Most antidepressant drugs ineffective for children and teens

Most available antidepressants are ineffective, and some may be unsafe, for children and teenagers with major depression, according to the most comprehensive comparison of commonly prescribed antidepressant drugs so far, published in The Lancet.

The findings indicate that out of 14 antidepressant drugs [1], only fluoxetine was more effective at relieving the symptoms of depression than placebo, whilst taking venlafaxine was linked with an increased risk of engaging in suicidal thoughts and attempts compared with placebo and five other antidepressants.

However, the true effectiveness and risk of serious harms such as suicidal thoughts and attempts remains unclear because of the small number and poor design of clinical trials assessing these antidepressants, and the selective reporting of findings in published trials and clinical study reports, caution the authors.

"The balance of risks and benefits of antidepressants for the treatment of major depression does not seem to offer a clear advantage in children and teenagers, with probably only the exception of fluoxetine. We recommend that children and adolescents taking antidepressants should be monitored closely, regardless of the antidepressant chosen, particularly at the beginning of treatment," explains co-author Professor Peng Xie from The First Affiliated Hospital of Chongqing Medical University, Chongqing, China. [2]

"Without access to individual-level data it is difficult to get accurate effect estimates and we can't be completely confident about the accuracy of the information contained in published and unpublished trials. It has been widely argued that there needs to be a transformation of existing scientific culture to one where responsible data sharing should be the norm," says lead author Dr Andrea Cipriani at the University of Oxford in the UK. "Hundreds of thousands of people worldwide have agreed to participate in trials aiming to find better treatments for their disorders and, ultimately, help the progress of medical science. Patients' privacy must be guaranteed by adequate policies and technological measures, but delay in implementing responsible data sharing policies has negative consequences for medical research and patient outcomes, as demonstrated by this study. Access to raw clinical trial data provides the unique opportunity not only for validation and replication of results but also the in-depth study of specific factors that may affect treatment outcome at the individual patient level."[2]

Major depressive disorder is common in children and adolescents, affecting around 3% of children aged 6 to 12 years and about 6% of teenagers aged 13 to 18 years. Psychological treatments are recommended as the first-line treatment for depression in many clinical guidelines, and in 2004 the US Food and Drug Administration (FDA) black box warning against the use of antidepressants in young people up to 24 years because of concern about increased risk of suicidality. However, use of antidepressants has slowly increased between 2005 and 2012. For example, the proportion of US children and teenagers (aged 0-19 years) taking antidepressants increased from 1.3% to 1.6%, and in the UK from 0.7% to 1.1% [3]. Sertraline is the most widely prescribed antidepressant in the USA and fluoxetine is the most common in the UK.

Cipriani and colleagues did a systematic review and network meta-analysis of all published and unpublished randomised trials comparing the effects of 14 antidepressants in young people with major depression up to the end of May 2015. They ranked antidepressants by efficacy (change in depressive symptoms and response to treatment), tolerability (discontinuation due to adverse events), acceptability (discontinuation due to any cause), and associated serious harms (ie, suicidal thoughts and attempts). They took into account the quality of included studies (Cochrane risk of bias) and also assessed the overall quality of the retrieved evidence (GRADE).

Analysis of 34 trials involving 5260 participants (average age 9 to 18 years) showed that the benefits outweighed the risks in terms of efficacy and tolerability only for fluoxetine (figure 3). Nortriptyline was less efficacious than seven other antidepressants and placebo. Imipramine, venlafaxine, and duloxetine had the worst profile of tolerability, leading to significantly more discontinuations than placebo. Venlafaxine was linked with an increased risk of engaging in suicidal thoughts or attempts compared with placebo and five other antidepressants (figure 4). The authors warn that due to the lack of reliable data, it was not possible to comprehensively assess the risk of suicidality for all drugs.

22 (65%) trials were funded by pharmaceutical companies. Ten (29%) trials were rated as high risk of bias, 20 (59%) as moderate, and four (12%) as low (appendix pages 18-21).

Overall quality of evidence for primary outcomes was rated as very low for most comparisons, which restricts the implications of the results for clinical practice (appendix pages 77-86).

Writing in a linked Comment, Dr Jon Jureidini at the University of Adelaide in Australia questions how many more suicidal events might have been revealed had individual patient-data been available. He points out, "[For example], in four trials of paroxetine versus placebo, only 13 (3%) of 413 events were reported in the paroxetine group; this seems implausible when individual patient-level data reanalysis of just one of those studies found ten events in only 93 patients given paroxetine (10.8%)."

He adds, "The effect of misreporting is that antidepressants, possibly including fluoxetine, are likely to be more dangerous and less effective treatments than has been previously recognised, so there is little reason to think that any antidepressant is better than nothing for young people...Patients who take part in randomised controlled trials have a right to expect that maximum benefit will come from the data they generate. We doctors and researchers are failing to meet our obligation to research participants and to our patients, and we will only succeed if independent researchers such as Cipriani and colleagues are able to analyse individual patient-level data. Claims that appropriate access to such data is incompatible with intellectual property constraints and patient privacy must be strongly resisted."

http://www.eurekalert.org/pub_releases/ ... 060716.php

Ook een paar jaar te laat

Werkt ook niet voor volwassenen, door die troep pleegt menig volwassen depressief persoon nog zelfmoord.

Prototype schreef:Werkt ook niet voor volwassenen, door die troep pleegt menig volwassen depressief persoon nog zelfmoord.

Ervaring mee?

Google wil dat vast wel:

De meeste antidepressiva niet effectief, en sommige kunnen gevaarlijk zijn voor kinderen en tieners met depressie, volgens de meest uitgebreide vergelijking van de gewoonlijk voorgeschreven antidepressiva dusver, gepubliceerd in The Lancet. De bevindingen geven aan dat uit 14 antidepressiva [1] alleen fluoxetine effectiever was bij het verlichten van de symptomen van depressie dan placebo, rekening venlafaxine is verbonden met een verhoogd risico van het ontplooien van suïcidale gedachten en pogingen vergelijking met placebo en vijf andere antidepressiva . Echter, de werkelijke effectiviteit en het risico van ernstige schade toebrengt, zoals suïcidale gedachten en pogingen blijft onduidelijk vanwege het geringe aantal en een slecht ontwerp van klinische proeven beoordeling van deze antidepressiva, en de selectieve rapportage van de bevindingen in de gepubliceerde studies en klinische studie verslagen, waarschuwen de auteurs . "De balans van de risico's en voordelen van antidepressiva voor de behandeling van ernstige depressie lijkt niet om een ​​duidelijk voordeel te bieden bij kinderen en tieners, met waarschijnlijk alleen de uitzondering van fluoxetine. Wij raden aan dat kinderen en adolescenten die antidepressiva nauwlettend moeten worden gecontroleerd, ongeacht van het gekozen, vooral in het begin van de behandeling antidepressivum ", legt co-auteur Professor Peng Xie uit The First Affiliated Hospital van Chongqing Medical University, Chongqing, China. [2] "Zonder toegang tot de individuele-level data is het moeilijk om nauwkeurige schattingen effect te krijgen en we kunnen niet volledig vertrouwen in de juistheid van de informatie in gepubliceerde en ongepubliceerde studies informatie. Het is op grote schaal is aangevoerd dat er moet worden een transformatie van de bestaande wetenschappelijke cultuur tot een waar verantwoordelijk is het delen van gegevens van de norm zou moeten zijn ", zegt eerste auteur dr Andrea Cipriani aan de Universiteit van Oxford in het Verenigd Koninkrijk. "Honderdduizenden mensen wereldwijd hebben ingestemd met deelname aan proeven gericht op betere behandelingen te vinden voor hun aandoeningen en uiteindelijk helpen de vooruitgang van de medische wetenschap. Privacy van patiënten moet door adequaat beleid en technische maatregelen worden gegarandeerd, maar vertraging bij de uitvoering verantwoordelijke beleid het delen van gegevens heeft negatieve gevolgen voor medisch onderzoek en patient outcomes, zoals blijkt uit dit onderzoek. de toegang tot ruwe gegevens uit klinische studies biedt de unieke gelegenheid niet alleen voor de validatie en de replicatie van de resultaten, maar ook de grondige studie van de specifieke factoren die van invloed kunnen resultaat van de behandeling op de individuele patiënt niveau. "[2] depressieve stoornis komt vaak voor bij kinderen en adolescenten, waardoor ongeveer 3% van de kinderen van 6 tot 12 jaar en ongeveer 6% van de tieners 13 tot 18 jaar. Psychologische behandelingen worden aanbevolen als de eerste lijn behandeling voor depressie in veel klinische richtlijnen, en in 2004 de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) black box waarschuwing tegen het gebruik van antidepressiva bij jongeren tot 24 jaar als gevolg van bezorgdheid over een verhoogd risico van suïcidaliteit. Echter, gebruik van antidepressiva langzaam toe tussen 2005 en 2012. Bijvoorbeeld, het percentage van de Amerikaanse kinderen en jongeren (leeftijd 0-19 jaar) antidepressiva verhoogd van 1,3% tot 1,6% en in het Verenigd Koninkrijk van 0,7% tot 1,1% [3]. Sertraline is de meest voorgeschreven antidepressiva in Amerika en fluoxetine is de meest voorkomende in het Verenigd Koninkrijk. Cipriani en collega's deden een systematische review en netwerk meta-analyse van alle gepubliceerde en ongepubliceerde gerandomiseerde studies waarin de effecten van 14 antidepressiva bij jonge mensen met een ernstige depressie tot aan het einde van mei 2015. Ze gerangschikt antidepressiva door effectiviteit (verandering in depressieve symptomen en respons op de behandeling), verdraagbaarheid (staken vanwege bijwerkingen), aanvaardbaarheid (stopzetting door welke oorzaak), en de bijbehorende ernstige schade (dat wil zeggen, suïcidale gedachten en pogingen). Ze hield rekening met de kwaliteit van de opgenomen studies (Cochrane risico van bias) en beoordeelde de algehele kwaliteit van de opgehaalde bewijsmateriaal (PRODUCT) ook. Analyse van 34 studies met 5260 deelnemers (gemiddelde leeftijd 9-18 jaar) toonde dat de voordelen gecompenseerd de gevaren voor de werkzaamheid en verdraagbaarheid alleen fluoxetine (figuur 3). Nortriptyline was minder effectief dan zeven andere antidepressiva en placebo. Imipramine, venlafaxine en duloxetine had de slechtste profiel van verdraagbaarheid, wat leidt tot aanzienlijk meer stopzettingen dan placebo. Venlafaxine is verbonden met een verhoogd risico van het ontplooien van suïcidale gedachten of pogingen vergelijking met placebo en vijf andere antidepressiva (figuur 4). De auteurs waarschuwen dat door het gebrek aan betrouwbare gegevens, het niet mogelijk was om het risico suicidality voor drugs uitvoerig beoordelen. 22 (65%) studies werden gefinancierd door farmaceutische bedrijven. Tien (29%) proeven werden als hoog risico op bias, 20 (59%) als matig en vier (12%) als laag (appendix bladzijden 18-21). De algehele kwaliteit van het bewijs voor de primaire uitkomsten werd beoordeeld als zeer laag voor de meeste vergelijkingen, die de gevolgen van de resultaten voor de klinische praktijk (bijlage pagina's 77-86) beperkt. Schrijven in een gekoppelde Commentaar, Dr Jon Jureidini aan de Universiteit van Adelaide in Australië vragen hoeveel meer suïcidale gebeurtenissen had kunnen worden geopenbaard had individuele patiënt-gegevens beschikbaar zijn. Hij wijst erop, "[bijvoorbeeld], in vier proeven van paroxetine versus placebo, slechts 13 (3%) van de 413 evenementen werden gemeld in de paroxetine groep; dit lijkt ongeloofwaardig wanneer individuele patiënt-level data heranalyse van slechts één van die studies gevonden tien evenementen in slechts 93 patiënten die paroxetine (10,8%). " Hij voegt hieraan toe: "Het effect van onjuiste rapportage is dat antidepressiva, eventueel met inbegrip van fluoxetine, zijn waarschijnlijk gevaarlijker en minder effectieve behandelingen dan eerder werd erkend, dus er is weinig reden om te denken dat een antidepressivum is beter dan niets voor jongeren. ..Patients die deelnemen aan gerandomiseerde gecontroleerde studies hebben het recht te verwachten dat maximaal voordeel zal komen uit de gegevens die ze genereren. we artsen en onderzoekers niet aan onze plicht om de deelnemers en voor onze patiënten onderzoek te voldoen, en we zullen alleen slagen als onafhankelijke onderzoekers zoals Cipriani en collega's zijn in staat om individuele patiënt-level data te analyseren. Beweringen dat passende toegang tot deze gegevens niet verenigbaar is met de intellectuele eigendom beperkingen en de privacy van de patiënt moeten krachtig worden bestreden. "

Amvitamientje schreef:

Prototype schreef:Werkt ook niet voor volwassenen, door die troep pleegt menig volwassen depressief persoon nog zelfmoord.

Ervaring mee?

Heb het zien gebeuren
Ik weet wel dat ik er nooit aan ga, dan maar depressief.
Alles beter dan als een soort zombie het leven door te moeten.

Prototype schreef:Ik weet wel dat ik er nooit aan ga, dan maar depressief.
Alles beter dan als een soort zombie het leven door te moeten.

Hmmm, als je goed depressief bent, piep je wel anders denk ik.
En je moet je dosering aanpassen aan wat jij het beste vind.
Ik voel me niet echt bepaald een zombie ofzo

Amvitamientje schreef:

Prototype schreef:Ik weet wel dat ik er nooit aan ga, dan maar depressief.
Alles beter dan als een soort zombie het leven door te moeten.

Hmmm, als je goed depressief bent, piep je wel anders denk ik.
En je moet je dosering aanpassen aan wat jij het beste vind.
Ik voel me niet echt bepaald een zombie ofzo

Nee ik weet ook dat het lang niet voor iedereen zo uitpakt, maar hoor af en toe van mensen hoe ze zich er onder voelen en het schrikt me echt af.
Depressie heb ik meegemaakt en is inderdaad goed klote.

Prototype schreef:hoor af en toe van mensen

Af en toe stort er ook een vliegtuig neer, af en toe gaat er iemand dood van een medicijn en af en toe hebben mensen bijwerkingen van een medicijn. In het geval van het laatste; dan neem je het toch niet of gebruik je een andere AD.

Het is één groot complot van de farmaceutische industrie

Maurits schreef:Het is één groot complot van de farmaceutische industrie

Hebben die dingen bij jou niet geholpen dan?

Amvitamientje schreef:

Maurits schreef:Het is één groot complot van de farmaceutische industrie

Hebben die dingen bij jou niet geholpen dan?

Nee, in z'n geheel niet.

Benzo's overigens wel