Gevolgen bad trip Spacecake
Geplaatst: zo jun 07, 2015 8:22 pm
Hallo,
Het zal een soort trip report worden maar omdat ik vragen heb lijkt het me beter in dit forum passen.
Afgelopen vrijdag avond heb ik samen met mijn vriendin en 2 huisgenoten spacecake gegeten. Mijn huisgenoten zijn erg ervaren (blowen meerdere keren per week), ik en mijn vriendin zijn totaal onervaren, nooit echt geblowd eigenlijk. We zijn allemaal rond de 21. Hieronder zal ik het verhaal vertellen van de bad trip (waar ik me wel alles van kan herinneren volgens mij)
Nou vrijdag hadden we hem genomen dus, rond 10u dacht ik. Heel onverstandig veel te veel genomen. Na 1 uur begon het met een flinke lachkick. Daarna waren mijn huisgenoten naar hun kamer gegaan om daar te gaan blowen. Ik en mijn vriendin waren een beetje aan t opruimen en spullen aan t pakken om vervolgens naar haar huis te gaan. Vlak voordat we gingen begon ik me al raar te voelen, op dat moment wist ik niet zo goed wat ik ermee moest, dus ik dacht beter zo snel mogelijk naar haar huis gaan.
De weg naar haar huis duurde voor mijn gevoel heel erg lang, voor mijn gevoel was ik voor een kort stukje 15 minuten aan het fietsen. Ik en mijn vriendin hebben trouwens echt alles precies hetzelfde ervaren. Voor ons gevoel leek het alsof we niet vooruit kwamen, alsof een magneet ons tegenhield. Pas toen ik naar de zijkant (de huizen, bomen enz) keek realiseerde ik dat ik wel vooruit ging.
Toen we eenmaal thuis waren wilde ik zo snel mogelijk richting haar bed, daar voelde ik me veilig ofzo. Het probleem was dat haar moeder ook thuis was en die ons zo niet mocht tegenkomen. Eenmaal in bed begon ik te zweten en te soort van hyperventileren (incl hartkloppingen). Mijn vriendin was gelukkig goed op de hoogte van hoe een bad trip in zn werk ging, die wist dat we suikerwater moesten drinken en het gewoon over ons heen moesten laten komen en te wachten. Het gevoel dat ik had was dat ik in een andere dimensie zat waar ik nooit meer uit zou komen. Af en toe was ik een beetje bij kennis en kon ik een beetje normaal denken en praten. Ik zelf dacht er alleen maar aan om de ambulance te bellen, maar gelukkig wist zij dus dat we dat niet moesten doen (als ik alleen was had ik het wel gedaan denk ik). Maar toen zij suikerwater ging halen, wat voor mijn gevoel echt een half uur duurde, kwam haar moeder naar beneden. Toen begon ik weer helemaal gek te worden, heel erg zweten en heel erge hartkloppingen. Gelukkig sprak haar moeder van boven de trap met mijn vriendin en is ze niet naar beneden gegaan. In bed ben ik verder bad gegaan met het denken dat ik me in een andere dimensie bevond waar ik uit moest kruipen. Ik had ook geen gevoel meer in mijn spieren. Ik moest water drinken (hele droge mond) en naar de wc, maar ik durfde niet omdat ik dacht dat ik halverwege in elkaar zou storten. Als ik naar de klok keek ging er voor mijn gevoel een uur voorbij terwijl het in werkelijkheid 3 minuten waren.
Uiteindelijk zijn wij rond 3u in slaap gevallen. Om half 9 ben ik weer wakker geworden en was ik wat meer bij kennis. Ik was de hele dag erna heel wazig en niet echt scherp. Ik had toen al en klein beetje het gevoel wat ik vandaag meer ervaar: derealisatie.
Wij hebben dus duidelijk een paniekaanval gehad deze nacht, ik zelf dacht misschien wel een psychose maar dat lijkt me toch wat anders.
Mijn huisgenoten zijn niet bad gegaan op de cake (+ nog wat joints daarna). Ze wisten wel precies wat ik had meegemaakt (ze hadden het zelf nooit gehad, maar weten blijkbaar wel hoe t in z'n werking gaat ofzo). Zaterdag avond heb ik een feestje gehad waar ik wel gewoon tot laat naar toe ben gegaan (2 biertjes gedronken, expres niet meer). Daar nog steeds wat wazig geweest maar het ging allemaal wel.
Vandaag heb ik dus wat meer het gevoel van derealisatie: het gevoel dat ik niet helemaal in mijn eigen lichaam zit. Mijn lichaam doet wel wat ik wil maar het is meer dat ik het observeer. Mijn benen voelen heel zwaar aan (beetje zoals bij xtc) en ik denk op een hele rare manier. Best wel ingewikkelde gedachtes steeds. Ik blijf ook maar denken dat ik dit blijf houden en dit niet meer wil hebben. Het beangstigd mij als dit niet weg gaat. Ik heb dit gevoel vandaag wat meer dan gisteren. Ik ben net even een stukje gaan fietsen en fruit gaan halen, voor mijn gevoel voelde ik me wel wat beter daarna.
Ik werd onderweg wel opeens een paar keer emotioneel (bijna huilen) terwijl ik niet weet waarom.
Ik heb ongeveer 3 weken geleden iets te veel xtc gebruikt (ong 200mg, mijn gewicht 75kg), was mijn 2de keer xtc. Maar lijkt me niet dat dit invloed kan hebben?
Is dit iets wat herkenbaar is? Ik vind het vooral raar dat ik het vandaag erger voel dan gisteren. Of is het slim om even langs de huisarts te gaan.
Dit gevoel van derealisatie vind ik heel ongemakkelijk en beangstigend
En mocht dit iets bekends zijn, is er iets dat kan helpen me beter te laten voelen? Bijvoorbeeld sporten of een bepaald product eten?
Het zal een soort trip report worden maar omdat ik vragen heb lijkt het me beter in dit forum passen.
Afgelopen vrijdag avond heb ik samen met mijn vriendin en 2 huisgenoten spacecake gegeten. Mijn huisgenoten zijn erg ervaren (blowen meerdere keren per week), ik en mijn vriendin zijn totaal onervaren, nooit echt geblowd eigenlijk. We zijn allemaal rond de 21. Hieronder zal ik het verhaal vertellen van de bad trip (waar ik me wel alles van kan herinneren volgens mij)
Nou vrijdag hadden we hem genomen dus, rond 10u dacht ik. Heel onverstandig veel te veel genomen. Na 1 uur begon het met een flinke lachkick. Daarna waren mijn huisgenoten naar hun kamer gegaan om daar te gaan blowen. Ik en mijn vriendin waren een beetje aan t opruimen en spullen aan t pakken om vervolgens naar haar huis te gaan. Vlak voordat we gingen begon ik me al raar te voelen, op dat moment wist ik niet zo goed wat ik ermee moest, dus ik dacht beter zo snel mogelijk naar haar huis gaan.
De weg naar haar huis duurde voor mijn gevoel heel erg lang, voor mijn gevoel was ik voor een kort stukje 15 minuten aan het fietsen. Ik en mijn vriendin hebben trouwens echt alles precies hetzelfde ervaren. Voor ons gevoel leek het alsof we niet vooruit kwamen, alsof een magneet ons tegenhield. Pas toen ik naar de zijkant (de huizen, bomen enz) keek realiseerde ik dat ik wel vooruit ging.
Toen we eenmaal thuis waren wilde ik zo snel mogelijk richting haar bed, daar voelde ik me veilig ofzo. Het probleem was dat haar moeder ook thuis was en die ons zo niet mocht tegenkomen. Eenmaal in bed begon ik te zweten en te soort van hyperventileren (incl hartkloppingen). Mijn vriendin was gelukkig goed op de hoogte van hoe een bad trip in zn werk ging, die wist dat we suikerwater moesten drinken en het gewoon over ons heen moesten laten komen en te wachten. Het gevoel dat ik had was dat ik in een andere dimensie zat waar ik nooit meer uit zou komen. Af en toe was ik een beetje bij kennis en kon ik een beetje normaal denken en praten. Ik zelf dacht er alleen maar aan om de ambulance te bellen, maar gelukkig wist zij dus dat we dat niet moesten doen (als ik alleen was had ik het wel gedaan denk ik). Maar toen zij suikerwater ging halen, wat voor mijn gevoel echt een half uur duurde, kwam haar moeder naar beneden. Toen begon ik weer helemaal gek te worden, heel erg zweten en heel erge hartkloppingen. Gelukkig sprak haar moeder van boven de trap met mijn vriendin en is ze niet naar beneden gegaan. In bed ben ik verder bad gegaan met het denken dat ik me in een andere dimensie bevond waar ik uit moest kruipen. Ik had ook geen gevoel meer in mijn spieren. Ik moest water drinken (hele droge mond) en naar de wc, maar ik durfde niet omdat ik dacht dat ik halverwege in elkaar zou storten. Als ik naar de klok keek ging er voor mijn gevoel een uur voorbij terwijl het in werkelijkheid 3 minuten waren.
Uiteindelijk zijn wij rond 3u in slaap gevallen. Om half 9 ben ik weer wakker geworden en was ik wat meer bij kennis. Ik was de hele dag erna heel wazig en niet echt scherp. Ik had toen al en klein beetje het gevoel wat ik vandaag meer ervaar: derealisatie.
Wij hebben dus duidelijk een paniekaanval gehad deze nacht, ik zelf dacht misschien wel een psychose maar dat lijkt me toch wat anders.
Mijn huisgenoten zijn niet bad gegaan op de cake (+ nog wat joints daarna). Ze wisten wel precies wat ik had meegemaakt (ze hadden het zelf nooit gehad, maar weten blijkbaar wel hoe t in z'n werking gaat ofzo). Zaterdag avond heb ik een feestje gehad waar ik wel gewoon tot laat naar toe ben gegaan (2 biertjes gedronken, expres niet meer). Daar nog steeds wat wazig geweest maar het ging allemaal wel.
Vandaag heb ik dus wat meer het gevoel van derealisatie: het gevoel dat ik niet helemaal in mijn eigen lichaam zit. Mijn lichaam doet wel wat ik wil maar het is meer dat ik het observeer. Mijn benen voelen heel zwaar aan (beetje zoals bij xtc) en ik denk op een hele rare manier. Best wel ingewikkelde gedachtes steeds. Ik blijf ook maar denken dat ik dit blijf houden en dit niet meer wil hebben. Het beangstigd mij als dit niet weg gaat. Ik heb dit gevoel vandaag wat meer dan gisteren. Ik ben net even een stukje gaan fietsen en fruit gaan halen, voor mijn gevoel voelde ik me wel wat beter daarna.
Ik werd onderweg wel opeens een paar keer emotioneel (bijna huilen) terwijl ik niet weet waarom.
Ik heb ongeveer 3 weken geleden iets te veel xtc gebruikt (ong 200mg, mijn gewicht 75kg), was mijn 2de keer xtc. Maar lijkt me niet dat dit invloed kan hebben?
Is dit iets wat herkenbaar is? Ik vind het vooral raar dat ik het vandaag erger voel dan gisteren. Of is het slim om even langs de huisarts te gaan.
Dit gevoel van derealisatie vind ik heel ongemakkelijk en beangstigend
En mocht dit iets bekends zijn, is er iets dat kan helpen me beter te laten voelen? Bijvoorbeeld sporten of een bepaald product eten?