Verslaafd aan middelen: Jarenlang Drugs-, doserings Probleem
Geplaatst: ma jun 16, 2014 7:52 pm
Is het een fascinatie of een obsessie?
Ik ben nu 22 jaar en sinds mijn 16e ben ik 'verslaafd' aan (hard) drugs. Dit wil ik voor mezelf nog wel eens ontkennen maar als ik eens objectief naar mezelf kijk, wat vrij lastig is, dan zie ik dat het niet anders kan.
Even een tijdlijn voor jouw beeld:
- 9 jaar, begonnen experimenteren met sigaretten
- 12 jaar, verslaafd aan sigaretten, en nog steeds.
- 13-16 jaar verslaafd aan cannabis.
- 16 jaar, eerste harddrugs ervaring met xtc pillen.
- 16-18 jaar veelvuldig misbruik van xtc pillen (soms wekelijks, soms dagelijks, soms maandelijks. afhankelijk van vakanties ed.)
- 18 jaar, gestopt met blowen, kon niet meer tegen het bestanddeel THC, vermoedelijk door het veelvuldige combigebruik met XTC/amfetamine-verwante stoffen.
- 18-22, Bijna uit-geëxperimenteerd zou je denken. Mdma, Speed, Coke, Benzo's/medicatie, Heroine, GHB en Truffels (dit is even de snelle lijst).
En Alcohol was meer een soort vliegende keep vanaf mijn 15e ongeveer.
Nu ben ik best een slimme jongen al zou je dat misschien betwijfelen als je dit zo op het oog leest. Maar ik wist, en weet, eigenlijk heel goed hoe ik alle verslavingen binnen de perken houd.
Alleen als ik het heel zwart/wit bekijk ben ik gewoon vanaf mijn 13e tot nu verslaafd aan psychoactieve stoffen. Dus stoffen waarvan je anders gaat doen,denken, whatever.
Ik heb ongeveer 2 jaar geleden bij Brijder verslavingszorg gezeten omdat ik toen iets minder slim was en merkte lichamelijk afhankelijk te zijn geworden van benzo's. Ik zat daar wekelijks met een soort 'jeugd-coach'. Die liet mij dan wekelijks de vicieuze cirkel van verslaving zien.
Uiteindelijk niet meer lichamelijk afhankelijk van benzo's maar geestelijk eigenlijk nog van alle drugs denk ik.
En omdat er totaal geen patronen te zien zijn in mijn gebruik is het zo lastig om te kijken waar het hem nou in zit. Is het een obsessie? Wil ik bepaalde gevoelens onderdrukken? Gedragsproblematiek? Verdrongen trauma's? ... Ik weet het gewoon niet meer! Ik ben eigenlijk een beetje radeloos.
Momenteel zit ik bij een psycholoog, ik heb nu 2 sessies gehad en ben eigenlijk heel eerlijk geweest over alles tot nu toe. Hij denkt dat mijn gebruik wel met een trauma te maken-kan-hebben. Maar dat is na 2 sessies lastig te zeggen denk ik. Ik heb een EMDR-behandeling gehad een paar weken terug. Ik merkte dat het wat met mij deed maar ik ben er vrijwel van overtuigd dat dit weinig tot niets met mijn drugsgebruik te maken heeft.
Nu heeft iemand in mijn naaste familie zich gestort op een verslavingskliniek in de hoop dat ik er boven op kom. Ik woon thuis dus ja iedereen krijgt natuurlijk alle problemen mee. Voor mijn familie/relatie en sommige vrienden is het ook al vrij lang bekend dat ik een verslavingsprobleem heb.
Het idee is dus: 10 weken in een kliniek ergens in Nederland of het buitenland te verblijven met speciale begeleiding om er als een ' vernieuwd en verfrist mens' weer uit te komen.
Klinkt prachtig allemaal alleen je raadt het al... Ik wil niet.
En dat is echt absoluut niet omdat ik dan mijn temazepammetjes niet kan scoren want ik functioneer prima zonder die dingen maar ik heb snel last van heimwee, mijn contract zal ik moeten beëindigen en mijn schoolopleiding die ik bijna heb afgerond zal ik moeten staken.
' Alles voor je gezondheid'!
Mee eens, maar als ik van te voren al weet dat ik niet lichamelijk hoef af te kicken, en zoveel dingen moet stopzetten/beëindigen dan gaat mij dat toch iets te ver.
Het klinkt als een hele slechte smoes. Want als ik het niet nodig heb, waarom gebruik ik het dan? Ja dat weet ik ook niet. Ik weet wel dat ik weken/ maanden zonder kan.
Ik bagataliseer/manipuleer en ga zo maar door maar 10 weken in een kliniek lijkt me gewoon echt niet OK. Ik heb cursussen gedaan in het buitenland, vakanties bij mij oma vroeger, reizen etc. binnen 5 dagen heb ik heimwee. Als ik me er overheen zet houd ik het een week of 2 uit. Maar dit gaat hem niet worden dat weet ik gewoon.
Alleen zitten daar wel de specialisten die ik misschien WEL nodig heb.
Maar grootste verslaving is kalmeringsmiddelen zoals valium, temazepam, oxazepam. Ik gebruik dit in grote hoeveelheden 40 tot soms 120 mg (temazepam) per keer, afhankelijk van mijn tolerantie.
Ik besef mij wel degelijk dat ik een probleem heb, alleen de oorzaak is me een raadsel.
Sommige dingen zullen wat onduidelijk of incompleet zijn. Sorry daarvoor!
Als je mijn probleem herkent of ervaring hebt met klinieken/psychologen of tips wat ik kan doen om er achter te komen of er een psychisch probleem is of dat ik nou echt zo gewetenloos alles naar binnen gooi?
Ik ben nu 22 jaar en sinds mijn 16e ben ik 'verslaafd' aan (hard) drugs. Dit wil ik voor mezelf nog wel eens ontkennen maar als ik eens objectief naar mezelf kijk, wat vrij lastig is, dan zie ik dat het niet anders kan.
Even een tijdlijn voor jouw beeld:
- 9 jaar, begonnen experimenteren met sigaretten
- 12 jaar, verslaafd aan sigaretten, en nog steeds.
- 13-16 jaar verslaafd aan cannabis.
- 16 jaar, eerste harddrugs ervaring met xtc pillen.
- 16-18 jaar veelvuldig misbruik van xtc pillen (soms wekelijks, soms dagelijks, soms maandelijks. afhankelijk van vakanties ed.)
- 18 jaar, gestopt met blowen, kon niet meer tegen het bestanddeel THC, vermoedelijk door het veelvuldige combigebruik met XTC/amfetamine-verwante stoffen.
- 18-22, Bijna uit-geëxperimenteerd zou je denken. Mdma, Speed, Coke, Benzo's/medicatie, Heroine, GHB en Truffels (dit is even de snelle lijst).
En Alcohol was meer een soort vliegende keep vanaf mijn 15e ongeveer.
Nu ben ik best een slimme jongen al zou je dat misschien betwijfelen als je dit zo op het oog leest. Maar ik wist, en weet, eigenlijk heel goed hoe ik alle verslavingen binnen de perken houd.
Alleen als ik het heel zwart/wit bekijk ben ik gewoon vanaf mijn 13e tot nu verslaafd aan psychoactieve stoffen. Dus stoffen waarvan je anders gaat doen,denken, whatever.
Ik heb ongeveer 2 jaar geleden bij Brijder verslavingszorg gezeten omdat ik toen iets minder slim was en merkte lichamelijk afhankelijk te zijn geworden van benzo's. Ik zat daar wekelijks met een soort 'jeugd-coach'. Die liet mij dan wekelijks de vicieuze cirkel van verslaving zien.
Uiteindelijk niet meer lichamelijk afhankelijk van benzo's maar geestelijk eigenlijk nog van alle drugs denk ik.
En omdat er totaal geen patronen te zien zijn in mijn gebruik is het zo lastig om te kijken waar het hem nou in zit. Is het een obsessie? Wil ik bepaalde gevoelens onderdrukken? Gedragsproblematiek? Verdrongen trauma's? ... Ik weet het gewoon niet meer! Ik ben eigenlijk een beetje radeloos.
Momenteel zit ik bij een psycholoog, ik heb nu 2 sessies gehad en ben eigenlijk heel eerlijk geweest over alles tot nu toe. Hij denkt dat mijn gebruik wel met een trauma te maken-kan-hebben. Maar dat is na 2 sessies lastig te zeggen denk ik. Ik heb een EMDR-behandeling gehad een paar weken terug. Ik merkte dat het wat met mij deed maar ik ben er vrijwel van overtuigd dat dit weinig tot niets met mijn drugsgebruik te maken heeft.
Nu heeft iemand in mijn naaste familie zich gestort op een verslavingskliniek in de hoop dat ik er boven op kom. Ik woon thuis dus ja iedereen krijgt natuurlijk alle problemen mee. Voor mijn familie/relatie en sommige vrienden is het ook al vrij lang bekend dat ik een verslavingsprobleem heb.
Het idee is dus: 10 weken in een kliniek ergens in Nederland of het buitenland te verblijven met speciale begeleiding om er als een ' vernieuwd en verfrist mens' weer uit te komen.
Klinkt prachtig allemaal alleen je raadt het al... Ik wil niet.
En dat is echt absoluut niet omdat ik dan mijn temazepammetjes niet kan scoren want ik functioneer prima zonder die dingen maar ik heb snel last van heimwee, mijn contract zal ik moeten beëindigen en mijn schoolopleiding die ik bijna heb afgerond zal ik moeten staken.
' Alles voor je gezondheid'!
Mee eens, maar als ik van te voren al weet dat ik niet lichamelijk hoef af te kicken, en zoveel dingen moet stopzetten/beëindigen dan gaat mij dat toch iets te ver.
Het klinkt als een hele slechte smoes. Want als ik het niet nodig heb, waarom gebruik ik het dan? Ja dat weet ik ook niet. Ik weet wel dat ik weken/ maanden zonder kan.
Ik bagataliseer/manipuleer en ga zo maar door maar 10 weken in een kliniek lijkt me gewoon echt niet OK. Ik heb cursussen gedaan in het buitenland, vakanties bij mij oma vroeger, reizen etc. binnen 5 dagen heb ik heimwee. Als ik me er overheen zet houd ik het een week of 2 uit. Maar dit gaat hem niet worden dat weet ik gewoon.
Alleen zitten daar wel de specialisten die ik misschien WEL nodig heb.
Maar grootste verslaving is kalmeringsmiddelen zoals valium, temazepam, oxazepam. Ik gebruik dit in grote hoeveelheden 40 tot soms 120 mg (temazepam) per keer, afhankelijk van mijn tolerantie.
Ik besef mij wel degelijk dat ik een probleem heb, alleen de oorzaak is me een raadsel.
Sommige dingen zullen wat onduidelijk of incompleet zijn. Sorry daarvoor!
Als je mijn probleem herkent of ervaring hebt met klinieken/psychologen of tips wat ik kan doen om er achter te komen of er een psychisch probleem is of dat ik nou echt zo gewetenloos alles naar binnen gooi?