Paddo's - Vrienden voor het Leven

BerichtGeplaatst: ma sep 08, 2014 2:14 pm
door Intronaut2
Wat een prachtig en wijs report. Ik word hier blij van.
Ik heb ook op de blogsite gekeken. Leuke positieve site.
Voor mij ook weer een bewijs hoe waardevol het gebruik van psychedelica kan zijn.