Hallo Drugsforummers!
Ik wist even niet waar ik dit topic kwijt moest, een moderator mag deze verplaatsen als hij ergens anders thuis hoort. Ik wil ook alvast even mijn excuses aanbieden voor de wall of text, maar ik moet even van me afschrijven.
Anyways,
Sinds ongeveer 3 maanden geleden heb ik ontzettende last van paranoia, waarbij ik vrij zeker weet dat dit door redelijk heftig drugsgebruik is gekomen. Een gebeurtenis op Defqon heeft dit getriggerd. Laat ik dit maar even uitleggen. Op de paranoia zal ik terugkomen na het verhaal over wat dit getriggerd heeft.
Ongeveer 3 maanden geleden was het feest Defqon. 1, hier had ik al maanden naar uitgekeken. Een heel weekend lang feesten, wat ontzettend gaaf. Ik was met een redelijk grote groep vrienden vrijdagmiddag in de stromende regen al aangekomen. Het tentje was al snel opgezet, en het was wachten geblazen.
Eenmaal tijd gingen we gelijk naar de pre-party. Na een beetje de sfeer geproefd te hebben besloot iedereen terug te gaan naar de camping om te beginnen met de stash pillen die we met zijn allen hadden meegenomen. Ik had besloten pas op zaterdag te beginnen. Little did I know op dat moment.
Een uur of twee later was iedereen al lekker waus, en ik was als enige nog nuchter. Ik besloot uiteindelijk toch maar een kwartje pil te nemen voor de laatste twee uurtjes van de pre-party. Toen ik hem eenmaal begon te voelen werden mijn doppen absurd groot, ik heb dit nog nooit meegemaakt met zo'n kleine hoeveelheid aan MDMA, en ik ging ook in mijn hoofd totaal niet hard, al suggereerde mijn uiterlijk iets anders. Ik ging totaal niet lekker, en voelde me een beetje ''groggy'' (ik weet hier even geen ander woord voor te bedenken, sorry).
Het was uiteindelijk tijd om te gaan slapen, wat nou niet echt goed lukte, ik heb uiteindelijk toch drie uurtjes slaap mee kunnen pakken. Brak was ik totaal niet na dat kwartje, en heb even goed veel banaantjes gegeten de volgende ochtend, een croissaintje en wat vitaminepilletjes.
Ondertussen is het zaterdag, en ik heb zoveel mogelijk gegeten. Vandaag was de dag dat ik aan de 4FA zou gaan. Naar mijn weten goed voorbereid zijn we het festival terrein weer op gegaan.
Even by the way, hier komt het punt waar de paranoia is getriggerd, ik denk dat dit wel belangrijk is. Ik heb mijn 4fa namelijk niet afgewogen en het op gevoel gedaan, uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat ik veel meer dan 1 gram heb gekregen toen ik de 4fa heb besteld.
Rond een uurtje of 4 a 5 heb ik besloten mijn eerste, gigantische bommetje 4fa genomen. Deze moest boven de 200mg zijn geweest at least, heb ik later uitgerekend. Toen deze inviel ging ik ontzettend lekker, maar zweten dat ik deed, dat was niet normaal meer. Rond een uurtje of 7 a 8 kan ik me herinneren dat ik al heel erg om me heen aan het kijken was, en ik was bang dat er 'iets' met me aan de hand was en dat iedereen me aan aan het kijken was. Ik heb uiteindelijk net voor het einde nog mijn tweede bommetje genomen, hopend dat de paranoia weg zou gaan. Ontzettend stom van me, maar ik dacht niet meer helder na.
Vanaf die tijd kan ik me heel weinig herinneren tot ongeveer de afsluiting, wat flarden hier en daar, maar mijn geheugen van de aankomende 3 uur was eigenlijk gewiped, compleet.
Ik heb vanaf dit moment met extreme paranoia moeten leven, het feest was verpest. Ik hallucineerde dat er mensen naar me op zoek waren om me te slaan, ik dacht dat ik explosieve diarree had en dat ik stonk, dit had ik helemaal niet kwam ik thuis (!) pas achter, ben zelfs naar de EHBO geweest voor de diarree. De hallucinaties waren zo echt, het was gewoon eng. Ik kon de hallucinaties niet meer van de realiteit scheiden. Ik heb de hele zondag alleen maar geslapen in mijn tent, mezelf voor paal gezet eigenlijk.
Sindsdien heb ik van dezelfde paranoia, in mindere mate, op dagelijkse basis last. Ik heb hier vooral last van als ik moe ben, of als ik in een hele drukke ruimte ben. Ik heb dan het gevoel dat iedereen naar me kijkt, me uitlacht. Ik begin te zweten, en voor me uit te staren. Ik ben verstijfd van angst op zo'n moment eigenlijk.
Ik kan het gevoel beschrijven alsof je een heel beschamende viral video van jezelf op dumpert hebt staan van toen je van de kaart was, maar dat je zelf het bestaan van de video niet af weet terwijl iedereen om je heen dat wel doet. Ik vind het echt verschrikkelijk, en er valt soms erg moeilijk mee te leven.
Ik ben trouwens nu wel al sinds ongeveer 2,5 maanden gestopt met drugs, en ik ben ook niet van plan meer te gaan gebruiken, uit angst dat ik deze symptomen erger maak. Ik ga ook feestjes en dergelijken uit de weg, ik wil het liefst niet in de verleiding komen om weer iets te gebruiken.
Weet iemand misschien wat er precies aan de hand is, en wat ik hier aan kan doen? Het heeft helaas erg veel invloed op mijn werk/schoolprestaties in het dagelijks leven. Ik kan me er erg moeilijk door concentreren.
Alvast bedankt voor het lezen, ik ben jou als lezer zeer dankbaar!
. En hij is al aangesproken op zijn roekeloos gedrag. Niet nodig om dat nog 2x te doen.
