Pagina 1 van 1

Jubileum-truffeltrip

BerichtGeplaatst: di jan 28, 2014 12:39 am
door XM77
Gebruiker: Man, 21 jaar, 84 kg
Drug: Truffels (Psilocybe Atlantis)
Dosis: Iets minder dan 1 portie (15 gram)
Overige aanwezigen: 4 goede vrienden (A, W, E en S), waarvan 3 ‘debutanten’ (eerste keer truffels)
Setting: Met 5 man in een klein studentenkamertje

Negen truffeltrips achter de rug. Mensen die lijken op Earthworm Jim, whiskyproeverijen in de badkamer, ongecontroleerd in blinde paniek rondrollen op een matras. Praten met eenden in een vijver, per ongeluk tegen een junk op de Brink zeggen dat hij ergens anders heen moet gaan, visuals die doen denken aan The Matrix, een mantra-achtige taal spreken die je niet kent, trippen met je oom van bijna 50 en de muziek van vroeger en nu naast elkaar leggen, seks met je vriendin in de badkuip. Een breed scala aan mooie en vreemde dingen had ik al meegemaakt, en met 4 van mijn beste vrienden zou ik, na een pauze van anderhalf jaar, beginnen aan mijn tiende truffeltrip. De middag ervoor melden ze zich in mijn nieuwe woonplaats, bij mijn studentenkamer, en we kletsen even wat en gaan eerst nog een pizza eten in de stad. Dan, tegen een uurtje of 9 ’s avonds, begint ons hoofdprogramma: voor 3 van de 5 aanwezigen (inclusief mezelf) hun eerste keer truffels. Voor mij dus de tiende.

We praten over oude trips, over hoe het gaat worden. We praten over verwachtingen die ik toch onbewust wel weer heb, en die ook de nieuwkomers natuurlijk hebben. Mijn vrienden geven aan dat ze als voorbereiding mijn tripreports hebben gelezen hier, wat ik leuk vond om te horen. Langzaam begint iedereen zich een beetje vreemd te voelen, anders dan normaal. En inderdaad komen dan de eerste visuals naar voren. De glazen hangertjes aan de lamp fungeren als prisma, waardoor er regenboog-achtige effecten waarneembaar zijn op de muren. Ook de kabels achter mijn laptop zorgen voor interessante schaduwen, en een Chinese kalender die ik net die dag heb opgehangen blijkt voor E een welkome bron voor visual-inspiratie te zijn. De gordijnen, die ik bij de inrichting van de kamer speciaal heb gekocht om een keer op te kunnen trippen, vallen een beetje tegen. Maar verder geniet iedereen van de interessante visuele effecten die kenmerkend zijn voor truffels.



Met het licht uit wordt het nog mooier. S, de enige andere aanwezige met tripervaring, wordt meester van de triplampjes, vingerlampjes die we ooit voor een avondje MDMA hadden gekocht, maar nu nog veel beter van pas komen. Twee groene lampjes zijn tieten, en twee rode en een blauwe leiden samen tot de eerste grote gezamenlijke lachkick. Ze lijken namelijk samen op een verstandelijk gehandicapte robot met rode ogen: ImbecielBot 5000. Het tweede uur van de trip duurt zoals wel vaker perceptueel lang. Wegspacen op bed, divers gelach om vrijwel niets. Het voelt voor mij heerlijk, vertrouwd en bekend en toch weer bijzonder en nieuw.

We besluiten daarna om even naar buiten te gaan voor een wandeling. Men blijft rondjes draaien op de parkeerplaats. We blijven minutenlang stilstaan, heen en weer lopen, omkeren, maar uiteindelijk gaan we een klein stukje het bos in. ‘We moeten immers toch altijd vooruit gaan in het leven’, zegt W. Net op dat moment komen we bij een splitsing, die als metafoor dient voor keuzes die je maakt in het leven. Maar het verschil is zo aan het begin niet te zien. Maakt de keuze werkelijk uit? Beide bomenrijen zien eruit als indrukwekkende tunnels die in de duisternis verdwijnen. Is er licht aan het eind van de tunnel? Wel een enorm gebouw in de verte, een andere studentenflat, die hypnotiserend werkt. Bij een open plek keren we weer om zodat de wandeling uiteindelijk niet erg lang heeft geduurd, maar toch een mooie ervaring om even het bos achter het huis gezien te hebben. Bij thuiskomst ga ik prompt bijna bovenop E zitten, wat nieuwe lachsalvo’s oplevert.

De piek van de trip komt vlak na thuiskomst. Ik heb zoals gezegd al veel meegemaakt op truffels, en muziek klonk wel vaker prachtig. Maar zo hard op muziek ben ik nog nooit gegaan. De meest intense space van de avond wordt begeleid door twee nummers. Tijdens het einde van het tweede nummer lijkt het wel oneindig ver door te gaan, die verhogingen, en het wordt zelfs bijna teveel op sommige momenten. Iedereen zit er ongelofelijk diep in.




We hebben het nog even over het heelal. ‘Wait’ gaat over tijd, ‘Contact’ over ruimte, de twee aspecten die voor ons zo belangrijk zijn. Wat zou er zijn, en hoe lang kunnen we dat bekijken? We praten over de missie Mars One, en over de andere planeten in ons zonnestelsel. Ik vertel over de planeet Uranus en zijn ongelukkige naam, die oorspronkelijk ‘The Georgium Sidis’ zou heten:



Heel iets terugkomend op aarde logt A in op zijn Netflix-account. Wat we gaan kijken? Een prachtige film genaamd ‘Haardvuur’. Aflevering 1! Dit leidt tot de tweede enorme lachkick van de avond. Gebiologeerd naar haardvuur kijken is zo’n ultiem bespottelijk idee. Bovendien, hoezo aflevering 1, is het nu een film of een serie? Vooral W komt niet meer bij, ik heb hem nog nooit zo hard horen lachen, terwijl ik hem toch al meer dan 8 jaar ken inmiddels.

Uiteindelijk valt de keuze op de klassieker American Pie. Een flauwe tienerfilm die, zo zou je denken, tijdens truffels zou leiden tot een grote hoeveelheid lachkicks. Maar ik heb er nog nooit zo serieus naar gekeken. De ondertiteling lijkt Arabisch, maar het Engels is goed te volgen. Meer dan ooit slaag ik erin om mee te leven met de karakters, en ga ik helemaal op in de film, zelfs al ken ik veel stukjes inmiddels uit mijn hoofd.

We hebben nog een discussie over taal. Taal is bizar, een prachtig systeem dat is geëvolueerd over vele eeuwen. We oefenen op de uitspraak van een berucht dorp in Wales, en belanden bij Bassie en Adriaan die daar eens zijn geweest, en vanuit daar bij het nummer Tubular Bells, dat lijkt op Isolated System van Muse:



Inmiddels gaan we langzaam richting coming-down. We nemen de trip nog eens door, iedereen vond het heel bijzonder, en we kijken nog even Family Guy en How I Met Your Mother. Ikzelf kom in de coming-down bij een moment van introspectie nog tot een paar herinzichten: meer zelfvertrouwen zou handig zijn, en ik moet het mezelf niet zo moeilijk maken. Even de juiste weg weer terugvinden, bepaalde dingen verwerken en het verleden achter me laten. Niets nieuws, niets levensveranderends, wel goed om bij stil te staan.

Al met al was het een hele mooie jubileumtrip. Niet de allerzwaarste, maar gewoon een heerlijk gezellige avond met mijn beste vrienden, met af en toe lichte mindfucks, zware lachkicks en redelijk wat visuals. Voor mij een moment om back in the game te komen: de laatste trip was al een slordige 15 maanden geleden, met mijn ex. Voor S was het zelfs nog langer geleden en de rest deed het zoals gezegd voor het eerst. En het beviel iedereen goed, wat voor mij een flinke opluchting was; per slot van rekening had ik een half jaar eerder nog een spacecake verneukt. Truffels zijn nog altijd heel tof en heel bijzonder, al lijkt MDMA toch wel de nummer 1-positie overgenomen te hebben. Maar verandering van spijs doet eten. En truffels zijn tenminste niet zo ongezond...

Dat was ‘m voor nu. Volgende keer: 25I-NBOMe!

Re: Jubileum-truffeltrip

BerichtGeplaatst: di jan 28, 2014 2:07 am
door Naturelover
I like :)

Re: Jubileum-truffeltrip

BerichtGeplaatst: di jan 28, 2014 8:43 am
door psychotrance
leuk geschreven, klinkt als een fijne avond.

ImbecielBot5000! haha: echt zo iets om op truffels te bedenken :lol: