Hardlopen en Benzodiazepines

Exceptional schreef:

John Doe schreef:Hahah sjonge jonge, is dit het gemiddelde niveau hier of ben jij een uitzondering?

Het gemiddelde niveau is lager.

Was maar gekheid

Poseidon schreef::wink:

https://www.youtube.com/watch?v=Lj61NXn1_J8

John Doe schreef:

Poseidon schreef::wink:

ftfy

Exceptional schreef:

Perry schreef:Zegt hij, terwijl hij met een lach van voldoening naar zijn reflectie in het computer scherm kijkt

Wát?

Met die zin probeerde hij je punt te bewijzen.

Punten bewijs je toch niet? Watzdat nou weer

Nou ik vond het echt vreselijk om 6km naar mijn werk te fietsen als ik nog suf was van de benzo's waarop ik geslapen had. Alsof mijn voeten 20kg wogen.

John Doe schreef:Nu weet ik dat hardlopen voor 80% tussen je oren zit qua resultaten, als je conditie hetzelfde is kan je het ene moment 5 km in 30 min lopen en 4 dagen later in 45. Heel apart....

Op korte termijn klopt dit zeker. Het voelt ook heel goed om je record keer op keer te verbreken, het liefst ga je elke dag iets verder. Toen ik aan hardlopen deed eindigde ik mijn sessie altijd in een sprint, omdat het zo bevredigend voelt om die pijn in je milt te voelen en de bloed smaak in je mond te proeven. Het probleem is dat je lichaam dit niet bij kan houden. Een langzame opbouw is heel belangrijk.

Ik ging met elke sessie een stukje verder en een stuk sneller. Binnen een maand rende ik 5 kilometer in 21 minuten, terwijl ik rookte, drugs gebruikte en elke dag dronk. Het probleem is dat als je jezelf door een bepaalde barriere pusht je geest meer aan kan dan je lichaam.

Nu kan ik niet meer buiten rennen. Op een loopband lukt nog prima, maar op het asfalt of een zandweg is te belastend voor mijn gewrichten. Één keer te ver en te hard rennen kan genoeg zijn om je benen voor de rest van je leven te verneuken.

Wat ik heb geleerd is dat langzaam opbouwen ontzettend belangrijk is.

Ik kon 8 kilometer rennen. Dat deed ik om de dag. Op een gegeven moment had ik de ene dag 8km gerend maar voelde me niet bevredigd, dus wilde ik de dag erna zonder rust te nemen 10km proberen. Miste een afslag waardoor de totale afstand 12km zou worden. Voelde me tijdens het hardlopen zo goed dat ik de volgende afslag oversloeg en uiteindelijk ipv 10km in een keer 16km rende. Verdubbeling van mijn vorige record dus. Had altijd al last van lichte blessures maar dan ben ik steeds doorheen gerend. Na deze keer heb ik mijn knieen zo hard verneukt dat 3km buiten al te ver voor me is.

Hard en ver rennen is makkelijk, het moeilijke aan conditie opbouwen is te weten wanneer je moet stoppen en rust moet nemen. Het kost heel veel discipline om te stoppen voordat je helemaal kapot bent (wat zo lekker voelt), een dag rust te nemen en dan de dag daarna pas weer te gaan.

Als je nog niet makkelijk 10km kan rennen zou ik je aanraden om maximaal 3x per week buiten hard te lopen.

Druks schreef:@Dreuge ging nog wel eens hardlopen met etizolam op, volgens mij

Deed inderdaad regelmatig savonds etizolam gebruiken en dan de volgende ochtend hardlopen. De drugs is dan grotendeels uitgewerkt maar de nawerking draagt er alleen maar aan bij dat je denkt harder en verder te kunnen lopen dan dat je lichaam aan kan. Heeft er zeker aan bijgedragen dat ik mn gewrichten nu verkracht heb.

Dreuge schreef:

John Doe schreef:Nu weet ik dat hardlopen voor 80% tussen je oren zit qua resultaten, als je conditie hetzelfde is kan je het ene moment 5 km in 30 min lopen en 4 dagen later in 45. Heel apart....

Op korte termijn klopt dit zeker. Het voelt ook heel goed om je record keer op keer te verbreken, het liefst ga je elke dag iets verder. Toen ik aan hardlopen deed eindigde ik mijn sessie altijd in een sprint, omdat het zo bevredigend voelt om die pijn in je milt te voelen en de bloed smaak in je mond te proeven. Het probleem is dat je lichaam dit niet bij kan houden. Een langzame opbouw is heel belangrijk.

Ik ging met elke sessie een stukje verder en een stuk sneller. Binnen een maand rende ik 5 kilometer in 21 minuten, terwijl ik rookte, drugs gebruikte en elke dag dronk. Het probleem is dat als je jezelf door een bepaalde barriere pusht je geest meer aan kan dan je lichaam.

Nu kan ik niet meer buiten rennen. Op een loopband lukt nog prima, maar op het asfalt of een zandweg is te belastend voor mijn gewrichten. Één keer te ver en te hard rennen kan genoeg zijn om je benen voor de rest van je leven te verneuken.

Wat ik heb geleerd is dat langzaam opbouwen ontzettend belangrijk is.

Ik kon 8 kilometer rennen. Dat deed ik om de dag. Op een gegeven moment had ik de ene dag 8km gerend maar voelde me niet bevredigd, dus wilde ik de dag erna zonder rust te nemen 10km proberen. Miste een afslag waardoor de totale afstand 12km zou worden. Voelde me tijdens het hardlopen zo goed dat ik de volgende afslag oversloeg en uiteindelijk ipv 10km in een keer 16km rende. Verdubbeling van mijn vorige record dus. Had altijd al last van lichte blessures maar dan ben ik steeds doorheen gerend. Na deze keer heb ik mijn knieen zo hard verneukt dat 3km buiten al te ver voor me is.

Hard en ver rennen is makkelijk, het moeilijke aan conditie opbouwen is te weten wanneer je moet stoppen en rust moet nemen. Het kost heel veel discipline om te stoppen voordat je helemaal kapot bent (wat zo lekker voelt), een dag rust te nemen en dan de dag daarna pas weer te gaan.

Als je nog niet makkelijk 10km kan rennen zou ik je aanraden om maximaal 3x per week buiten hard te lopen.

Druks schreef:@Dreuge ging nog wel eens hardlopen met etizolam op, volgens mij

Deed inderdaad regelmatig savonds etizolam gebruiken en dan de volgende ochtend hardlopen. De drugs is dan grotendeels uitgewerkt maar de nawerking draagt er alleen maar aan bij dat je denkt harder en verder te kunnen lopen dan dat je lichaam aan kan. Heeft er zeker aan bijgedragen dat ik mn gewrichten nu verkracht heb.

lief dagboek

Gewoon veel kip, kalkoen etc eten.