Pagina 1 van 1

Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 4:54 pm
door NiandraLades
Wat:
T+0:00 150 ug LSD (3/4e Dalai Lama zegel)
T+3:45 150 mg MDMA (3/4e Witte Speaker)
T+6:30 2.5 ml GHB
T+8:00 1.5 ml GHB

Wie: vrouw, 24 jaar, 68 kg
Setting: thuis met mijn partner
Ervaring: ruime ervaring diverse psychedelica, ervaren gebruiker MDMA
Preload: magnesium glycinaat ter voorkoming van klapperkaak, vitaminepillen
Stemming: enthousiast, niet zenuwachtig
De bijgevoegde foto's zijn gevonden op internet.

Het is zo ver! Ik ben jarig. Het is tijd voor onze lang geplande candyflip. Onze omgeving hebben we verteld dat we een dagje weg zijn, zodat we niet gestoord kunnen worden. Het huis is grondig schoongemaakt en we hebben diverse lichtjes in huis, zoals een soort slingers met verschillende kleuren lampjes eraan, 3 lampen die steeds veranderen van kleur, en een soort lange slang met lampjes erin. Er liggen dekens op de grond. Op de tafel staan verschillende kleine hapjes zoals druifjes, M&M’s en stukjes salami. Mijn favoriete drinken is in huis gehaald. We hebben van tevoren amper gegeten. Een ruime selectie van films en muziek is ruim van tevoren uitgezocht en is overzichtelijk via de mediabox terug te vinden. De grote hoekslaapbank is voorzien van vele kussens en een slaapzak. Het grote tapijt is vrijgemaakt zodat we daar lekker op kunnen liggen als we willen. De verwarming staat roodgloeiend, zoals ik dat fijn vind.
Kortom; nooit eerder zijn we er zo klaar voor geweest.

Om half 4 ‘smiddags neem ik 3/4e van de sterke Dalai Lama zegel. Al eerder hebben we deze zegels getest door ieder een halfje te nemen, en dat was al een behoorlijke trip! Mijn man legt een hele zegel onder zijn tong.
We besluiten eerst een stuk te gaan wandelen. Het is nat, grijs en donker buiten, maar dat deert ons niet. We wandelen door het bos over de glibberige paadjes. Het voordeel van dit weer is dat het heel rustig buiten is. Na ongeveer een half uur voel ik dat de LSD op aan het komen is. Ik haal een keer diep adem en ik voel me vrij, meer helder, meer levend. De tinten van de omgeving veranderen langzaam. “50 tinten grijs”, grap ik. Plots lijkt alles mooier. We kijken naar een dikke omgevallen boomstronk, en als we er langer naar kijken, zien we hoe deze ademt. Het roept een soort respect voor de natuur op. Ik krijg een grote grijns op mijn gezicht die er in de 8 uur daarna ook niet meer vanaf is gegaan. Dit gaat automatisch, alsof er koordjes aan mijn kaken zitten en iemand ze constant strak omhoog trekt. Het doet een beetje zeer, maar dat geeft niet.
Nu komt het punt waarop ik om alles moet giechelen. Zelfs mijn man giechelt om alles, iets wat hij normaal zelden doet onder invloed. Ik weet dat hij nu ook een intense trip zal beleven. Het landschap wordt steeds kleurrijker. We kijken in elkaars ogen, en zien dat we enorme pupillen hebben. We besluiten via een omweggetje terug te lopen, voordat we er straks helemaal niet meer fatsoenlijk bij lopen. We komen langs een slingerbrug, gemaakt van smalle boomstronken, en het is een heel avontuur om daar over te steken omdat de boomstronken lijken te rollen. De acid rillingen die over mijn lijf lopen maken het niet makkelijker. Na een kwartiertje lopen (of eerder waggelen) zijn we weer in de bewoonde wereld. We lopen over de stoeptegels, en ik zie dat er nu vele patronen op te zien zijn. Ook is mijn beeld flikkerig, alsof alles uit hele kleine lijntjes bestaat. Ik heb het nog ontzettend naar m’n zin buiten, maar ik besef wel dat we nu echt naar huis moeten. Ik heb problemen met m’n evenwicht en zit om de paar seconden te schaterlachen, iets wat nogal opvalt. Bovendien ben ik ben bang dat ik de weg naar huis niet meer terug zal vinden als we blijven lopen.

Als we bijna thuis zijn kijken we nog één keer om ons heen, naar de lichten van het winkelcentrum, de rijdende auto’s, de stoeptegels. We hebben deze omgeving duizenden keren gezien en het ziet er ook heel vertrouwd uit, maar tegelijkertijd nemen we het zó anders weer. Het is prachtig.
We komen aan bij ons appartement. “Ik ga niet met de lift! Als er mensen bij ons instappen gaan ze het zeker doorhebben!” zeg ik. Mijn man lacht. “Jawel, we gaan wel met de lift, leuk joh.” Ik besluit alleen mee te gaan als er niemand anders is, want ik kan niet stoppen met hysterisch schaterlachen. Als we de hal in lopen zie ik dat de lift al op de begane grond is, en er zit niemand in. Direct ren ik er op af, gelukkig, de lift is van ons tweeën. We kijken in de spiegel. Mijn God, onze ogen zijn enorm. In de kleine lift beginnen zich gelijk patronen te vormen. Nu we binnen zijn hallucineren we nog veel harder. Wauw!
We hoeven enkel nog een lange donkere gang door te lopen, en dan zijn we thuis. In de gang zien we pas echt goed wat de LSD al met ons doet. Een explosie van patronen, lijnen en kleuren beweegt door de gangen heen. Het einde van de gang slingert en we laten een soort tracers achter. We slaan dit spektakel gaande in totale staat van verbazing en opwinding.

tumblr_lvhrnbph2A1r7wwr6o1_500.jpg
tumblr_lvhrnbph2A1r7wwr6o1_500.jpg (58.31 KiB) 1430 keer bekeken


Als we thuis zijn wordt ons enthousiasme alleen nog maar groter. Een waar circus vol kleur en beweging speelt op zodra we de voordeur achter ons sluiten. “Wauuwww, wow, jeeee”… is alles wat we de komende 10 minuten uit kunnen brengen. Mijn man zet muziek aan, en ik bewonder hem dat het hem lukt, want de letters op het scherm zweven in het rond en bovendien zit er een soort diepte in waardoor ze voor mij onbereikbaar lijken. Hij zet uptempo electro aan. Ik hou daar lang niet altijd van, maar dit keer vind ik het prachtig omdat het gelijk zo veel doet met de sfeer. Mijn man gaat liggen op het tapijt. Ik zie dat er zich om hem heen talloze rode laserstralen vormen, alsof hij het middelpunt is van een grote energiebron. De muziek pompt. “Ik stijg op” zegt hij. En dat is wat ik zie. Met tien trillingen per seconde zie ik hoe de laserstralen hem op laten stijgen. Ik zag hem niet daadwerkelijk omhoog zweven, maar de muziek leek ervoor te zorgen dat de laserstralen in beweging kwamen, die hém vervolgens lieten bewegen. Hij flikkert. De hele kamer trouwens.

t.jpg
t.jpg (75.28 KiB) 1430 keer bekeken


Mijn kaak begint keihard te trillen. Kut. Al die magnesium pillen die ik van tevoren heb geslikt, doen hun werk dus niet. Het is niet anders. Ook begint praten nu moeilijker voor me te worden. Telkens als ik wat denk, kan ik de juiste woorden niet vinden, en er vormen zich allemaal lettergrepen in mijn hoofd die ik niet ken. Het lijdt tot grappige situaties als ik dingen probeer te omschrijven. We lopen voortdurend rond in de kamer, heel chaotisch, omdat we telkens 10 dingen tegelijk willen doen maar dan weer afgeleid raken door iets anders. Als ik even naar de wc ga merk ik dat ik dieper weg zak in mijn trip. Ik wil gaan zitten op de wc bril, maar als ik kijk zie ik ineens dat de wc pot weg is en er een groot zwart gat onder me is. WOW! Even lijkt de grond onder me vandaan te zijn gevallen en lijk ik meegesleurd te worden. Ik schrik, stap weg en kijk niet meer naar beneden. Voorzichtig laat ik me zakken. Gelukkig, de wc pot is er weer, en de grond ook weer. Ontspannen kijk ik naar de patronen op de tegeltjes, en voor ik het weet zak ik diep weg in mijn trip. Ineens een stem. “Gaat het nog goed?” Ik schrik op, o ja, ik zit op de wc. Ik trek door en ga weer naar de kamer.
Ondertussen begin ik wel een beetje wanhopig te worden van die pijnlijke kaak. Ik probeer in mijn hoofd af te wegen of ik nog meer magnesium pillen moet nemen (had al een paar keer bijgepakt), of dat ik het op moet geven. Ik kan niet rationeel meer denken. Ik probeer het uit te leggen aan mijn man, maar omdat praten moeilijk is komt het eruit alsof ik een klein kind ben en net heb leren praten. Uiteindelijk besluiten we dat het geen zin heeft bij te pakken en dat ik het moet accepteren. Komt het toch weer neer op mijn oude vertrouwde tandenborstel, die ik tijdens het klapperen vaak tussen mijn kaken stop.

Dan stopt de muziek, de mix is afgelopen. We gaan op de bank zitten en zoeken wat muziek op, die is speciaal voor deze gelegenheid heb geselecteerd. In het genre ‘rock’ vinden we John Frusciante, Everlast en Black Sabbath. Als we Paranoid van Black Sabbath opzetten begin ik keihard te lachen. De sfeer verandert zo heftig, ik voel me net alsof ik in een cowboy film zit inclusief hoeden. We komen niet meer bij. Ook andere rock zorgt alleen maar voor overdreven lachbuien.

Terwijl we bij elkaar zitten lijkt het steeds meer alsof we één worden. Ik voel me samensmelten met hem, en dan besluiten we even geen muziek op te zetten. We willen écht samen zijn, dus niks ertussen, geen neppe dingen, alleen elkaar. Ook onze kleding gaat uit, “ik wil geen nep laagjes meer tussen ons”, zegt hij. “Alleen mijn tandenborstel dan?” vraag ik. Ja, de tandenborstel mag wel blijven. We gaan lepeltje lepeltje liggen zodat we lekker tegen elkaar aan liggen en ook geen lampjes meer zien (= ook nep!). Het voelt alsof wij samen één groot zintuig worden, we kijken samen, we voelen samen, denken samen. Mijn gedachtes gaan precies synchroon met zijn gedachtes. Zelfs onze bewegingen gaan gelijk. Het voelt super bijzonder. Juist omdat ik zelf moeite heb met praten, vind ik het geweldig dat hij zegt wat ik denk. Hij praat voor mij, hij is de stem in mijn hoofd. Ik probeer aan hem uit te leggen wat ik voel. “We zijn 1 geworden… net alsof we samen een busje zijn… en jouw stem is… de luidspreker op het dak”. We voelen ons geweldig verliefd.
Af en toe moet ik even weg om te plassen. Het voelt dan ook echt alsof ik de helft van mijn lichaam achterlaat, ik voel me een koud stukje klei wat gauw weer aan de rest vast moet. Als ik voor de 3e keer moet plassen besluit ik dat ik toch weer wat kleding aan ga doen en we zetten nieuwe muziek op. Ik communiceer met geluidjes en gebaren, want woorden ken ik haast niet meer. Hij begrijpt me verrassend goed.

Weer kom ik in zelfde cirkel over de magnesium. Het doet zo’n zeer – bijpakken, of heb ik dat nu al te vaak gedaan en moet ik het gewoon opgeven? Ik snoep nog een magnesium tabletje weg. In totaal heb ik er nu zo’n 7 gehad. Weer besluiten we samen dat ik het moet loslaten. Mijn man ziet dat mijn wangen helemaal opgezet zijn en voelt dat ze in brand staan. Hij haalt een zak erwten uit de vriezer en ik hou ze tegen mijn wang aan. Tegelijkertijd eet ik voorzichtig wat druifjes. Gelukkig, dat helpt wel een beetje. Ik zit rustig op de bank en kijk naar mijn man. Zijn gezicht vervormt constant – soms ziet hij er super jong uit met een prachtig egale huid, en soms ziet hij er juist heel oud uit. Ook wisselt zijn gezicht van kleur en ziet de ene helft er vaak anders uit als de andere helft. Het is mooi om te zien.
Ik begin weer rond te lopen in de kamer. De patronen en kleuren zijn nog steeds super aanwezig, maar het enorme flikkeren is ongemerkt wat afgenomen. Het is ondertussen 3,5 uur geleden dat we de LSD hebben genomen. Mijn man merkt op dat we nog steeds de pan uit trippen, maar dat het toch al wat rustiger is geworden als eerder. Hij zegt dat hij vaak ineens diep wegvalt in dingen die hem dan in zijn greep houden, maar dat hij daar in het begin niet eens over na kon denken, dat het gewoon gebeurde. Nu maakt hij het bewuster mee. Ik denk na over wat hij zegt en constateer dat hij gelijk heeft. Hij zegt dat hij nu de XTC gaat nemen.

Ik ben iemand die alles over analyseert, en die heel erg af gaat op regeltjes en theorie. Hij is iemand die altijd gewoon in het diepe springt. Niet denken maar doen. In de trip komen we deze tegenpolen steeds tegen. En steeds komen we erachter, dat een beetje van hem, en een beetje van mij, de oplossing is. De gulden middenweg. Steeds weer komen we met praktische zaken in de trip tot de conclusie dat dat is hoe wij denken, en dat we daarom perfect bij elkaar passen.

Ook nu geef ik hem gelijk, dat je niet altijd maar uit moet gaan van de theorie dat je precies 4 uur na het nemen van de LSD de XTC moet nemen, maar dat je het ook kunt nemen als je vóelt dat het tijd is. Echter weet ik uit de theorie wel dat de dosis niet te hoog moet worden, omdat de XTC anders overheerst. Mijn man overtuigt mij de XTC wat eerder te nemen, en ik overtuig hem geen hele pil te droppen maar hooguit driekwart. Dit leidde tot PERFECTIE.

We maken echt een moment van het droppen van de XTC. Dit is immers mijn verjaardagscadeau waar ik zo lang naar heb uitgekeken. Voordat we de pil wegslikken kijken we de kamer door en kijken we hoe we erbij zitten. Met een zak erwten op mijn wang en een tandenborstel in mijn mond zitten we allebei keihard te trippen, de trip is geweldig tot nu toe, ik moet nog steeds constant lachen, en wat voelen we ons wazig en chaotisch. Het is nu al geslaagd en het gaat alleen nog maar beter worden.

DE KEIHARDE, ONVERGETELIJKE, TOP.
We trippen lekker door en ik sta er niet meer bij stil dat ik de XTC heb genomen. De muziek staat hard en zit vol energie en lekkere beats. Mijn man krijgt zin om te dansen. Dit is waar de MAGIE begint.
Hij danst strak. Doordat hij vroeger veel vechtsporten heeft beoefend, verwerkt hij bepaalde vecht moves in zijn dans. Terwijl hij danst zie ik weer energie vrijkomen in de vorm van verschillende lichten om hem heen, lijnen, bewegende oplichtende wind. Een beetje als een flipperkast maar dan extremer. Hij mist geen enkele beat. Er zitten geluiden in de muziek die niet bepaald voorspelbaar zijn, en het lijkt alsof hij PRECIES weet wanneer ze komen (nee, hij had deze mix niet eerder beluisterd). Hij vangt sommige geluiden direct op wanneer ze op de grond dreigen te vallen. Echt elke beweging die hij maakt komt precies overeen met hoe de klank er uit hoort te zien. Alsof hij alles van tevoren aan voelt komen, alsof hij een extra bovennatuurlijk zintuig heeft. Ik kijk met meer verbazing dan ik ooit heb gekeken en heb echt het idee dat ik naar iets bovennatuurlijks aan het kijken ben. Het klopt allemaal precies, het is alsof hij één wordt met de muziek, alsof hij ín de muziek zit. Alsof als de muziek zou stoppen, hij ook weg zou zijn. En met de bewegingen van zijn armen creëert hij felrode, blauwe en groene draaikolken, patronen, lijnen. Alsof hij door op bepaalde knopjes te drukken, bepaalde lichtjes creëert. Af en toe stopt hij omdat hij schrikt van mijn gezichtsuitdrukking, ik kijk alsof ik er zojuist ben achter gekomen dat sprookjes bestaan, dat mensen kunnen vliegen, dat krokodillen kunnen praten. Ga door!

stock-vector-dance-with-colors-104959166.jpg
stock-vector-dance-with-colors-104959166.jpg (73.9 KiB) 1430 keer bekeken


Hij gaat door, en blijkbaar ben ik onbewust al de hele tijd hysterisch “OH WAUUUUWWW, KIJK NOU, DIT KAN NIET, WOWWWWW, KIJK WAT ER GEBEURT!!!!” aan het roepen, want hij zegt ineens: “even niet praten nu. EVEN NIET PRATEN NU!” Ook hij voelt de magie en mijn stem verbreekt het een beetje. Achteraf vertelt hij mij dat dat het moment was dat de pil bij hem insloeg, en dat het voor hem minstens net zo magisch voelde. Ik ben stil, geloof ik, en blijf dit spektakel gade slaan.

Vanaf dit moment herinner ik me alleen nog vlagen, losse gebeurtenissen, die ik niet duidelijk aan elkaar kan koppelen. Ik voelde me ineens zacht worden, wist dat ik NU naar de wc moest gaan, omdat ik anders de rest van de avond niet meer kon plassen. Ging naar de wc maar ging er 10 keer weer vanaf, omdat iets me afleidde, omdat ik iets moest doen of zeggen. Kwam weer terug in de kamer, man was kletsnat. “HOE KOM JIJ ZO NAT, BEN JE ZIEK???!”. Nee schatje, ik ben al een uur aan het dansen, daarom zweet ik zo. Huh, hij is toch net begonnen? Dan ineens lig ik op de bank, oh ik voel me ZO ZACHT, net zoals mijn eerste keer XTC!!! Heb dit nooit eerder weer gevoeld, het is het beste gevoel ooit, maar na die eerste keer is het nooit meer teruggekomen. Ik herinner me nog dat ik mijn knuffelvrienden roep, mijn lieve lieve knuffelbeestjes en dat mijn man ze ophaalt. Herinner me dat hij zegt: “zo heb ik me in jaren niet gevoeld!”, iets waarvan ik niet weet of het positief of negatief is. Ik zit in een droomwereld, alles gaat aan me voorbij als een waas maar het is heerlijk.
Dan ineens voel ik me beroerd, alsof ik met een defibrillator weer terug in de echte wereld word geknald, zo agressief, o ja ik ben thuis, ik ben er nog. Mijn man staat geschrokken naast me met een emmer, het blijkt dat ik hard had geroepen dat ik iets nodig had omdat ik ging overgeven. Ik kokhals een paar keer maar geef niet over, ondertussen roep ik nog “ik voel me ZO goed!!” iets wat met grote verwarring door mijn man wordt ontvangen. Ik wil dat hij bij me komt liggen, ik voel zo veel liefde, maar hij zegt dat dat niet kan omdat hij kletsnat is. Ik snap niet wat hij bedoelt, zeg dat hij toch moet komen, maar als hij komt snap ik wat hij bedoelt. Hij trekt andere kleren aan en komt dat bij me liggen. Hij voelt heerlijk, ik voel me heerlijk, we trekken onze kleding uit. Ik kan nog steeds niet veel zeggen, maar probeer toch te vertellen hoe geweldig ik me voel. Ook bij hem is de XTC ingeslagen zoals het al jaren niet meer heeft gedaan. En dat terwijl onze laatste keer pas 2 weken geleden was. We strelen elkaar, iets wat ik normaal niet altijd prettig vind, maar nu voelt het HEERLIJK, mijn huid voelt zo zacht en lekker.
Af en toe komen er weer misselijkheidsgolven over me heen, en ik merk dat ik niet goed meer in staat ben te zitten of op te staan, omdat mijn lijf het niet aan kan. Dit wijd ik aan mijn XTC misbruik in het verleden, elke keer als ik tegenwoordig weer eens XTC neem, voel ik me lichamelijk ziek. Toch kan dit de pret niet drukken, ik blijf heerlijk op de bank liggen om te genieten van dit ongelooflijke gevoel. De XTC overheerst niet, de LSD overheerst niet, het is niet 1 + 1 = 2 maar het doet echt iets speciaals met elkaar. Het is niet goed te omschrijven, en woorden komen eigenlijk te kort.

Ongeveer 3 uur na inname van de XTC begin ik weer een beetje bij zinnen te komen. Ik krijg wat negatieve gedachtes, die ik de hele dag nog niet had gehad. Ik begrijp dat ik al in de coming down van de pil zit. Meer XTC wil ik niet, want ik merk dat mijn lichaam dat niet trekt. Mijn man neemt nog wel wat bij. Hij zegt dat wat GHB mij wel kan helpen. Hij maakt een glaasje voor me klaar. Behalve dat ik na een tijdje lekker warm word van binnenuit voegt het weinig toe. Ik ervaar een soort drukkend gevoel, niet goed wetend of het van de GHB is of ergens anders van. Langzaam komt het besef wat er allemaal is gebeurd en wat een ongelooflijke dingen ik heb meegemaakt. Ik denk terug aan al die dingen en probeer de negatieve gedachtes te laten varen. Altijd een moeilijk moment als je beseft dat de top voorbij is, en het op dat moment niet opnieuw te bereiken is. Hoe lang ik me ook geweldig voelde, voor mij is het nooit lang genoeg. Even later krijg ik nog wat GHB, wat wel oké is, maar niet erg spannend.
Ik probeer mijn gedachtes te delen, maar merk dat ik me nog steeds niet goed uit kan drukken. Bovendien ben ik na elke zin de draad kwijt, en komen dingen niet over zoals ik ze bedoel. Daarom liggen we de komende uren stil uit te spacen, lekker te genieten van de psybient/psychill muziek, terug te denken aan alle mooie momenten. De LSD is nog steeds duidelijk aanwezig, maar net niet genoeg meer om er nog echt van te genieten.

Na nog uren zo gelegen te hebben ben ik het zat en besluit ik naar bed te gaan. Ik neem wat slaappilletjes van de drogist en ga lekker liggen. Mijn man blijft nog uitspacen in de woonkamer.
Als ik in bed lig merk ik dat ik nog steeds een flinke bodyload heb, ik ben de hele tijd aan het rillen maar heb het niet koud, alsof er een soort wind door me heen raast. Hierdoor blijkt slapen onmogelijk. Met mijn ogen dicht merk ik dat ik dieper in mezelf trip, maar ik verlies mezelf er niet in. Ik blijf een paar uur liggen en ga dan weer uit bed.

In de woonkamer is mijn man nog steeds rustig aan het genieten, maar zelf ben ik het nu wel zat. Ik voel me alsof ik ben overreden door 3 bussen en wil gewoon slapen. We kijken films maar ik voel me lusteloos. Pas 2 dagen later voel ik me weer een beetje mens. En nu kan ik alleen nog maar vol plezier terugkijken op een geweldige ervaring. Met stipt op nummer 2 van beste drugservaringen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 5:40 pm
door Taxi.
Een report van episch postuur :hulde: :love:

NiandraLades schreef:De LSD is nog steeds duidelijk aanwezig, maar net niet genoeg meer om er nog echt van te genieten.

Dit is zo'n vervelend moment. Ik heb het altijd wanneer de truffels langzaam uitwerken.. "het is gestopt" "oh nee nog lichte visuals",, "mehhh, niet heel speciaal meer..."

Verder klinkt het als een top verjaardag! Na mislukte zegels ben ik nog altijd aan het wachten op de eerste keer acid..

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 5:42 pm
door Qydro
Wauw :love:

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 7:06 pm
door Lager
Qydro schreef:Wauw :love:

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 7:34 pm
door Aebi
Dit klinkt zo tof :love:

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 7:55 pm
door GaiaNyx
Klinkt heeeerlijk :love:

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 7:56 pm
door Multitude
Candyflippen is echt geweldig :love:

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 8:45 pm
door kaasje
Klinkt als een fantastische verjaardag! :hulde:

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 9:05 pm
door psychotrance
klinkt hemels!

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 11:00 pm
door Miss E
Mooi tripreport! Leest erg fijn weg, bedankt voor het delen!

Klinkt als iets wat ik ook ooit nog eens moet doen. :grin:

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: di jan 21, 2014 11:04 pm
door Prototype
Wauw :love:
Klinkt als een super avond!

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: wo jan 22, 2014 11:24 am
door Verf
Wauw, lijkt me supervet om te doen als een koppel.

Re: Birthday candyflip to heaven (LSD + MDMA)

BerichtGeplaatst: vr jan 24, 2014 7:24 pm
door NiandraLades
Nog bedankt voor de positieve reacties.
En ja, het is inderdaad heerlijk om met je geliefde te doen, zou het iedereen aanraden. :love: