Het lekkerste moment is voor mij zodra het pakje voor het eerst opengaat en de eerste lijnen gelegd gaan worden. 2 goede dikke lijnen om mee te beginnen. Die verdovende mentale en body rush vind ik genieten.
De enige 'problemen' die ik altijd ervaar erna zijn dat eigenlijk na die eerste 2 lijnen alles wat ik erna neem het voor mijn gevoel het eigenlijk net niet is. Een soort van snakken naar een gevoel wat je niet meer kan krijgen. Ik maak mijn pakje dan leeg op de avond, maar dan meer een soort omdat het moet dan dat het puur genieten is. Extra grote innames doen hier bij mij dan ook weinig aan, het geeft mij dan alleen maar een ongemakkelijk bedrukt gevoel.
Ik kan mij een coke verslaving dan ook moeilijk voorstellen. Ik bedoel, op de eerste plek de prijs, en daarnaast kan je er niet lekker een nacht/ochtend zonder zorgen op doorhalen. Zodra het sealtje volledig uitgeschraapt is en de laatste korrels door het buisje zijn gegaan slaat de paniek me ook om het hart
. Zo'n ombestemd gevoel van uit je plaat willen maar het niet kunnen. Alles wordt saai, praten, muziek luisteren, maar nog niet kunnen slapen.En ja, als je dan bekend bent met de heilzame werking van amfetamine op je gemoedstoestand is de keuze voor mij dan snel gemaakt. Dan neem ik vaak een goede lijn pep om weer wat rust in het hoofd te krijgen
. Cocaïne gebruiken zonder daarnaast ook amfetamine naast de hand te hebben voor de comedown is voor mij dan ook niet mogelijk.Nu was ik eigenlijk benieuwd hoe jullie dit ervaren? En of meerdere mensen zich hier in herkennen?
En voor de doorgewinterde coke nakkers die zich hier niet in kunnen vinden: wat maakt coke volgens jullie dan wel tot het enige echte witte goud?
. Ik snoof toendertijd nog onwetend zwaar versneden rotzooi, vandaar dat het niet echt optimaal was.
Snoof toen een halve gram in een uurtje weg, totaal idioot als onervaren gebruiker. En basen icm heroïne 
en 
