Opkomende Depressie?

Oke, een opkomende depressie klinkt wel heel erg heftig hoor. Maar ik zal het even uitleggen.
Ik ben 18 jaar oud 2e jaars student. Ik heb een (hele leuke) vriendin en woon nog thuis.

Ik zit de laatste tijd vaak in de trein richting school te overdenken of ik oud wil worden. Eigenlijk wil ik dat niet, ik ben een beetje bang voor de toekomst. Mijn hele klas kent alle lesstof al en ik heb geen idee waar ze het over hebben.
Ik wil zeker niet dood of iets maar ik heb ook echt totaal geen plannen voor de toekomst, de grote wereld beangstigt mij een beetje.

Nou zou ik vanavond met mijn vriendin naar een huisfeestje gaan. Normaal gaat mijn vriendin niet mee naar dit soort dingen maar dit keer zouden we samen gaan. Ik helemaal blij, al een week lang naar uitgekeken en nu zegt ze een half uurtje geleden dat ze vanavond niet mee gaat.
Ik begrijp dat een "baal gevoel" normaal is in zo'n situatie maar ik voel me nu toch vervelender dan dat. Het gevoel is ook niks persoonlijks tegen mijn vriendin ofzo maar ik voel me gewoon echt down.
(Geen drugs afgelopen tijd gebruikt dus zal niet een dip zijn)

Ik zit nu in college en vraag me echt af waarom ik in godsnaam hier nog zit, wat ik hier doe, en wat ik straks moet doen.
Vroeger (2 jaar geleden) stelde ik mezelf elke ochtend de vragen: "Waar ben ik? Waar wil ik zijn? Wat is daar?". De laatste tijd heb ik daar niet eens meer zin in. Ik begin mijn dag en zie wel wat er gebeurt en hoe het loopt. Maar hier voel ik mij niet fijn bij.

Mijn vraag is of iemand, tips, ervaring of wat dan ook heeft om met mij te delen.
Wordt erg gewaardeerd

-Mana schreef:Oke, een opkomende depressie klinkt wel heel erg heftig hoor. Maar ik zal het even uitleggen.
Ik ben 18 jaar oud 2e jaars student. Ik heb een (hele leuke) vriendin en woon nog thuis.

Ik zit de laatste tijd vaak in de trein richting school te overdenken of ik oud wil worden. Eigenlijk wil ik dat niet, ik ben een beetje bang voor de toekomst. Mijn hele klas kent alle lesstof al en ik heb geen idee waar ze het over hebben.
Ik wil zeker niet dood of iets maar ik heb ook echt totaal geen plannen voor de toekomst, de grote wereld beangstigt mij een beetje.

Nou zou ik vanavond met mijn vriendin naar een huisfeestje gaan. Normaal gaat mijn vriendin niet mee naar dit soort dingen maar dit keer zouden we samen gaan. Ik helemaal blij, al een week lang naar uitgekeken en nu zegt ze een half uurtje geleden dat ze vanavond niet mee gaat.
Ik begrijp dat een "baal gevoel" normaal is in zo'n situatie maar ik voel me nu toch vervelender dan dat. Het gevoel is ook niks persoonlijks tegen mijn vriendin ofzo maar ik voel me gewoon echt down.
(Geen drugs afgelopen tijd gebruikt dus zal niet een dip zijn)

Ik zit nu in college en vraag me echt af waarom ik in godsnaam hier nog zit, wat ik hier doe, en wat ik straks moet doen.
Vroeger (2 jaar geleden) stelde ik mezelf elke ochtend de vragen: "Waar ben ik? Waar wil ik zijn? Wat is daar?". De laatste tijd heb ik daar niet eens meer zin in. Ik begin mijn dag en zie wel wat er gebeurt en hoe het loopt. Maar hier voel ik mij niet fijn bij.

Mijn vraag is of iemand, tips, ervaring of wat dan ook heeft om met mij te delen.
Wordt erg gewaardeerd

Klinkt allemaal niet erg fijn, maar of het heel ernstig is weet ik niet.
Deze klachten/ vraagstukken horen ook heel erg bij na puberen en adolescentie.
Mijn tip is probeer er met je vriendin over te praten, eventueel op school met een vertouwens persoon, of maak even een afspraak bij de huisarts als het echt te veel word allemaal.
Verder gezond blijven eten, niet te veel drugs, en structuur zijn altijd belangrijk, ook voldoende bewegen is zeer bevorderlijk voor je stemming.
Succes ^_^

Frog schreef:Klinkt allemaal niet erg fijn, maar of het heel ernstig is weet ik niet.
Deze klachten/ vraagstukken horen ook heel erg bij na puberen en adolescentie.
Mijn tip is probeer er met je vriendin over te praten, eventueel op school met een vertouwens persoon, of maak even een afspraak bij de huisarts als het echt te veel word allemaal.
Verder gezond blijven eten, niet te veel drugs, en structuur zijn altijd belangrijk, ook voldoende bewegen is zeer bevorderlijk voor je stemming.
Succes ^_^

Thanks, maar het laatste waar ik nu aan moet denken is dit delen met iemand die ik ken, daarom koos ik het hier te delen. Ik ben gewoon heel erg bang dat als ik zoiets overleg met mijn vriendin dat dat schade in onze relatie kan veroorzaken en dat wil ik nu echt al helemaal niet. lastig, lastig, lastig...

Je hebt je leven op orde, studie, vriendinnetje. Dat je je wat minder voelt komt niet daar vandaan. Het is een beetje het kip of het ei verhaal. Je voelt je gewoon minder zonder aanwijsbare reden en je hersenen gaan dan een reden zoeken.

Probeer niet eindeloos te piekeren over een reden waarom je je wat minder voelt. Het is iets in je hoofd, op je achttiende is dat niet gek als je dat soms hebt. Dat je niet weet wat je in de toekomst moet dat heeft ook zowat iedereen.

Jezelf vergelijken met anderen zoals klasgenoten in een mindere periode is het slechtste wat je kan doen. Je vindt altijd wel wat waar anderen het beter voor elkaar hebben, en dat link je dan aan je slechte gevoel. Terwijl dit helemaal niet zo is.

Als je dit nu pas voor het eerst hebt is er geen reden om je zorgen te maken. Ik had het ook wel eens op mijn achttiende als er opeens allemaal dingen van je verwacht worden en je ziet jezelf niet echt als 40-jarige voor je ziet. Dit hoef je ook nog niet te zien. Praten helpt altijd, maar zorg er ook voor dat je niet zo'n zielepoot wordt en zorg er voor dat je met iemand praat die je ook wat tegengas geeft zodat je niet alleen bevestigd wordt in je gedachten.

Heel gek, maar wat bij mij altijd helpt is goede dingetjes doen. Als je weer de trein in stapt en je ziet een omaatje met een zware koffer, help haar dan die te dragen of zo. Heel stom maar dit kan zo veel goeds doen. Geef je gedachten ook niet de kans als je merkt dat het oorlog wordt. Een boek kopen is wel een goed idee denk ik.

Thanks allemaal!
De hulp die jullie hier bieden geeft me sowieso al een beter gevoel!
Ik post hier nog wel een update binnenkort

<3

Een relatie waarin alleen leuke dingen bespreekbaar zijn is natuurlijk geen relatie maar een fantasiewereld waarin je leeft. Een hele dunne zeepbel die ontploft wanneer een keer een minder leuk onderwerp aangeraakt wordt.
Als je niet meer weet waarvoor je een studie doet en als het je dan ook blokkeert om die studie af te maken: nu stoppen voordat je nog een paar jaar meer studiebeurs terug moet betalen.
Als je prima een studie af kan maken zonder te weten waar je het voor doet: lekker afmaken. Situaties dat een diploma een voordeel zijn of in ieder geval geen nadeel komen waarschijnlijk vaker voor dan andersom.

Verder zou ik een goede levenscoach opzoeken of gewoon een jaartje naar de democratische school De Ruimte in Soest gaan om jezelf te vinden.

Of zullen we -Mana's probleem centraal stellen en daar wat constructiefs over proberen te zeggen?

-Mana, jongen.

Denk eens goed na wat je grote passies en talenten zijn.
Bekijk vervolgens eens of er een opleiding bestaat die daar bij aansluit. Het is de moeite waard om zelf iets te kiezen waar je echt iets mee hebt. Anders heb je de kans dat je in de toekomst werk moet gaan doen waar je jezelf niet mee kan identificeren.
Dat leidt vaak tot vervreemding. Zal in ieder geval weinig geluk voortbrengen. De kans dat je dan daadwerkelijk depressief wordt, is dan groter.

Aangezien het onontkoombaar is om een beslissing te nemen hoe je op een zo aangenaam mogelijke wijze brood op de plank krijgt, kan je beter zelf het initiatief nemen.
Zie er niet tegen op. Er is een overvloed aan keuzemogelijkheden.

Probeer in de tussentijd zo ontspannen mogelijk maximaal te genieten van je bestaan. Naast de minder leuke gebeurtenissen is het leven toch een wonderbaarlijke openstapeling van gebeurtenissen.
Is toch real magic dat uit een spermpie & eicel een nieuw organisme kan ontstaan?
Dat we kunnen denken, spreken, elkaar liefhebben. Dat we 's nachts sterren aan het firmament zien die al lichtjaren gelden uitgedoofd zijn en nieuwe geboren zien worden.
Dat we lang geleden ooit het vuur beheerst hebben en ons daarmee konden beschermen tegen kou en agressieve dieren. Dat eenvoudige gereedschappen ge-evolueerd zijn in complexe technologien.

Met deze opsomming wil ik je zeggen: verlies je fascinatie niet voor alles wat in dit universum gaande is en zorg dat je gedachten en gevoelens niet bevriezen. Wakker je innerlijk vuur aan om de door jou beschreven lethargische staat te laten ontdooien!

Tomjour heeft het hierboven al benadrukt dat het goed is om veel te lezen.
Zeker als je vastlopen bent in bangrijke levensvragen. Eigenlijk begint het allemaal pas echt goed voor je momenteel. Zet de schouders eronder en maak er wat moois van.
Waarschijnlijk leven we maar 1 x. Zonde om die uitdaging te vergooien in zinloos gepieker
Je stelt dat je liever niet oud wilt worden. Pas er zelf ook voor om een bejaard, aftakelend wrak te worden maar kom op man: je bent 18
Denk dat je tot ver in de veertig big fun kunt beleven. Zorg goed voor jezelf. Goede voeding en beweging zijn noodzakelijk voor je nog steeds groeiende hersenen. Geven je niet enkel op korte tijd een beter mentaal gevoel maar tevens garantie op een langer aanhoudende jeugdige staat van je hele body

Top trouwens dat je niet in de drugs probeert weg te vluchten.

Allemaal leuk en wel maar nu staat mijn serieuze comment op deze kwestie in het opgesplitste deel bij onzin

Hank schreef:Allemaal leuk en wel maar nu staat mijn serieuze comment op deze kwestie in het opgesplitste deel bij onzin

Sorry, ik probeer het wel even terug te zetten

Thanks

Hank

lees dit eens http://www.depressie.org/dv/dsm.htm

als er een stuk op 5 van die symptomen aanwezig zijn zou ik naar je huisarts gaan, dat heeft mij iig erg geholpen, stay strong

't is erop of eronder. Is je zelfmoord een succes, een win-win. Een faal? Dan alsnog een win-win, een bevestiging van je falen. We hebben dus alleen maar winnaars.