door MrMDMA » wo mei 10, 2017 11:38 pm
Ik heb vaak ook het gevoel gehad dat het verliezen van het love gevoel ook deels een psychologisch dingetje is. Zodra je te vaak onder invloed geraakt leer je je gevoelens wat te relativeren. Ik heb ook niet meer de drang dat ik iedereen om zijn nek wil vliegen en iedereen vertel dat ze de beste zijn, maar dat komt ook deels omdat je door krijgt dat dit geen natuurlijk gedrag is. Wat bij mij wel is gebleven is die hunkering naar, en waardering van sociaal contact, en die extreme geilheid. Ook muziek gaat bij mij in de stand 'zevende hemel'. Vooral hardcore... braaaaa. Die muziek is gemaakt voor MDMA.
Natuurlijk merk ik dan ook het 'schakelpunt'. MDMA kan ik maximaal 30 uur gebruiken totdat het grootste deel van mijn serotonine voorraad op is. Dan klinkt de muziek ineens weer nep en gemaakt, en vraag ik me af waarom ik het zo naar mijn zin had. Bijpakken geeft dan alleen maar nog dat zweterige tintelende gevoel op mijn huid, maar zero psychoactiviteit. Dit leer je dan accepteren en relativeren. Naar mijn ervaring kan ik het maximaal 1 maal maandelijks gebruiken om hier meerdere uren flink plezier van te blijven beleven.
"Wat op het papier staat is een weergave van het beeld op het netvlies van de man die de kaart heeft gemaakt; en als je de zaak omkeert, kom je bij een oneindige regressie terecht, een oneindige reeks kaarten. Het proces van weergeven zal dat er steeds uitfilteren, zodat de psychische wereld slechts gevormd wordt door kaarten van kaarten, tot in het oneindige."