Een artikel dat mij persoonlijk sterk aangreep, in de tijd dat ik aan de Hanze Hogeschool studeerde werd mijn school account gehackt. Vervolgens beschuldigde het opleidingshoofd van de Hanze Hogeschool mij tegen willens en weten in dat ik mij schuldig heb gemaakt aan seksuele intimidatie. Er werd mij verteld 'om gezichtsverlies te besparen ik maar beter zo snel mogelijk kon ophouden met mijn opleiding'.
Nadat ik slachtoffer werd van cybercriminaliteit hield de Hanze Hogeschool aan dat ik schuldig was van seksuele intimidatie en werd om deze reden ook geschorst van de opleiding. Bij het studentadviesorgaan op het Zernike complex te Groningen werd mij door een decaan verteld dat dit de standaard gang van zaken was. Er waren naar zeggen meer dan een dozijn gevallen bekend waarbij Studenten slachtoffer werden van cybercriminaliteit.
Naar zeggen van het student adviesorgaan is dit een standaard protocol van zaken waarbij Studenten preventief geschorst worden om het veilig onderwijsklimaat te garanderen zolang het student slachtoffer van cybercriminaliteit zijn of haar onschuld niet kan bewijzen. Er is zogezegd structureel sprake van omgekeerde bewijslast waarbij het slachtoffer zijn onschuldig onmogelijk kan bewijzen. Zo vertelde een decaan van het onafhankelijk advies orgaan gelegen op het Zernike mij onder andere dat een jongeman met ouders met andere etnische achtergrond minder stevig in zijn schoenen stond en was 'weg gewerkt' door de Hanze Hogeschool onder het mom van viespeuk.
Vanuit het onafhankelijk studentadviesorgaan op het Zernike complex in Groningen kreeg ik het advies een advocaat in de arm te nemen om mijzelf te beschreven tegen het brandmerk van viespeuk door de Hanze Hogeschool. Op dit moment sprak ik nog uit dat dit mij zeer onnodig leek aangezien het overduidelijk om een klein misverstand ging.
Op het moment dat ik mij persoonlijk bevond in dit standaard protocol proces van de Hanze Hogeschool leek het mij logisch om mijn onschuld te bepleiten. Op dit moment maakte een jurist en opleidingshoofd van de Hanze Hogeschool mij al pijnlijk duidelijk dat mij vraag om redelijkheid geen stand zou houden. Uiteindelijk heeft dit onder andere geleid tot een zitting bij het college van beroep voor studenten. Tijdens de zitting voor het college van beroep van studenten werd ik in 7 van de 9 punten in mijn gelijk gesteld maar gezien de adviserende aard van het college van beroep van studenten zou dit in de praktijk geen verschil maak.
Na een vermoeiend en simpelweg onnodig juridisch proces dat omschreven kon worden als 'juridisch geneuzel' waarin de Hanze Hogeschool mij aanklaagde van seksuele intimidatie werd ik uiteindelijk opgeroepen om te verschijnen bij het gerechtshof in Den Haag waar maar liefst drie heren zich tegenover ons bevonden om vonnis uit te spreken. De jurist en het opleidingshoofd van de Hanze Hogeschool was niet op komen dagen, eveneens hadden haar twee extra advocaten zich terug getrokken uit het juridisch proces vanwege onduidelijke redenen. In plaats daarvan werd de Hanze Hogeschool vertegenwoordigd door een meneer B. die mij en mijn advocaat kort voor de zitting benaderde en zijn oprechte excuses aanbod voor 'het vervelende verloop van zaken'.
Tijdens de zitting bij het gerechtshof in Den Haag las meneer zijn van tevoren geschreven brief nog voor waarin mij het handelen van de Hanze Hogeschool toelichtte waarop na enkele minuten de hoorzitting tot een einde kwam. Kort samengevat was de conclusie van de rechter van het hoge gerechtshof in den Haag samengevat vrij letterlijk "belachelijk".
Na dit zeer vermoeiende proces van 2 jaar dat naar mijn mening nergens over ging en mij zacht uitgedrukt 2 jaren van mijn leven had berooft veranderde niets. De meest cruciale kans op onderwijs was mij ontnomen, ik was uiteraard enkele malen proceskosten lichter en de mentale impact valt denk ik in mijn levenstijd niet meer uit te drukken.
Mijn advocaat destijds genoemde nog dat ik wederom een juridisch proces kon opstarten om mogelijk in ieder geval deels voor het onrecht naar mij en mijn familie en vrienden gecompenseerd kon worden. Dit zou echter wederom met meerdere malen proceskosten komen welke ik niet kon betalen en dat dit juridisch proces nogmaals toch nog zeker wederom 2 extra jaar in beslag zou nemen.
Ik voelde mij getraumatiseerd en bevroren, een eerste jaars student met veel dromen die nog altijd een begin moest maken in zijn schoolcarrière proces. Ik zat er mentaal doorheen en ik wou enkel weg uit dit juridisch proces en dus besloot ik naar een andere stad te verhuizen en daar overnieuw te beginnen met dezelfde opleiding die ook daar werd aangeboden.
Ik vrees dat de jongeman benoemd in dit onderstaand artikel eenzelfde lot is ondergaan als mij destijds en uit wanhoop besloot zichzelf van het leven te beroven.
Gerelateerd: https://www.oogtv.nl/2019/03/hsv-wil-st ... ogeschool/
Ondertussen ben ik 5 jaar verder en waar een gevoel van intense woede jarenlang overheerste overheerst ondertussen enkel nog een gevoel van moedeloosheid wanneer ik er aan terug denk. Toen ik in het begin als eerste jaars student werd mee gesleurd in deze juridische molen vol onrecht en hebzucht wenste ik de partij tegenover mij de meest verschrikkelijke dingen toe die ik mij kon bedenken. Ondertussen wil ik het echter enkel nog achter mij laten en hoop ik dat niemand anders dit ooit nog weer hoeft mee te maken.
Ik ben destijds meerdere keren de toegewezen instanties benaderd in de hoop dat zij mij konden helpen, maar de realiteit is dat niemand tegen dit geweld is opgewassen laat staan zijn of haar vingers aan wil branden. Dit zal een eeuwige stille strijd voor mij blijven, ik hoop hiermee weer een volgende stap te kunnen nemen omdat ik simpelweg niet weet hoe anders. Om deze wens meer concreet te maken hoop ik dat in de toekomst de studentenraad niet alleen zal worden erkend als een faciliteit voortkomend uit onderwijsinstellingen maar als een voortvloeisel uit de wet zoals deze ook daadwerkelijk in de wet beschreven staat.
Je leest het in het nieuws maar ook in mijn jaren bij de studentenraad hoor je het herhaald genoemd worden, eenzaamheid de de vaakst genoemde klacht onder studenten.
Onder het mom van veerkracht en efficiëntie en veerkracht wordt de visie van de vrije marktwerking bekrachtigd. Soms vraag ik mij echter af of het nou een kankergezwel is of groei dat we stimuleren. Een ding is echter zeker, het onderwijs kampt met ernstige integriteitsproblematiek als gevolg van opportunisme.
Een repressief extern gemotiveerd beleid is niet meer van deze tijd en ieder persoon kan veranderen in zijn grootste nachtmerrie wanneer deze de kans wordt gegeven.
Ik heb hier nooit om gevraagd en ik wil een gewoon leven leiden, meer niet. Doorbreek de angstcultuur zodat professionals weer professioneel kunnen wezen en facilitieer structurele veranderingen die gebaseerd zijn op meer dan blind vertrouwen om clichés uit het verleden te voorkomen en academische vrijheid te beschermen.
Bedankt voor het lezen.
Bron: https://www.vice.com/nl/article/waarom- ... oadlyfbned
Spoiler! :
