door Davinci » di okt 02, 2012 11:17 pm
Hoe magisch en euforisch mdma ook kan zijn, serotonine syndroom is haar kwaadaardig tweelingzusje die een marteling is.
Om klinisch van serotonine syndroom te spreken moeten er twee of meer stoffen op serotonine inwerken. Dat betekent dat SSRI's, Sint -Jans' Kruid en vooral MAOI's een groter risico met zich meedragen.
Aangezien MDMA een van de meest krachtige serotonine loslatende stofjes is, wordt het risico op SS er ook niet echt kleiner op...
Ik heb reports gelezen waar 'preloaden' of 'postloaden' met 5-htp in dit gruwelijk 'syndroom' resulteerde.
Het feit dat de term 'syndroom' gebruikt wordt, betekent dat ze er in de geneeskunde niet echt een idee van hebben wat er nu exact gebeurt.
Angst, koorts, hoge hartslag, buikpijn, spierstijfheid, pijn in de borst, angst voor de dood, derealisatie, depersonalisatie etc. zijn allemaal symptomen die ze bij slachtoffers van SS vonden. In ernstige gevallen leiden deze symptomen tot lever-falen, nier-falen, hartaanval, beroertes.
Het gaat hier over jonge gezonde personen...
Hersenscans tonen dat de hersenstam een veel grotere serotonine productie vertoont. Bij onderzoek naar SS werd er ook een grotere concentratie metabolieten van serotonine gevonden. Dit bewijst dat er een enorme hoeveelheid serotonine in de synapsen zweeft tijdens SS.
De eigenlijke definitie van serotonine syndroom is de reeks symptomen die ik heb opgenoemd en een enorme activiteit van serotonine in de hersenen.
De medische terminologie kan je gemakkelijk misleiden; eigenlijk heeft de wetenschap er nog geen vat op. Zelfs de exacte rol van serotonine is heel moeilijk om te begrijpen. Serotonine speelt een belangrijke rol in een groot aantal hersenfuncties: geheugen, planning, emoties, seksualiteit, taal, lichaamstemperatuur, vertering. Het vreemde aan de zaak is dat serotonine nergens de rechtstreekse oorzaak van is.
Het is een soort indirecte coördinator voor een alarmerend groot aantal functies.
Een echt 'klinisch' serotonine syndroom waar de symptomen zeer ernstig tot dodelijk zijn, is vrij zeldzaam.
Vaak spelen er meerdere stoffen - naast mdma - de druppel die de emmer doet overlopen. Alcohol speelt ook een niet te onderschatten rol: het verhindert namelijk de NGF's (nerve growth factor) en verdrinkt anti-oxidanten.
De grootste risico factor blijft nog altijd de dosis.
Herhaalde en/of grote dosissen MDMA zijn neurotoxisch voor SERT (serotonine heropname transporter) en zorgen voor receptor down-regulatie (minder gevoelig worden van de receptoren aka tolerantie). De vermoedelijke oorzaak ligt bij lugubere metabolieten die zich een weg banen in de opdroogde SERT.
Houd in gedachten dat er een soort van 'gecontroleerde' versie van dit proces bij normaal gebruik kan optreden. Dit is een groter debat dan sommigen denken. De meesten hebben ondertussen aanvaard dat onderzoek zelfs bij middelmatig gebruik aantoonbare cognitieve veranderingen uitwijst. Sommige van deze effecten nemen hun tijd: spraak is een van de traagste, pas na maanden tot een jaar is er een cognitieve verandering. De meeste MDMA-gebruikers die grondig onderzocht werden, vertonen een vorm van bepaalde corticale veranderingen . Of deze veranderingen schade of niet zijn, hangt af van persoon tot persoon.
Het goeie nieuws is dat die veranderingen ook onder de noemer middelmatig te plaatsen zijn. Helaas is de conclusie onvermijdelijk: MDMA veroorzaakt veranderingen in bepaalde delen van je hersenen, waarschijnlijk permanent, bij de MEESTE gebruikers.
MDMA is een gecontroleerde, voorspelbare en euforische versie van serotonine syndroom.
Het veroorzaakt veel van dezelfde symptomen als bij 'klinisch' SS: enorme stijging van cortisol, angst, stijging in lichaamstemperatuur, insomnia, problemen om naar het toilet te gaan, gespannen spieren, ongemakkelijk gevoel in de maag...
Het verschil zit bij de intensiteit, de omvang en de progressie van alle symptomen.
Ik denk dat bij een echt geval van SS de dopamine balans zich niet automatisch herstelt en bepaalde hersengedeelten (vooral de prefrontale cortex) niet goed geactiveerd worden.
De transmissie van serotonine wordt gedeeltelijk beperkt in de lagere hersengedeelten met een ernstige verplaatsing van dopamine in de frontale lobben als gevolg. Bij normaal MDMA-gebruik, wordt dopamine eerst geremd om daarna losgelaten te worden tot je een intense magische euforie ervaart.
De positieve effecten ontbreken bij SS. De energie die voor de euforie zorgt, wordt gebruikt voor een van de grootste nachtmerries die een mens kan meemaken.
Het nuchtere leven is de hemel in vergelijking met de herstelperiode die je meemaakte. Dit kan wel eens voor overmoed zorgen (zoals met oud en nieuw mdma). Je voelt je waarschijnlijk 'hersteld', maar ik zou het toch minstens een jaar tot zelfs twee jaar geven. Alle data wijst in de richting van een jaar tot twee jaar. Of het verstandig is om opnieuw mdma te gebruiken, laat ik aan je gezonde verstand over. Zijn die paar uurtjes het waard om je herstel te vertragen en verlengen? Ik zou het jammer vinden om al je harde werk van afgelopen maanden in de mist te zien gaan. Heb je genoeg zelfcontrole om de dosis te beperken en niet bij te nemen?
Bijna niemand had een MDMA-kater de eerste keer. Na een tijdje kan die kater een ziekelijke omvang aannemen. Serotonine syndroom zal daar niet zo'n goede invloed op hebben. Je hersenen hebben tijd nodig om...
Geef je hen tijd?
Vergeef mij de analogie: een junkie die hervalt...
You have to know the material you're writing about before you alter it.