Ivo schreef:Op Eargasm ben ik met Koxbox tot het besluit gekomen dat MDMA moeilijker te sturen is dan LSD.
Hierbij gaat het wel over LSD in lage dosissen (~100 mics) en MDMA na licht misbruik, zonder het supersociale aspect en het love-gevoel en zo.
Het hele punt van MDMA is toch de extreme euforie? Als je dat niet ervaart, heeft heel MDMA geen nut.
Ivo schreef:Als je op MDMA zin hebt om te chillen en je staat op een feestje, is het niet zo leuk.
Als je op MDMA zin hebt om te chillen en je staat op een feestje, boeit het als het goed is gewoon geen flikker want alles is leuk. Het een is hooguit leuker dan het ander. Ervaar je dat niet meer zo, dan is het de tolerantie die loopt te narren.
Ivo schreef:Als je ineens superveel energie krijgt en je zit thuis met wat vrienden, is het ook maar raar om in het midden van de kamer te staan dansen...
Als je ineens superveel energie krijgt en je zit thuis met wat vrienden, is er helemaal niets meer raar want je bent wappie.
Ivo schreef:LSD daarentegen is heel makkelijk te sturen, veel meer "go with the flow". Als je mensen rond je ziet dansen en de muziek is goed, dan krijg je er vanzelf zin in. Thuis is het zelfs nog nooit in me opgekomen om ineens heel veel te gaan bewegen.
Spreek je jezelf nu niet een beetje tegen? Je beschrijft hier juist typisch het setting gedeelte.
Sowieso is het een appels en peren verhaal. Als de ene drug niet meer goed werkt door tolerantie heeft het natuurlijk geen nut om het te vergelijken met een drug waar je geen tolerantie bij merkt.
MDMA is een van de, zo niet DE makkelijkste drug omdat het hoe dan ook lekker is. Wat de set of setting nou is.
LSD en andere trip middelen zijn juist zo variabel als de pest.
Gewoon niet meer met die paddestoelhoofd praten, dat kan nooit goed gaan natuurlijk.