Borderline

Hoe ervaar je het, hoe ga je er mee om, heb je tips? Hier kun je praten over Borderline.

Wat info over borderline:
Iemand met de borderline-persoonlijkheidsstoornis heeft vaak een laag gevoel van eigenwaarde en een sterke neiging tot extreme (voor)oordelen. In relaties met vrienden en/of partner is het vaak alles of niets, vaak eerst alles en daarna plotseling niets.

Het lage gevoel van eigenwaarde leidt soms tot zelfbeschadigend gedrag (automutilatie, bijv. zichzelf bewust snijden of branden), soms ook in combinatie met manipulatie, maar sommige Borderline-patiënten proberen hun onzekerheid te overschreeuwen door provocerend gedrag, waarbij je juist geen onzekerheid zou verwachten.

Soms treedt er dissociatie op: mensen met borderline kunnen af en toe even heen zijn, voor een bepaalde tijd niet meer in de realiteit. Het lijkt dan alsof zij zichzelf in een film zien acteren. Dissociatie is een vluchtmechanisme om de emoties onder controle te houden. Het treedt meestal op als de stress teveel wordt.

Veel borderliners leven met de angst om verlaten te worden (ook als hiervan reëel geen sprake is). Zelfs in een groep mensen kunnen ze zich eenzaam voelen.

Borderline-persoonlijkheidsstoornissen kunnen ook samen gaan met kortdurende psychoses (enige uren).

Belangrijk is dat geen twee Borderline-patiënten hetzelfde zijn. Er zijn verschillende gradaties in, van zeer leefbaar tot zeer heftig. En net zoals bij mensen zonder persoonlijkheidsstoornis, vindt men ook hier extraverte en introverte mensen.

Borderliner reporting in gecombineerd met lichte sociale fobie/depressie. Be warned.

Ik werk regelmatig met zware borderliners. Voor ieder ziektebeeld heb ik respect, maar ik vind borderliners moeilijk om mee om te gaan.
Aantrekken - afstoten eigenschap vind ik het lastigste.

Parawijven als vriendin <3

Ik ben gelukkig geen zware borderliner. Maar niet verder vertellen, wil mijn imago hoog houden.

Vode schreef:Ik ben gelukkig geen zware borderliner. Maar niet verder vertellen, wil mijn imago hoog houden.

Dan had ik op dit forum maar geen foto's gepost, anders kom je niet echt geloofwaardig meer over.

Scherp, scherp.

Gotta love 'em.

Vode schreef:Scherp, scherp.

Kudo's voor het niet happen; dat had ik niet verwacht.

Therapie/training he, control the beast. Dus ga vooral zo door dan kan ik goed oefenen en kan ik straks de echte wereld in zonder te happen!

Mijn ex buurman heeft borderline. Echt extremen, mijn buurvrouw ging er kapot aan. Gelukkig is hij nu weg. Hij kon echt heel lelijk tegen haar doen, haar totaal negeren bijvoorbeeld. Geen idee of dit er onder valt, maar volgens mij zie je zulk soort dingen wel vaker.

Petrovic schreef:Mijn ex buurman heeft borderline. Echt extremen, mijn buurvrouw ging er kapot aan. Gelukkig is hij nu weg. Hij kon echt heel lelijk tegen haar doen, haar totaal negeren bijvoorbeeld. Geen idee of dit er onder valt, maar volgens mij zie je zulk soort dingen wel vaker.

Ja valt er zeker onder... Mijn borderline heeft meer betrekking op mezelf en de persoon waar ik relatie mee heb. Irl ben ik best verlegen en doe ik heel normaal en teruggetrokken naar mensen. Maar ik kan echt zwaar onredelijk zijn tegen vriendjes en zelfdestructief gedrag.

Gelukkig heb ik nu eindelijk een vriendje gevonden die zulke shit niet pikt. Dat helpt.

Ja, aantrekken en afstoten. Of je doet alles goed of je kunt niets goed doen in de ogen van diegene. Lijkt me zwaar om met een heel heftige borderliner samen te wonen.

Dione schreef:Ja, aantrekken en afstoten. Of je doet alles goed of je kunt niets goed doen in de ogen van diegene. Lijkt me zwaar om met een heel heftige borderliner samen te wonen.

Jep. Daarom ga ik ook niet opgenomen worden in een borderline kliniek maar een algemene psychotherapie kliniek. Ik zie het bijlange niet zitten om tussen de zware borderliners te zitten. En dan vonden de therapeuten ook een goed idee.

Vode schreef:Therapie/training he, control the beast. Dus ga vooral zo door dan kan ik goed oefenen en kan ik straks de echte wereld in zonder te happen!

Dat is uiteraard wel waar we het voor doen! Internet happen is zo schadelijk nog niet, daar kom je niet zo van aan.

Petrovic schreef:Mijn ex buurman heeft borderline. Echt extremen, mijn buurvrouw ging er kapot aan.

Kan me er iets bij voorstellen; samenleven met zulke mensen is echt fuckin' moeilijk.
Automutilatie komt ook extreem vaak voor bij mensen met Borderliner.

Vode schreef:

Dione schreef:Ja, aantrekken en afstoten. Of je doet alles goed of je kunt niets goed doen in de ogen van diegene. Lijkt me zwaar om met een heel heftige borderliner samen te wonen.

Jep. Daarom ga ik ook niet opgenomen worden in een borderline kliniek maar een algemene psychotherapie kliniek. Ik zie het bijlange niet zitten om tussen de zware borderliners te zitten. En dan vonden de therapeuten ook een goed idee.

Snap ik. Als je nog niet gek bent, dan word je het daar wel.

Chris Pontius schreef:Dat is uiteraard wel waar we het voor doen! Internet happen is zo schadelijk nog niet, daar kom je niet zo van aan.

I lolled

Oh wacht.. *kuch*

Ffs Chris kan je nou eens niet 1 fakking keer normaal doen en naar je eigen lelijke bek kijken ofzo... want... nouja... je weet... FUUU

Sorry, ik zal ook maar zo'n testje gaan maken.

Vode schreef:

Dione schreef:Ja, aantrekken en afstoten. Of je doet alles goed of je kunt niets goed doen in de ogen van diegene. Lijkt me zwaar om met een heel heftige borderliner samen te wonen.

Jep. Daarom ga ik ook niet opgenomen worden in een borderline kliniek maar een algemene psychotherapie kliniek. Ik zie het bijlange niet zitten om tussen de zware borderliners te zitten. En dan vonden de therapeuten ook een goed idee.

Wanneer ga je daar naartoe, en voor hoe lang?

Petrovic schreef:Wanneer ga je daar naartoe, en voor hoe lang?

Het zuiden des lands. Drie maanden met mogelijkheid tot 5 maanden, intern. Daarna nog deeltijd 3 dagen per week alleen overdag. En daarna hopelijk aan de slag met de Wet Investeren in Jongeren waar ik mee in gesprek ben nu en met de gemeente.

Is er eigenlijk al bekend wat neurologisch gezien het verschil maakt tussen borderliners en 'normale' mensen?

Chris Pontius schreef:Is er eigenlijk al bekend wat neurologisch gezien het verschil maakt tussen borderliners en 'normale' mensen?

Volgens mij niet. Ik heb alleen maar de DSM criteria gehad en een uitgebreide persoonlijkheidstest.

Maar neurologisch aantonen staat nog in de kinderschoenen. Ik heb ergens een artikel gelezen over dat vele hersenscans die beweren dat bv. ADHD te zien is in de hersenen niet betrouwbaar zijn of op meerdere manieren interpreteerbaar. Ik kan hem zo direct niet vinden. Ik ben dus nog wat terughoudend richting neurlogisch aantoonbaar.

De oorzaken zijn vaker dan niet gebeurtenissen in de jeugd.

Chris Pontius schreef:Is er eigenlijk al bekend wat neurologisch gezien het verschil maakt tussen borderliners en 'normale' mensen?

Ik kan eens op pubmed zoeken. Ik kan inloggen.

Wederom: nope.

Ken ene paar mensen met Bordeline, de een kan ik best goed mee, de ander is een ramp.
Kan ze zelf ook nie veel aan doen, maar ze weet ales altijd zo te draaien dat het in haar straatje past, valt van de ene relatie in de andere, impulsief, claimt heel erg aan me broer,schat van een meid, maar uhmm moodswings soms waar je bang van word.
Ze is vaak bang aleen te zijn, destructief gedrag vertoonde ze in de vorm van VEEL drugs gebruik, seks met alles en iedereen, met of zonder rubbertje....
Gelukkig slikte ze wel consequent de pil.

Vooral in haar relaties wil ze uren, en kan ze uren doorgaan over hele triviale dingetjes, en iemand dan helemaal afbranden, om die gene vervolgens weer haar GOD te maken.
Het gaat gelukkig beter met haar.

Een ander meisje wat ik ken doet veel aan automutolatie, sinds ze meer sport gaat dit beter, zei is meer in binnevetter, en kan dooralle emoties soms niks anders als snijden in haar armen en benen.
Op sociaal gebied is ze wat makkelijker.

Beide lieve mensen, heel divers, heb veel van hun geleerd, en nog, wel met een grote gebruiksaanwijzing.
O wat ik geleerd heb is niet mee te gaan in spelletjes van antrekken en afstoten enzo, want een heeft de neiging om een sms van 3 maanden gelden te ezen in een slechte bui het zo te intrepteren alsof die SMS het einde van de wereld is
Van een meisje weet ik dat het in haar jeugd onstaan is door een moeilijke situatie, moeder is Bi polair, broetje extreem druk adhd tourette.Zei is beetje op 2de plan gekomen soms, ook is ze waarschijnlijk misbruikt 1 of 2 keer, maar daar wil ze nooit over praten als ik er naar verder vrag, dat respeckteer ik dan ook.

Ken er meerdere, liep bijna altijd uit op een fiasco... Ik kan er heel slecht tegen, en m'n persoonlijkheid clasht er altijd enorm mee, ik ga soms ook gewoon heel kil en sadistisch mensen kwetsen als ze me gaan afstoten (ben volgens mij meer een milde sociopaat, wel echt een hele milde), heb denk ik eerder het tegenovergestelde, ben emotioneel gezien extreem stabiel; Ik ben ook wel depressief geweest maar dat was ook chronisch zonder stemmingswisselingen voor jaren, onderbouwd met hele (voor mij) logische redenaties.

Ik kan er echt zo moeilijk mee omgaan, je moet maar net de juiste emoties ervan af kunnen lezen met hoe je moet reageren, gezond verstand en analytisch vermogen werkt vaak gewoon niet. Heb respect voor iedereen en hun problematiek maar ik en borderliners is gewoon vuur en water x.x

Allereerst stel ik mij even voor,
Ik ben ExtraOrdinary, 19 jaar en gebruik ook zo nu en dan hard-drugs. Ik functioneer verder normaal, heb behalve een nicotine dwang geen andere verslavingen en ik sta erg positief in het leven.

Hier mijn verhaal:

3 jaar lang ben ik bevriend geweest met een borderliner. Ik vond haar heel apart en dat trok mij juist zo aan. Er is pas een paar maanden terug echt borderline bij haar geconstateerd (dit mag, als ik me niet vergis, ook pas bepaald worden als iemand 18 is omdat de borderline symptomen soms kunnen lijken op puberaal gedrag)

Iets voordat borderline bij haar werd geconstateerd hebben we erge ruzie gekregen waarbij ze mij van alles kwalijk nam wat in mijn ogen totaal onterrecht was. Ze schold me uit en zocht mijn zwakke plekken. Op dat moment heb ik dus ook een punt achter de vriendschap gezet (ik wist toen dus nog niet dat ze borderline had).

Het gekke is dat ik er nooit zo bij stil gestaan heb. Even voor de duidelijkheid, ze is niet een ''lichte'' borderliner. Ze heeft als ik me niet vergis echt werkelijk ''alle'' syptomen die bij borderline horen. Ik noem:
Automutilatie
Zelfmoordpoging
Drugsgebruik/verslaving aan wiet
Heftige stemmingswisseling
Extreem aanvallend reageren als je je mening geeft waar zij het niet mee eens is
Kinderlijk gedrag, schelden als je ruzie hebt ed. (vrienden doen dat gewoon niet!)
Zeer onredelijk gedrag zo nu en dan
Perfectionistisch
Impulsief
Zeer intelligent (op gebied van school/boeken/feiten)
Extreem veel mensen kennen, makkelijk praten, durven praten met vreemden, telefoonnummers durven vragen.
Extreem zijn in alle vlakken
Asociaal gedrag (wat ze zelf absoluut niet door heeft, bijvoorbeeld in een zin kanker gebruiken waar fatsoenlijke volwassen mensen bij zitten), maar als ik haar voorstel aan mijn moeder dan weet ze zichzelf ontzettend netjes en beschaafd neer te zetten.

Ik zeg niet dat dit per definitie de syptomen zijn die bij borderline horen maar hieruit maak ik op dat de diagnose die is gesteldt wel degelijk klopt. Daarbij, ze heeft ook ADHD.

Ondanks dit alles was zij echt één van mijn, of misschien zelfs wel de beste vriendin die ik gehad heb. En anders zeker wel de leukste. Want ik heb met niemand zoveel lol gehad als met haar.
Alleen baal ik als een stekker dat de vriendschap (zo goed als) over is alhoewel ik weet dat zij ook spijt heeft van wat ze heeft gezegt en dat ze ook liever weer vrienden is. Alleen vergt het zo ontzettend veel energie om altijd maar toe te geven aan de borderliner.

Ik zelf ben vrij zacht van karakter. Als iemand iets raars zegt of iets wat gewoon niet klopt dan zeg ik dat óf op een normale manier, óf ik laat het gewoon zitten en praat gewoon lekker mee. Maar als ik me aan iemand irriteer kan ik juist weer heel bot uit de hoek komen en gewoon duidelijk zeggen waar het op staat. Ik hou vaak rekening met de gevoelens van anderen.

Een paar weken terug heb ik (na haar een jaar niet gesproken of aangekeken te hebben) een mailtje gestuurd naar haar omdat ik er echt mee zit en omdat het gewoon pijn doet dat ik haar niet meer zie. Toen pas merkte ik ook wat echte vriendschap is. We konden namelijk wel alles delen. Alleen gaf ik haar in alle gevallen gelijk omdat ik wist dat ze anders kon ontploffen en dat de sfeer bedorven zou worden. Ik heb ook een mailtje terug gehad van hoor waarin zij ook haar excuses heeft gemaakt en ook liet blijken dat ze weer vrienden wilt zijn.

Dat ze borderline heeft is voor mij totaal geen reden om de vriendschap te verbreken. Sterker nog ik zie het als een uitdaging om er mee om te leren gaan, ervan te leren en haar misschien zelfs te helpen (alleen lijkt dat laatste me echt heel moeilijk).

Daarom vraag ik hier wat tips van mensen die zelf borderline hebben, of misschien mensen die dicht betrokken zijn met borderliners, over hoe ik het beste met ze om kan gaan zonder dat ik mezelf er helemaal in kwijt raak.
Het valt me ook op dat het heel moeilijk is om emoties te delen met haar, ik kan wel hele serieuze gesprekken voeren en ik kan ook vertellen wat ik op mijn hart heb maar zij zal zelf niet zo snel bellen dat ze me nodig heeft (nu moet ik zeggen dat ik dat ook nog nooit heb gedaan bij vrienden, puur uit onzekerheid). En dat komt een beetje van beide kanten, ik kan zelf namelijk ook heel slecht mijn gevoel delen en ik krop altijd alles op.
De laatste keer dat ik gehuild heb waar mensen bij waren is denk ik zeker 8 jaar geleden (ik ben 19).

Ik vind psychische aandoeningen eigenlijk zo interessant, het maakt een mens zo speciaal vind ik zelf. En ik zou haar echt niet kwijt willen.

ExtraOrdinary

Borderline. Hell yeah. Vanuit mn werkveld regelmatig tegen gekomen. Niet mijn doelgroep om mee te werken, vind het ontzettend moeilijk. Al is geen borderliner hetzelfde natuurlijk.

Dione schreef:Ja, aantrekken en afstoten. Of je doet alles goed of je kunt niets goed doen in de ogen van diegene. Lijkt me zwaar om met een heel heftige borderliner samen te wonen.

Mijn vriend heeft ook borderline, en inderdaad het is best wel lastig.
Als ik een grapje maakt, en hij deze verkeerd opvat kan ie al helemaal door het lint gaan.
Maar je leert er mee omgaan, op een gegeven moment weet je dat er tegen je gescholden wordt omdat hij zijn frustraties eruit moet gooien, en dat je je er eigenlijk niks van aan moet trekken.
Dat is moeilijk, vooral als je van dat persoon houd. Hij kan me soms echt kwetsen, maar dat hij het niet met opzet doet weet ik zeker. In het begin van onze relatie wist ik dat niet, en was ik soms dagen van slag als hij weer eens kwaad op me was.
Hij heeft altijd zijn verhaaltje klaar, en je in een ruzie gelijk geven zal hij nooit meteen doen.
Vrienden heeft hij zat, hij is heel erg sociaal, kan lullen als brugman, mensen zien hem als een stoere jongen met veel zelfvertrouwen, maar ik weet dat er meer is. Ook hij heeft een heel klein hartje.
Het is jammer dat andere mensen dat soms niet doorhebben, en hem maar een botte lul vinden.
Ook al kan ik soms zijn nek wel omdraaien, het blijft een schat van een jongen.

ExtraOrdinary schreef:Daarom vraag ik hier wat tips van mensen die zelf borderline hebben, of misschien mensen die dicht betrokken zijn met borderliners, over hoe ik het beste met ze om kan gaan zonder dat ik mezelf er helemaal in kwijt raak.

Niet in meegaan. Als ze zich misdraagt op een manier wat niet fijn is voor je, afstand nemen. Ga desnoods naar huis en zeg dat je d'r morgen wel weer spreekt ofzo. Dit kan er voor zorgen dat ze nog meer door het lint gaat (althans dat gebeurt hier wel) maar als je er blijft dan geef je uiteindelijk alleen maar toe in d'r manipulatieve gedrag tenzij je echt sterk in je schoenen staat.

Ik voel me meestal zo kut als m'n vriend pleite gaat omdat ik me weer als een mongool gedraag maar het is de enige oplossing. Erin meegaan werkt niet, weggaan maakt het even nog erger maar uiteindelijk kunnen ze niks anders dan tot bedaren komen en inzien dat ze zich misdragen hebben.

Maarja, alleen doen als de fout echt bij haar ligt. Gebruik borderline niet als een excuus om alle ruzies te wijten aan haar. Pas op met weggaan als iemand zelfmoord neigingen vertoont. Als je midden in een ruzie weggaat kan een borderliner die die gedachten heeft, nergens meer heen met die gevoelens en dat uit vaak in automutileren of nog erger. Maargoed daar moet je je vriendin voor kennen, daar kan ik geen uitspraken over doen.