Schommelend perspectief op verslaving, ethiek en pragmatiek

Voorwoord
Voor ik het wist had ik weer eens een flinke lap tekst geschreven. Voor degenen die niet onbeperkte tijd en/of concentratie hebben kort samengevat: Overal ter wereld en in dit geval binnen context van hulpverlening hebben mensen soms de neiging tot fixatie op de informatie voor handen. Ik begin mijn gebulder vrij algemeen toe te lichten en concretiseren maar verval uiteindelijk cliché op persoonlijke ervaringen. Het is geen perfect betoog soms wat speculatief, niet altijd onderbouwd en beperkt objectief. Perfect was ook niet zozeer de bedoeling maar ik denk dat soms ervaren rigiditeit en bedenkingen verder wel duidelijk over komen.

Excuses voor de verveling, ik ben een onbeschaamde egoïst. Het begon als een gerichte reactie maar concludeerde dat het iets teveel van het goede was.

--------------------------------

Antagonisten ('anti psychotica') worden met toenemende mate voorgeschreven onder het mom van 'geen verslavingsrisico'. Aan het voorschrijven van deze middelen zitten echter aanzienlijke (ethische) haken waarvan veel mensen zich niet bewust van lijken te zijn.

In de eerste psychiatrische ziekenhuizen werden mensen met mentale beperkingen zacht uitgedrukt onmenselijk behandeld en niet bepaald als gelijkwaardige mensen beschouwd. Om deze mensen 'tot rust te krijgen' werden ze bijvoorbeeld in een kooi geplaatst met een elastisch touw boven en onder de kooi. De onrustige patiënt wordt in de kooi gezet en die mag een paar 100 rondjes draaien om 'rustig' te worden. En zo waren er nog andere methoden om mensen 'rustig' te krijgen.

Op een gegeven moment wordt er (moderne) medicatie uit gevonden en de 1e generatie antidepressiva is een van de eerste medicatie die op grote schaal wordt toegepast, ook wel de tricycilische antidepressiva genoemd. Een groot deel van de anti histamines die een overwegend sederende/bedwelmende werking hebben hebben dezelfde basisstructuur als de (1e generatie) tricylische antidepressiva.

Een vrij bekende anti histamine, een van de meest voorgeschreven anti psychotica is Quetiapine, beter bekend onder de merknaam Seroquel. Waarschijnlijk voel je al wel aan waar ik naartoe bouw: hedendaagse antagonisten / anti psychotica hebben overeenkomsten met de 1e generatie anti depressiva, waaronder een tricycilische basisstructuur.

Een grote nuancering echter is dat tricylische molecuulstructuren niet alleen in staat zijn tot antagonisme maar ook tot het verhogen van dopamine en serotonine activiteit en in meer uitzonderlijke gevallen zelfs opioide receptoren kunnen aangrijpen zoals bij Tianeptine het geval is. Alexander Shulgin heeft zelfs gezegd dat de volgende generatie reacreatieve drugs anti histamines zal wezen, ofwel substances met de 'trycylische basisstructuur'.

Als je de schoolboeken leest wordt de indruk gewekt dat de overstap van 1e generatie naar 2e generatie antidepressiva is gemaakt omdat de 1e generatie niet selectief genoeg en te onvoorspelbaar waren in hun mechanisme van actie. Als je jezelf er iets verder in verdiept lees je al snel dat er echter ook misbruik werd gemaakt rond voorschrijven van medicatie.

In plaats van een draaikooi werden patiënten vaak structureel vol gegooid met pilletjes om deze om te toveren tot kasplantjes waar 'hulpverleners' weinig omkijk naar hadden. Efficiënt wil je je werk zonder al teveel gezeur van patiënten kunnen uitvoeren maar vanaf ethisch oogpunt moeilijk te verantwoorden.

De 2e generatie antidepressiva heeft een amfetamine basisstructuur. Deze vertonen duidelijke amfetamine gelijkende aspecten. Meer energie, minder eetlust, slecht kunnen slapen. Onder de SNRI varianten des te meer lijkt het.

Veel mensen zijn wellicht bekend met 4-FA wel, amfetamine met fluoratoom op de 4 positie waardoor deze aanzienlijke serotonine activiteit teweeg brengt. 2e generatie antidepressiva is plat uitgelegd geknutselde amfetamine waardoor er overwegend serotonine vrij komt door middel van heropname remming.

Lang verhaal kort is, wat je ziet tijdens de stap naar 2e generatie antidepressiva is een verschuiving naar meer verslavende middelen die mensen vrijwillig bereid zijn te nemen waardoor deze zich in een meer heldere, bewuste en actieve staat zullen bevinden.

Wat tegenwoordige tijd naar mijn inzien waarneembaar is is een verschuiving terug in tegenovergestelde richting. Substanties met verslavend aspect, een verslavingsaspect vaak veroorzaakt omdat deze minder bijwerkingen teweeg brengt, worden steeds meer vanuit kritisch perspectief bekeken.

Om een concreet voorbeeld te noemen, recent was ik weer eens verhuist en kwam bij mijn nieuwe huisarts langs. Eerste gesprek was uiteraard met een 1e lijn hulpverlener die mijn verhaal zou samen vatten en vervolgens deze samenvatting naar mijn huisarts zou versturen. Tijdens het gesprek vertelde ik in eerste instantie dat in het recente verleden gesprekken met een psycholoog voor mijn gevoel constructieve meerwaarde hebben gehad en dat ik in eerste plaats langs kom om te polsen of er eventueel mogelijkheid is om 'te babbelen'. Klinkt wat banaal maar net als Freud geloof ik wel in 'the talking cure'.

Als tweede punt haal ik aan dat ik standaard een recept vraag voor de studie wat in het verleden voornamelijk methylfenidaat was maar dat mijn voorkeur naar dexamfetamine uit gaat. Het specifiek benoemen van een substantie wordt standaard aangekaart als 'drug seeking behavior' wat eventueel risico tot misbruik kan suggereren. Ik ben hier bewust van maar persoonlijk hecht ik principieel meer waarde aan een oprecht gesprek dan banale richtlijnen.

Voorafgaande voor het intakegesprek had ik nog een papier ingevuld waarop ik mijn handtekening had gezet en toestemming gaf aan de huispraktijk voor het aanvragen van mijn medisch dossier. Dit is in het verleden altijd voldoende geweest.

Tijdens het intake gesprek echter wordt mij verteld dat ik zelf contact moet opnemen met de instanties voor het opbouwen van mijn medisch dossier. Ik reageer hier nog op dat dit in het verleden niet nodig was. Dat dit vrij lastig is in verband met meerdere verhuizingen en dat ik in het verleden meerdere pogingen tot aanvraag medische gegevens had gedaan bij verschillende instellingen maar dat dit vaak niet mogelijk bleek.

Anderhalf week later is er een plekje vrij om 8:15 voor een gesprek met de nieuwe huisarts welke ik maar aanneem aangezien ik anders naar zeggen een maand moest wachten. Dit gesprek duurde ongeveer 5 minuten, plat samengevat kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd dat ik enkel uit was op drugs, verder blijkbaar alle hulp weigerde en het werd mij pijnlijk duidelijk gemaakt dat de huisarts niets voor mij kon betekenen zolang ik mijn medisch dossier niet wou delen. Mij werd gemeld dat de huisarts mij enkel een afspraak met een diagnosticus kon aanbieden (2 weken later) gevolgd door verzoek om te vertrekken. Ik reageerde nog geirriteert dat dit niet overeen kwam met wat ik gezegd had maar geen reactie. Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat dit gesprek maximaal 5 minuten geduurd heeft. Op een gegeven moment zei de huisarts dat ik aangaf 4 maal een ADHD diagnose te hebben ontvangen maar dit nergens terug te vinden valt, er werd duidelijk signaal gegeven dat hij mij niet vertrouwde.

Tijdens dit kortstondige gesprek vertelde de huisarts dat recept voor dexamfetamine slechts nog zelden werd voorgeschreven en ook een methylfenidaat recept niet meer vanzelfsprekend is zoals vroeger. Ik vroeg nog afsluitend of ik het e-mail adres van mijn huisarts in CC kon zetten bij aanvraag van medisch dossier wat 'prima was'.

Diezelfde dag heb ik nog in geïrriteerde staat een uitgebreide e-mail verzonden naar zo'n 12 verschillende instanties met het e-mail adres van de huisarts in CC waarin ik aanvraag deed tot aanvulling medisch dossier. Niet de meest galante actie, op een ander moment had ik dit waarschijnlijk anders benadert maar dit was niet de eerste keer en ik kon het op dat moment niet opbrengen.

Ik dwaal een beetje af, maar om het even de ervaren verschuiving naar mijn inzien en gevoel te concretiseren. In mijn puberteit werden methylfenidaat, dexamfetamine en andere preparaten mijn nog net niet letterlijk de strot door gedauwd. Lange tijd waren deze middelen zelfs een voorwaarde voor mij om überhaupt te mogen studeren waar de toon op rigide wijze omslag gemaakt lijkt te hebben.

Het grootste verschil met tijdens de middelbare school is voor mijn gevoel dat ik op de middelbare school als druk en vermoeiend werd ervaren, dit is dan ook meermaals benoemd. Als ik mijn medicatie niet nam zou ik in het algemeen belang van school geschorst worden zoals een leidinggevende het benoemde.

Methylfenidaat hoeft voor mij niet, dat heb ik nog in overvloed liggen maar ontbreekt mij de behoefte aan in verband met bijwerkingen. Ik ging er niet vanuit een recept voor dexamfetamine te ontvangen, dat is eerder uitzondering en aangezien ik al jaren structureel naar dexamfetamine recept vraag (totdat ik een studie heb afgerond) verwacht ik minstens een paar aantekening hiervoor te hebben. Vraag naar dex recept heb ik 1 maal vrij subtiel benoemd en verder niet op aangedrongen.

Recreatieve toepassing van methylfenidaat en dexamfetamine in tegenstelling tot functionele toepassing valt in mijn geval te verwaarlozen, daar ben ik vrij stellig van overtuigd. Ik zal nooit beweren dat ik niet verslavingsgevoelig ben, evenmin zou ik andere mensen aanmoedigen om aan functionele toepassing van stimulanten te beginnen. De pijnlijke realiteit is dat ik het laatste jaar na meer dan 6 jaar moeilijk zonder zie gebeuren.

Ik vraag om een dexamfetamine recept en dat wordt afgewezen, en daar is niets mis mee. Maar ik word hierbij wel in een hokje geplaatst en als reactie op eerlijkheid wordt er een muur opgeworpen. Een gesprek met een hulpverlener zal nog lange tijd op zich laten wachten en ik heb weinig vertrouwen in de doorverwijzing, ondanks dat dit er buiten hoort te staan.

Wat ik vertel is vrij uiteen lopend en wellicht iets te breed uiteen gezet maar iets dat ik gezegd wil hebben. Voor mijn gevoel is het stigma gehalte dat vaak voort komt uit generalisatie nog altijd vrij hoog. Drugs zijn verslavend, maar een normaal gesprek zonder nadruk op patiënt zou niet vervelend wezen.

Er zijn ook mensen die niet kunnen slapen zonder hun abilify of seroquel, waarbij de gedachtestorm te intens wordt bij het staken van deze medicatie. Het is misleidend om te stellen dat een bedwelmend middelen niet verslavend kan wezen en komt naast eigen voordelen ook met nadelen.
Persoonlijk lijkt frequent gebruik van een middel dat aanzienlijke delen van mijn hersens stil legt een angstaanjagend idee. De neurologie kent het gezegde 'use it or lose it'. De mensen die hier echter baat bij hebben, luister vooral naar je huisarts en ga niet op eigen houtje beslissingen maken. Er zijn ook absoluut mensen die hier belang bij hebben, ieder zijn context.

De laatste keer dat ik naar een dexamfetamine recept vroeg (04-2017) werd in plaats daarvan een recept benzodiazepines aangeboden. Ik heb dit geweigerd en de hulpverlener kritische woorden toegesproken. Deze verzekerde mij dat deze dit niet vanzelfsprekend aanbood, achteraf gezien was dit ook geen geheel onterecht voorstel. Op dit moment benadrukte ik dat het om een tijdelijke vraag ging en mijn presteren op dat moment bepalend was voor mijn toekomst. Kort daarop volgde alsnog een recept. Als deze hulpverlener mij niet dex recept had gegeven had ik mij daar prima bij kunnen neerleggen, het is niet vanzelfsprekend.

Ik hoef geen bevestiging, er zijn ongetwijfeld een hoop dingen waar ik geen zicht op heb. Dit is simpelweg voor een groot deel hoe ik het ervaar. Zie het maar als een algemene niet geheel genuanceerde vraag naar nuance.

Jmths schreef:Voorwoord
Voor ik het wist had ik weer eens een flinke lap tekst geschreven. Voor degenen die niet onbeperkte tijd en/of concentratie hebben kort samengevat: Overal ter wereld en in dit geval binnen context van hulpverlening hebben mensen soms de neiging tot fixatie op de informatie voor handen. Ik begin mijn gebulder vrij algemeen toe te lichten en concretiseren maar verval uiteindelijk cliché op persoonlijke ervaringen. Het is geen perfect betoog soms wat speculatief, niet altijd onderbouwd en beperkt objectief. Perfect was ook niet zozeer de bedoeling maar ik denk dat soms ervaren rigiditeit en bedenkingen verder wel duidelijk over komen.

Excuses voor de verveling, ik ben een onbeschaamde egoïst. Het begon als een gerichte reactie maar concludeerde dat het iets teveel van het goede was.

+VEEL voor dit voorwoord.
Daar houd ik wel op met lezen, mede dankzij het voorwoord, maar desalniettemin +VEEL

Ik lees hier een aantal interessante persoonlijke ervaringen en weetjes over medicatie!
Maar ik mis even wat nu je 'moraal van het verhaal', conclusie of doel van dit betoog is?

Ben je het niet eens met de manier waarop medicatie tegenwoordig voorgeschreven wordt?

PiraatPanda schreef:Maar ik mis even wat nu je 'moraal van het verhaal', conclusie of doel van dit betoog is?

Het haakt grotendeels in op wat onder de term 'defensieve geneeskunde' valt.

Eveneens lijkt medicatie in wellicht de meeste gevallen voorgeschreven te worden omdat iemand anders dit wilt in tegenstelling tot de persoon die hiertoe aangezet wordt.

Mijn eerste punt komt er op neer dat deontologie en ethiek vaak structureel teniet wordt gedaan onder het mom van efficiëntie waarbij een fundamenteel verkeerde oorsprong voor motivering het hoogste woord voert.

Wat mij op mijn opleiding meer dan eens is vertelt is dat medicatie meestal niet werkt omdat de richtlijnen voor inname niet gevolgd worden of dat de medicatie helemaal niet ingenomen wordt. In het geval van methylfenidaat (Ritalin) wordt altijd beweerd dat omdat er enkel sprake is van heropname remming waardoor deze minder verslavingspotentieel heeft dan bijvoorbeeld dexamfetamine.

Ik zou zeggen, neem maar eens 100mg methylfenidaat (Ritalin) (PS: Doe dit alsjeblieft niet, ik wil geen hartaanval op mijn geweten hebben) en kom dan nog maar eens terug op die claim. De reden dat methylfenidaat minder misbruik gevoelig is is omdat deze aanzienlijk sterkere fysieke bijwerkingen geeft, niet omdat er een zogenaamd plafon aan effecten is.

Dat middelen verslavend zijn is vaak omdat deze effectief zijn in hun werking met relatief weinig bijwerkingen, waarschijnlijk de voornaamste reden waarom er morfine wordt toegepast in het ziekenhuis.

Als je naar de cijfers kijkt zijn het nog altijd meer dan 1 miljoen unieke benzodiazepine voorschriften in Nederland, meer dan 1 miljoen unieke voorschriften voor antidepressiva. Medicatie waarvan wel te stellen valt dat deze een stuk ingrijpender zijn dan een dexamfetamine voorschrift. Zo concretiseerde ik eerder een voorbeeld waarbij benzodiazepines wel worden aangeboden terwijl dexamfetamine om een of andere unieke reden uit den boze is.

Amfetamine draagt een zeer sterk stigma, niet geheel onterecht maar als je een van de 15 miljoen leken in Nederland naar vraagt zal deze al snel antwoorden dat het duivelsgebroed is zonder dat deze überhaupt weet wat het nou eigenlijk is.

Een slaapmiddeltje of ontspanningspilletje daarin tegen wordt in brede kringen als normaal ervaren. Mijn leerkracht forensische psychologie die mij begeleide met scriptie wist niet eens wat een benzodiazepine is. Waarop ik haar moest uitleggen dat het na alcohol en nicitone het meest aantal afhankelijke mensen kent en het meest misbruikte middel in gevangeniscontext is, waar mijn scriptie over ging. Ze zei letterlijk dat ik chinees sprak voor haar.

Hoe lachwekkend ik dat ook vind is de realisatie wel ingezonken dat dit opgaat voor het gros van het volk. Om nog maar te zwijgen over de correlatie met suïcide waaraan de meeste mensen tot bijna aan hun 40e overlijden. Roken is niet de meest uniek voorkombare doodsoorzaak zoals het WHO stelt.

Nu benoem ik weer specifiek benzodiazepines maar antidepressiva werken via het amfetamine basisprincipe, er zit een amfetamine basisstructuur in en vertonen sterke gelijkenissen. Maar het verslavend effect van serotonine heropname remming valt absoluut niet te onderschatten. Er kan denk ik wel gesteld worden dat SRI antidepressiva eveneens verslavender zijn dan amfetamine en aanzienlijk meer ingrijpende en grotere schommelingen in gemoedstoestand veroorzaken dan amfetamine.

Dat ik antipsychotica aanhaal is omdat dit voor mijn gevoel een sterk voorbeeld vormt van discrepante krom getrokken redenatie. Meer dan eens heb ik voorbij horen komen dat soortgelijke antagonisten geen verslavingsrisico vormen en makkelijk op recept verkrijgbaar zijn. Voor de meeste mensen staat dit erg ver van hun bed af laat staan dat ze überhaupt begrijpen wat het zijn en wat het doet.

Mijn schoonzusje is altijd al een rustige jongedame geweest, een goede luisteraar van weinig woorden en iemand die ruzie slecht verdragen kan. Zo'n 7 jaar liep deze zoals velen tegen een hobbel in het leven aan en ervoer wat werd omschreven als een 'lichte psychose'. Laat ik ten eerste zeggen dat een psychose zeer ingrijpend is, vaak op korte termijn aanzienlijke hersenschade kan veroorzaken en blijvende gevoeligheid voor een eventuele toekomstige psychose kan veroorzaken. Zodra dit plaats vindt is antipsychotica in de meeste gevallen zeker noodzakelijk.

Ondertussen bevindt ze zich weer meer dan 5 jaar later in stabiel vaarwater, geen financiële zorgen, een mooi groot eigen huisje op een rustige plek, eet heel bewust, doet aan sporten, iedere week organiseert ze meditatiegroepje, kunt er een goed gesprek mee voeren, is spontaan en ik moet regelmatig lachen om haar grapjes. Maar, ze neemt nog wel iedere nacht voor het slapen haar pilletje zoals ze de afgelopen 7 jaar heeft gedaan.

Ik ben er nooit over begonnen, op gegeven moment gaf ze zelf aan haar medicatie af te willen bouwen en heeft dit de afgelopen 2 jaar vrij bewust geprobeerd. Ze kan echter niet meer slapen zonder haar pilletje. Graag zou ze de laagste dosering die vooral voor haar gewicht vrij zwaar is nog verder willen afbouwen maar omdat het om een 'niet verslavend' middel gaat zijn deze niet beschikbaar. Volgens mij heeft ze recent toevallig een laagste dosering gevonden die ze doormidden kan breken.

In een ander geval werd ik benadert door een jongeman begin jaren 20 die al enkele jaren zijn Abilify gebruikt en die vraagt ironisch genoeg aan mij, niet zijn huisarts, wat de voor en nadelen zijn omdat hij niet goed weet wat hij er van moet vinden. Hiernaast krijgt hij ook een stevig dagelijks voorschrift methylfenidaat (Ritalin). Ik vertel hem ten eerste dat ik zijn huisarts niet ben en zijn context niet ken en hij vooral naar zichzelf en zijn huisarts moet luisteren maar dat ik hem wel wat kan vertellen over de werking en eventuele bekende nadelen. Namelijk dat het wel een groot deel van je hersenactiviteit stil legt wat uiteindelijk ook tot aftakeling kan leiden en dat dit ook wel is aangetoond.

De jongeman reageert dat hij het vervelend vindt en liever niet zijn Abilify zou gebruiken maar dat de thuissituatie gevoelig ligt en hij vreest dat de prikkels hem teveel worden zou hij er mee stoppen. Het komt er dus een beetje op neer dat de onderliggende oorzaak genegeerd wordt (uit schaamte) en hij zich in andermans belang genoodzaakt ziet zijn pilletje te nemen.

Een meest schrijnende casus was nog wel dat iemand vertelde vanaf begin puberteit antipsychotica toe gelepeld kreeg en aangeeft hierdoor na zijn 20e permanent hersenschade heeft ontwikkelt. Puur zodat hij zijn omgeving niet tot last zou wezen. Persoonlijk zou ik methylfenidaat al wreed vinden maar dit gaat er nog weer een stap overheen.

Ik beschrijf een paar willekeurige dingen die ik ooit in de afgelopen 6 jaar tegen ben gekomen, laat ik hieraan toevoegen dat ik zelf nooit actief in het veld heb gewerkt. Dit benoem ik voornamelijk zodat mensen zich iets kunnen voorstellen bij waarop ik mijn zorgen doel. Het enige dat ik kan is benoemen en concretiseren.

De discussie rond antipsychotica is een halve eeuw eerder eens naar voren gebracht waar personen die tegenwoordig als grondleggers worden omschreven kritische woorden over spraken. Freud wordt niet herinnert als een cocaïne junk, en dat was hij zeker. Het merendeel van de grondleggers die hem volgde waren niet vies van amfetamine, dat is niet waar deze om herinnert zullen worden. Evenmin dat onze voorgaande koningin om haar methamfetamine gebruik herinnert zal worden. Je zult mij ook niet horen zeggen dat cocaïne (of amfetamine) de wereld een betere plaats hebben gemaakt. Maar er heerste zeker een ander perspectief op drugs.

Mijn tweede punt is dat wat in de praktijk wordt omschreven als 'verslavend' vaak middelen zijn die bij verre het meest effectief zijn gebleken. En dat hier vaak hypocriet met dubbele standaard naar wordt gekeken vanwege naamsbekendheid en associaties. Dexamfetamine kun je wel van de een op de andere dag mee stoppen en in gebruik hiervan zie je eerder stagnatie gevolgd door afname dan een constante toename. Afbouwen is vervelend maar niet bepaald bedreigend voor de gezondheid zoals met andere voorgeschreven medicatie. Het blijft een natuurlijke aromatische verbinding met daaraan een methylgroep vastgeplakt zoals je wel vaker ziet in het menselijk lichaam, semi synthetisch zoals de Wikipedia pagina het noemt.

En afsluitend waar ik mij persoonlijk aan stoor is het feit dat ik het ene moment ergens op ruwe wijze volledig in wordt geduwd en het volgende moment de deur wordt gesloten.

Eerst werd op agressieve wijze methylfenidaat op mij geforceerd, toen probeerde ze langwerkende (concerta gelijkende) medicatie op mij te forceren en uiteindelijk dexamfetamine omdat ik klaagde over de bijwerkingen en ik toch echt mijn pilletjes moest nemen. Op dat moment was ik 16-17 jaar. Uiteindelijk wordt ik geschorst omdat ik weigerde deze aangedrongen medicatie te nemen.

Nu is iedereen het er mee eens dat dit niet wenselijk is en niet zo hoort maar onder andere uit mijn ervaring als leerlingbegeleider heb ik sterk het gevoel dat er nog weinig verandert is. Ook hier gelde het principe, het pilletje of de deur. Op het forum zie ik eveneens wel vaker een gelijkend middelbare school verhaal voorbij komen.

Enkele jaren later pak ik met veel tegenzin uit eigen initiatief een methylfenidaat recept op en daar kan ik mee leven omdat het mijn eigen keus was. Ik heb altijd gezegd dat ik deze enkel gebruik om een studie af te kunnen maken en dat is ook altijd het geval geweest. Er is nooit sprake geweest van misbruik, mijn resultaten gingen er zeer overtuigend op vooruit en ik denk niet dat ik ooit een vinger heb opgetild voor school (specifiek) zonder medicament in mijn bloedstroom. En nee, ik ga nooit de 60mg methylfenidaat (ritalin) voorbij. Zeer uitzonderlijk is 80mg op een dag voorgekomen en de meeste dagen blijft het onder de 40mg, al 6 jaar lang. Gedurende dezelfde tijd woon ik samen met mijn vriendin die afgestudeerd is en een baan invult aan een universiteit, lang verhaal kort, aan het vertrouwenskrediet ligt het niet.

Het moraal van het verhaal is dat kennis omtrent drugs bij hulpverleners en in algemene zin soms nog pijnlijker is om aan te zien dan seksuele voorlichting op de middelbare school.

Perry schreef:+VEEL voor dit voorwoord.
Daar houd ik wel op met lezen, mede dankzij het voorwoord, maar desalniettemin +VEEL

Ik had je gewaarschuwd!

Jmths schreef:Het moraal van het verhaal is dat kennis omtrent drugs bij hulpverleners en in algemene zin soms nog pijnlijker is om aan te zien dan seksuele voorlichting op de middelbare school.

.. al is t eerder om te huilen dan om te lachen natuurlijk. Dat veel hulpverleners een stelletje onnozelaars zijn als het aankomt op voorschrijven van medicatie is ook mijn ervaring. Op mijn 15e probeerden ze me bij de GGZ ook aan de ritalin te krijgen nadat uit een of ander vragenlijstje van hun bleek dat ik ADD zou hebben. Was toen net in de mode ofzo. Terwijl mijn gebrek aan motivatie gewoon werd veroorzaakt door een combinatie van pubertijd + een waardeloos schoolsysteem. Jaren erna heb ik gewoon verschillende diploma's cum laude gehaald zonder ook maar één pilletje te nemen tijdens het studeren.

Een misdiagnose kan gebeuren, maar ik ben er geen voorstander van om kinderen vol te stoppen met ritalin zonder eerst eens goed naar de omgevingsfactoren te kijken. Begin eens bij het schoolsysteem zou ik zeggen, ipv met het frituren van kinderhersenen.

En tja, of amfetamines, benzo's, AP of AD nou het meest schadelijk, verslavend of effectief zijn weet ik niet. Daarover valt wel te twisten denk ik. Appels met perziken vergelijken is altijd lastig. Lijkt me ook nogal persoons&situatie afhankelijk. Ik vond het in elk geval erg opmerkelijk dat toen ik de verslavingsarts/psychiater trots vertelde dat ik gestopt was met de benzo's, hij direct een lijstje opnoemde van APs en ADs die hij me wou aansmeren om beter te slapen. Volgens mij zijn de bijwerkingen van AP doorgaans veel heftiger dan van benzo's, dus ik heb hem gezegd dat hij die troep mag houden. Bij iemand die psychotische verschijnselen heeft zou het misschien een passend alternatief zijn, bij mij zou het alleen maar tot ellende geleid hebben. Wellicht had hij aandelen in de AP ofzo

Je schrijft dat ze je benzo's voorschreven toen je om dex vroeg? Wat vreemd. Dat ze je proberen af te schepen met ritalin kan ik nog volgen, maar benzo's hebben toch een heel ander effect dan dex. Wat was hun motivatie hierbij?

Fijn dat het weer zo goed gaat met je schoonzusje! En inderdaad vreemd dat er geen lagere doseringen van dat AP bestaan. Bestaan die doseringen helemaal niet, of zijn die allen niet verkrijgbaar in NL?

Jmths schreef:De reden dat methylfenidaat minder misbruik gevoelig is is omdat deze aanzienlijk sterkere fysieke bijwerkingen geeft, niet omdat er een zogenaamd plafon aan effecten is.

Dit zou heel goed kunnen. Best vreemd dat ze ervoor kiezen om een medicijn met veel bijwerkingen verkiezen boven een medicijn met minder bijwerkingen (maar daardoor wel grotere kans op verslaving/misbruik). Zal wel een bewuste afweging zijn om 'schandalen' te voorkomen ofzo?
Is dat trouwens ook niet de reden dat ze bepaalde combi-pillen maken? bv codeine+paracetamol zodat mensen de codeine niet kunnen gaan misbruiken, omdat je dan orgaanfalen zou krijgen vanwege overdosis paracetamol. Volgens mij zijn er nog meer vormen van combinatiepilen die voornamelijk bedoeld zijn om misbruik tegen te gaan, weet alleen niet meer welke.

En als dex voor jou goed werkt, dan kun je dat toch wel verkrijgen op de zwarte markt? Of hou je je toch netjes aan je voorschriften ondanks je wantrouwen in de kunde van veel zorgverleners?

WNF Slet schreef:Is dat trouwens ook niet de reden dat ze bepaalde combi-pillen maken? bv codeine+paracetamol zodat mensen de codeine niet kunnen gaan misbruiken, omdat je dan orgaanfalen zou krijgen vanwege overdosis paracetamol.

Dit is het enige dat ik heb gelezen, maar ja, dit kan ik bevestigen.

Ritalin is sws bullshit, iedereen kan beter leren met dat spul en je hebt er een paar die zichzelf hebben wijsgemaakt dat ze niet zonder kunnen.

PiraatPanda schreef:Een misdiagnose kan gebeuren, maar ik ben er geen voorstander van om kinderen vol te stoppen met ritalin zonder eerst eens goed naar de omgevingsfactoren te kijken. Begin eens bij het schoolsysteem zou ik zeggen, ipv met het frituren van kinderhersenen.

De realiteit schetst dat diagnose stelling structureel in toenemende mate plaats vindt bij ieder die op een moment achterstand op school vertoont. Alle partijen hebben baat bij een diagnose. De school hoeft geen verantwoording meer af te leggen aan overheidsinstelling, vermijd hiermee sancties en daar bovenop ontvangt de school extra ondersteunende middelen zoals geld. De ouders denken hun kind extra kansen te kunnen bieden. De leerling ontwijkt negatieve gevolgen en bijkomende verantwoording. 'Hulpinstanties' verdienen er een boterham aan. Daarnaast is een diagnose noodzakelijk in verband met eisen vanuit zorgverzekeraars.

Gezien de belangen die hierbij spelen en de structuur waarin we zijn vast gesleten betwijfel ik dat er de komende 40 jaar van het commercieel model afgeweken zal worden. Twee jaar geleden wouden ze overstappen naar de DSM 5, het grootste verschil tussen DSM 4 en DSM 5 is dat de DSM 4 van categoriale indeling uit gaat waar de DSM 5 een dimensionale indeling hanteert. Plat verwoord, de DSM 4 redeneert vrij absoluut, je hebt het of je hebt het niet. De DSM 5 stelt dat iedereen tot bepaalde hoogte bepaalde eigenschappen vertoont tot bepaalde hoogte. Als je het mij vraagt een gigantische sprong vooruit.

Het duurde echter niet lang voordat gebruik van de DSM 5 weer werd terug gedraaid, de reden omdat de huidige wetenschappelijke onderzoeken, theorieën en behandelingsmethoden gebaseerd op de DSM 4 te zwart wit van aard zijn om aan de hand van de DSM 5 nog te kunnen valideren. Er vrij sprekend voorbeeld waarom het huidig zorgsysteem nuance structureel tekort schiet en aan pragmatiek voorbij gaat. Om nog maar te zwijgen van de PR clown Zimbardo voorzitter van de APA, iemand die geen problemen heeft met het sturen en uitvergroten van onderzoeksresultaten, maar ik dwaal af.

PiraatPanda schreef:Je schrijft dat ze je benzo's voorschreven toen je om dex vroeg? Wat vreemd. Dat ze je proberen af te schepen met ritalin kan ik nog volgen, maar benzo's hebben toch een heel ander effect dan dex. Wat was hun motivatie hierbij?

Als ik mij niet vergis heb ik dit ooit eens eerder aangehaald waarop je reageerde. Het was tijdens mijn stage periode in 2017 vond er een opstapeling van gebeurtenissen plaats die uiteindelijk leidde tot een huilende stagebegeleider die al huilend letterlijk vertelde dat ze slecht vertelde wat ik (en anderen) woudenhoren in het bijzijn van een mevrouw van toezichtsorgaan rond 'deontologisch handelen' in stageverband. Uiteindelijk leidde dit tot een rechtszaak in Brussel aan het Gerechtshof van onderwijs.

Het kwam er op neer dat er op vrij onsmakelijke manier met voorbedachte rade met kwade wil gehandeld was grotendeels voortkomend uit eerder kritisch gesproken woorden. Mijn gezondheid leed er duidelijk wat zich ook op fysiek vlak uitte. Mijn huisarts wou dat ik thuis bleef, dat zou zich o.a. vertalen in een jaar achterstand. Maar het greep mij vooral principieel naar het hart, ik was koppig en was eerder bereid mijn gezondheid te compenseren dan toe te geven aan haatdragende afgunst.

Mijn psycholoog kon het moeilijk aanzien en had voor mij in de schaarse tijd die ik had (ik draaide 50 á 60 uur per week in niet ideale omstandigheden) op korte termijn een afspraak met een psychiater voor mij ingepland. Zelfmoord in verband met benzodaizepines kwam in mijn kenniskring onder medestudenten en leeftijdsgenoten in Antwerpen meer dan eens voor. De psychiater stelde een benzodiazepine recept voor voor de komende 2 maanden dat ik nog stage liep waarna ik langere tijd vakantieperiode had. Emotioneel kon ik er niet bij, ik benoemde nog dat mijn beste vriend die om de hoek woonde zichzelf nog recent van kant had gemaakt omwille van zijn benzodiazepine recept. Ik was vastberaden om mijn stage (van 2 -3 maanden) te doorlopen en hiervoor alles te geven. De burnout die ik enkele maanden later ervoer, en zelfs vandaag nog tot bepaalde hoogte komt grotendeels voort uit die periode.

Om antwoord op je vraag te geven, beknopter kan ik het niet maken en dit is slechts een klein deel van het volledig verhaal. Uiteindelijk was ik niet meer welkom aan het Thomas More Antwerpen en is er afgelopen februari een leerkracht in direct verband ontslagen, zo staat vermeld in een bevestigingsmail. Dit heb ik uiteraard nooit van de onderwijsinstelling vernomen. Een mevrouw die professioneel haar werk uit voerde, een ernstig ziek kindje had en is ontslagen omdat ze deed wat haar opgedragen werd. Toen ik mijzelf gedwongen zag om te vertrekken volgde het opleidingshoofd korte tijd later op met de mededeling dat mij een omgangsverbod opgelegd was vanwege persoonlijke redenen, iets dat mij tot op heden nooit verteld is. En nog zoveel meer dingen, zogenaamde professionals.

Ik neem het de werknemers niet kwalijk, dit is het resultaat van een repressief beleid waar een angstcultuur heerst. Maar tot op heden voel ik mij er nog altijd knap beroerd onder. Ik bevind mij nu aan een hele fijne nieuwe onderwijsinstelling waar ik een goed gevoel bij heb in Deventer aan het Saxion maar ik voel mij sinds september nog altijd te verbitterd om aan mijn laatste jaar te beginnen. Ik heb wel meer rare dingen mee gemaakt de laatste jaren maar het stapelt zich iets teveel op. Ik heb meestal geen eens meer de energie nog om het uit te leggen.

PiraatPanda schreef:Fijn dat het weer zo goed gaat met je schoonzusje! En inderdaad vreemd dat er geen lagere doseringen van dat AP bestaan. Bestaan die doseringen helemaal niet, of zijn die allen niet verkrijgbaar in NL?

Ja, lange tijd gedacht dat het niet meer helemaal hetzelfde zou worden maar het tegendeel lijkt waar. Beetje onschuld siert de wereld wel.

PiraatPanda schreef:Dit zou heel goed kunnen. Best vreemd dat ze ervoor kiezen om een medicijn met veel bijwerkingen verkiezen boven een medicijn met minder bijwerkingen (maar daardoor wel grotere kans op verslaving/misbruik). Zal wel een bewuste afweging zijn om 'schandalen' te voorkomen ofzo?
Is dat trouwens ook niet de reden dat ze bepaalde combi-pillen maken?

Jup, wordt wel vaker vermeld dat de toevoegingen ter preventie van misbruik zijn, kun je vaak zelfs Wikipedia teruglezen. De verbloeming rond heropname remming is niet geheel te verwaarlozen maar bij lange na niet zo relevant.

Methylfenidaat wordt bijvoorbeeld sterk afgeraden bij overgewicht en de reden dat ze het duurdere rechtsdraaiden stereoisomeer van amfetamine dextroamfetamine gebruiken is omdat zowel de molecuulstructuur als het specfiek stereoisomeer minder cardiovasculaire (bloeddruk, hartslag, bloedvatvernauwing, etc) bijwerkingen vertoont op equivalente dosering.

PiraatPanda schreef:En als dex voor jou goed werkt, dan kun je dat toch wel verkrijgen op de zwarte markt? Of hou je je toch netjes aan je voorschriften ondanks je wantrouwen in de kunde van veel zorgverleners?

Het liefst zou ik het via de huisarts laten verlopen, een berg poeder of neusspray is toch niet hetzelfde als een potje tabletjes in overleg. Ik heb ook wel eens mondspray geprobeerd maar vrees dat mijn gebit dit niet waardeert plus dat smaakt niet zo prettig. Een neusspray met water en een beetje VG is tot zover het meest praktisch gebleken. Ik heb geen paar 1000,- euro liggen voor capsuleer machine.
Dit probeerde ik in het verleden wel eens zonder al teveel detail subtiel door te laten schemeren maar dit werd niet zo goed ontvangen. Er staat mij maar 1 hulpverlener bij waar het onderwerp drugs tot bepaalde hoogte bespreekbaar was deze stelde zich zeker 'evenwichtig' profesioneel op maar ik kreeg ik de indruk dat deze zijn kennis niet enkel uit tekstboek haalde.

Ik zie mijzelf niet bepaald als perfect mens en zie mijzelf in staat tot dezelfde cliché fouten als anderen, een stukje klankbord en extra referentiekader voor reflectie zou wel prettig wezen.

Dexamfetamine benodigd een dubbele hoeveelheid amfetamine om te maken plus extra kennis en 1 á 2 extra stappen in de synthese. Levoamfetamine restant is moeilijk te slijten. Dexamfetamine op de zwarte markt zal altijd te duur wezen voor mij.

Er zijn ironisch genoeg echter wel meerdere dubbel blind onderzoeken die stellen dat amfetamine in dubbel blind betere resultaten boekt dan dexamfetaine. Ik zou liever een berg dexamfetamine snuiven en soms vraag ik mij af waarom ze de moeite doen al kan ik wel een gok wagen, iets met stigma ofso. Ik heb recent 30 gram amfetamine besteld wat naar zeggen in het verleden getest is op vrij zuiver.

Mijn persoonlijke go to voor functioneel gebruik is nog altijd 2-FMA (love you). Iets subtieler dan dexamfetamine zelfs maar dat heeft dan ook mijn voorkeur. Ook heb ik geïmporteerde Modafinil liggen.

Ethylfenidaat zag ik voor mij persoonlijk als een vrij ideale middenweg in tussen functioneel en afhankelijkheidsrisico. Maar Ethylfenidaat is recent illegaal gemaakt omdat blijkbaar veel mensen dachten dat een methylfendaat (Ritalin) analoog gelijk staat aan cocaïne.

Met IPPH (Isopropylphenidaat) kan ik zelfs prima leven, het geeft net dat zetje zonder al teveel bijwerkingen. Een propylgroep in plaats van de Ethylfenidaat ethylgroep zogezegd. Ik heb gratis wat IPPH ontvangen samen met 4F-MPH maar die laatste vind ik wat minder interessant om gelijke redenen aan MPH. Maar ik val in herhaling.

Perry schreef:Dit is het enige dat ik heb gelezen, maar ja, dit kan ik bevestigen.

Perry, je bent een tsundere in de brede term van het woord, stiekem heb je gewoon alles gelezen. In the tree, part of the tree Perry.