Pagina 1 van 1

Paddo's - Thijs

BerichtGeplaatst: wo jun 18, 2014 12:27 am
door Anjuna
Dit verhaal is ook te lezen op mijn nieuwe site; http://www.paddoblog.nl

‘Zullen we anders vanavond gaan trippen?’ Thijs en ik waren de nieuwe oogst paddo’s uit de growkit aan het plukken. Ondanks dat ik ’s ochtends op de fiets al aan trippen had gedacht, overviel hij me met deze vraag. Ik had eerder die dag nog getwijfeld, vroeg me af of het niet te kort na mijn ayahuascareis zou zijn. Het verhaal van die reis had ik nog niet een uitgetypt. Bovendien wist ik niet of ik vandaag wel met Thijs zou willen trippen. Onze vorige trip was nogal stroef verlopen en ik vroeg me af of we er wel klaar voor waren. Toch kon ik niet anders dan zijn vraag met ‘ja’ beantwoorden. Het voelde goed.

We besloten om voor een stevige trip te gaan. Thijs had bij elke voorgaande gezamenlijke reis geklaagd over een te milde ervaring. Ik had het gevoel dat ik me bij de ceremonie van woensdag had moeten inhouden. We wogen alle verse paddo’s die we hadden en kwamen uit op een gewicht van 48 gram per persoon. Mooie, grote paddenstoelen. Dit zou het wel moeten doen. Het zou waarschijnlijk een heftige ervaring gaan worden - zeker voor Thijs, die zich niet eerder aan een dergelijke dosis had gewaagd - en ik bedacht me om het anders te gaan aanpakken dan gebruikelijk. Ik zou deze reis ingaan als begeleider. In voorgaande trips had ik deze rol af en toe al op me genomen, maar dit ging niet altijd zonder problemen. Ik had me nooit van tevoren op deze rol ingesteld, was bovendien nog teveel met mezelf bezig geweest om een goede begeleider te kunnen zijn. Door mijn ervaringen met ayahuasca en de lessen van Jeroen wist ik dat ik er nu klaar voor was.

Ik had mijn kamer ingericht als ceremonieruimte. Het kastje met de tv en het tafeltje bij de bank waren opzij geschoven om plaats te maken voor een groot, dun matras. Er lagen kussens en er brandden kaarsjes. Een kan met water stond klaar. Ik liet mijn blik door de ruimte glijden. Eindelijk werd mijn kamer gebruikt waar hij voor bedoeld was. Toen ik enkele weken geleden een aantal kaarsen op mijn kastjes had neergezet had ik het gevoel gekregen dat mijn kamer af was. Nu kreeg ik alweer nieuwe ideeën; voor de volgende ceremonie zou ik wierook en bloemen gaan halen. Er kon nog ruimte gemaakt worden voor een altaar. Dit was pas het begin.

Thijs en ik zaten tegenover elkaar op het matras. Tussen ons in stond een grote bak met soep en een glazen plaat met daarop de kommetjes met paddo’s. Net als bij mijn vorige reis had ik ervoor gekozen om de paddo’s met een groentebouillon in te nemen. Het was tijd om te gaan eten. De smaak viel ons mee. Na jarenlang veel verschillende dingen te hebben geprobeerd – van het eten op een broodje kroket tot het dippen in honing – is soep de beste manier die ik heb gevonden om paddenstoelen weg te kunnen krijgen. Toen we de kommetjes leeg hadden kon de reis gaan beginnen. Thijs vroeg of ik muziek aan wilde zetten. Ik stelde voor om de trip in rust op te laten komen. Op deze manier had ik het bij Jeroen gedaan en dat was me goed bevallen. Liggen, ontspannen, voelen. Niet wachten tot het komt, maar ‘zijn’ in de stilte van het moment.

Ik lag op mijn rug op bed, Thijs op het matras ernaast. We keken naar het plafond en er werd weinig gezegd. De trip kwam snel op. ‘Ik heb nu al betere visuals dan tijdens al mijn vorige ervaringen.’ Hoorde ik de enthousiaste stem van Thijs zeggen, nog geen kwartier na het eten van de paddo’s. ‘Alle lijnen op het plafond beginnen te golven.’ Ik zag hetzelfde en voelde mijn lichaam de diepte in gaan. ‘Hmmm.’ Ik maakte het geluid dat ik mezelf had aangeleerd tijdens mijn eerste ayahuascareis. Af en toe keek ik naar Thijs en ik zag dat mijn glimlach met zijn blijdschap werd beantwoord. ‘Zullen we nu muziek aanzetten?’ Ik stemde er mee in, opende mijn iTunes en kwam zonder te moeten zoeken uit bij de vrolijk gevarieerde geluiden van Shpongle.
Shpongle nam de regie over. De groep nam ons mee in de woestijn, naar de jungle, en naar een feestje in Brazilië. Het ene avontuurlijke thema volgende het andere op. Zo nu en dan moesten we lachen om de absurde en grappige klanken. De trip werd heftiger; het gevoel werd dieper, de visuals omvangrijker. Ik genoot van de aanblik van het dansende kaarslicht op de muren en de gordijnen. Ik hief mijn armen in de lucht, de vingers van beide handen met elkaar vervlochten. Net als bij de reis van woensdag voelde ik de energie door mijn handen en armen stromen. Niet zo heftig als toen, maar de trilling was aanwezig. Ik hoorde Thijs verbaasde klanken uitslaan en ging rechtop zitten om hem aan te kunnen kijken. Ik vertelde hem over de intense ervaring van woensdag en merkte hoe fijn ik het vond om te praten. Ik beschikte over een enorme rust, die door leek te klinken in mijn stem. Het is dezelfde rust die ik zo in Jeroen kan waarderen.

‘Heb je zin om naar de playlist te luisteren?’ Ik had Thijs verteld over mijn eenwording met de muziek tijdens de ayahuascareis en kwam op het idee om iets van die ervaring met Thijs te delen. De lijst ging aan. Thijs vertelde hoe hij in een onderwaterwereld terecht was gekomen tijdens het nummer van Stars of the Lid. We werden betoverd door de prachtige stem van Thom Yorke. Tool was weer ongelooflijk goed, hoewel Thijs sommige stukken te hard vond. Grappig, want Jeroen had hier woensdag ook al een opmerking over gemaakt. Mijn maaginhoud bleef vandaag binnen tijdens New Animals from the Air, en het absolute hoogtepunt kwam dit keer bij Hearts and Minds. Na dit nummer vijf jaar lang wekelijks te hebben beluisterd kan ik nog altijd niet geloven hoe de artiest zoveel emotie in een stuk heeft kunnen verwerken. De liefdesexplosie aan het eind is van een verblindende schoonheid, alsof het felste en helderste licht in mijn ogen schijnt en ik moet gaan liggen om te zorgen dat ik niet omval. Ik hoorde Thijs gelukzalig lachen. ‘Die stem…’


De lijst was afgelopen. Ik merkte dat Thijs zich wat onzeker begon te gedragen. Hij wist zichzelf geen houding te geven, en begon zenuwachtig te lachen. ‘Ik denk dat ik zo even op mijn eigen bed ga liggen.’ Vijf minuten later bevond hij zich een etage boven me. Ik pakte mijn gitaar en speelde een lied. Af en toe keek ik naar het plafond en bedacht ik me hoe gek het was dat mijn plafond zijn vloer was. Moet ik gaan kijken of het goed met hem gaat? Kan ik hem helpen? Nee, ik wacht hier op hem. Hij wou alleen zijn. Begeleiden is ook loslaten, loslaten is ook helpen. Ik keek voor me uit, de gitaar nog in mijn armen. Even twijfelde ik om hem weg te leggen, maar ik deed het niet aangezien het voelde alsof ik de perfecte houding had aangenomen. Ik genoot van de rust en de visuals, voelde een tintelend gevoel achter mijn ogen. De gordijnen hadden de hele avond veel licht doorgelaten, maar nu het buiten donkerder werd zorgden de flikkerende kaarsjes ervoor dat mijn kamer er nog sprookjesachtiger uitzag dan voorheen. Ik hoorde Thijs boven lachen. Of was het huilen? Nee, toch lachen. Ik liet mijn gezicht naar beneden zakken. ‘Hmmmm.’

‘Ouwe!’ Thijs kwam er aan, ik hield me stil. ‘Deze trip is zo ziek. Echt niet normaal meer.’ Ik wist niet of hij er blij om was of niet, maar ik moest lachen. Nog steeds kwam Thijs wat onrustig over. Later zou hij me vertellen dat er rond deze tijd momenten waren geweest waarop hij niet goed meer wist wat er gebeurde. Deze momenten kunnen vaak even verwarrend zijn, maar als je ze ondergaat kunnen ze voor een grote opheldering zorgen rond zaken waar je nooit eerder bij had stilgestaan. We lagen samen op het matras. Ik schonk water voor ons in. Ineens bedacht ik me dat ik de hele afgelopen week door Nederland had gefietst. Ik was op de ochtend voor deze trip nog vanuit Alkmaar naar Leiden gekomen. Het was een geweldige tour geweest, die was begonnen bij mijn huis in Leiden en me vervolgens langs Utrecht, Amersfoort, Hoogeveen, Groningen, Terschelling en over de afsluitdijk naar Alkmaar had geleid. Thijs luisterde geïnteresseerd naar de verhalen die ik over de tocht vertelde en hij leek een beetje tot rust te komen.

‘Ik ben echt blij met deze trip. Ik denk dat het goed is dat we het op deze manier doen.’ Het ging goed met Thijs. We praatten over het volgen van een pad. Hoe ik de mijne had gevonden rond psychedelica en het helpen van mensen. Thijs zei dat hij nog zoekende was. Ik vertelde hoe ik deze trip zag als mijn eerste trip als begeleider, als het begin van iets nieuws. We hadden het over die symboliek. Ik had de afgelopen dagen artikelen over ayahuasca in mijn fietstassen gehad – voor mijn studie werk ik een onderzoek uit naar de therapeutische werking van dit middel – en het had gevoeld als de start van iets belangrijks. Sinds ik mijn pad heb gevonden lijkt het alsof ik nergens meer naar hoef te zoeken, alle plannen komen naar me toe. Elk goed idee wordt door mij ontvangen met een intense vlaag van kippenvel, en de uitvoering er van vindt zijn weg vervolgens vanzelf.

We besloten naar beneden te gaan, zodat Thijs piano kon spelen. Geconcentreerd luisterde ik hoe ritmes elkaar afwisselden en melodieën werden gevormd. Toen ik naar boven ging om een dekentje te halen bleef ik even op mijn bed zitten. Af en toe hoorde ik Thijs stoppen met spelen. Ik ging voor de spiegel staan, en probeerde de gezichtsuitdrukking van de aap op mijn shirt na te doen met mijn eigen gezicht. Ik had het shirt die middag via de post ontvangen. Een klasgenoot van me had de aap geschilderd en had er kleding van laten maken. Ik bedacht me dat ik dit shirt vaker wilde gaan dragen tijdens reizen. Via de spirituele kaarten van Jeroen had ik kennis gemaakt met krachtdieren, en ik zocht op internet naar wat de aap zou betekenen. ‘De aap staat voor problemen oplossen, vrolijkheid en vriendschap.’ Eigenschappen die goed bij deze avond leken te passen.

Thijs kwam weer naar boven. ‘Pianospelen lukt niet echt, ik heb mijn handen niet onder controle.’ We besloten de rollen om te draaien; ik zou een optreden voor Thijs gaan verzorgen. Ik zette de beat van Gesaffelstein aan en begon mijn tekst te rappen. Thijs was onder de indruk. Toen ik klaar was wilde Thijs zijn nieuwste nummer laten horen. We luisterden het op zijn telefoon, maar braken het al snel af vanwege de slechte geluidskwaliteit. Toen hij het nummer naar mij had gemaild luisterden we het via mijn speakers, maar ook dat zorgde niet voor de juiste beleving. ‘Kun je het nummer echt niet op de piano spelen?’ Thijs kan heel goed pianospelen en ik hoopte het te kunnen horen. ‘Ik zal het proberen.’

Ik stond onderaan de trap en keek via de gang de keuken binnen. Ik had ons huis zelden zo smerig gezien. Thijs kwam er aan en ik wees hem op de troep. We begonnen er steeds harder om te lachen. Toen Thijs naar de immense stapel kartonnen dozen naast de voordeur wees hield ik het niet meer. Ik werd overvallen door de meest intense lach, en na het zien van de staat waarin de woonkamer verkeerde moesten we ons best doen om te blijven staan. ‘Dit kan zo niet langer, hoe kunnen we hier leven? Dit is veel erger dan het gemiddelde studentenhuis.’ Tussen het lachen door probeerden we serieus te blijven. Ik verwonderde me over de uiterst onzorgvuldig opgehangen oranje versiering voor het WK. ‘Binnenkort gaan we een dagje opruimen. En dan houden we het echt netjes. Maar eerst moeten we filmen hoe het huis er nu uit ziet.’

Thijs speelde en zong. Ik kreeg kippenvel. ‘Hmmm.’ Hij was klaar met spelen. ‘Hmm,’ deed hij me na. ‘Nieuw dingetje ofzo?’ Ik legde hem uit hoe fijn ik het vond om een lichaamsgeluid te maken dat boven woorden uitsteeg. We hadden het over woorden, in hoeverre die onze gedachten en ons leven zouden bepalen. Een woord kan geen gevoel omvatten, het kan slechts een richting op wijzen. Soms is het fijn om de woorden los te laten, zodat er alleen nog maar voelen overblijft. We keken door het raam naar buiten. Thijs kwam op het idee om een wandeling te gaan maken en ik stemde er mee in.

De lucht buiten was aangenaam. Er waaide een zacht briesje, dat niet koud aanvoelde. Het was rustig op straat en de omgeving had iets magisch. We moesten allebei denken aan mijn explosie, toen ik samen met Thijs over dezelfde straat had gelopen en ik tot een liefdesontploffing was gekomen die nog altijd aan het doorwerken was. We sloegen voor de brug met het prachtige uitzicht linksaf en liepen langs het water. We kwamen langs een verzorgingstehuis en hadden het over ziekte. De huidige geneeskunde is ziek. Er wordt veel aan symptoombestrijding gedaan, terwijl de oorzaak van de klachten vaak verborgen blijft. Alles is gericht op het zo lang mogelijk in leven houden van mensen, maar waarom eigenlijk? Waarom stop je iemand vol met medicijnen als het lichaam al jarenlang aangeeft dat het klaar is? De geneeskunde wordt geregeerd door angst, zoals een groot deel van de mensen zich laten leiden door angst. Maar dat gaat veranderen.

We praatten over alcohol, een veel voorkomend onderwerp tijdens reizen. Alcohol als verdovingsmiddel, alcohol als vlucht van problemen, alcohol als instandhouder van angst. Alcohol heeft nog nooit iets opgelost, het schuift dingen tijdelijk opzij. Ik zie alcohol als het tegenovergestelde van psychedelica, die je juist dwingen om over dingen na te denken. Dat kan gevaarlijk lijken, omdat je soms een moeilijk moment zal moeten beleven, maar deze momenten heb je nodig om te kunnen groeien. Door te vluchten voor moeilijkheden zullen de problemen altijd bij je terug komen. Alcohol houdt je op je plek, stelt je tevreden met je huidige situatie en belet je om je te ontwikkelen in de richting van je volledige potentie. Dit is één van de redenen dat ik een halfjaar geleden ben gestopt bij mijn studentenvereniging. Alcohol is een middel dat hoort bij deze tijd van angst, maar ook dat zal gaan veranderen.

We liepen via de nieuwbouwwijk naar het Romeinse kamp dat zich vlak achter ons huis bevindt. We klommen in een uitkijktoren en zagen hoe de uitgestrekte grasvlakte onder ons werd verlicht door de grote maan. We konden nog altijd niet begrijpen waarom dit kamp hier gebouwd was. Rondom de plek woonden er mensen op tien hoog, maar hier lag een uitgestrekt grasveld waarop nooit iets leek te gebeuren. We kwamen op het idee om er een festival te organiseren. Volgend jaar zomer, ik zou de volgende dag al een mailtje sturen naar de gemeente Leiden. Er moest iets met deze plek worden gedaan. Later zouden we erachter komen dat er zich een écht Romeins kamp onder het park bevond, en dat men in afwachting is op betere archeologische technieken om een zo goed mogelijke opgraving te kunnen doen. Op de site stond dat de gemeente Leiden open stond voor suggesties over activiteiten.

We lagen in het gras en keken naar de wolken en de sterren. ‘Wat een trip. Hebben we echt goed gedaan hoor.’ Ik had Thijs niet vaak zo blij gezien. We hadden het over de moeilijke momenten die hij had gehad. Momenten die veel minder moeilijk waren geworden doordat hij ze had kunnen ondergaan. De ontwikkeling was altijd in zicht gebleven. Moeilijke momenten worden pas echt lastig als je ze niet accepteert. Als bezig bent met verzet – de gedachte dat je iets anders wil of ergens anders wil zijn dan waar je bent – is dat alles wat je denkvermogen in beslag neemt. Het moeilijke moment neemt je volledig over en er lijkt geen uitweg te zijn. Acceptatie van je moeilijkheden brengt de rust om te kunnen kijken naar oplossingen. Ineens lijkt alles vanzelf te gaan, en begrijp je dat het moeilijke moment er had moeten zijn om een hogere staat van bewustzijn te kunnen bereiken. Thijs had dit begrepen en ervaren. De reis was er voor hem steeds iets beter op geworden.

‘Een jaar geleden was deze trip heel anders gelopen,’ zei ik terwijl ik dacht aan de moeilijke momenten van Thijs. Doordat ik een bepaalde rust bezit was er genoeg ruimte voor die momenten om er te zijn. Vroeger zou ik er zelf onzeker van zijn geworden, had het tot een escalatie moeten komen. De diepe vrede die ik in het leven heb gevonden zorgt er niet alleen voor dat de ander zijn moeilijkheden bij mij kan uiten, maar heeft hier bovendien een helende werking op. Het is de kracht van het helpen; er voor iemand zijn. Angst wordt beantwoord met angst, liefde met liefde. Mij is het overkomen dat ik boven deze tegenstelling ben uitgestegen en zo tot een bron van oneindige vrede ben verworden.

We stonden tegenover elkaar in het gras en bedankten elkaar voor de avond. De avond was goed geweest voor onze vriendschap, waar nog zo veel groeimogelijkheid in zit. Ik had genoten van onze gesprekken en van de manier waarop onze humor samen was gekomen. De avond was goed geweest voor Thijs. Ik had hem vanavond minder bang zien worden. Het is een creatieve, slimme en grappige jongen die bereid is om te leren, en ik ben benieuwd waar zijn ontwikkeling heen gaat. De avond was goed geweest voor mij, als beginnend begeleider. Ik voelde dat ik het goed had gedaan, dat ik er klaar voor was geweest. Ik kwam op de woorden die de reis konden afsluiten. ‘Het gaat zo hard allemaal. De laatste maanden gaat alles vanzelf, en alles gaat steeds beter. Ik hoef niet meer te zoeken, alleen nog maar mezelf te volgen. Zo zal het met jou ook gaan.’ We gaven elkaar een knuffel en liepen samen naar huis.

Re: Paddo's - Thijs

BerichtGeplaatst: wo jun 18, 2014 12:29 am
door Anjuna
Er heeft zich ook nog een trip vóór deze afgespeeld, namelijk vorige week woensdag (ayahuasca). Dat report heb ik echter nog niet af en zal morgen of donderdag online komen.

Re: Paddo's - Thijs

BerichtGeplaatst: wo jun 18, 2014 12:51 am
door Snater
Van jouw reports krijg ik altijd een ongelooflijke zin om te trippen. :hulde:

Mooi geschreven!

Re: Paddo's - Thijs

BerichtGeplaatst: wo jun 18, 2014 3:41 am
door goejezuen
zeer nice om te lezen dat je zelf aanvoelt dat je op het goede pad zit dat kunne weinig mensen van zichzelf zeggen hier in NL. ik heb wel meer reports van jou zitten lezen en ik verbaas me over jou schrijfstijl dat je al die dingen zo kan verwoorden dat is niet echt makkelijk, maar het leest goed weg zit veel potentie in jou en ook in die maat van jou. zou vooral doorgaan met schrijven en jezelf blijven ontwikkelen mensen zoals jij zullen het moeten doen om goede spirituele eigenschappen te koppelen aan de reguliere gang van zaken. zou ik mogen vragen wat voor opleiding je nu volgt? en denk je serieus na over volgende stappen in de toekomst in je loopbaancarriere? 8-) tof man de groeten

Re: Paddo's - Thijs

BerichtGeplaatst: wo jun 18, 2014 10:49 am
door cojiro
yes, een nieuwe report van Anjuna :rock:

bookmarked voor vanmiddag (:

Re: Paddo's - Thijs

BerichtGeplaatst: wo jun 18, 2014 11:23 am
door Oblivion95
fantastisch geschreven en mooi verwoord, alsof ik erbij was

Re: Paddo's - Thijs

BerichtGeplaatst: wo jun 18, 2014 11:55 am
door Anjuna
goejezuen schreef:zeer nice om te lezen dat je zelf aanvoelt dat je op het goede pad zit dat kunne weinig mensen van zichzelf zeggen hier in NL. ik heb wel meer reports van jou zitten lezen en ik verbaas me over jou schrijfstijl dat je al die dingen zo kan verwoorden dat is niet echt makkelijk, maar het leest goed weg zit veel potentie in jou en ook in die maat van jou. zou vooral doorgaan met schrijven en jezelf blijven ontwikkelen mensen zoals jij zullen het moeten doen om goede spirituele eigenschappen te koppelen aan de reguliere gang van zaken. zou ik mogen vragen wat voor opleiding je nu volgt? en denk je serieus na over volgende stappen in de toekomst in je loopbaancarriere? 8-) tof man de groeten

Ik ben bezig met het afronden van mijn tweede jaar culturele antropologie. Momenteel lees ik artikelen over ayahuasca (en psychedelica in het algemeen) en ik hoop volgend jaar met mijn stage een onderzoek in deze richting uit te mogen voeren. Mijn plannen zijn om op academisch niveau (onderzoek doen, literatuurstudies) en spiritueel/therapeutisch niveau (ceremonies begeleiden, mezelf ontwikkelen) bezig te zijn met psychedelica, en daarnaast te blijven schrijven zodat ik met mijn kennis een groot publiek kan bereiken.

Eind van deze week komt er een site online waarop ik al mijn verhalen zet.