De eerste keer in een kliniek.Na aanleiding van een (wat ik wel mag noemen een extreme) gebeurtenis ben ik 2 januari als een speer naar de dokter gegaan en m'n verhaal gedaan. Ik ga niet zeggen wat omdat ik er mogelijk nog strafrechtelijk vervolgd kan voor worden.dit rinkelde echt de alarmbellen van de psychiaters & Dit leidde tot een belletje naar Lentis weer, alleen Lentis en de VNN discussierde waar ik nou heen moest, een verslavingskliniek of een psychiatrisch ziekenhuis? Na 1.5 uur in de wachtkamer vroeg de dokter of ik naar huis wou gaan en er kwamen 3 specialisten thuis langs die het huis doorzochten en me ondervroegen aan bepaalde vragen. De heren reden weer weg en pleegde een paar belletjes en toen was het al 16.00 en ik moest om 16.30 weer terug naar de crisisdienst m'n verhaal weer neerleggen, over hoe en wat. Meneer zei:
'' Jongen pak je spullen, het is hoogtijd....''Een uur later was het dan zover, spullen gepakt en naar een psychiatrisch ziekenhuis zoals dat in het woordenboek wordt omschreven. Ik wist niet wat ik moest verwachten of het werdt een huis vol met junks of een huis vol met pscycho's. Ik kwam om 19.00 aan en er waren verschillende afdelingen. Zelf zit ik op AC2 , ofterwijl Algemene Crisis 2. ( Cijfer 1 = gesloten Cijfer 2 = open) Ik kreeg wat ik vond een goede kamer, en we hebben een eigen woonkamer, sportruimte, we mogen roken en naar buiten met toestemming en 5 dagen per week is er verpleging aanwezig. Van oorlogstrauma's tot psycho's ze zitten ertussen. Het zijn allemaal mensen, met een goed hart.. ergens weet ik het zeker. Zelfs bij de allerergsten iets of iemand heeft hen dit leed bezorgd, ik heb sympathie voor iedereen op een of andere manier...Therapie hebben ze hier niet er wordt 2 weken ge-oberserveerd en daarna wordt er met je een behandelplan / prognose een voorstel gedaan waar je mee in kan stemmen ofniet.
Ik zelf ben een drukke jongen die het vaak veel kan vinden met verschillende mensen, en volgestopt worden met slaaptabletten worden sommige mensen wel op dit moment slik ik 2mg clonazepam en haldol 1mg + lexapro 10mg. maar slaap bijna - tot niet. Stemmen in het hoofd en depressief, maar tot je rust: Ja dat kom je hier in zeker zin wel. In het begin vond ik het verschrikkelijk ik heb op mijn opleiding moeten opzeggen, wat zeker een emotionele klap was..
Maar zelf ben ik tot het besef gekomen dat gezondheid op #1 staat. , verder kan je niet voor dat dit erop zit, hoe je het went of keert dit confronteerdt je elke dag, hetzelfde als met HPPD wat extremer en extremer wordt ik depersonalisatie is dan nog licht uitgesproken.Ik heb een hartslag meter om 24/7 en als ik wil slapen dan veranderen de muren van kleuren, met een hartslag van 134 gemiddeld..
De dokter moet heel goed over nadenken over wat en hoe we dit gaan aanpakken aangezien hij er niet heel veel verstand van heeft, maar na veel inspanning ( ik wou bijna tekeer gaan schelden dat hij op moest schieten en hem bij de kraag vatten maar hier kweek je geen sympathie mee) dus op eigen iniatief, is er een man Dhr ****** die een spreekuur geeft over partydrugs. Hij doet veel onderzoek en is een van de eerste ten wereld die er wetenschappelijk onderzoek over heeft gedaan.jaja ,
MET BEWEZEN (WETENSCHAPPELIJK ONDERBOUWDE OPLOSSING)Clonazepam op extreme dosissen is voorlopig als enigste de optie om te gaan proberen, samen met een lamotrigine een anti epeleptic.. ik wordt misschien overgeplaatst naar een dubbeldiagnose kliniek aangezien nu het volgende is geconstateerd:
- gegeneraliseerde angststoornis + Suicidaal gedrag.
- HPPD
- ADHD
Ik zie de toekomst er goed in het herstel: het balletje is gaan rollen pas nadat er iets heel ergs (bijna) is gebeurd...... helaas, moest dat de ogen open doen van bepaalde mensen... en op eigen iniatief ben ik zelf bezig geweest anders waren we nog nergens...
MAAR MOGE ER GODVERDOMME EEN DING DUIDELIJK ZIJN: ER IS LICHT AAN HET EINDE VAN DE TUNNEL, *PUNT*