Pagina 1 van 1

Paddo's - Alleen Thuis

BerichtGeplaatst: zo apr 06, 2014 6:30 pm
door Anjuna
Paddo Reports
- Mijn Explosie
- Vrienden voor het Leven
- Alleen Thuis
- Thijs


Alleen Thuis

Mijn eerste trip alleen. Het gevoel van thuis zijn. Van geborgenheid. Mijn eeuwige innerlijke rust die naar buiten komt, en toch binnen blijft.

Zaterdagavond. Ik had soep gemaakt. Veertig gram verse Hawaïaanse paddo’s in een groentebouillon. Dat zou het wel moeten doen. De smaak was niet slecht. Ik had de lichten uitgedaan en een paar kaarsen aangestoken. De muziek van Shpongle vulde de woonkamer. Ik nestelde me met een dekentje op de bank en wachtte geduldig de effecten af.

Het bouwde zich langzaam op. Heel langzaam. Ik vroeg me af of het een echte trip zou gaan worden. Heb ik misschien wat tolerantie opgebouwd door de trips van de afgelopen weken? Misschien straks even een wandeling maken zodat ik wat meer prikkels krijg. Maar eerst nog even zitten. Ik liet me verder in de bank zakken. Rustig. Wacht maar. Heel geleidelijk werd de trip wat zwaarder. De visuals werden helderder, het gevoel in mijn lichaam lekkerder. De rust daalde over me neer. Wauw. En die muziek. Het gaat maar door.

Opnieuw werd ik verliefd op Shpongle. Ik was het al eerder geweest rond mijn zestiende, tijdens mijn eerste trips. Shpongle was onze vaste metgezel geweest bij elke reis. De laatste jaren had ik niet meer naar de muziek omgekeken, maar nu voelde ik weer het plezier dat ik er vroeger aan had beleefd. De variatie, de uitbundigheid. Het plezier en de schoonheid. Dit is de perfecte tripmuziek.


Wow. Het wordt steeds heftiger. Ik denk dat ik voorlopig binnen blijf. Lekker warm op de bank. Ik ging op mijn zij liggen onder het dekentje. Hmmm. Ik dacht aan mijn Ayahuasca trip van twee weken geleden. Het leek alsof ik weer bij de ceremonie was. Ik voelde me precies hetzelfde. De mensen die ik daar had ontmoet waren in gedachten bij me. Ik dacht aan mijn vrienden, mijn familie. Ik verbaasde me over de snelheid waarmee ik kon denken. Innerlijke processen. Er kwamen geen woorden aan te pas.

Ik liep naar de wc. Mijn lichaam voelde zwaar aan. Zwaar en fijn. Ik keek in de spiegel naar mijn gezicht. Mijn gezicht waar ik zo veel van houd. Dat is in het verleden soms wel anders geweest. Ik bleef een tijdje kijken voordat ik weer terug liep naar de bank. Liggen. Ja. Ik maakte een een trillend geluid met mijn tong. Als het spinnen van een kat. Het voelde alsof mijn hele lichaam positief reageerde op de trilling. Er zit een ongelooflijke kracht in het maken van geluiden.

Ik dacht aan mijn moeder. Ik houd zo veel van haar. Soms ben ik bang dat ze zichzelf verliest in de stress. Ik moet haar zo bellen. Ik moet weten hoe het met haar gaat. Eerst wachten tot de trip wat minder intens is. Ik genoot van de kleurrijke hallucinaties. Kapoen kwam bij me liggen. De mooiste kat die ik ooit heb gezien. Samen waren we aan het spinnen. Ik keek naar de kartonnen map die voor me op tafel lag.

Paddo’s gegeten
Gaat vanzelf voorbij


Voordat ik de paddo’s naar binnen werkte had ik het er met grote letters opgeschreven. Voor het geval de trip te heftig zou worden. Voor als ik zo hard zou gaan trippen dat ik niet meer zou weten dat ik onder invloed was. Voor als ik zou gaan denken dat ik gek was geworden en het voor altijd zo zou blijven. Aangezien ik alleen thuis was had ik ervoor gezorgd dat deze tekst me aan mijn trip zou kunnen herinneren. Ik moest lachen. Gelukkig was het niet nodig.

Ik merkte dat mijn gedachten helderder werden. Gestructureerd. De trip werd rustiger. Ik pakte een pen en begon namen op te schrijven. Namen van mensen aan wie ik de afgelopen uren had gedacht. Mijn ouders. Mijn broertje, mijn zusje. Mijn vrienden. Mijn liefde. Mijn ex-vriendin die me nooit meer wil zien. We hebben al drie jaar geen contact meer. Ik kan er geen vrede mee hebben. Ik wil goedmaken wat ik in het verleden verkeerd heb gedaan. Ik wil een goede vriend voor haar zijn. Geen relatie, geen seks. Gewoon een goede vriend zijn.

Ik concentreerde me op het gevoel in mijn lichaam. Wat een rust. Ik was thuis. Ik heb zoveel geleerd de laatste tijd. Niet uit boeken, maar vanuit mezelf. Iedereen heeft bezit over een oneindige innerlijke kennis. Psychedelica kunnen helpen om toegang te krijgen tot die kennis, zoals ook een wereldreis dat kan doen. Het gaat allemaal om het kijken met een open blik. Ik kreeg inspiratie om iets op schrijven.

Alles zit in jezelf
en het ontvouwt zich
Je kan wel sturen
Maar dat is niet nodig


Meer inspiratie.

Soms ben ik bang dat ik het niet in woorden kan omschrijven
Of dat ik het vergeet
Maar dan herinner ik mezelf er aan
Dat ik juist in die momenten
Waarschijnlijk ook het meeste weet


Twaalf uur. Het was tijd om mijn moeder te bellen. Ze nam op, vanuit Zeeland. Het was een fijn gesprek. Ze was bezorgd over het feit dat ik weer aan het trippen was. Ik verzekerde haar dat het goed zat en dat ik veilig was. ‘Hoe gaat het met papa?’ ‘Hij is alleen thuis in Amersfoort, bel hem zelf maar even.’

In mijn telefoon ging ik naar de letter M. Ik lachte. Wat ken ik veel dierbare mensen wiens namen met de letter M beginnen. Maartje, Marijn, Maud, Merel, Mike en mijn vader Michel. Hij wilde net naar bed gaan. We praatten over thuis zijn. Over fietsen en over koken. ‘Wel met beide benen op de grond blijven staan hè.’ ‘Ja pap. Komt goed. Ik heb trouwens een gedichtje over de letter M geschreven.’

De letter M
Het begin van iets moois
Maar altijd iets rustigs iets fijns
Van alle magie en mijn meester die me leert
Overal thuis te kunnen zijn


Ik dacht na over mijn vader.

Een gezonde vader-zoon relatie is een relatie waarin je van elkaar leert
Waarin je op elkaar vertrouwt en van elkaar houdt
Ook als jullie even compleet
tot elkaars uitersten zijn gedreven



Ik ging naar boven, naar mijn kamer. De map nam ik mee. Ik keek naar de poster boven mijn bureau. Radiohead. Endless Urbia; de eindeloze stad. Het plaatje paste goed bij de trip. Ik ben thuis.



Yes, Maartje was online op Facebook. Ik deelde een paar van mijn gedichten met haar. Ik voelde me een multimedia Sjamaan. Verder met schrijven.

Over mijn benen.

Mijn benen
Sterk maar zonder schotkracht
Ik zal nooit vergeten die ene keer
dat een vriend van mijn opa me wees
op mijn stevige bovenbenen
Goed voor een verdediger
Zeker bleek en ook aanvallend
mochten mijn benen er toch best wezen


Over liefde.

Ze denken dat ik lijd en dat ik pijn heb
Omdat ik verliefd op je ben
Terwijl je niet van mij bent

Maar niets is minder waar
De liefde heeft zich al geopenbaard

Je zal nooit van mij zijn
Zoals niemand ooit van iemand is
Mijn liefde daarentegen
is voor altijd een gewis


Over verveling en verdoemenis.

Verveling
Steeds weer hetzelfde
herhalen
Nog een keer
Lastig en vast ook heel vervelend
Voor degene die niet beter weet
En soms lijkt het heel even
alsof het iets gaat worden
Maar ik vrees dat je gedoemd bent
Gedoemd je te vervelen en te hopen op iets beters



Het is het negeren van tekenen dat een mens gedoemd maakt
Gedoemd om te leven zonder hoop en betekenis


Over vrienden.

Wachtend
Zoekend
Vanonder mijn zware oogleden
kijk ik ik naar buiten
Naar een wereld die misschien ook ooit
de mijne zou kunnen zijn


Gek als je bent of misschien toch ook niet
Haastig manoeuvrerend
tot dat de tijd het zal leren

Voorlopig, voorlopig
lach ik nog elke keer en
zou ik zweren dat ik weer en
steeds vaker
je ware gezicht zie


Niet je geheugen is het probleem
Maar het feit dat je de tijd o zo vluchtig en zonder stilstand beleeft

Vind vrede in het moment en merk dat vanzelf
de herinnering zich vormt
Ongedwongen en ontspannen
Leeft de herinnering zich voort

En wacht dan op de tijd
Dat je vol ongeloof zult zeggen
Ik weet het nog
Ik weet het nog
Een moment van eeuwigheid



Je weet het
Steeds verder wordt je verdreven
van het antwoord
Maar je weet het

Ik blijf wachten en vertrouw dat je geweten
zich ontvouwt tot het gegeven
dat het leven het waard is
Het waard is om te leven en geleefd te worden
door jou


Klaar met schrijven. Vier uur. Tijd voor mijn welverdiende nachtwandeling. Ik pakte de zak met cashewnoten die ik ’s middags van een lief meisje op de markt had gekocht en ging de straat op. Eerst naar de brug, waar ik ooit één van de mooiste momenten van mijn leven heb beleefd. Naar links, zoals gebruikelijk? Nee, dit keer niet. Ik ging rechtdoor, de binnenstad in. Zaterdagavond, dat kan wel eens leuk worden. Ik had het gevoel dat me iets te wachten stond.

Ik kwam langs een huisfeestje. Er stonden een paar kinderen op straat, niet ouder dan zestien. Toen ze zagen dat ik er aan kwam gingen ze snel naar binnen. Ik vroeg me af of ik er imposant uitzag. Ik droeg een grote blauwe jas met mijn capuchon op. Een bruine trainingsbroek, witte Adidas sneakers. Doorgaans zie ik er niet erg imposant uit, maar misschien nu wel. Zo voelde ik me in elk geval. Ik vroeg me af wat de kinderen in hun schild voerden. Vlak voorbij het huis bleef ik even staan. Ik keek naar de voordeur. Hij ging open. Een meisje keek naar buiten. Vanonder mijn capuchon keek ik haar aan. Ze zag me. Ze sloeg de deur dicht. Ik at een paar nootjes.

Aan het eind van de straat zag ik twee mensen staan. Een jongen en een vrouw. Er was iets aan de hand. Ik schrok. De jongen had een enorme hoofdwond. Er kwam veel bloed uit. Hij was vage woorden aan het brabbelen. Ik liep op ze af. ‘Gaat alles goed?’ ‘Nee.’ Zei de vrouw. De jongen werd bang. ‘Even geen stress nu alsjeblieft. Geen stress. Laat me met rust.’ Hij leek radeloos. ‘Nee, je gaat nu met mij mee, ik breng je naar je huis.’ De vrouw was streng. De jongen keek me vragend aan. ‘Ik denk dat het goed is als je meegaat.’ Hij knikte. Een kleine glimlach. Zo klein als mogelijk. ‘Dat vind ik dope.’ Ik lachte terug en liep door. Samen fietsen ze weg.

Ik liep langs een ruzie. Jongens die boos wegliepen van een paar meisjes. Scheldend. Het leek alsof de meisjes hadden gehuild. Een oudere jongen was ze aan het troosten. ‘Maak je maar geen zorgen.’ Hij meende het. Gerust liep ik verder. Ik graaide in mijn zak cashewnoten. Hier was geen werk voor mij.

Ik kwam veel mensen tegen. Elke keer probeerde ik oogcontact te maken. Meestal lukte het. Bijzondere momenten. Ik kreeg een knipoog. Een glimlach. Soms slechts een stomdronken blik. Het was geweldig.

Ik liep langs een dronken jongen bij twee onzekere meisjes. ‘Dus jullie gaan met mij mee?’ ‘Nou, ik weet het niet… Wil jij mee?’ Het meisje keek naar haar vriendin. Ik bleef er in de buurt staan. Een van de meisjes kwam op me af. Dik, veel make-up. Ergens was ze mooi. ‘Wat eet jij nou?’ ‘Cashewnoten.’ ‘Haha, cashewnoten, wauw. Veel beter dan patat.’ Ze wees naar de snackbar achter haar. Ik moest lachen. ‘Wil je er een paar?’ Ik gaf haar een handje. ‘Dankjewel. Wauw. Kom ik gewoon ineens een jongen met cashewnoten tegen. Wat leuk. Veel beter dan patat.’ ‘Heb je een leuke avond gehad?’ ‘Ja, ik heb me wel vermaakt. En jij?’ Ik lachte. ‘Ja, ik ook. Slaap lekker zo.’

Op de hoek van de straat bleef ik staan. Kijkend naar de dronken mensen om me heen. Een vechtpartij? Nee, vriendschappelijk. Toch een vechtpartij? Nee, nog steeds vriendschappelijk. Het meisje van de cashewnoten fietste langs. Zonder de jongen. Ik was blij. Kaar voor de terugweg. De weg naar huis.


Ik ben het antwoord op al je vragen
En het vertrek van je verlangen
Je verlangen naar meer
Maar weet dat het begin van al je vragen
betekent dat je net iets hebt geleerd


Ketaland
Het land van gevoel
Van druk en van ruimte
Van alles vanzelf
Van avontuur en van meer

Het stof wordt gezogen
Mijn brein weer verschoond en
de emotie komt boven

Ik klim hoger en hoger en
stijg op naar plateaus
die me alles beloven

Het vergt rust en concentratie een nauwkeurige precisie

Re: Paddo's - Thuis

BerichtGeplaatst: zo apr 06, 2014 7:23 pm
door kaasje
Met veel plezier uitgelezen. Klinkt als een fantastisch mooie trip!
Je ziet er mij een erg interessante persoon uit.

Re: Paddo's - Thuis

BerichtGeplaatst: zo apr 06, 2014 7:35 pm
door Vinnie
Elk persoon is interesant

Re: Paddo's - Thuis

BerichtGeplaatst: zo apr 06, 2014 7:42 pm
door kaasje
Ja dat is waar

Re: Paddo's - Thuis

BerichtGeplaatst: zo apr 06, 2014 11:19 pm
door lemonhaze
Ik kijk altijd uit naar jouw tripreports! Je schrijft alles op zo'n manier dat het fijn is om te lezen.. hoe lang je report ook is!
Hoe oud ben je, als ik vragen mag? Ben er wel benieuwd naar :)

Re: Paddo's - Thuis

BerichtGeplaatst: zo apr 06, 2014 11:26 pm
door Anjuna
Leuk dat je plezier hebt in het lezen :grin: Ik ben 21.

Re: Paddo's - Alleen Thuis

BerichtGeplaatst: ma apr 07, 2014 10:56 am
door Chocoloco
Leuk report!

Re: Paddo's - Alleen Thuis

BerichtGeplaatst: ma apr 07, 2014 11:25 am
door Prototype
Tof report weer :hulde:

Re: Paddo's - Alleen Thuis

BerichtGeplaatst: za mei 31, 2014 5:33 pm
door space-time
mooi geschreven.
Ik vind jou tripreports herkenbaar. Dit keer vooral het stukje hoe je door de stad loopt. Als ik op trip door de stad loop, dan voelt het alsof ik de ruste zelf ben. Ik speel graag met de blikken van de mensen om mij heen. Lach soms om de stressige situaties die mensen zelf creëren en geniet van de glimlachen die je als cadeautje krijgt van onbekenden.
Ook mijn hond is een geweldige begeleider tijdens mijn trips. Ze is erg speels en doet de gekste dingen, ik denk dat ze ook high is als ik het ben.

Mijn favo recept om mijn paddo's te consumeren, is in een aardbeien milkshake met sojamelk (of rijstmelk, amandelmelk etc. het liefste geen dierlijke producten)

Re: Paddo's - Alleen Thuis

BerichtGeplaatst: za jun 07, 2014 4:51 pm
door HenkdeVries
Gaaf tripreport! Je hebt mij op een idee gebracht :grin: , ik ga denk ik ook maar eens de straat op tijdens een trip!

Re: Paddo's - Alleen Thuis

BerichtGeplaatst: di jun 10, 2014 11:43 am
door w00t
Lol mooi je ouders bellen als je aan het trippen bent.. Die van mij zouden me meteen in het gesticht stoppen als ze wisten dat ik tripte :X
heel gave reportjes schrijf je wel, fijn om te lezen

Re: Paddo's - Alleen Thuis

BerichtGeplaatst: ma jun 16, 2014 11:31 am
door Winnie
het leest zo lekker weg vanuit dit standpunt(alwetende verteller? geen idee mn nederlands is mager)! Ben nu heel benieuwd wat mijn hersens mij te vertellen hebben als ik compleet alleen trip, ookal is samen ook heel gezellig.. meer pls :3