tis inmiddels al wel een beetje een topic kick maar goed, wil toch nog wel even reageren over mijn ervaringen o ja misschien wel handig te vertellen dat ik naast de vele labeltjes die ik de afgelopen 3 jaar in de psychiatrie heb gekregen is dat ik gediagnostiseerd ben met schizofrenie van het type paranoide.
maar goed even over mijn psychose, al kan ik in een boek van 1000 worden niet beschrijven wat ik in die drie maanden heb meegemaakt, en vooral de eerst en nacht dat het zich openbaarde (het lag er al een tijd onder) kan ik niet met zo weinig omschrijven, denk dat een datura trip erg in de buurt komt, maar dan vermoed ik dat toch mijn eerste nacht in de psychose heftiger is geweest maar goed.
het begon allemaal zo, na een flink altijd nachten te hebben getweakt op pep en zo para was als een deur, niet te vergeten knettergek, kreeg ik weer eens ruzie met mijn toenmalige vriendin wat geen uitzondering was in onze relatie maar dat terzijde, zij ging compleet door het lint met de nodige verbale en non-verbale geweld, en ik vond dat ik nog behoorlijk rustig bleef, nou behoorlijk rustig volgens mij heb ik geen woord gezegd

wou alleen maar een blikje drinken pakken want ik merkte dat ik al een tijd lang niet gedronken had en toch wel benauwd was geworden voor dehydratie, maar ze liet het niet toe, en zij was behoorlijk beangstigend als ze kwaad is en jij onder invloed van veels te veel amfetime.
toen knapte er wat in mijn hoofd, werd woest, diep van binnen want de pep liet niet toe dat ik het uitte, ben naar buiten gestormd en flink gaan zwerven met het idee ik ga dit niet overleven of ik kom nooit weer terug, met een vol zakje pep ben ik op pad gegaan, de hallucinaties die ik eigenljk al de hele dag had, kwamen nu echt tot leven, mijn engste nachtmerries kwamen tot leven, er vlogen allemaal demonen rond mij, en wouden mij meenemen naar hun dimensie/hel, zo waren angstaanjagend met vuur in hun ogen en een stank van rotte zwavel, en dat was nog maar het begin van de nacht, hewel ik op nog geen 300 meter van mijn huis vandaan was en het eigenljik kon zien, kon ik de weg niet meer terug vinden, niet dat ik dat wou maar goed, vond het idee wel prettig dat ik wist hoe ik weer terug kon komen, maar had geen idee hoe, tot op een gegeven moment ik meende de vader van mijn ex gezien te hebben en dacht dat hij mij wou zoeken, maar dat wou ik niet wou niet meer in de buurt komen van die trut, dus heb het op een lopen gezet, en hoe verder ik van het huis vandaan was hoe enger en duisterder het werd, de stank die ik rook was niet te harden, raakte toen al snel in een paniek aanval die de rest van de nacht aanhield, maar goed op een gegeven moment, spookte mij het idee in mijn hoofd dat de speed die ik bij mij had wel eens mijn levenelixer kon zijn, en ik dus 1 of 2 flinke lijnen heb genomen, en ineens waren mijn ouders daar, wat in principe onmogelijk was, want als mijn ex ze had gewaarschuwd had dan moesten ze nog ongeveer een uur rijden om bij mijn huis te zijn, en had het idee dat ik net een half uur weg was, maar ik zeg ze daar echt op het pad richting de duisternis waar ik stond, dus ik wou naar ze toe lopen, maar telken dat ik dichter bij kwam waren ze steeds 100 meter verder de duisternis in, dit heeft ongeveer denk ik een kwartier geduurd en besefte dat het een groot complot was en ik op de een of andere de wereld moest zien redden door zelf in leven te blijven, met elke lijn speed die ik nam, begon ik steeds vaker feestjes te horen en het bizare was dat ik nog steeds een mega hoog libido had en dus automatisch orgies hoorde, en daarom dacht ik nou dan zijn er ook mensen dus die ga ik zoeken en stond dus midden in het weiland, maar geen mens te zien.
later kwam ik aan op mijn favoriete plek waar ik wel vaker kwam om lekker flink te spacen, en heb mij dus lekker neergezet op het bankje wat er daar stond, op dat moment was ik weer vrij helder en dus dacht als ik meer speed neem dan gaat het veel sneller voorbij, maar dat was de druppel, er kwam een man naar mij toe en ik dacht misschien weet hij de weg naar mijn huis, en in volledig detail he, totdat hij naast mij ging zitten en toen ineens veranderde in een of andere opper demoon en hij mij meedeelde dat ik het niet ging halen, en dit het begin nog maar was en toen verdween hij ineens in het niets, en toen zag ik weer de vader van mijn ex en begon te flippen, te gillen en te schreeuwen was absoluut niet van plan om met hem mee tegaan, en vanaf toen heb ik circa tien km gelopen langs de water kant zonder maar enig ietss van staat verlichting.
en ik bleef maar seksende mensen horen en de feestje bleven maar doorgaan, maar het werd mij niet gegund dat ik er naar toe ging, want ik had namelijk een missie, overal verschenen ineens immense monsters aan de overkant van het kanaal en sprongen het water in om mij te grijpen, opdat moment kreeg ik het zo warm dat ik mijn trui uit deed en het was toen eind november, dus best koud eigenlijk, en ben op de grond gaan zitten, en ineens stonden al die monster om mij heen, elk compleet anders meer tot op elke haartje als ze die hadden in detail, met de stank van miljoenen kilos rotte eieren, kon geen kant meer op, kon mij zelfs niet meer bewegen, behalve mijn armen, en had in mijn handen uiteraard mijn levenselixer die mij zou redden dus ik met mijn snuifbuisje in het zakje en rechtstreeks uit het zakje weg gesnoven, en weg waren ze, dus ik liep verder, kwam een jongen tegen die achteraf gezien precies ikzelf was en naar zijn moeder riep, heb in de begin stadia van mijn psychose trip zijn moeder ook gezien, nou ja het was donker meer gehoord en zij zei dat ze haar zoon kwijt wass en had haar maar verteld dat ik ook op de vlucht was, maar als ik haar zoon zou vinden dat ik hem zou sturen, nou zo gezegd zo gedaan heb ik die jongen maar verteld dat zijn moeder hem zocht, en hij is teon vertrokken..
ondertussen aangekomen bij een brug, begin het helemaal te freaken,begon oorlogsgeluiden te horen, en van uit de verte uit de weilanden hoorde ik indianen trommels, als of ze op oorlogs pad gingen, heb er zeker een half uur gefascineerd naar geluisterd, tot ik opeens er achter kwam dat ze mij zochten ben toen ontzettend had gaan rennen, aangekomen op mijn schuilplaats weer tot de conclusie gekomen dat mijn levenselixer mij ditmaal weer uit deze situatie kon redden, maar dit keer verandere alles, had werd ineens heel licht, kon het in het begin niet plaatsten maar ineens besefte ik mij dat mijn woonplaats in de fik stond, en erachter kwam dat inmiddels mijn familie en mijn schoonvader (de stiefvader) aanwezig konden zijn, dus ik wederom op onderzoek uit, met veel moeite en flink wat uurtjes verder had ik mijn huis gevonden, hetstond in lichte laaie maar de mensen in huis herkende ik eerst niet, het waren onbekenden in mijn brandende huis, was nog steeds in paniek en wist niet meer te doen, ben dus bij ons in de schuur gaan zitten, terwijl alles opslag veranderde in een oud slachthuis vol met verrotte varkens, met een verschrikkelijke penetrante lucht, uit paniek ben ik in mijn auto gaan zittten, die godzijdank open was, maar ontzettend blij dat ik geen autosleutels bij mij had, maar goed dat terzijde. Het hele ding begon te schudden en had het gevoel dat hij werd op getild, en dus daar ook maar weer uitgekropen. Toen nog even achter thuis gezeten, in het speelhuisje achter ons huis. Toen ben ik bij ons achter op de helling van de dijk gaan zitten en daar weet niet hoelang gezeten en toen werd het licht, alles was op slag anders, maar niet minder eng, maar daar kan ik mij niet veel meer van herrineren, maar was mij ineens van bewust dit ik mijn goddelijke levenselixer kwijt was geraakt, en was toen ten einde raad en was klaar om te sterven, echt letterlijk klaar om te sterven, heb het volgens mij ook nog uitgeroepen naar god/satan de demonen of welke macht dan ook die nacht mij in zijn ban had. Tot op het moment en dat kan ik mij heel goed herrineren dat er een postbode langs kwam fietsen, en mij zag en heel raar aankeek, maar das niet raar zat daar midden in het gras half naakt een beetje raar voor mij uit te staren en volgens een of andere rare taal aan het uit spreken, die zal wel gedacht hebben

toen werd ik ineens heel helder, nou ja voor mijn doen dan, dus ben opgestaan en ben toen het dorp in gelopen, tegenover mijn huis was een stadmuur en daar ben ik op gaan zitten en van daaruit zag ik mijn ex, en toen tot besef gekomen dat ik beter maar terug kon gaan, zo gezegd zo gedaan en een flink aantal uurtjes verder kwam ik dan eindelijk aan, wat eerst resulteerde in een flink bekvecht toernooi van mijn kant, zoveel woede heb ik nog nooit naar mijn ex getoond maar toen was het anders, daarna ben ik op bed gevallen en flink aan het hyperventileren geslagen, de stiefvader van mijn ex was inderdaad de hele nacht wakker gebleven bij ons thuis, mijn ouders hebben overal gezocht, die zijn rond 4 uur snacht richting zwolle gegaan want ze dachten dat ik wel eens de trein zou kunnen pakken richting mijn ouderlijk dorp, maar die kwamen ongeveer een half uurtje later aan, maar kwam maar niet uit mijn hyper ventilatie aanval, ik was destijds gestopt met roken maar heb toen volgens mij binnen een uur een pakje marlboro op gerookt.
Overings die hele nacht bleven de demonen om mij heen vliegen en af en toe probeerden ze mij aan te raken en telkens als dat gebeurde werd het zwart voor mijn ogen en viel ik bijna.
Er is die nacht veel meer gebeurt en zeker nog meer ranzige dingen gezien, maar daar wil ik of kan ik niet meer over nadenken, en ben er zeker van overtuigd dat ik die nacht misschien wel dood had moeten gaan, hoe dan ook ik denk dat ik het overleefd heb doordat ik mijn pep ben kwijtgeraakt, en vind het raar dat ik geen tekenen had van dehydratie want ik was zeker 5 tot 10 gram verder die nacht, met geen druppel water of wat anders.
En dit was nog maar van een nacht, de verdere 3 maand is het een stuk minder heftig geweest, was wel flink para continue ook in de paar dagen dat ik nuchter was, maar eenmaal weer thuis na een weekend bij mijn ouders gelijk weer mijn dealer gebeld en doorgegaan, werd op een gegeven moment gewoon echt gevaarlijk voor de mensheid, elke keer als ik mijn nachtelijke wandelingen ging maken had ik zeker een aantal messen bij mij just in case als er mensen kwamen die moeilijk gingen doen, de hallucinaties van de demonen hebben mij die drie maand steeds blijven achter volgen, en wat ik nog steeds heel bizar vond is elke keer als ik naar de stadsmuur keek stond daar een soort van lotr elf met een speer te kijken naar ons huis, hij verroerde geen vin, maar stond er wel.
Op een gegeven moment was het zo gek dat ik, geen identiteit meer had, kon niet meer functioneren, at niet meer, sliep niet meer, en op dat punt had de pep mij overgenomen en was ik niet meer afraidtech maar was ik pep geworden in de vorm van een mens.
En toen werd er ingegrepen door mijn omgeving en ben ik opgenomen geworden.
Dit was maar een fractie van wat ik mee heb gemaakt die drie maand, ook van die nacht heb ik de meest gruwelijk details achterwege gelaten omdat ik het niet op dit forum gepast vind.
Tis een heel verhaal, hoop dat mensen het interessant vinden enzo, bij deze